Linas Kleiza
Εκτός αγωνιστικής δράσης από το 2015, ο παλαίμαχος Λιθουανός forward είναι πλέον 33 ετών και κατέχει θέση αντιπροέδρου και αθλητικού διευθυντή στην Rytas Vilnius, δηλαδή την παλιά Lietuvos. Είχε μια πολύ γεμάτη διαδρομή μεταξύ Ευρώπης (Ολυμπιακός, Fenerbahce, Olimpia Milano) και Αμερικής (Denver Nuggets, Toronto Raptors), ενώ ενίσχυε πολύ συχνά και την Εθνική ομάδα της χώρας του στις μεγάλες διοργανώσεις. Με την Λιθουανία κατέκτησε τρία μετάλια σε επίπεδο ανδρών (δύο χάλκινα, ένα αργυρό) κι ακόμη δύο (ένα χάλκινο, ένα αργυρό) στα μικρότερα κλιμάκια. Στο NBA σκόραρε περισσότερους από 3.500 πόντους, στην EuroLeague έπαιξε στο Final Four του 2010 και βγήκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, όμως η πτώση του ήρθε απότομα. Από το 2011 κι έπειτα ταλαιπωρήθηκε πολύ από τραυματισμούς (τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους υποβλήθηκε σε αρθροσκόπηση), η επιστροφή του στην Ευρώπη το 2013 δεν λειτούργησε εν τέλει ευεργετικά για την καριέρα του και κάπως έτσι στο φινάλε της περιόδου 2014-15, κρέμασε άδοξα τα παπούτσια του, παρότι ήταν μόλις 30 ετών. Τα προβλήματα στο γόνατο ποτέ δε τον εγκατέλειψαν, αλλά εκείνος δεν έχασε τη ζέση του για το μπάσκετ κι έτσι από το 2017 το υπηρετεί από παραγοντικό πόστο, όντας μέτοχος στην Rytas.
Επί τη ευκαιρία, ας θυμηθούμε ένα τρομερό επιθετικό κρεσέντο του Kleiza στην Γαλλία κόντρα στην Ορλεάν, όπου σε ένα εξάλεπτο πέτυχε 19 πόντους, σε χρονικό σημείο όπου ο Ολυμπιακός ήταν πίσω στο σκορ με διψήφια διαφορά.
Elliot Williams
Πάνε δυόμιση χρόνια από τη στιγμή που ο 26χρονος τότε swingman πατούσε Ευρώπη για τον Παναθηναϊκό. Ένας αθλητής που είχε επιλεγεί στο νούμερο 22 του draft το 2010 κι είχε περάσει από Blazers και 76ers, μεταξύ άλλων. Ορισμένες εντυπωσιακές εμφανίσεις σε Ελλάδα και EuroLeague τον έκαναν γρήγορα αγαπητό στις τάξεις του κόσμου της ομάδας. Η αποχώρηση του Sasha Djordjevic από τη τεχνική ηγεσία ήταν καθοριστική για την πορεία του, καθώς η έλευση του Αργύρη Πεδουλάκη περιόρισε αισθητά τον αγωνιστικό του χρόνο. Ο ρόλος του μειώθηκε, με αποκορύφωμα τους τελικούς του πρωταθλήματος κόντρα στον Ολυμπιακό όπου σε 4 αγώνες έπαιξε όλα κι όλα... 28 λεπτά. Δεν ανανέωσε με τους πράσινους μετά το τέλος της περιόδου κι από τότε τα ίχνη του χάθηκαν. Ο 29χρονος σήμερα Elliot έχει αποσυρθεί από τα παρκέ κι ένας λόγος για την απόφαση του αυτή υπήρξαν και τα προβλήματα τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν κατά καιρούς στην καριέρα του. Είναι χαρακτηριστικό πως έχασε όλη τη σεζόν 2012-13, λόγω σοβαρού προβλήματος στον αχίλλειο τένοντα. Μετά τον Παναθηναϊκό, έκανε μια προσπάθεια μέσω των Warriors για να βρει νέο συμβόλαιο στο NBA. Υπέγραψε με το Golden State τον Σεπτέμβριο του 2016, όμως έχασε όλα τα φιλικά πριν την εκκίνηση της χρονιάς κι ένα μήνα αργότερα αποδεσμεύθηκε. Παίκτης που δεν του έλειπε το ταλέντο και μια καριέρα μόλις έξι ετών μοιάζει πολύ μικρή για τις δυνατότητες που είχε.
