Ιζαιά Κορντινιέ (1996, Ναντέρ)

Από τους πιο εντυπωσιακούς παίκτες του EuroCup, με ένα σωρό καρφώματα στο ενεργητικό του, παρότι δεν ξεπερνά τα δύο μέτρα ύψους. Ο αρχισκόρερ της Ναντέρ είναι ένας πολύ αθλητικός wing που από πέρσι είχε αφήσει καλά δείγματα γραφής, αλλά φέτος κατάφερε να παρουσιαστεί ακόμη καλύτερος με εμφανή βελτίωση, ειδικά στο περιφερειακό σουτ. Η ομάδα του δεν πήγε πολύ μακριά, όμως 13 παιχνίδια ήταν αρκετά για τον Γάλλο, ώστε να τραβήξει τα βλέμματα: 15.8 πόντοι με εξαιρετικά ποσοστά και μεγάλες δυνατότητες στο 1v1 (57% διπ, 45% τριπ, 82% βολές), 5.2 ριμπάουντ, 3.2 ασίστ, 1.7 κλεψίματα ανά 34 λεπτά. Ο Κορντινιέ είναι πολυδιάστατη μονάδα, βγάζει μπόλικη ενέργεια κι είναι ένα πολύ γυμνασμένο και... ακούραστο παιδί, που σε δυο περιπτώσεις φέτος δεν βγήκε δευτερόλεπτο από το 40λεπτο, ενώ τον Νοέμβριο, σε ματς με δύο παρατάσεις στο Τρέντο, έπαιξε 47 λεπτά! Ένα πραγματικό "beast" στις θέσεις της περιφέρειας, που δεν θα φοβηθεί την επαφή, έχει εκτόπισμα, εκρηκτικό πρώτο βήμα και φυσικά ταχύτητα.

Είναι παίκτης που δεν θα μπει εύκολα σε καλούπι και σίγουρα χρειάζεται τον... χώρο του για να είναι αποδοτικός. Τα δικαιώματα του στις ΗΠΑ τα διατηρούν οι Μπρούκλιν Νετς. Το αναφέρω αυτό, διότι δεν συζητάμε τώρα για το αν κάνει ο παίκτης για την Ευρωλίγκα, αλλά για το αν θα μπορούσε να μεταπηδήσει απευθείας στο ΝΒΑ! Θα ήταν πολύ συμβατός βάση των χαρακτηριστικών που τον διακρίνουν στη συγκεκριμένη λίγκα. Όπως και να 'χει πάντως, ο Κορντινιέ ήταν μια extreme περίπτωση στο φετινό EuroCup (ήταν και στην 1η καλύτερη πεντάδα), ένας παίκτης που... ψήλωσε απότομα αγωνιστικά κι είχε κυριαρχική παρουσία σχεδόν σε όλες του τις εμφανίσεις. Στο γαλλικό πρωτάθλημα είναι εξίσου επιδραστικός κι η λογική υπαγορεύει πως αργά ή γρήγορα θα κάνει το άλμα. Ξεκάθαρα EuroLeague material, αλλά προσωπικά θα κρατήσω το "αμερικανικό" παράθυρο ανοικτό, έχοντας στο νου μου και το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Τζαβόντε Γκριν που από την Ουλμ πήγε κατευθείαν στους Σέλτικς το καλοκαίρι του '2018, έπειτα από αντίστοιχου διαμετρήματος σεζόν στο EuroCup, κι εκείνος στα 25 του χρόνια.

Ρομπ Γκρέι (1994, Μονακό)

Ο άνθρωπος που άλλαξε τη μοίρα της σεζόν για τη φιναλίστ Μονακό. Ο Αμερικανός γκαρντ ξεκίνησε τη σεζόν με την Μετροπολιτάν (4 αγώνες, 14.5 πόντοι, 60% τριπ, 2 ριμπάουντ σε 19'), αλλά δεν άργησε να μεταπηδήσει στους "κόκκινους" (11 αγώνες, 17.1 πόντοι, 51% τριπ, 2.4 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ σε 25'). Ένας εξαιρετικός σκόρερ για το συγκεκριμένο επίπεδο, ο οποίος προσαρμόστηκε γρήγορα στις ανάγκες των Μονεγάσκων και κατάφερε άμεσα να είναι επιδραστικός στο σύνολο. Πολύ αποτελεσματικός σουτέρ τριών πόντων και γενικά μια μονάδα με υψηλού επιπέδου επιθετικά ένστικτα, χωρίς να παίρνει προσπάθειες χωρίς... αύριο. Στις 11 εμφανίσεις του με την Μονακό εκτελούσε 11.6 σουτ, ένας νορμάλ αριθμός αναλογικά με τον ρόλο του. Υπήρχαν φορές που θα έλεγε κανείς πως το παράκανε (8/21 σουτ στον 2ο προημιτελό με την Μπουντούτσνοστ) είτε σουτάροντας υπερβολικά σε μέτρια βραδιά του, είτε εκτελώντας προσπάθειες υπό κακές προϋποθέσεις, αλλά αυτές ήταν εξαιρέσεις.

