Στην αρχή του πρώτου μέρους είχαμε επισημάνει το γεγονός πως την περσινη σεζόν (2016-2017) οι τραυματισμοί μειώθηκαν αισθητά σε σχέση με τις προηγούμενες, τόσο στην κανονική διάρκεια όσο και στα playoffs. Τα αίτια είναι βασικά δύο. Από την μία το σύνολο σχεδόν των ομάδων της λίγκας κατάλαβε επιτέλους ότι ο Gregg Popovich είχε δίκιο εξαρχής και σχεδόν όλες άρχισαν να ξεκουράζουν τακτικά τους παίκτες τους (DNP-rest). Η αλήθεια είναι ότι καθυστέρησαν χαρακτηριστικά να το συνειδητοποιήσουν, όμως για να είμαστε δίκαιοι δεν είχαν στην διάθεση τους τα ιατρικά δεδομένα που έχουμε σήμερα. Από την άλλη η καθολική κυριαρχία των Golden State Warriors, - ένας οργανισμός που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στην πρωτοπορία των επιστημονικών εξελίξεων στο κομμάτι του αθλητισμού - δημιούργησε ένα νέα τεχνολογικό υπόδειγμα, που ολοένα και περισσότερα franchises επιλέγουν να ακολουθήσουν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
DNP: O Patient Zero και η εξάπλωση της "επιδημίας".
It's a trade off (about resting players). You want to see this guy in this one game? Or you want to see him for three more years in his career? And do you want to see him in the playoffs because he did not get hurt, because maybe he got rest?
- Gregg Popovich
Φορώντας τις ιατρικές μας ρόμπες και θέλοντας να εντοπίσουμε την αφετηρία της επιδημίας με την κωδική ονομασία ΄΄DNP-rest΄΄, που πλέον έχει εξαπλωθεί για τα καλά στο ΝΒΑ, θα πρέπει πρώτα να γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω. Βρισκόμαστε στις 29 Νοεμβρίου του 2012. Ο Gregg Popovich, προπονητής των San Antonio Spurs, παίρνει την απόφαση να ξεκουράσει τους τέσσερις από τους πέντε πρώτους σκόρερ της ομάδας του (Duncan, Parker, Ginobili, Green), σε έναν αγώνα απέναντι στους Miami Heat του Lebron, στέλνοντας τους μάλιστα την ίδια μέρα με επιβατική πτήση στο σπίτι. Εκείνη την βραδιά, οι Spurs παίζανε το τέταρτο παιχνίδι τους τις τελευταίες πέντε μέρες και το 11ο εκτός έδρας για τον μήνα Νοέμβριο (έκτο συνεχόμενο εκτός έδρας). Με βάση όσα έχουμε συζητήσει περί κούρασης στο πρώτο μέρος, η κίνηση του Popovich δεν ήταν μονάχα σωστή, αλλά μάλλον επιβεβλημένη.
Παρόλα αυτά το ΝΒΑ είχε διαφορετική άποψη. Ο αγώνας μεταδιδόταν σε εθνική εμβέλεια και η απόφαση του coach Pop προκάλεσε δυσαρέσκεια στους κύκλους της λίγκας, προκαλώντας την αντίδραση του τότε κομισάριου David Stern. Ο Stern δήλωσε πως τέτοιες ενέργειες είναι ΄΄απαράδεκτες΄΄ και δρουν ενάντια στα συμφέροντα του πρωταθλήματος, τιμωρώντας τον με βαρύτατο πρόστιμο. Ο προπονητής του San Antonio απάντησε με την γνωστή του κυνικότητα, πως η στρατηγική του είναι ΄΄απολύτως λογική΄΄. Ο Gregg Popovich λοιπόν, αποτελεί αδιαμφισβήτητα τον patient zero της εν λόγω επιδημίας.
