Acie Law

Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν ποτέ από τον Ολυμπιακό, αλλά αποτελεί παράλληλα και μια πονεμένη ιστορία για τους φίλους του συλλόγου, λόγω του άδοξου φινάλε του. Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για τις back 2 back κατακτήσεις της EuroLeauge, το 2012 και το 2013. Ο 33χρονος σήμερα Αμερικανός playmaker βρίσκεται εκτός δράσης από τον Ιούνιο του 2014, όταν και λύθηκε τυπικά το συμβόλαιο του με τους ερυθρόλευκους. Ωστόσο, η τελευταία του συμμετοχή ήταν στις 29 Δεκεμβρίου του 2013, σε παιχνίδι της Basket League κόντρα στον ΚΑΟΔ. Ο 28χρονος τότε Law μπήκε στο χειρουργείο λίγες ημέρες αργότερα προκειμένου να διορθώσει τη ζημιά στο ταλαιπωρημένο του γόνατο, όμως δεν κατάφερε να επανέλθει. Αν κι αρχικά οι εκτιμήσεις έκανα λόγο για απουσία 40-50 ημερών, ο "Νόμος" έχασε το υπόλοιπο της σεζόν, ενώ ακόμη κι όταν αποθεραπεύτηκε, οι ιατρικές του εξετάσεις δεν ήταν ικανοποιητικές. Αποδεσμεύτηκε και δεν βρήξε ξανά μπασκετική στέγη. Ο Law είχε κυριαρχήσει στον τελικό του Λονδίνου το 2013, με 20 πόντους, 5 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 31 ranking κι ένα χρόνο νωρίτερα στην Κωνσταντινούπολη μπήκε να παίξει τραυματίας, μια κίνηση η οποία τον έκανε να κερδίσει το σεβασμό του κοινού λόγω της "αυτοθυσίας" του.

Νωρίτερα στην καριέρα του, έπαιξε για τέσσερα χρόνια στο NBA (είχε επιλεγεί στην 11η θέση του draft το 2007 από τους Atlanta Hawks) με περισσότερες από 200 εμφανίσεις στο ενεργητικό του. Αφότου κρέμασε τα παπούτσια του, ασχολήθηκε για λίγο με την προπονητική, ως βοηθός στο Ranger College. Επίσης, έχει υπάρξει αναλυτής σε ιστοσελίδα που ασχολείται με το Texas A&M, το πανεπιστήμιο στο οποίο παρευρέθηκε και κατέγραψε σπουδαία κατορθώματα σε ατομικό επίπεδο από το 2003 έως το 2007.

Paul Davis

Παρά το μέγεθος του (2.11μ.), ο νυν 34χρονος Αμερικανός center υπήρξε ένας εξαίσιος ψηλός, με τρομερό επιθετικό ρεπερτόριο του οποίου οι κινήσεις ώρες ώρες θύμιζαν... κοντό. Η παρουσία του στο NBA κράτησε για τρεις και κάτι σεζόν (σε Clippers και Wizards), αλλά οι εμφανίσεις του ήταν ελάχιστες - μόλις 82 με 2.6 πόντους και 1.9 ριμπάουντ κατά μέσο όρο ανά 9 λεπτά. Το 2006 είχε επιλεγεί στο νούμερο 34 του draft από την ομάδα του Los Angeles, όμως όπως φάνηκε στην πορεία του ένας συμπληρωματικός ρόλος δεν έδειξε να του ταιριάζει κι έτσι το 2010 ήρθε στην Ευρώπη, μετά από μια μεταβατική σεζόν στην G League. Αρχίκα έπαιξε για λίγο στην Obradoiro, μετά για μια διετία στην Sevilla, πραγματοποιώντας εντυπωσιακές εμφανίσεις στην ACB. Σε 73 παιχνίδια κατέγραψε 13.5 πόντους και 6.1 ριμπάουντ, με αξιοπρόσεκτα ποσοστά ευστοχίας. Η Khimki τον άρπαξε το καλοκαίρι του 2012, με τον Davis να ρίχνει "άγκυρα" στην Μόσχα για μια τετραετία. Έπαιξε δύο χρονιές στην EuroLeague (36 εμφανίσεις), ενώ το 2015 πήρε τον τίτλο του EuroCup. Ωστόσο, σεζόν με σεζόν η απόδοση του έφθινε, καθώς έβγαζε συχνά πλέον προβλήματα τραυματισμών κι έτσι το 2016, όταν κι έληξε το συμβόλαιο του με τους Ρώσους, αποφάσισε να κρεμάσει οριστικά τα sneakers του, σε ηλικία 31 ετών και 11 μηνών. Άφησε πάντως έντονο το στίγμα του στον σύλλογο της ρωσικής πρωτεύουσας και κατά καιρούς βρισκόταν στο στόχαστρο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων, όμως το υψηλό συμβόλαιο που λάμβανε ήταν αρκετό για τον "δέσει" εκεί.