Ο Γκρέι είναι μικρός το δέμας (1.86μ.) αλλά είναι slasher, έχει επιθετική ποικιλία, καλό χειρισμό της μπάλας, εκρηκτικό πρώτο βήμα και αθλητικότητα. Είναι ένας clutch παίκτης με ηγετική φύση, όπως είδαμε και στον δευτερο ημιτελικό με την Γκραν Κανάρια, που δε θα διστάσει να πάρει την μπάλα στα χέρια του όταν αυτή "καίει". Ως σουτέρ είναι πιο αποδοτικός ως spot, ενώ είναι χαρακτηριστικό το ότι βάζει μεγάλη καμπύλη στα σουτ του. Τα αρνητικά του είναι δύο: είναι αρκετά βραχύσωμος για δυάρι, η σωματοδομή του παραπέμπει περισσότερο σε άσσο. Μια θέση ωστόσο που δύσκολα μπορεί να υποστηρίξει, καθώς δεν είναι συνεπής δημιουργικά. Φτιάχνει παιχνίδι κυρίως για τον εαυτό του, ως πασέρ είναι μέτριος και γενικά δεν έχει δείξει πως "το 'χει" με το decision making. Είναι λίγο μονοδιάστατος, σίγουρα πρέπει να προσθέσει κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του, όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την ικανότητα του στο σκοράρισμα. Μπορεί να δώσει λύσεις σε οποιοδήποτε χρονικό πλαίσιο, είτε παίξει λίγο (19-20 λεπτά) είτε πολύ (κοντά στα 30'), είναι ο ορισμός του instant scorer. Του χρόνου, λογικά, θα τον δούμε στην Ευρωλίγκα με τα χρώματα της Μονακό. Εκτός κι αν τον πάρει κάποια άλλη ομάδα...

Κέντρικ Πέρι (1992, Τσεντεβίτα Ολίμπια)

Ο βραχύσωμος γκαρντ πραγματοποίησε φέτος σεζόν καριέρας, αποτελώντας τον co-MVP της Τσεντεβίτα Ολίμπια Λιουμπλιάνας, στο πλευρό του επί σειρά ετών "ευρωλιγκάτου", Γιάκα Μπλάζιτς. Ο Πέρι έκανε πολλά σπουδαία ματς στο EuroCup (4 με 20+ πόντους, 2 double-double), στη φιλότιμη πορεία της ομάδας του ως το Top16, έχοντας ικανοποιητικά στατιστικά: 16.1 πόντοι (58% διπ, 36% τριπ, 74% βολές), 6.1 ασίστ, 3.1 ριμπάουντ και 1.4 κλεψίματα ανά 28 λεπτά δράσης σε 16 αγώνες. Πολύ καλός στο δημιουργικό σκέλος, σε ένα low-mistake πακέτο (μόλις 19 λάθη σε 446 αγωνιστικά λεπτά), ενώ παράλληλα ήταν και αρκετά αποτελεσματικός στο σκοράρισμα. Ο Πέρι δεν έχει το μπόι, όμως είναι αθλητικός, ταχύς κι έξυπνος παίκτης που ξέρει πώς να χτυπήσει τις αντίπαλες άμυνες, είτε επιλέξει την διείσδυση, που είναι ένα από τα δυνατά του "χαρτιά" στην επίθεση, είτε την πάσα για να αξιοποιήσει συμπαίκτη.

