Ο θάνατος. Οι φόροι. Η ΤΣΣΚΑ που δεν χάνει σειρά πλέι-οφ. Ξέρω, δεν πρωτοτύπησα αλλά αυτή είναι η μία και μόνη αλήθεια. Όταν καλείται κάποιος να σχολιάσει το «ζευγάρωμα» της ΤΣΣΚΑ με (όποια) άλλη ομάδα στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκα ξεκινάει από κάτι δεδομένο. Κάτι που δεν έχει αλλάξει σχεδόν δύο δεκαετίες πλέον. Και αυτό είναι η πρόκριση της «ομάδας του στρατού», όπως την αποκαλούσαμε εμείς οι old school πριν τρεις δεκαετίες, στα φάιναλ-φορ.

Συμπληρώθηκε η κανονική περίοδος και για τη φετινή Ευρωλίγκα και είναι ευκαιρία να δούμε μερικά συγκεντρωτικά στατιστικά, με πολλά διαγράμματα και λιγότερες λέξεις.

Στην εικόνα της εισαγωγής βλέπουμε όλα τα σουτ εντός παιδιάς γύρω από τη μαύρη τρύπα του γαλαξία τους, το λατρευτό μας καλάθι δηλαδή. Σε αντιδιαστολή με αυτήν του γαλαξία Μ87, της ξέφυγαν κάποια σουτάκια, αλλά ρίχνοντας μια ματιά στα στατιστικά που εμφανίζονται στο κάτω μέρος της εικόνας (ο αστερίσκος δίπλα στα νούμερα, υποδηλώνει ιστορικό ρεκόρ), μπορούμε να πούμε πως τα πήγε καλύτερα από ποτέ. Γενικά η ευστοχία των ομάδων ανεβαίνει. Η σύγκριση με τα νούμερα των Ελληνικών ομάδων αποφέρει θλίψη, καθώς και οι δύο είναι κάτω από τους μέσους όρους της διοργάνωσης.

Μεγάλη πτώση, της τάξης των 340 εισιτηρίων ανά αγώνα, το όλον άνω των 80.000 θεατών συνολικά, σημείωσε η προσέλευση του κοινού στους αγώνες της Ευρωλίγκα για τη σεζόν 2018-19, την τρίτη με το νέο φόρματ διεξαγωγής και την παρουσία 16 ομάδων με σύστημα round robin (όλοι εναντίον όλων).

Ενώ πέρυσι είχε σημειωθεί μικρή άνοδος της τάξης των 22 φιλάθλων ανά αγώνα, σε μέσο όρο φέτος η πτώση ήταν κατακόρυφη και μάλιστα θα ήταν (πολύ) μεγαλύτερη αν δεν προέκυπτε το εντυπωσιακό φινάλε του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα και τα σταθερά sold out της Ζαλγκίρις στη Zalgirio Arena του Κάουνας.

Η τελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκα τελείωσε ήδη, ολοκληρώνοντας μία πρωτοφανή σεζόν για την διοργάνωση και αφήνοντας πίσω της ίχνη αθλητικών επιτευγμάτων. Ο Παναθηναϊκός και η Ζαλγκίρις ολοκλήρωσαν δύο επιστροφές σπάνιες για τα δεδομένα του τουρνουά, επιστροφές που φέρουν την υπογραφή των ανθρώπων που κάθονται στους πάγκους τους, ακόμη και αν στην πρώτη περίπτωση ο Νικ Καλάθης κατάφερε το περίπου ακατόρθωτο. Οι Ρικ Πιτίνο και Σάρας Γιασικεβίτσιους, δουλεύοντας προσηλωμένα ανάμεσα σε συντρίμμια, κατάφεραν σιγά σιγά να τα μαζέψουν, να τα ανακυκλώσουν και να τα συσκευάσουν εκ νέου σε πακέτα νίκης, που παραδόθηκαν εν τέλει στους αντιπάλους με την μορφή ενός σερί 7-1. Σε αυτό, οι δύο πράσινες ομάδες άλωσαν έδρες όπως η Μόσχα, το Μιλάνο, το Φάληρο και η Μαδρίτη, για να πάρουν τελικά αυτό που άξιζαν βάσει της τελικής τους εικόνας. Παράλληλα, πήραν αυτό που δεν περίμενε κανείς, πλην όσων επιμένουν να εκτοξεύουν χρησμούς.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε τελείως χάλια φέτος, φυσικά και χθες στο Περιστέρι. Εμφάνισε εικόνα διάλυσης σε διάφορα παιχνίδια, έχασε από τις πιο αδύναμες ομάδες της Ευρωλίγκα επανειλλημένως, έχοντας βέβαια θριαμβεύσει έναντι του Παντελή Διαμαντόπουλου πριν το ταξίδι στα Κανάρια, κάτι διόλου αμελητέο. Save me the drama, παρόλα αυτά. Μία χρονιά στον πάτο μπορεί να συμβεί σε κάθε ομάδα και όλη αυτή η μίρλα περί αναζήτησης υπευθύνων είναι μια ευκολία. Αν πάρεις έναν έναν τους πρωταγωνιστές, αρνητικά θα βρεις σίγουρα σε όλους - σίγουρα και σε αυτούς που "τόσα χρόνια έχουν αποδείξει την αγάπη τους στην ομάδα". Για εκείνους το συγκεκριμένο άρθρο κρατάει την κατακλείδα, αλλά προς το παρόν ας ξεκινήσουμε με τα αγωνιστικά και συμπληρώνουμε σιγά σιγά την εικόνα, κυρίως με την ματιά να ακουμπά στο (προς το παρόν αβέβαιο) μέλλον.