Zoran Erceg

Ο Σέρβος φόργουορντ αποχώρησε από το μπάσκετ σε ηλικία 30 ετών, παρ' όλα αυτά πρόλαβε να ζήσει μια αρκετά "γεμάτη" καριέρα. Έφτιαξε το όνομα του στη Zeleznik (2003-2008), ως ένα από τα σημαντικότερα ταλέντα του σερβικού μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε το καλοκαίρι του 2008, υπογράφοντας μαζί του πενταετές συμβόλαιο. Η παρουσία του στους ερυθρόλευκους ήταν μέτρια, με τον ύψους 2.11μ. ψηλό να περνά δύο σεζόν στον Πειραιά και την ελληνική λίγκα, συν μια ακόμη ως δανεικός στον Πανιώνιο. Δεν έλειψε το όνομα του από το μπαράζ αποχωρήσεων που σημειώθηκε στην ομάδα του Dusan Ivkovic μετά την λήξη της περιόδου 2010-11, με τον Erceg να βρίσκει μετά τον Ολυμπιακό νέα επαγγελματική στέγη στην Besiktas. Με την ομάδα της Πόλης κατέκτησε το double στη γειτονική χώρα το 2012, καθώς κι έναν ευρωπαϊκό τίτλο (EuroChallenge), ωστόσο η μεγαλύτερη επιβράβευση για την εξαιρετική του σεζόν (14π, 4.7ρ, 42% στα τρίποντα) ήταν η μεταγραφή του στην CSKA Μόσχας. Δεν ήταν βασικός, αλλά είχε ρόλο κι αγωνίστηκε μάλιστα στο Final Four του Λονδίνου. Με την "αρκούδα" πανηγύρισε δύο εγχώριους τίτλους, προτού επιστρέψει στην Τουρκία για χάρη της Galatasaray το 2013. Ως παίκτης της "Cim Bom" κατέγραψε τη σπουδαιότερη του εμφάνιση στην EuroLeague, βάζοντας 32 πόντους στον Ερυθρό Αστέρα τον Νοέμβριο του 2014, επίδοση η οποία του χάρισε το βραβείο του MVP της αγωνιστικής:

Έμεινε για μια διετία στην Galatasaray, μια ομάδα η οποία του "ταίριαξε" κι έγινε ο ηγέτης της. Το καλοκαίρι του 2015 έμεινε ελεύθερος και παρότι το όνομα του "έπαιζε" για διάφορους συλλόγους, εκείνος δεν υπέγραφε κάπου. Εκπροσώπησε την Εθνική Σερβίας στο EuroBasket της ίδιας χρονιάς κι από τότε δεν τον είδαμε ξανά στα παρκέ. Σήμερα είναι 33 ετών και θα έχει να διηγείται πως κατέκτησε εννέα τίτλους σε συλλογικό επίπεδο και ότι μέτρησε 98 συμμετοχές στην EuroLeague, σε πέντε σεζόν.

Mark Payne

Τον γνωρίσαμε καλά στην Ελλάδα κατά την διετία 2012-2014, όπου αγωνίστηκε με επιτυχία σε Πανιώνιο και ΠΑΟΚ (67 εμφανίσεις στην Basket League). Επίσης, πέρασε τρεις σεζόν στην γαλλική λίγκα με την Ρεμς και την Λιμόζ, ενώ παλαιότερα είχε βρεθεί και στην ACB για λογαριασμό της Ουνικάχα Μάλαγα. Ο φόργουορντ από το Τέξας έπαιξε επαγγελματικά για έξι σεζόν στην γηραιά ήπειρο, μετά τα κολλεγιακά του χρόνια στο UC Davies της Καλιφόρνια. Μόλις στα 29 του, μετά από μια αρκετά αξιόλογη διαδρομή, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση παρότι ήταν απόλυτα ακμαίος και δεν αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα τραυματισμού, προκειμένου να ασχοληθεί με το "επάγγελμα των ονείρων του", κατά τον ίδιο, δηλαδή ως οικονομικός σύμβουλος σε μεγάλη εταιρεία.