Ο 29χρονος πλειμέικερ ίσως έχει αδικήσει τον εαυτό του κατά την ευρωπαϊκή του καριέρα, καθώς ανέκαθεν έπαιζε σε χαμηλού επιπέδου λίγκες, στις οποίες ο ίδιος ως μονάδα βάση ατομικού ταλέντου ήταν... too much. Ενδεικτικά, σε έξι χρόνια στην γηραιά ήπειρο, έχει περάσει από Μέγκα Μπεμάξ, Νίζνι, Σολνόκι, Μετροπολιτάν, Κάπρος Σοκόλι και Κορμέντ. Όπου κι αν πήγε ξεχώρισε κι είναι πια συνηθισμένος στο να παίζει πολύ, αποτελώντας ηγετική φυσιογνωμία. Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να αποδώσει σε ένα πιο περιορισμένο χρονικό πλαίσιο, με λιγότερες μπάλες στα χέρια του, εφόσον τον αποκτούσε κάποιο κλαμπ από το υψηλότερο επίπεδο. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως ο παίκτης έχει τα στοιχεία που χρειάζεται ένας κόμπο γκαρντ για να κάνει το step up κι ίσως θα άξιζε μια ευκαιρία από μεγαλύτερη ομάδα, ασχέτως αν κοντεύει τα 30. Εξάλλου κι ο ΜακΚίσικ στην ίδια ηλικία έκανε το "μπαμ". Έχει ήδη συνδεθεί το όνομα του σε φιλολογικό επίπεδο με τον Παναθηναϊκό εδώ και λίγο καιρό, κάτι που σημαίνει πως η σεζόν του σίγουρα δεν έχει περάσει απαρατήρητη.

Κέβιν Χέρβεϊ (1996, Λοκομοτίβ Κουμπάν)

Το περασμένο καλοκαίρι η Λοκομοτίβ Κουμπάν απέκτησε με μονοετές deal τον πρώην παίκτη των Θάντερ (9 εμφανίσεις), ο οποίος βοηθούσε κατά κύριο λόγω την θυγατρική τους ομάδα στην G League. Η συγκεκριμένη επιλογή δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους της ρωσικής ομάδας, καθώς ο 24χρονος φόργουορντ είχε μια αξιόλογη rookie χρονιά στα ευρωπαϊκά παρκέ. Στο EuroCup έπαιξε σε 17 παιχνίδια με απολογισμό 12.4 πόντους (54% διπ, 34% τριπ, 76% βολές), 6.9 ριμπάουντ, 1.9 κλεψίματα, 1.2 ασίστ και 0.9 τάπες ανά 27 λεπτά. Έγινε με το "καλημέρα" βασικό στέλεχος στο σύνολο του κόουτς Πασούτιν και πάντα βοηθούσε ποικιλοτρόπως, σε άμυνα και επίθεση. Παίκτης που θα δώσει σταθερά πόντους συνδυάζοντας περιφερειακό σουτ και inside παιχνίδι και θα βγάλει στο γήπεδο ένα μαχητικό πρόσωπο, ενισχύοντας την ομάδα στον τομέα των ριμπάουντ, αλλά και με την ενέργεια του στα μετόπισθεν. Είναι ένα πολυεργαλείο στις θέσεις των ψηλών, με "hustle" στοιχεία, ένας απαραίτητος tweener, και σπάνια τον είδαμε να καλύπτει κάτω από 20 λεπτά στο ροτέισον των Ρώσων.

Είναι ταχύς για το ύψος του (2.07μ), διαθέτει ένα χρήσιμο mid-range σουτάκι (κάποιες φορές ακόμη και μετά από ντρίμπλα) που δεν μαρκάρεται εύκολα, ενώ και το επιτόπιο άλμα του τον κάνει να ξεχωρίζει. Γενικά το πακέτο του είναι αρκετά πλήρες, αν και αναμφίβολα έχει περιθώρια περαιτέρω εξέλιξης. Έδειξε φέτος μια μικρή αστάθεια και δυσκολεύτηκε απέναντι σε καλούς αντιπάλους, όμως αυτά είναι φυσιολογικά. Η πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη έχει θετικότατο πρόσημο κι εφόσον στεριώσει στα μέρη μας, θα έχει το χρόνο να βελτιώσει και θέματα κατανόησης του παιχνιδιού. Στην VTB έχει επίσης καλή παρουσία και το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τελικά είναι ήδη έτοιμος για το επόμενο βήμα ή αν θα ήταν πιο ωφέλιμο για τον ίδιο να περάσει ακόμη μια σεζόν σε αντίστοιχο επίπεδο, προκειμένου να ωριμάσει ακόμη περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, πολύ ενδιαφέρον recruit από την Λόκο.