Fast Forward πέντε χρόνια μετά. Στις 11 Μαρτίου του 2017, ο Steve Kerr επιλέγει να κρατήσεις εκτός 4 από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του (Curry, Thompson, Iguodala, Green), στον αγώνα απέναντι στους Spurs. Μια εβδομάδα αργότερα, την ίδια οδό ακολουθεί και ο Tyronn Lue (James, Irving, Love) ενάντια στους Los Angeles Clippers. Τα δύο αυτά περιστατικά, αποτελούν συμπτώματα της ίδιας επιδημίας. Τα τελευταία χρόνια η τακτική και συγκροτημένη ξεκούραση των αθλητών, έχει γίνει συνήθεια όλων των οργανισμών της λίγκας, σε μια απόπειρα να τους προστατεύσουν από την κούραση και τους τραυματισμούς.
Είναι χαρακτηριστικό πως από το 2012 μέχρι σήμερα, καταγράφεται μια τρομακτική άνοδος στο ποσοστό των DNP-rest, της τάξης του 668% συνολικά. Ειδικότερα η περσινη σεζόν αποτελεί χρονιά-ρεκόρ στον συγκεκριμένο τομέα, με 200 τέτοιες περιπτώσεις να έχουν ήδη παρατηρηθεί πριν από τον μήνα Μάρτιο. Με άλλα λόγια: Ρεκόρ στην ξεκούραση των παικτών και ταυτόχρονα τους λιγότερους τραυματισμούς από το 2005. Η ευεργετική σχέση μεταξύ των δύο είναι σαφής. Το δεύτερο ενδιαφέρον συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε, είναι πως οι προπονητές σήμερα επιλέγουν να αφήνουν εκτός τους μπασκεμπολίστες τους ολοένα και πιο νωρίς, ακόμα και στους δυο πρώτους μήνες της σεζόν. Το γεγονός αυτό έρχεται σε αντίθεση με την φιλοσοφία που επικρατούσε γύρω από το ζήτημα επί δεκαετίες, μια φιλοσοφία που όριζε πως η ξεκούραση πρέπει να λαμβάνει χώρα τους τελευταίους μήνες ή αγώνες της χρονιάς, λίγο πριν τα playoffs. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στις μέρες μας, όπως φαίνεται και στο παρακάτω σχήμα.
Όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο οργανισμός του San Antonio βρίσκεται σταθερά στην πρωτοπορία αυτής της μεγάλης αλλαγής. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, από το 2006 έχουν καταγραφεί 609 διαφορετικές DNP-rest περιπτώσεις. Ο Popovich είναι υπεύθυνος για τις 113 από αυτές, παραπάνω από διπλάσιες σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον coach και δύο φορές περισσότερες συγκριτικά με αρκετές ομάδες του ΝΒΑ (σαν σύνολο).
Προπονητής |
Ομάδα |
Τελευταίες 3 σεζόν |
Σύνολο |
Gregg Popovich |
Spurs |
61 |
113 |
Doc Rivers |
Celtics, Clippers |
22 |
45 |
Rick Carlisle |
Mavericks |
32 |
41 |
George Kal |
Nuggets, Kings |
18 |
26 |
Mike Budenholzer |
Hawks |
19 |
19 |
Dwane Casey |
Raptors |
19 |
19 |
Steve Kerr |
Warriors |
19 |
19 |
Mike Brown |
Cavaliers, Lakers |
- |
16 |
Mike Woodson |
Hawks, Knicks |
- |
16 |
Brett Brown |
76ers |
15 |
15 |
Tyronn Lue |
Cavaliers |
15 |
15 |
DNP και παίκτες
Ας περάσουμε τώρα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, που δεν είναι άλλοι από τους παίκτες. Προσωπικά, πάντοτε με ιντρίγκαρε το γεγονός πως ο Lebron James δεν έχει τραυματιστεί ποτέ στην καριέρα του (επίσης δεν έχει χάσει ποτέ παιχνίδι playoffs). Ψάχνοντας να βρω στο διαδίκτυο στοιχεία σχετικά με τις μεθόδους προπόνησης και αποκατάστασης που χρησιμοποιεί, κατάφερα να ανακαλύψω ελάχιστα πράγματα (εκτός φυσικά από ανούσιες πληροφορίες του στιλ: τρώει σπαράγγια μετά από κάθε παιχνίδι). Δεκάδες άρθρα αναλυτών σε διαδίκτυο και εφημερίδες ανέφεραν ακριβώς το ίδιο πράγμα: Ξέρουμε επί της ουσίας πολύ λίγα για αυτόν. Το κέντρο αποκατάστασης που επισκέπτεται κάθε χρόνο στο Miami έχει σε μόνιμη βάση κλειστές τις πόρτες του στους δημοσιογράφους. Όλοι οι ειδικοί (γιατροί, γυμναστές, φυσιοθεραπευτές κτλ) που έχουν συνεργαστεί με τον James, αρνούνται επανειλημμένα να τοποθετηθούν δημόσια. Ακόμα και το ακριβές σωματικό του βάρος, αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό στην Αμερική.