Arvydas Macijauskas

Ακόμη ένα όνομα που "πονάει" τους ερυθρόλευκους. Ο "Macas" ήρθε ως μεσσίας στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2006, όμως δύο χρόνια αργότερα έφυγε με την προσφορά του να κρίνεται δυσαναλόγη της ποιότητας του και των ετήσιων απολαβών του. Έχασε το μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν 2006-07 λόγω σοβαρού τραυματισμού στον αχίλειο τένοντα, ενώ παρά το δυναμικό του ξεκίνημα την επόμενη χρονιά, η κατάληξη της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών ήταν άσχημη. Πριν θυμηθούμε τους λόγους, ας κάνουμε μια μικρή παύση για να δούμε τον Macijauskas να "φορτώνει" με 32 πόντους το καλάθι της Zalgiris, τον Δεκέμβριο του 2007, όπου ορισμένα (δύσκολα) καλάθια είναι κυριολεκτικά ενδεικτικά της κλάσης του:

Ο Λιθουανός τραυματίστηκε στον αστράγαλο κατά την διάρκεια των διακοπών του, παίζοντας μπάσκετ με φίλους. Η επιπολαιότητα του ενόχλησε την διοίκηση που κατήγγειλε το συμβόλαιο του για παραβίαση όρων, επιδιώκωντας την πρόωρη λύση του. Εν τέλει οι δύο πλευρές οδηγήθηκαν στα δικαστήρια το 2008, καθώς δεν ήταν απλό να βρεθεί λύση αναφορικά με την αποζημίωση που θα λάμβανε ο αθλητής. Ο Macijauskas δεν έπαιξε ξανά μπάσκετ μετά τον Ολυμπιακό, ενώ στα 30 του, το 2010, ανακοίνωσε επισήμως την αποχώρηση του από το άθλημα. Άφησε στο ευρωπαϊκό κοινό δύο τρομερές σεζόν ως παίκτης της Tau (2003-2005) όπου αμφότερες συγκαταλεγόταν στους κορυφαίους παίκτες της γηραιάς ηπείρου, καθώς κι ένα εντυπωσιακό EuroBasket το 2003 στη Σουηδία, όπου κατέκτησε με την ομάδα του το χρυσό μετάλιο.

Sasha Kaun

Μέσα σε μια οκταετία, ο 33χρονος Ρώσος center πέρασε μια "γεμάτη" καριέρα, παρά την μικρή της διάρκεια. Έπαιξε για έξι σεζόν στην EuroLeague με την CSKA (142 συμμετοχές, 1.084 πόντοι, 515 ριμπάουντ, 114 τάπες), έχοντας μπόλικες παρουσίες σε Final Four (Μαδρίτη, Μιλάνο, Λονδίνο, Κωσνταντινούπολη, Παρίσι, Βερολίνο), ενώ πανηγύρισε κι αρκετούς τίτλους εντός Ρωσίας - 11 συνολικά. Μπορεί στην Ευρώπη να μην κατάφερε να κάτσει στον θρόνο με την "αρκούδα", όμως στο φινάλε της διαδρομής του ήταν μέλος των Cleveland Cavaliers και "τσίμπησε" το πολυπόθητο δαχτυλίδι του NBA το 2016. Στο πλευρό του LeBron James έπαιξε συνολικά 25 φορές, αποτελώντας συμπληρωματική λύση στο ρόστερ. Το 2012 με την Εθνική Ρωσίας, της οποίας υπήρξε πιστό στέλεχος σε κάμποσα μεγάλα τουρνουά, πήρε το χάλκινο μετάλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Στα 31 του πήρε την μεγάλη απόφαση να κρεμάσει τη φανέλα, καθώς όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ένα χρόνιο πρόβλημα που του προκαλούσε έντονο πόνο στον αστράγαλο δεν του επέτρεπε να είναι ευτιχισμένος παίζοντας.