Τζακόρεϊ Ουίλιαμς (1994, Τρέντο)

Απίθανα πράγματα φέτος από τον πρώην παίκτη του ΠΑΟΚ, τον οποίο δεν προλάβαμε να δούμε στην Θεσσαλονίκη λόγω της περσινής διακοπής - έπαιξε μόλις τεσσερα ματς στην Α1 με 9 πόντους και 6.8 ριμπάουντ. Ο Γουίλιαμς υπέγραψε τον περασμένο Αύγουστο με την Τρέντο, μια μεταγραφή που έχει λειτουργήσει πολύ θετικά για την καριέρα του. Ο προσεχώς 27χρονος Αμερικανός συμμετείχε σε 14 ματς του φετινού EuroCup (αντιμετώπισε δύο φορές και τον Προμηθέα) κι ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους ψηλούς της διοργάνωσης. Κατέγραψε 15 πόντους (59% διπ, 68% βολές), 7.4 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ κατά μέσο όρο, με χρόνο συμμετοχής που ξεπερνούσε τα 26 λεπτά. Μέτρησε τρία double-double και τέσσερις φορές ξεπέρασε τους 20 πόντους. Άφησε δείγματα πολύ καλού finisher που βοηθούσε σημαντικά και με την έφεση του στο επιθετικό ριμπάουντ. Ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω στις βασικές αρμοδιότητες που χρειάζεται η θέση, με τον κόουτς Εμανουέλε Μολίν να μην τον βγάζει... ποτέ από την πεντάδα, παρά μόνο όταν αυτό ήταν απαραίτητο λόγω φθοράς από φάουλ ή για να τους δώσει μερικές ανάσες.

Ο Ουίλιαμς ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις της λίγκας, μιας και το βιογραφικό του (Κορέα, G League, φτωχή ευρωπαϊκή εμπειρία με 2 μήνες στο Ισραήλ και 1.5 στην Ελλάδα) δεν προδιέθετε για μεγάλα πράγματα. Παρ' όλα αυτά, ο σέντερ της Τρέντο αποδείχθηκε λίρα εκατό, βγήκε δεύτερος ριμπάουντερ του EuroCup, έκανε εκπληκτικές εμφανίσεις στο Top16, με την ομάδα του να χάνει στην ισοβαθμία την πρόκριση για τα νοκ - άουτ. Παρότι undersized, δεν τα πήγε άσχημα κόντρα σε ψηλότερους αντιπάλους, χρησιμοποιώντας την καλή ντρίμπλα του, τόσο στο ποστ παίζοντας με πλάτη, όσο κι όταν επέλεγε να επιτεθεί με πρόσωπο στο καλάθι. Το βασικό προσόν του ήταν πως είναι ψηλός που δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την τροφοδοσία των γκαρντ, αντιθέτως φτιάχνει φάσεις για τον εαυτό του, έχει καλές κινήσεις και footwork. Δεν ξέρω αν όσα είδαμε φέτος από τον Ουίλιαμς αποτελούν το ταβάνι του, όμως σίγουρα μετά από αυτή τη σεζόν θα βρει κάποιο καλύτερο συμβόλαιο.

Ρασόν Τόμας (1994, Παρτίζαν)

Πριν δύο χρόνια ήταν στόχος του Ντέιβιντ Μπλατ για την θέση "4" του Ολυμπιακού, αλλά τελικά η περίπτωση του δεν προχώρησε. Εν τέλει ο Αμερικανός φόργουορντ πήγε τότε από την Σάσαρι στην Παρτίζαν. Με την ομάδα του Βελιγραδίου είχε πέρσι μια μέτρια πρώτη σεζόν σε EuroCup και Αδριατική, όμως φέτος έχει εμφανιστεί πολύ ανεβασμένος. Στην Ευρώπη σε 14 αγώνες είχε 13.6 πόντους, 5.5 ριμπάουντ, 2.3 κλεψίματα και 1.3 ασίστ σε 26 λεπτά ενώ στην ABA αντίστοιχα 11.1 πόντους, 7.1 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ και 1.3 κλεψίματα. Πολύ αποδοτικός και στις δύο διοργανώσεις, έχει αποκτήσει μεγαλύτερη σταθερότητα στο παιχνίδι του σε σχέση με πέρσι και πλέον είναι ο ποιοτικότερος παίκτης του συνόλου του άλλοτε βοηθού του Αντρέα Τρινκιέρι, Αλεξάνταρ Μάτοβιτς. Είναι σε παραγωγική φάση στην καριέρα του, έχει βελτιώσει αδυναμίες, όμως μια - βασική - παραμένει: το τρίποντο.