Ο καθένας μας μπορεί να βγάλει όποιο συμπέρασμα επιθυμεί από όλα αυτά. Ποια είναι όμως εκείνα που γνωρίζουμε; Γνωρίζουμε πως έχει παίξει αμέτρητα παιχνίδια στην καριέρα του με μεγάλο χρόνο συμμετοχής, πως ταξιδεύει συνέχεια και το κυριότερο, μεγαλώνει (33 πλέον). Όσο εξελιγμένες και να είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, ακόμα και αυτός δεν μπορεί να παρακάμψει εντελώς την ανάγκη του οργανισμού για ξεκούραση. Ο James - τον οποίο θεωρώ έναν πολύ έξυπνο άνθρωπο - έχει αντιγράψει τον τελευταίο καιρό την στρατηγική των Spurs, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται πολύ ψηλά στην λίστα με τα career DNP-rest και μάλιστα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Παίκτης |
Ομάδα |
DNP-rest |
Tim Duncan |
Spurs |
38 |
Manu Ginobili |
Spurs |
26 |
Kevin Garnett |
Celtics, Nets, Timberwolves |
23 |
Lebron James |
Cavaliers, Heat |
19 |
Tony Parker |
Spurs |
17 |
Rajon Rondo |
Celtics, Kings, Mavericks |
16 |
Paul Pierce |
Celtics, Nets, Wizards, Clippers |
14 |
Dirk Nowitzki |
Mavericks |
12 |
Dwyane Wade |
Heat, Bulls |
12 |
Joel Embiid |
76ers |
11 |
Στην πρώτη θέση φιγουράρει ο εμβληματικός Tim Duncan, ενώ στις πρώτες πέντε θέσεις συναντάμε τρεις μπασκεμπολίστες τoυ San Antonio. Κατά συνέπεια, έχουμε την δυνατότητα να βγάλουμε μερικά πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.
Ο Duncan αγωνίστηκε για 19 ολόκληρες σεζόν στο ΝΒΑ, ενώ ο 40άρης Manu Ginobili, θα επιστρέψει του χρόνου για μια ακόμη φορά στα παρκέ. Η ίδια ακριβώς προσέγγιση θα πρέπει να ισχύσει όχι μονάχα για τον Lebron, αλλά για όλους τους μπασκεμπολίστες της λίγκας. Αν θέλουμε σαν φίλαθλοι να τους απολαμβάνουμε για περισσότερα χρόνια στα γήπεδα, είναι απαραίτητο να συμμετέχουν σε λιγότερα παιχνίδια. Μοιάζει αντιφατικό, αλλά είναι η αλήθεια. Θυμηθείτε τον Isiah Thomas (των Pistons), έναν από τους σούπερ ήρωες του πρωταθλήματος την δεκαετία του 80. Ο Thomas αγωνίστηκε σε παραπάνω παιχνίδια μετά τα 31 του έτη, από οποιονδήποτε άλλον αθλητή πριν από αυτόν. Ένα πραγματικό τέρας της φύσης που σπάνια έμενε εκτός και συχνά αγωνιζόταν όντας τραυματίας. Σταμάτησε το μπάσκετ μόλις στα 32 του, αφού διέλυσε εντελώς τον αχίλλειο του τένοντα. Ας συγκρίνουμε λοιπόν την πορεία του με αυτή του Duncan, τον άνθρωπο με τα περισσότερα ρεπό (DNP-rest) στην καριέρα του, που κατάφερε να παίζει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο μέχρι τα 40 του. Προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές την οδό του Duncan.