Zoran Planinic

Στο prime του ήταν ένας από τους καλύτερους playmaker της Ευρώπης, όταν επέστρεψε από το NBA. Οι New Jersey Nets τον "άρπαξαν" γρήγορα μέσω του draft το 2003 - 22η επιλογή - από την Cibona Zagreb. Πέρασε μια τριετία στην Αμερική (148 παιχνίδια, 561 πόντοι, 165 ασίστ) για να καταλήξει στην Tau το 2006, εκεί όπου ένωσε τις δυνάμεις του με παίκτες παγκόσμιας κλάσης όπως ο Luis Scola κι ο Tiago Splitter. Με την ομάδα από τη Βιτόρια συμμετείχε σε δύο Final Four (Αθήνα, Μαδρίτη) για να ακολουθήσει μια διετία στην Μόσχα για λογαριασμό της CSKA (2008-2010). Ο Κροάτης παρέμεινε σε υψηλό επίπεδο, παρότι ο ρόλος του στους Ρώσους ήταν μικρότερος από εκείνον που κατείχε στην Tau. Έγραψε ακόμη δύο συμμετοχές σε F4 στο βιογραφικό του (Βερολίνο, Παρίσι), προτού μεταπηδήσει στη Khimki, στην οποία "στέριωσε" για τρία χρόνια. Έγινε ηγέτης της ομάδας και το 2012 πανηγύρισε το EuroCup, όντας μάλιστα κι ο MVP των τελικών. Τη σεζόν 2013-14 ο διεθνής γκαρντ έπαιξε για την Efes, η οποία ήταν η τελευταία του ομάδα. Σε ένα ματς κόντρα στο Μιλάνο, μάλιστα, "χάρισε" με σουτ από το... σπίτι του, ένα από τα πιο εντυπωσιακά νικητήρια buzzer beater στη σύγχρονη ιστορία της EuroLeague:

Παρά το διετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τον σύλλογο της Πόλης, αυτό δεν εξαντλήθηκε ουσιαστικά καθώς ο Dusan Ivkovic που αφίχθη στην ομάδα το καλοκαίρι του 2014 δεν τον υπολόγιζε. Μετά την Efes το όνομα του Planinic συνδέθηκε κατά καιρούς με διάφορες ευρωπαϊκές ομάδες (μια από αυτές ήταν και η ΑΕΚ, τον Ιανουάριο του 2015, την εποχή που οι κιτρινόμαυροι αποκτούσαν τον Malik Hairston), αλλά τελικά ο έμπειρος περιφερειακός δεν έπαιξε ξανά επαγγελματικά. Ο επίλογος στην καριέρα του μπήκε σε ηλικία 32 ετών και θα έλεγε κανείς πως αυτό έγινε κάπως... απότομα. Για την ιστορία, στην EuroLeague, στην οποία είχε κάνει ντεμπούτο σε ηλικία 18 ετών, κατέγραψε 169 συμμετοχές με 9.2 πόντους, 3.3 ασίστ κατά μέσο όρο σε 10 σεζόν.

Martynas Pocius

Είδε τρία δάκτυλα του αριστερού του χεριού να "χάνονται" εξαιτίας ενός ατυχήματος με τροχό στο σχολείο, σε ηλικία 13 ετών. Τα δύο σώθηκαν, το τρίτο ακρωτηριάστηκε, αλλά παρά το γεγονός πως το χέρι του είχε πλέον τέσσερα δάκτυλα, ο Pocius κατάφερε να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, καταγράφοντας μια πολύ αξιόλογη καριέρα. Σύνδεσε το όνομα του με την Zalgiris, παίζοντας στο Κάουνας για τέσσερα χρόνια, ενώ πέρασε κι από την Real για μια διετία (2011-2013). Επίσης, υπήρξε μέλος των Galatasaray και Murcia. Σε πολλές περιπτώσεις υπηρέτησε την Εθνική Λιθουανίας, τόσο σε επίπεδο Νέων, όσο και σε Ανδρών. Στην EuroLeauge μέτρησε συνολικά 116 εμφανίσεις, 846 πόντους, 235 ριμπάουντ και 168 ασίστ, σε επτά σεζόν. Πανηγύρισε εννέα τίτλους σε συλλογικό επίπεδο, προτού κρεμάσει τη φανέλα τον Ιούνιο του 2017, σε ηλικία μόλις 31 ετών. Μετά από οκτώ χρόνια επαγγελματικής πορείας, ο έμπειρος γκαρντ - φόργουορντ αποφάσισε πως δεν μπορεί να συνεχίσει, καθώς κατά τα τελευταία του χρόνια είχε προβλήματα τραυματισμών που του προκαλούσαν καθημερινούς πόνους στην ρουτίνα του.