Η καλύτερη μέρα της σεζόν έφτασε! Ελάτε τώρα, σταματήστε τη γκρίνια, το βλέπω στα πρόσωπά σας. Για τον «Μπερτόμιου» που δεν βάζει όλα τα ματς την ίδια ώρα, για το χαμηλό επίπεδο της διοργάνωσης με τις Νταρουσάφακες και τις Γκραν Κανάριες (και οι δύο νίκησαν τον Ολυμπιακό, η πρώτη έβγαλε το λάδι του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ by the way) και τα «πουλημένα» ματς. Όχι ότι δεν έχουν συμβει στο παρελθόν, αλλά πάντα θα συμβαίνουν, έτσι δεν είναι Πάμπλο Λάσο;

Καλησπέρα σας αξιότιμες φίλες και φίλοι. Η προτελευταία αγωνιστική της ρέγκιουλαρ σίζον της Ευρωλίγκα άφησε πολλά ανοιχτά στη φαντασία, στο μέτωπο όπου γίνεται ένας μικρός χαμός, το οποίο δεν είναι άλλο από τις τελευταίες θέσεις τις οκτάδας. Πριν την έναρξη της αγωνιστικής, επτά ολόκληρες ομάδες βρίσκονταν εντός της μάχης για ένα από τα εισιτήρια που οδηγούν στα πλει οφς, που προσφέρουν οι θέσεις 6, 7 και 8. Τα παιχνίδια της αγωνιστικής είχαν σημασία «τελικού» για τις Μπασκόνια, Ζαλγκίρις, Αρμάνι, Μακάμπι, Μπάγερν και για τον Ολυμπιακό. Στα αποδυτήρια πριν την έναρξη των αγώνων, άλλοι ενδύθηκαν τη γούνα του λύκου και άλλοι την προβιά του προβάτου, ενώ ο Παναθηναϊκός παρά την ήττα – εφιάλτη (νικητήριο μπαζερ μπίτερ από τον Ρούντι, ούτε στον εχθρό του δεν εύχεται κανείς) γλιτώνει από αυτήν την ομολογουμένως γραφική κατηγοριοποίηση, μόνο και μόνο λόγω του «διπλού» της περασμένης εβδομάδας στο Μιλάνο, που του επιτρέπει να συνεχίζει να θεωρεί εαυτόν «άχαστο» στο κυνήγι της οκτάδας.

Στην ουσιαστικά πρώτη cyborg ταινία της νιότης μας, The Terminator, ο πολυπράγμων αυστριακός μποντιμπιλντεράς και μετέπειτα Κυβερνήτης της Καλιφόρνια Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ λέει όλες κι όλες, βάσει σεναρίου, 70 ολόκληρες λέξεις. Εντάξει, ένα ρομπότ που ήρθε από το μέλλον παριστάνει, δεν έπαιξε και σε μονόπρακτο του Τσέχοβ θα πει κάποιος. Δέκα χρόνια πριν την εποχή του «Τζον Κόνορ» από το μελλοντικό 2029, ήταν ένας μπασκετμπολίστας που μπήκε στη στολή του ρομπότ-εξολοθρευτή και μας χάρισε το βράδυ της Παρασκευής μία εμφάνιση for the ages που λένε και στο χωριό μου.

H Zαλγκίρις πέτυχε το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της 27ης αγωνιστικής, όχι τόσο γιατί κέρδισε εκείνη, όσο γιατί ουσιαστικά άφησε την Μακάμπι εκτός διεκδίκησης της οκτάδας. Η ομάδα του Σφαιρόπουλου έδειχνε πριν δυο εβδομάδες ότι θα καταφέρει να τρυπώσει στα πλέι οφ, όμως προδόθηκε από την αστοχία υλικού του καλοκαιριού, που την άφησε έρμαιο των ορέξεων ενός ανισόρροπου γκαρντ. Μετά από αυτό το αποτέλεσμα, η κούρσα για την όγδοη θέση έχει μετατραπεί σε υπόθεση τεσσάρων ομάδων, οι οποίες προς το παρόν ισοβαθμούν. Σε σενάρια δεν θα μπούμε, πάντως τα αποψινά και αυριανά ματς αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ειδικά εκείνο του Παναθηναϊκού στο Μιλάνο. Οι πράσινοι χθες πήραν μία νίκη που συνολικά άξιζαν, παρά την απόπειρα μπασκετικής αυτοκτονίας. Πάμε στις κατηγορίες μας, χωρίς να ασχοληθούμε με το αδιάφορο Νταρουσάφακα-Χίμκι και με την ακόμη πιο αδιάφορη Φενέρ, την οποία πιθανώς ο Ζοτς θέλει να δει να πατώνει, ώστε να βρει αφορμή να κυνηγάει τους πάντες μέχρι τα αποδυτήρια, τώρα που μπήκε η άνοιξη.

Όταν στις 9 Οκτωβρίου 2002 ο Γιώργος Πρίντεζης γινόταν ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία του Ολυμπιακού στα Κύπελλα Ευρώπης, που σε ηλικία 17 ετών, 7 μηνών και 17 ημερών έκανε το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο εναντίον της πολωνικής Σλασκ Βρότσλαβ στην Πολωνία με προπονητή του Σλόμπονταν Σούμποτιτς, ο Αλεξέι Ποκουσέβσκι δεν είχε προλάβει να σβήσει τα πρώτα κεράκια από τα γενέθλιά του. Κάτι περισσότερο από 17 χρόνια αργότερα, ποιος να το περίμενε, αυτό το ψιλόλιγνο σερβάκι των 211 εκατοστών, παίζοντας δίπλα στον Πρίντεζη εν έτη 2019 θα του έπαιρνε το «ρεκόρ» και θα γινόταν αυτός ο νεαρότερος όλων!