Rise of the Machines - Οι Warriors και η πρόληψη
The Spurs pioneered rest. We want to take it a step further
- Steve Kerr
Συνεχίζοντας την έρευνα μας, επιβάλλεται να κάνουμε μια στάση στην πόλη του San Francisco για να γνωρίσουμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει η πρωταθλήτρια και κατά γενική ομολογία καλύτερη ομάδα της λίγκας. Αναφερόμαστε φυσικά στους Golden State Warriors. O οργανισμός των Warriors βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια στην εμπροσθοφυλακή των τεχνολογικών εξελίξεων στον αθλητισμό, διατηρώντας ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με την Silicon Valley και τις εταιρίες - κολλοσούς που δραστηριοποιούνται εκεί. Με το ένα μάτι σταθερά στο παρελθόν και την επιτυχημένη προσέγγιση των Spurs και το άλλο σταθερά στο μέλλον, αποτελούν την ομάδα που εκμεταλλεύεται στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής μας. Πρέπει να ομολογήσω πως μελετώντας τους Warriors και τα όσα έχουν καταφέρει, ξαφνικά η περιβόητη περσινή δήλωση του ιδιοκτήτη τους Joe Lacob: ΄΄σαν οργανισμός είμαστε έτη φωτός μπροστά από τους υπόλοιπους ΄΄, δεν μου φαίνεται και τόσο παράλογη.
Ολόκληρη η προσέγγιση του Golden State επικεντρώνεται γύρω από την πρόληψη των τραυματισμών. Αποτελούν μια από τις τέσσερις πρώτες χρονικά ομάδες που ξεκίνησαν να συλλέγουν δεδομένα πολύ διαφορετικής φύσης από το παραδοσιακό box score (μαζί με τους Spurs, Houston, Dallas). Το αρχικό βήμα έγινε όταν οι Πολεμιστές εγκατέστησαν στο γήπεδο και στο προπονητικό τους κέντρο το σύστημα SportVU, έξι κάμερες υψηλής ευκρίνειας (25 frames/δευτερόλεπτο), που καταγράφουν αναλυτικά τις κινήσεις των παικτών τους στο παρκέ. Με αυτό τον τρόπο το τεχνικό τους επιτελείο έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί σχεδόν τα πάντα: κάθε πάσα ή ντρίπλα που εκτελεί π.χ. ο Stephen Curry, την ταχύτητα και την επιτάχυνση του, καθώς και την απόσταση που διατηρεί από τους συμπαίκτες του, αλλά και τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει σε κάθε παιχνίδι. Για παράδειγμα ο Curry τρέχει κατά μέσο όρο περίπου 2,4 μίλια ανά αγώνα, σύμφωνα με τα στοιχεία του SportVU. Στην συνέχεια όλα αυτά τα δεδομένα αναλύονται σε πραγματικό χρόνο στον υπολογιστή και καταλήγουν σε διάφορες μορφές στα χέρια του προπονητή. Στο ακόλουθο λινκ μπορείτε να πάρετε μια ιδέα της ψηφιακής αναπαράστασης μιας κατοχής των Warriors στο παιχνίδι απέναντι στους Clippers.
https://vine.co/v/OQqBZFtguTh/embed/simple
Οι μπλε γραμμές αναπαριστούν τα μαρκαρίσματα μεταξύ των παικτών. Σημειώστε ότι το πρόγραμμα έχει την ικανότητα να ανιχνεύει αυτόματα τις πιθανές αλλαγές στην άμυνα (switch), ώστε το αποτέλεσμα να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Επιπλέον υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής ποικίλων γραφικών παραστάσεων.