Ιάκωβος Τσακαλίδης

Ο "Jake" των επτά σεζόν και των 325 συμμετοχών στο NBA τελείωσε την καριέρα του σε ηλικία μόλις 29 ετών. Γεννημένος το 1979, πέρασε τα πρώτα του τέσσερα επαγγελματικά χρόνια στην ΑΕΚ, με την οποία πανηγύρισε τον Απρίλιο του 2000 το FIBA Saporta Cup στην Λωζάνη, καθώς και το κύπελλο Ελλάδος την ίδια χρονιά. Το πρώτο καλοκαίρι του μιλένιουμ τον βρήκε να περνά τον Ατλατικό, για χάρη των Suns, οι οποίοι τον επέλεξαν στην 25η θέση του draft. Στο Phoenix έμεινε για μια τριετία (2000-2003), ενώ αργότερα ακολούθησαν οι Memphis Grizzlies (2003-2007). Μετά από ένα ολιγόμηνο πέρασμα από τους Houston Rockets τον Φεβρουάριο του 2007, αποφάσισε στο τέλος της σεζόν να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε το καλοκαίρι του ίδιου έτους, ωστόσο παρά τις υψηλές προσδοκίες, δεν κατάφερε να κάνει την διαφορά στους ερυθρόλευκους. Στην EuroLeague της σεζόν 2007-2008 πραγματοποίησε 13 εμφανίσεις, με "φτωχή" ατομική συγκομιδή (4 πόντοι, 2.5 ριμπάουντ ανά 12 λεπτά). Ο γεννημένος στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας seven-footer δεν κατάφερε να επιστρέψει δυναμικά στο ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού κι έτσι αποχώρησε "ήσυχα" από την δράση το 2008. Πριν από ένα χρόνο, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος δημοσίευσε μια φωτογραφία που μας γύρισε αρκετά χρόνια πίσω:

Με τον κροκόδειλο Jake ))) pic.twitter.com/9DJTFuWuLy

— Lazaros Papadopoulos (@LazosLazaros) July 1, 2017

Με το "εθνόσημο" αγωνίστηκε σε τρία μεγάλα τουρνουά: στο παγκόσμιο του 1998 που διεξήχθη στη χώρα μας, στο EuroBasket του 1999 της Γαλλίας, καθώς και σε εκείνο του 2003 στη Σουηδία. Για την ιστορία, το πραγματικό του όνομα είναι Alexey Lentkov.

Stanko Barac

Ο Κροάτης γίγαντας είναι χωρίς ομάδα εδώ και δύο σεζόν (δεν έχει ανακοινώσει επίσημα την απόσυρση του από την δράση) και πιο συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2016, όταν κι αποχώρησε από την Olimpia Milano του συμπατριώτη του κόουτς, Jasmin Repesa. Τότε ήταν 29 ετών κι είχε ήδη βάλει στο βιογραφικό του εννέα τίτλους σε συλλογικό επίπεδο, ενώ υπήρξε και μέλος της Εθνικής Κροατίας. Το 2007 οι Miami Heat τον επέλεξαν στην 39η θέση του draft, χωρίς ωστόσο να καταφέρει ποτέ του να αγωνιστεί στο NBA. Στην Ευρώπη είχε μια ήσυχη μεν, αλλά σταθερή διαδρομή με επτά σεζόν στην EuroLeague (108 συμμετοχές) κι ακόμη τρεις στο EuroCup (28 συμμετοχές). Η πρώτη του ομάδα ήταν η Siroki της Βοσνίας, προτού κάνει το μεγάλο άλμα για την Tau το 2007, σε ηλικία 21 ετών, υπογράφοντας πενταετές συμβόλαιο ως ένα αξιόλογο ταλέντο. Στη Βιτόρια έμεινε για τρία χρόνια (2008-2011) συν άλλη μια σεζόν όπου έπαιξε ως δανεικός στην Valencia (2007-2008). Ακολούθησε ένα τριετές πέρασμα από την Efes (2011-2014), ένα ολιγόμηνο από την Cedevita, προτού πάει στην Ιταλία, από όπου έχουμε και τις τελευταίες του αγωνιστικές εικόνες. Αξίζει να αναφέρουμε πως το όνομα του Barac ψιθυριζόταν για τον Ολυμπιακό, την περίοδο που είχε τραυματιστεί σοβαρά ο Patric Young, στις αρχές της περιόδου 2015-16.