Το ότι μια ήττα της Ρεάλ από την Εφές μας φαίνεται λίγο - πολύ αναμενόμενη, είναι επίσης μιας κάποιας σημασίας. Στα υπόλοιπα, η Μακάμπι κέρδισε εύκολα τη δύσμοιρη Βαλένθια που δεν είναι τόσο κακή όσο δείχνει, καθώς όπως λέει ο Βαγγέλης μας "δεν της βγήκαν οι μεταγραφές". Σάμπως υπάρχει ομάδα που της βγαίνουν οι μεταγραφές και πάει χάλια; Στο Βελιγράδι η Μπαρτσελόνα πήρε τη νίκη μετά από ένα σκληρό και κλειστό παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα, ενώ η Ζαλγκίρις πήρε μία νίκη απέναντι στη Βιλερμπάν, μάλλον αυτονόητη. Η γαλλική ομάδα δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, και οι  έσχατες προσπάθειες ανάδειξής της σε "επικίνδυνη ομάδα που θα κάνει ζημιές’ είναι κουταμάρες και παρηγοριά στον άρρωστο.

Η ΤΣΣΚΑ κέρδισε εύκολα στην έδρα της Άλμπα με τον Μάικ Τζέιμς να αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το επιθετικό του ταλέντο υπερβαίνει τη διοργάνωση στην οποία αγωνίζεται. Στα δύο τελευταία χρονικά παιχνίδια, η Αρμάνι πήρε σημαντική νίκη, παίζοντας ωραίο μπάσκετ απέναντι στη Φενέρ της κακής εκκίνησης, ενώ μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένη από το αρμονικό fit του Σέρχι. Ο Ροντρίγκεζ είναι winner, και η Αρμάνι παρότι έχει κάθε χρόνο κάποιους πολύ καλούς παίκτες, δεν θυμάμαι να είχε πρόσφατα παίκτη με τέτοιες παραστάσεις και γνώση του μονοπατιού προς τη νίκη. Στη Μπασκόνια, ο Ολυμπιακός μπόρεσε να σταθεί ανταγωνιστικά για τριάντα-κάτι λεπτά, μέχρι να παραδοθεί στη συνέχεια σε μία αντίπαλο την οποία, τη δεδομένη τουλάχιστον στιγμή, δε θα μπορούσε να κερδίσει. Αυτό ήταν μάλλον και το τελευταίο παιχνίδι που δίνει αυτό το σύνολο παικτών μαζί, καθώς όπως όλα δείχνουν την επόμενη αγωνιστική ο Ολυμπιακός θα έχει νέα πρόσωπα, με τους Ριντ και Ρότσεστι να έχουν ανακοινωθεί και τον Λαρεντζάκη να βρίσκεται προ των πυλών. Πάμε να δούμε την πεντάδα της αγωνιστικής:

Η πρώτη πεντάδα

1. Νικ Καλάθης. Όταν ο Καλάθης τελειώνει έναν αγώνα με ένα εκτελεσμένο τρίποντο, κάτι έχει πάει καλά, καθώς η πλειοψηφία των εκτελέσεων του Νικ περισσότερο προκύπτει από επιθετικά αδιέξοδα, παρά από στοχευμένη επιλογή. Ένα ασφαλές συμπέρασμα επομένως σε βραδιές σαν αυτή στη Μόσχα, είναι πως η επίθεση του ΠΑΟ λειτούργησε αρκετά σωστά. Ο Νικ έκανε καταπληκτικό παιχνίδι τελειώνοντας με 8π, 4/6διπ, 0/1τρ, 5ριμπ, 15ασ, 3κλ, 2λ, 24PIR.

2. 27-32. Η ΤΣΣΚΑ δείχνει ως τώρα μία πολύ έντονη ροπή στο τρίποντο τη φετινή σεζόν, τελειώνοντας το ματς με την Άλμπα με 27 προσπάθειες για δίποντο και 37 για τρίποντο. Χίλιαρντ και Τζέιμς είχαν συνδυαστικά 18 εκτελεσμένα εκ των οποίων τα μισά βρήκαν στόχο. Το παιχνίδι ωστόσο ήταν χαμηλής δυσκολίας και μένει να δούμε αν η ΤΣΣΚΑ θα καταφύγει στη λύσει του τριπόντου και σε δυσκολότερα βράδια. Είναι τακτική ή συγκυριακή η μετατόπιση; Θα ρίξουμε μια αναλυτικότερη ματιά παρακάτω.

3. 3/24. Αφαιρώντας τα 4/6 δίποντα του Μικι, η υπόλοιπη Ρεάλ σούταρε στην ήττα από την Εφές 3/24 δίποντα. Μιλάμε για αδιανόητο νούμερο, το οποίο χωρίς φυσικά να μπω στον κόπο να ψάξω, αμφιβάλλω αν έχει προηγούμενο τα τελευταία χρόνια για τους Ισπανούς. Κοζέρ, Ράντολφ, Καμπάτσο, Κάρολ, Τέιλορ και Ταβάρες είχαν συνολικα 0/19 δίποντα. Πραγματικά εξωφρενικό. Τα κρέντιτς κυρίως στους Ντάνστον και Σίνγκλετον, οι οποίοι έβγαλαν παντελώς εκτός παιχνιδιού την φροντ λάιν της Ρεάλ και έκλεισαν τους διαδρόμους προς τη ρακέτα.