Στην συγκεκριμένη γραφική παράσταση, παρουσιάζονται αναλυτικά οι κινήσεις ενός μπασκεμπολίστα κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού. Πέρα από τα προφανή αγωνιστικά οφέλη που προσφέρει το σύστημα SportVU, γίνεται σαφές πως αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στην κούραση και τους τραυματισμούς. Ο αριθμός των χιλιομέτρων που έχει τρέξει ένας αθλητής, επιτρέπει στο τεχνικό επιτελείο να ελέγχει τα επίπεδα καταπόνησης του οργανισμού του και να αποφασίζει με ασφάλεια πότε θα ξεκουραστεί. Ακόμα αν η ταχύτητα του δεν είναι η συνηθισμένη ή αν αποφεύγει συστηματικά να κινηθεί πχ προς τα αριστερά, αυτό μπορεί να είναι μια ένδειξη κούρασης ή πιθανού τραυματισμού.
Οι καινοτομίες όμως δεν σταματάνε εδώ. Το Golden State είναι η πρώτη ομάδα στο ΝΒΑ που δοκίμασε και χρησιμοποίησε ειδικά σχεδιασμένες στολές (wearable gear), με σκοπό την πρόληψη των τραυματισμών. Οι μπασκεμπολίστες του φοράνε τις στολές ανελλιπώς σε κάθε προπόνηση, καθώς όπως δήλωσε ο Kirk Lacob - assistant GM του franchise - ΄΄είναι πλέον τόσο σημαντικές για εμάς, όσο το να γνωρίζουμε πόσο καλά σουτάραμε από το τρίποντο στο προηγούμενο αγώνα΄΄. Πως ακριβώς όμως λειτουργούν και ποια είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν;
Οι στολές κατασκευάζονται από τις εταιρίες CatapultSports και Athos (αυτές οι δυο έχουν την μερίδα του λέοντος στην αγορά) και αποτελούνται από τρία μέρη. Το επάνω μέρος (top) περιέχει 16 αισθητήρες: έναν για την καρδιά, έναν για την αναπνοή και 7 ζευγάρια για κάθε ξεχωριστή μυική ομάδα. Αντίστοιχα το κάτω μέρος (pants) περιέχει 6 ζευγάρια αποκλειστικά για τις μυικές ομάδες. Το σετ ολοκληρώνεται με δύο μικρές μονάδες επεξεργασίας (core), που τοποθετούνται σε ειδικές θήκες στο πάνω και κάτω μέρος της στολής. Οι μονάδες επεξεργασίας διαβάζουν τα δεδομένα από τους αισθητήρες (καλώδια δεν υπάρχουν πουθενά, ώστε ο αθλητής να αισθάνεται άνετα όταν φοράει την στολή) και τα μεταδίδουν στον υπολογιστή ή στο smartphone του χρήστη ( το προιόν συνοδεύεται και από το κατάλληλο λογισμικό).