Ο Τόμας είναι σουτέρ του 22% φέτος σε 38 ματς (13/60 τρίποντα), ενώ πέρσι είχε παρόμοιο ποσοστό με 23% σε 29 αγώνες (13/56 τρίποντα). Παλαιότερα, στη Σάσαρι είχε 29% στο ιταλικό πρωτάθλημα και γενικώς αντί να βελτιώσει το μακρινό σουτ του, βλέπουμε πως έχει πτώση. Αυτό το μελανό σημείο στη στατιστική του μπορεί να του κοστίσει το "επόμενο βήμα", αλλά δεν αναιρεί τα θετικά στοιχεία του παίκτη. Ο 27χρονος φόργουορντ κάνει δυναμικά μπασίματα "από έξω προς τα μέσα", έχει καλά τελειώματα με διάφορους τρόπους κοντά στο καλάθι, mid-range, τελειώνει φάσεις πάνω απ' τη στεφάνη και γενικά είναι ένας καλός παίκτης επιθετικά. Είναι αξιόπιστος ριμπάουντερ, έχει γρήγορη σκέψη και αμυντικά, μπορεί να μην είναι "τοίχος", αλλά είναι σίγουρα "above the average". Ο ψηλός από την Οκλαχόμα σε κερδίζει γρήγορα, η αλήθεια είναι πως ξεχωρίζει σα τη μύγα μες το γάλα στην μετριότατη Παρτιζάν σε βαθμό που απορείς γιατί δεν έχει πάρει ακόμα μεταγραφή, όμως όπως προείπαμε το τρίποντο είναι σημαντικό ζήτημα. Δύσκολα κάποια ομάδα υψηλότερου επιπέδου θα το παρέβλεπε αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όπως και να 'χει, τα αβαντάζ του είναι περισσότερα από τα μειονεκτήματα του, στην παρούσα φάση.

Νένο Ντιμιτρίεβιτς (1998, Μπανταλόνα)

Ο νεαρότερος παίκτης της σημερινής λίστας θα μπορούσε να είναι μέσα και σε μια αντίστοιχη περσινή, αλλά ήταν νωρίς για κάτι τέτοιο. Φέτος, στην τέταρτη σεζόν του με την Μπανταλόνα, διύνησε μια περίοδο ωρίμανσης και σταθεροποίησης του παιχνιδιού του σε καλό επίπεδο. Με τους Καταλανούς είχε 16 συμμετοχές στο EuroCup (12.9 πόντοι, 63% διπ, 32% τριπ, 81% βολές, 3.6 ασίστ, 1.6 ριμπάουντ σε 22') ενώ στην ACB έχει εμφανιστεί σε 27 παιχνίδια (9.6 πόντοι, 53% διπ, 23% τριπ, 3.4 ασίστ, 1.5 ριμπαόυντ σε 20'). Το ύψος του είναι μια μυστήρια υπόθεση, αφού τα site της Μπανταλόνα και της ACB τον δηλώνουν ως 1.90μ, ενώ του EuroCup 4 πόντους πιο κοντό. Όπως και να 'χει, ο Ντιμιτρίεβιτς είναι ένας σταθερός πλειμέικερ που θα οργανώσει την πεντάδα του, θα ελέγξει το τέμπο της αναμέτρησης και θα προσπαθήσει να "διαβάσει" τον αντίπαλο. Δεν κατάφερε φέτος να βελτιώσει ουσιαστικά το τρίποντο του σε καμία διοργάνωση, πράγμα που σίγουρα τον κρατά πίσω, αλλά το σημαντικό είναι πως κάποια πράγματα που ήδη έκανε καλά τα διατήρησε (drives, βολές, δημιουργία) και κάποια άλλα τα βελτίωσε (αποφάσεις, άμυνα, μείωσε τα "φθηνά" λάθη), μέσω της εμπειρίας που αποκτά σιγά σιγά αγωνιζόμενος σταθερά.