Chase Budinger
Η σεζόν 2016-17, κατά την οποία πιθανώς να τον θυμάστε στην Baskonia, ήταν η τελευταία της επαγγελματικής του καριέρας. Έγραψε τον επίλογο του σε ευρωπαϊκά παρκέ κι ενώ νωρίτερα είχε προηγηθεί μια επταετία στον "μαγικό κόσμο" (sic) με Rockets, Wolves, Pacers και Suns. Στο NBA έκανε περισσότερες από 400 εμφανίσεις, έχοντας συνολικά μια αρκετά συμπαθητική διαδρομή (7.9π, 3ρ, 1.2α, 35% στα τρίποντα). Στην Ευρωλίγκα βοήθησε τους Βάσκους να φτάσουν ως τα playoffs της διοργάνωσης, αν και του πήρε λίγο χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Λίγο καιρό μετά την τελευταία του επίσημη συμμετοχή, αποφάσισε να αποχωρήσει οριστικά από την ενεργό δράση, στα 29 του, για να ασχοληθεί με το beach volley. Η επιλογή του δεν ήταν τυχαία, καθώς τόσο η αδερφή του Brittanie, όσο κι ο αδερφός του Duncan. είναι επίσης παίκτες του αθλήματος. Αξίζει να αναφέρουμε πως κι ο ίδιος κατά τα σχολικά του χρόνια στο La Costa Canyon της California έπαιζε volley, έχοντας μάλιστα κι αρκετές διακρίσεις.
Joshua Shipp
Ήρθε στην Ευρώπη στα 23 του χρόνια ως απόφοιτος του UCLA για μια μικρή ομάδα της Τουρκίας, την Bornova Belediye. Οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις (18.8π, 5.2ρ, 2.4α) τον οδήγησαν σχετικά γρήγορα στην Galatasaray, με την οποία πέρασε μια γεμάτη διετία. Ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας υπό την καθοδήγηση του Oktay Mahmuti, παίζοντας μάλιστα και στην EuroLeague τη σεζόν 2011-12 (15 συμμετοχές, 9.1π, 4.4ρ, 1.3α). Ο αθλητικός γκαρντ - φόργουορντ πήγε αργότερα στην Efes Anadolu, πακέτο με τον προηγούμενο προπονητή του που τον εμπιστεύθηκε ξανά. Έφτασε με την ομάδα της Πόλης ως τα προημιτελικά της EuroLeague την περίοδο 2012-13, όπου στο Game 5 της σειράς με τον Ολυμπιακό χάρισε στο κοινό ένα εκπληκτικό highlight:
Γενικώς πάντως το πέρασμα του από την Efes δεν ήταν εξίσου επιτυχημένο με το αντίστοιχο του από την Galatasaray κι έτσι δεν έμεινε για παραπάνω από μια σεζόν στο σύλλογο. Ακολούθησε για τον ίδιο μια σεζόν στην Turk Telekom (2013-14), προτού βρει το τελευταίο του συμβόλαιο στην Bamberg. Στην Γερμανία βρέθηκε τον Οκτώβριο του 2014, αρχικά για να δοκιμαστεί. Κέρδισε το try-out, υπογράφοντας ως το τέλος της σεζόν, αλλά τον Γενάρη του 2015 η συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών τερματίστηκε. Ο 29χρονος τότε παίκτης έγινε free agent αλλά από τότε δεν βρήκε νέα ομάδα. Επισήμως δεν έχει κρεμάσει τα sneakers του, αλλά στα 32 του χρόνια και με αποχή τριών και πλέον ετών στις πλάτες του, μοιάζει απίθανο να παίξει ξανά επαγγελματικά.
Robbie Hummel
Ο small forward από την Indiana κρέμασε τα παπούτσια του μόλις στα 28 του χρόνια, μετά την λήξη της σεζόν 2016-17, έπειτα από μια σύντομη καριέρα πέντε ετών σε Obradoiro, Minnesota Timberwolves (2 σεζόν με 98 συμμετοχές και 3.9π, 2.7ρ κατά μέσο όρο), Olimpia Milano και Khimki. Πρόλαβε να αγωνιστεί στην κορυφαία λίγκα του πλανητή (2013-2015), ενώ στην γηραιά ήπειρο κατάφερε να πάρει συμπαθητικά συμβόλαια σε ομάδες καλού επιπέδου, πραγματοποιώντας εμφανίσεις σε EuroLeague και EuroCup. Υπήρξε σοβαρός και αρκετά τίμιος παίκτης, αλλά το στίγμα του δεν έμεινε πουθενά ιδιαίτερα έντονο, η αλήθεια είναι. Ο Hummel σήμερα είναι 29 ετών κι ασχολείται με την ανάλυση και το σχολιασμό αγώνων, μέσω του ESPN.