Το εν λόγω σύστημα είναι σχεδιασμένο με σκοπό να παρακολουθεί την λειτουργία των μυών σε συνθήκες άσκησης, καθώς και τους καρδιακούς παλμούς, τον ρυθμό της αναπνοής, ακόμα και την καταπόνηση σε ευαίσθητα σημεία του σώματος όπως είναι τα γόνατα, οι αρθρώσεις ή οι αστράγαλοι. Επειδή όπως έχουμε συζητήσει, σε αυτές τις περιπτώσεις η παραμικρή λεπτομέρεια έχει την σημασία της, τα μέλη της ομάδας υποβάλλονται σε εξονυχιστικές εξετάσεις πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών χρησιμοποιούνται ως οδηγός καθ' όλη την διάρκεια της χρονιάς. Οποιαδήποτε απόκλιση από το κανονικό, μπορεί να σημάνει συναγερμό στο ιατρικό team των Warriors. O τραυματισμός ενδεχομένως να είναι προ των πυλών. Για παράδειγμα αν ένας παίκτης αναπνέει ΄΄βαριά΄΄ σε κάποια προπόνηση, ίσως να έχει κουραστεί και να πρέπει να μείνει εκτός για μερικές μέρες. Το project δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένο, σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Athos. ΄΄Στόχος μας είναι σε μερικά χρόνια, να καταφέρουμε να σχεδιάσουμε (σε προγραμματιστικό επίπεδο) μια μπάρα, η οποία με γνώμονα πάντα τις μετρήσεις της στολής θα μεγαλώνει ή θα κοκκινίζει όσο η πιθανότητα εμφάνισης τραυματισμού αυξάνεται. Ακριβώς όπως γίνεται σήμερα στα video games. Με αυτόν τον τρόπο η διαδικασία της πρόληψης θα καταστεί ακόμα πιο εύκολη για όλους΄΄.
Το Golden State είναι ένας οργανισμός που προσπαθεί - στο μέτρο του δυνατού - να προβλέψει όλα τα ενδεχόμενα. Με βάση αυτήν την λογική χρησιμοποιεί μεθόδους που μπορούν να χαρακτηριστούν από φουτουριστικές, έως ανορθόδοξες. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσεται και η συνήθεια του ιατρικού του team, να συνδέει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ηλεκτρόδια στα πρόσωπα των αθλητών, τα οποία ανιχνεύουν τις ηλεκτρικές διεργασίες του εγκεφάλου. Σκοπός είναι να διαγνωστεί και να καταπολεμηθεί εγκαίρως το φαινόμενο της ψυχολογικής κούρασης. Ο παλιός forward των πρωταθλητών, Harisson Barnes, δηλώνει ακόμα και σήμερα εντυπωσιασμένος από την συγκεκριμένη προσέγγιση. ΄΄Ξυπνάς ένα πρωί για να έρθεις για προπόνηση και δεν έχεις και την καλύτερη διάθεση. Αυτό το μηχάνημα μπορεί να σου πει ακριβώς πως αισθάνεσαι, αλλά και γιατί. ΄΄ Στο ίδιο μήκος κύματος, οι Πολεμιστές χρησιμοποιούν ειδικές μάσκες ύπνου της εταιρίας Neuroon, σχεδιασμένες να διευκολύνουν την αναπνοή και να απαλύνουν τα συμπτώματα του jet lag. Οι μπασκεμπολίστες των Warriors τις φοράνε υποχρεωτικά κατά την διάρκεια της νύχτας, σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια της σεζόν.
Όπως καταλαβαίνετε η συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα είναι σχετικά καινούρια και η πραγματική αποτελεσματικότητα των παραπάνω προϊόντων είναι σήμερα δύσκολο να εκτιμηθεί. Γεγονός πάντως είναι πως η χρησιμότητα του συστήματος SportVU κρίθηκε ικανή, ώστε το ΝΒΑ να επιβάλλει πριν λίγα χρόνια την εγκατάσταση του σε όλα ανεξαιρέτως τα γήπεδα της λίγκας. Ομάδες που δοκίμασαν τις στολές στις προπονήσεις τους, είδαν τους τραυματισμούς να μειώνονται αισθητά (πχ οι Raptors). To κυριότερο; Μερικές από τις πιο υγιείς ομάδες του πρωταθλήματος, έχουν εντάξει στον έναν ή στον άλλο βαθμό τις εν λόγω μεθόδους στην καθημερινότητα τους (Spurs, Warriors, Houston), ενώ το πελατολόγιο των εταιριών αυξάνεται σταθερά κάθε χρόνο ( πάνω από 20 ομάδες για την σεζόν 2017-2018).