4. Τόκο Σενγκέλια. Το καλύτερο τεσσάρι της διοργάνωσης είχε μία άκρως επιβλητική εμφάνιση απέναντι στον Ολυμπιακό. Έβγαλε μεγάλη φρεσκάδα και κυριάρχησε σε άμυνα και επίθεση, αναλαμβάνοντας δράση κάθε φορά που οι Πειραιώτες "υπονόησαν" διαθέσεις διεκδίκησης της νίκης. Ο απολογισμός του, 25π, 9/16διπ, 2/6τρ, 1/1β, 9ριμπ, 3ασ, 1κοψ, 0 λάθη και 28 βαθμοί στην κλίμακα αξιολόγησης. Χάρμα ιδέσθαι ο άτιμος.

5. Ο Μπράιαν ο Ντάνστον. Αυτός ήταν ένας από τους κυρίως λόγους της εύκολης επικράτησης της Εφές επί της Ρεάλ. Κάθε χρόνο σκέφτομαι ότι φέτος θα τον δούμε "φθαρμένο" λόγω ηλικίας, κι εκείνος εμφανίζεται κάθε χρόνο καλύτερος, ένα μπράβο το αξίζει. Η στατιστική του, 17π, 8/10διπ, 0/1τρ, 1/2β, 8ριμπ, 3ασ, 2κλ, 1κοψ, 27PIR. Ο Ντάνστον έχει κάνει εκρηκτικό ξεκίνημα στη σεζόν, έχοντας μέσο όρο 24,7PIR στα τελευταία 3 παιχνίδια.

Το avatar

Ο Κέβιν Πάντερ δεν κατάφερε να βοηθήσει τον Ολυμπιακό σε κανέναν τομέα του παιχνιδιού, σε ένα παιχνίδι μάλιστα στο οποίο η πολύ κακή του επίδοση δημιουργεί έξτρα δυσάρεστη επίγευση, καθώς η ομάδα του έδινε την αίσθηση ότι εάν είχε άλλον έναν πόλο επιθετικής προσφοράς, ίσως θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Τελείωσε τον αγώνα με 1/6 διποντα σε κάτι παραπάνω από 16 λεπτά, με όλα τα υπόλοιπα κουλούρια και ένα -4 στο PIR.

X – Factor

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν ο παίκτης - “κλειδί" στο πρώτο φετινό "διπλό" του Παναθηναϊκού. Τα 11 ριμπάουντ που πήρε είναι μάννα εξ’ ουρανού για τον προβληματικό σε αυτόν τον τομέα, Παναθηναϊκό και αποτέλεσαν τα θεμέλια πάνω στα οποία ορθώθηκε η σημαντική νίκη των “πράσινων". Ειδικά τα δύο επιθετικά ριμπάουντ του τελευταίου 4λέπτου, ήταν κομβικής σημασίας. Κατά τα λοιπά, 9π, 3/6διπ, 1/1τρ, 0/2β, 11ριμπ, 1ασ, 1κλ, 15PIR.

H τακτική

Με την αποχώρηση του Ντε Κολό αρκετοί πίστεψαν ότι η ΤΣΣΚΑ θα χάσει ένα κομβικό κομμάτι της επιθετικής της λειτουργίας, αλλά και τον παίκτη που είχε την ικανότητα να ηγηθεί της επιθετικής προσπάθειας με προσωπικούς πόντους. Ο Τζέιμς μετακόμισε στη Μόσχα σε μια μεταγραφή που για πολλούς έμοιαζε περισσότερο με αναγκαίο κακό, παρά με κίνηση που έβγαζε νόημα. Η συνύπαρξή του στην περιφέρεια της ομάδας με τον Χίλιαρντ, έχει φέρει μια σημαντική μετατόπιση στην επιθετική λειτουργία της ομάδας προς το τρίποντο. Στις πρώτες τέσσερρις αγωνιστικές η ΤΣΣΚΑ έχει την πρωτιά σε όλες τις κατηγορίες που αφορούν τα τρίποντα: πρώτη σε σύνολο εκτελεσμένων με 126 και μέσο όρο 31,5 ανά αγώνα, πρώτη σε εύστοχα με 55 και πρώτη σε ευστοχία, φτάνοντας το ήδη πολύ καλό περσινό 40%, στο 43% σε αυτές τις πρώτες εβδομάδες της σεζόν, αλλά και στον δείκτη 3PArate, δηλαδή στο ποσοστό που καταλαμβάνουν τα τρίποντα στις συνολικές επιθετικές προσπάθειες της ομάδας. Έχει ενδιαφέρον να δούμε σε τι βαθμό θα επιβεβαιωθεί αυτή η τάση όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στη σεζόν.