Darko Milicic
Από τα 16 έως τα 18 του αγωνίστηκε στην Hemofarm της Σερβίας, ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα των "πλάβι" στις αρχές του 2000. Το 2003 οι Pistons επέλεξαν τον νεαρό center στην δεύτερη θέση (!) του draft, αφήνοντας πίσω του παίκτες όπως οι Carmelo Anthony και Dwyane Wade, αλλά εκείνος ουδέποτε δικαίωσε τις υψηλές προσδοκίες. Πέρασε εννέα χρόνια στην Αμερική με κοντά στις 500 συμμετοχές στο NBA, 2.800 πόντους και 2.000 ριμπάουντ στο ενεργητικό του. Εκτός από το Detroit, βρέθηκε ακόμη σε Magic, Grizzlies, Knicks, Timberwolves και Celtics. Πραγματοποίησε τη τελευταία του συμμετοχή το 2012, σε ηλικία 27 ετών κι από τότε χάθηκε. Το 2014 άρχισε να ασχολείται με το kick box, ενώ ένα χρόνο αργότερα επρόκειτο να κάνει την επανεμφάνιση του στο μπάσκετ με την Metalac Valjevo, πράγμα που τελικά δε συνέβη ποτέ. Παρότι είχε τα προσόντα για μια σαφώς μεγαλύτερη καριέρα, από πλευράς επιτευγμάτων και διάρκειας, ο 33χρονος πλέον γίγαντας δίνει την εντύπωση πως την άφησε μάλλον στη μέση καταφέρνοντας λιγότερα από όσα πραγματικά μπορούσε. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες αναφορές, σήμερα είναι αγρότης στην πατρίδα του.
Παρακάτω, βλέπουμε τον Milicic στο προ τετραετίας ντεμπούτο του ως kick-boxer.
Jason Kapono
Υπήρξε ένας από τους καλύτερους σουτέρ στη σύγχρονη ιστορία του NBA, κατακτώντας για δύο διαδοχικές χρονιές (2007, 2008) τον ετήσιο διαγωνισμό τριπόντων. Το ποσοστό καριέρας του ξεπερνούσε το 43% σε περισσότερες από 500 εμφανίσεις. Τη σεζόν 2012-13 ήρθε στα μέρη μας για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, αλλά δεν ολοκλήρωσε τη χρονιά με τους πράσινους, αποχωρώντας τρεις μήνες πριν την λήξη της. Ο Kapono ήταν 32 ετών κι από τότε δεν βρήκε ξανά άλλη μπασκετική στέγη. Έχουν περάσει πέντε και πλέον χρόνια από τη τελευταία του επίσημη εμφάνιση. Μερικούς μήνες αργότερα, δοκιμάστηκε από τους Golden State Warriors, χωρίς να κερδίσει συμβόλαιο. Έπαιξε μπάσκετ επαγγελματικά για μια δεκαετία, όμως πολλοί θεωρούν πως θα μπορούσε περισσότερο, λόγω της ικανότητας του στο μακρινό σουτ. Τελικά αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον κρατήσει στο άθλημα. Ίσως η ταχύτατη εξέλιξη του σπορ χρόνο με το χρόνο δεν του επέτρεψε να επιβιώσει.
Marcelus Kemp
Το 2008 ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη, μετά από τα κολλεγιακά του χρόνια στη Nevada. Έφτιαξε πολύ καλό όνομα στην Ιταλία, παίζοντας κατά σειρά σε Livorno, Dinamo Sassari και Virtus Bologna, ως ένας σύγχρονος και πολύ ποιοτικός guard-forward, για τα δεδομένα της Legabasket. Τη σεζόν 2011-12, "σάρωσε" τους τίτλους με την Besiktas, όντας μέλος της στην επιτυχημένη χρονιά της ιστορίας της. Υπό τις οδηγίες του Ergin Ataman και με συμπαίκτες τους Carlos Arroyo και Mensah-Bonsu, μεταξύ άλλων, πανηγύρισε την κατάκτηση πρωταθλήματος και κυπέλλου στη γειτονική χώρα, καθώς και του FIBA EuroChallenge. Επέστρεψε στα γνώριμα για αυτόν ιταλικά εδάφη προκειμένου να βοηθήσει τη νέα Siena που ετοίμαζε τότε ο Luca Banchi το φθινόπωρο του 2012, αλλά δεν μακροημέρευσε. Έκανε τρεις εμφανίσεις στην EuroLeague, αλλά αποχώρησε γρήγορα κι έκτοτε χάθηκε από το προσκήνιο. Είχε δύο σύντομα περάσματα από Βενεζουέλα και Ισπανία (Betis), όμως από το 2014 και μετά δεν γνωρίζουμε αν έπαιξε ξανά ως επαγγελματίας. Σήμερα είναι 34 ετών.