Oι αντιθέσεις μεταξύ ιδιοκτητών και αθλητών στο ΝΒΑ
At the end of the day, we want to protect the prize and the prize is the players. We have to continue to promote the game, and if guys are being injured because there are so many games, we can't promote it at a high level.
- Lebron James
Πριν από λίγο καιρό το ΝΒΑ ανακοίνωσε το επίσημο πρόγραμμα για την σεζόν 2017-2018. Με μια πρώτη ματιά παρατηρούμε πως τα ταξίδια και τα back to back έχουν μειωθεί, ενώ οι 4 αγώνες σε 5 μέρες έχουν καταργηθεί εντελώς. Επιπλέον η σεζόν έχει επιμηκυνθεί κατά μια εβδομάδα, ώστε να υπάρχει περισσότερος χώρος και χρόνος για τους αγώνες. Είναι σαφές πως οι αλλαγές κινούνται στην σωστή κατεύθυνση και σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίες. Αποτελούν παράγωγο μιας διαρκούς αντιπαράθεσης μεταξύ των ιδιοκτητών των ομάδων και των παικτών.
Από την μια πλευρά λοιπόν έχουμε τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι - κακά τα ψέματα - δρουν με μοναδικό κριτήριο τα προσωπικά τους κέρδη. Ο τρόπος σκέψης τους μπορεί να περιγραφεί απλοϊκά, από την ακόλουθη εξίσωση: [λιγότερες συμμετοχές/ξεκούραση των παικτών] = [λιγότερα εισιτήρια/μειωμένο ενδιαφέρον από τους φιλάθλους] = [λιγότερα κέρδη]. Από την άλλη έχουμε τους αθλητές, που έχουν γνωστοποιήσει στην λίγκα μέσω του επίσημου συνδικαλιστικού τους οργάνου, πως βασική τους προτεραιότητα παραμένει η μείωση του αριθμού των αγώνων.
Απέναντι σε αυτά τα δύο ΄΄στρατόπεδα΄΄, το ΝΒΑ βρίσκεται κλασικά κάπου στην μέση. Και με την λέξη "μέση" εννοούμε φυσικά την προσπάθεια του να διασφαλίζει με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των ιδιοκτητών, δείχνοντας ωστόσο προς τα έξω ότι ενδιαφέρεται για το κοινό καλό όλων, ώστε να αποφεύγονται δυσλειτουργίες και αναταραχές (πχ lockout). Για να το πετύχει αυτό γνωρίζει - όπως κάθε σπουδαίος στρατηγός - πότε είναι η ώρα να κάνει μερικές μικρές υποχωρήσεις. Οι αλλαγές στο πρόγραμμα εντάσσονται ακριβώς σε αυτήν την λογική, καθώς δεν απαντάνε στο βασικό πλέον ερώτημα: τα 82 παιχνίδια.
Όταν ο Adam Silver ανέλαβε τα καθήκοντα του τον Φεβρουάριο του 2014, η συζήτηση στο εσωτερικό της λίγκας είχε φουντώσει για τα καλά. Οι μπασκεμπολίστες με συμμάχους τους προπονητές τους, αλλά και ένα πλήθος επιστημονικών ερευνών (όπως αυτές που αναφέραμε στο πρώτο μέρος) πίεζαν συνεχώς και απαιτούσαν την μείωση των παιχνιδιών. Ο Silver ακολουθώντας τα βήματα του προκατόχου του, επιχείρησε σε πρώτη φάση να βάλει με άτσαλο τρόπο ένα τέλος στην κουβέντα. "Προς υπεράσπιση των παικτών, κάθε παίκτης που ξέρω θέλει να παίζει 82 παιχνίδια. Είναι οι προπονητές και οι οργανισμοί που αποφασίζουν να γίνονται λιγότερα". O κομισάριος συμπλήρωσε την παραπάνω δήλωση λέγοντας πως ΄΄σαν ΝΒΑ δεν έχουμε στα χέρια μας κανένα επιστημονικό στοιχείο, που να αποδεικνύει πως κάνουμε κάτι λάθος με το πρόγραμμα.''Το τελευταίο πιθανώς να είναι αλήθεια. Το ΝΒΑ δεν έχει παρουσιάσει ποτέ δημόσια κανέναν ειδικό (γιατρό, γυμναστή κτλ), που να υπερασπίζεται την ορθότητα του προγράμματος (μάλλον επειδή δεν υπάρχει θα πω εγώ).