Παρακάτω μία σύγκριση της περσινής σεζόν με τα ως τώρα φετινά πεπραγμένα, μέσω των heatmaps που ετοίμασε ο Panagiotis για το BG.

Πέρσι, χαλαρά τριποντάκια ανάμεσα σε άλλα.

Φέτος, το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής, από την ανάποδη.

Η μαρμάγκα. 

Τον έχει φάει μέχρι στιγμής τον Τάιλερ Ντόρσι, ο οποίος είχε κάνει καταπληκτικές εμφανίσεις στα φιλικά της Μακάμπι, και οι προσδοκίες για άμεση απόδοση σε επίπεδο επίσημο αγώνων ήταν πολύ υψηλές. Αντ’ αυτού, έχει παίξει 36’ σε τέσσερα παιχνίδια χωρίς να μπορέσει να βοηθήσει σε κανένα επίπεδο την ομάδα του. Ελπίζουμε ο κόουτς Σφαιρόπουλος να καταφέρει να τον βάλει στο ροτέισον και να πάρει από εκείνον περισσότερα. Μετά τον αγώνα με τη Βαλένθια, ο κόουτς δήλωσε πως "θα πρέπει να παίξει καλύτερα, για να πάρει περισσότερο χρόνο".  Ως τώρα έχει 2,5π, 2,3PIR σε 9’ συμμετοχής ανά αγώνα. Καλως ήρθες στη Euroleague, Τάιλερ.

Η μαρμάγκα δυστυχώς θα φάει και τον Γουίλ Κλάιμπερν για την υπόλοιπη φετινή σεζόν. Η είδηση του σοβαρού τραυματισμού του είναι στενάχωρη, και στερεί από τη διοργάνωση έναν από τους καλύτερους παίκτες που αγωνίζονται σε αυτή. Κρίμα. Από την άλλη, υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να στεναχωρηθεί κανείς, εάν το βάλει σκοπό. Περαστικά του, ξέρουμε φυσικά πως μας διαβάζει.

Τι θα γινόταν αν ... (Giorgos B.).

... ο Ολυμπιακός είχε φέρει από το καλοκαίρι δύο παίκτες τυπου Ρότσεστι και Ριντ, δηλαδή έναν άσο που (πρώτα) σκοράρει και (μετά) βλέπει γήπεδο και έναν ψηλό με αθλητικές ικανότητες;

Καλά, κατ'αρχάς δεν ξέρουμε τι θα γίνει τώρα. Από εκεί και πέρα, μάλλον θα είχε γίνει κάτι ελαφρώς καλύτερο, αλλά και πάλι.... Θα το γράψω χωρίς περιστροφές. Ο σχεδιασμός των ερυθρόλευκων είναι εφήμερος και εφήμερος ήταν από περυσι, όταν αποφάσισε να πάει σε λογική ομάδων μίας χρήσης, προκειμένου να ξεζουμίσει ό,τι χυμούς είχαν απομείνει στα κορμιά των Σπανούλη και Πρίντεζη. Η διοίκηση διάλεξε εύκολες λύσεις στο θέμα προπονητή, με όνομα που θάμπωνε μόνο στην επιφάνεια, χωρίς να εξετάσει αν μακροπρόθεσμα οι τακτικές στελέχωσης του Μπλατ θα αποψίλωναν το σύνολο από τις σταθερές του, καταργώντας κάθε λογική συνέχειας και διαδοχής. Απορώ επίσης με την φιλοδοξία ότι ο Ολυμπιακός θα έφτιαχνε "ομαδα για μετάλλιο" με μία ντουζίνα από μεταγραφές ξένων του μισού εκατομμυρίου και χωρίς γηγενείς, λες και στον Πειραιά λαμβάνει χώρα κάποιου ειδους "Διαρκής Σύνοδος Παγκοσμίου Εμβέλειας Σκάουτερ". Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και ήδη μία σεζόν έχει πεταχτεί στα σκουπίδια και άλλη μία βρίσκεται προ των πυλών της χωματερής.

Ετσι όπως είναι τώρα διαμορφωμένο το τοπίο της Ευρωλίγκα, με τα μπάτζετ να αυξάνονται συνεχώς, ο δρόμος για τις ελληνικές ομάδες είναι ένας : Να κάτσουν συνειδητά να χάσουν δυο-τρεις χρονιές, αναπτύσσοντας ταλέντο και κρατώντας κομβικούς ξένους με προοπτική, που μπορούν να προσφέρουν (βλ. Στρελνιεκς ή Λεντέι) σε σταθερή βάση. Ούτε σπασμωδικές προσπαθειες, ούτε τίποτα. Ετσι κι αλλιώς, με την παρούσα λογική οι σεζόν πάνε χαμένες μία η άλλη, χωρίς να δημιουργείται η παραμικρή παρακαταθήκη. Τώτα τι να πω, αν ξαφνικά βρεθούν καράβια λεφτά και γίνουμε Φενέρ, Μπάρσα ή ΤΣΣΚΑ, τότε πάσο. let's go for it.