Αυτή η γελοία απόπειρα διάρρηξης της συμμαχίας αθλητών/προπονητών/επιστημόνων έπεσε φυσικά στο κενό και ο αναβρασμός μεγάλωνε. Έτσι η στρατηγική πολύ γρήγορα άλλαξε. Το καλοκαίρι του 2015, το ΝΒΑ έστειλε για πρώτη φορά στα χρονικά εκπροσώπους του στα training camps των ομάδων, με σκοπό να ενημερωθεί και να συζητήσει με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές το φλέγον αυτό ζήτημα. Ταυτόχρονα ο Silver απεύθυνε ανοιχτό κάλεσμα προς την επιστημονική κοινότητα του αθλητισμού, να προσκομίσει τα αποτελέσματα των ερευνών που τόσα χρόνια διεξάγει. Το μήνυμα ήταν σαφές. Σαν λίγκα είμαστε δραστήριοι, ενεργοί και προσπαθούμε να μάθουμε όσο γίνεται περισσότερες πληροφορίες γύρω από τα προβλήματα του πρωταθλήματος. Τι ακριβώς βέβαια θα επιλέξουμε να κάνουμε, είναι μια διαφορετική ιστορία.
Το μακρινό 1984 ο σπουδαίος Pat Riley (τότε προπονητής των Lakers), είχε δηλώσει σε μια συνέντευξη τύπου πως τα παιχνίδια της λίγκας πρέπει να λιγοστεύσουν κατά 10%. Αυτό σημαίνει - όπως ο ίδιος εξήγησε - πως όλοι οι άνθρωποι που εργάζονται στο ΝΒΑ, από τα ballboys μέχρι τον κομισάριο πρέπει να δεχτούν μια ανάλογη μείωση στον μισθό τους. ''Θα δεχόσασταν;'' ρώτησε τους εμβρόντητους δημοσιογράφους. ΄΄Δεν είμαι τόσο σίγουρος΄΄. Να με συγχωρήσει ο αγαπητός Pat Riley αλλά το πράγμα κολλάει αλλού. Από το 1984 μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει αναρίθμητες συναντήσεις μεταξύ των ιδιοκτητών της λίγκας με θέμα συζήτησης το πρόγραμμα. Το πόρισμα, παρά το πάγιο αίτημα των παικτών παραμένει το ίδιο: καμιά μείωση στον αριθμό των αγώνων. Είναι προφανές πως δεν έχουν κανέναν σκοπό να θυσιάσουν ούτε το 1% του ''μισθού'' τους. Οι εποχές όμως αλλάζουν και σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή της αντεπίθεσης των αθλητών. Όσο τα χρόνια περνούν, η ανάπτυξη των αντιθέσεων μεταξύ των δύο πλευρών είχε ως αποτέλεσμα τις φετινές, ευνοϊκές αλλαγές του προγράμματος. Τα πρώτα βήματα έχουν ήδη γίνει. Αργά ή γρήγορα θα γίνουν και τα επόμενα.
ΥΓ1. Οι τραυματισμοί στα playoffs αφορούν rotation players. Παίκτες δηλαδή που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της ομάδας, με διακριτό ρόλο και σταθερό χρόνο συμμετοχής.
ΥΓ2. Ένας από τους βασικούς επενδυτές της Athos, είναι ο Joe Lacob ιδιοκτήτης των Warriors.
Για την σύνταξη του άρθρου χρησιμοποιήθηκαν οι παρακάτω πηγές.