Η μεγαλύτερη μπασκετική σχολή στην Ευρώπη επέστρεψε στο θρόνο της μετά από απουσία εφτά χρόνων και απέδειξε για πολλοστή φορά ότι ποτέ δεν μπορείς να τη διαγράψεις σε οποιαδήποτε κατάσταση βρίσκεται.

Το βράδυ της Τρίτης ο Pau Gasol, στα 41 πλέον, αποφάσισε να πει επίσημο αντίο στα μπασκετικά παρκέ. Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε από την φωτογραφία που χρησιμοποιούμε και εμείς στο κείμενο, κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι την έχετε δει ήδη. Ο Pau, ή μία ψηφιακή μορφή του τέλος πάντων, ανάμεσα σε ένα τσουβάλι διακρίσεις, με κάδρα όλες τις φανέλες που είχαν την τιμή να αναγράφουν το όνομά του με συνοδεία το #16 ή το #4. Πάμε να μελετήσουμε μερικά κομβικά σημεία μιας καριέρας που κράτησε περισσότερο από είκοσι χρόνια.

H επικράτηση της Ισπανίας επί της Αργεντινής στον τελικό του Μουντομπάσκετ άπλωσε την κυριαρχία της στον χρόνο, σε βαθμό που πλέον εκείνη ακουμπά τον όρο «δυναστεία». Εχουν περάσει πλέον 20 χρόνια από το αργυρό μετάλλιο του 1999 στη Γαλλία (θυμάστε άραγε τον Ερέρος;) και από τότε οι Ισπανοί έχουν ανέβει σε άλλα 13 βάθρα, με δύο από αυτά να ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο, ως αντιπροσωπευτικοί σταθμοί της διαρκούς υπεροχής: Το χρυσό στο παγκόσμιο του 2006 και το χρυσό στο παγκόσμιο του 2019, που κατακτήθηκε χθες.

69 χρόνια μετά την κατάκτηση της πρώτης θέσης στη διοργάνωση του Μπουένος Άιρες και 17 μετά τον τελικό της Ιντιανάπολις, οι Αργεντίνοι θα έχουν ξανά την ευκαιρία να κατακτήσουν την κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ, αφού ξεπέρασαν εύκολα το εμπόδιο της Γαλλίας με 80-66. Οι Γάλλοι μετά τη μεγάλη πρόκριση επί των Ηνωμένων Πολιτειών, «ήπιαν θάλασσα» στον ημιτελικό εναντίον των Λατίνων, χάνοντας έτσι τη χρυσή ευκαιρία να βρεθούν για πρώτη φορά σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Προτελευταία ημέρα για τη δεύτερη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με το πρόγραμμα να είναι παντελώς αδιάφορο για τον θεατή ως επί το πλείστον, με εξαίρεση το ντέρμπι μεταξύ Ισπανίας και Σερβίας. Αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να προβληματίσει τη διοργανώτρια αρχή, καθώς τα ματς που πραγματικά είχαν σημασία ήταν ελάχιστα. Ένα εισιτήριο που ψάχνει να βρει κάτοχο απομένει για την προημιτελική φάση και ελπίζουμε να είναι στα χέρια των παιχτών της Εθνικής Ελλάδος. Η σειρά των αγώνων (σταυρώματα 1ου-2ου στην πρωτη αγωνιστικη), η «μεταφορά» των νικών της πρώτης φάσης, οι μόλις δύο αγώνες που δίνει κάθε ομάδα στη δεύτερη φάση, καθιστούν τελείως βαρετες αρκετές αναμετρήσεις και άνευ σημασίας για τους παίχτες, το προπονητικό τιμ και φυσικά όλους εμάς. Όπως και να έχει δεν έχουν δείξει οι διοικούντες του FIBA μπάσκετ (και όχι μόνο) πως σκέφτονται τη βελτίωση του προϊόντος τους (σε συνδυασμό με τα παράθυρα και τον αποκλεισμό ομάδων όπως η Σλοβενία).

Είναι η κορυφαία χώρα όσον αφορά τις επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μετρώντας μετάλλια σχεδόν σε κάθε μεγάλη διοργάνωση (με εξαίρεση το Ευρωμπάσκετ του 2005) από το 1999 μέχρι το 2017. Είναι η χώρα που διαθέτει δύο από τους κορυφαίους και διασημότερους (ίσως τους διασημότερους) συλλόγους σε όλο τον κόσμο, που ειδικότερα στο μπάσκετ έχουν να επιδείξουν συνολικά 12 τρόπαια της Ευρωλίγκα. Παίκτες της έχουν θέσεις βασικών σε πολλές ομάδες του ΝΒΑ, έχουν γίνει All Star και κερδίζουν εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Κι όμως, ξέρετε πόσοι Ισπανοί προπονητές είχαν εργασθεί μακριά από τη χώρα τους από… καταβολής του ισπανικού μπάσκετ μέχρι το 2010;

Λίγα παιχνίδια βγάζουν τόσες ιστορίες όσο το Σλοβενία - Ισπανία. Διάφορα παραμύθια διασταυρώθηκαν μεταξύ τους στο παρκέ του Σινάν Ερντέν , με την λήξη του αγώνα να καταλήγει σε ένα αποτέλεσμα μπασκετικά ιστορικό. Ήταν η πρώτη φορά εδώ και τόσα χρόνια (τουλάχιστον 15) που οι συγχρονοι κυρίαρχοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ ηττήθηκαν τόσο εμφατικά, κάτι που αποτελεί ένα παραμύθι από μόνο του. Επειδή όμως κάθε άλλο παρά μπορεί οποιοσδήποτε να προεξοφλήσει το τέλος της κυρίαρχίας τους, οι υπόλοιπες ιστορίες δείχνουν απείρως πιο ελκυστικές προς διήγηση.

"Δεν είναι πίεση, είναι τιμή να μας συγκρίνουν με τους Γκασόλ. Είναι θρύλοι. Πρέπει να τους ακολουθήσουμε, εγώ και ο αδερφός μου, και πρέπει να αρχίσουμε αμέσως , τόσο στην εθνική ομάδα, όσο και στο ΝΒΑ. Πρέπει να κάνουμε πολλά για να γίνουμε σαν εκείνους. Θα είναι πάρα πολύ δύσκολο". Ο Γκιγιέρμο (Ουίλι) Χερνανγκόμεζ δεν φοβάται να μπει στην κουβέντα, κι ας μην την έχει αρχίσει ο ίδιος. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που συγκρίνουν τον ίδιο (23, 2,11) και τον αδερφό του Χουάντσο (21, 2,06) με τους Πάου και Μαρκ Γκασόλ, στην προσπάθεια να ξεκινήσει από εδώ μία ακόμη συναρπαστική μπασκετική ιστορία. Θα ήταν όντως υπέροχο αν σε αυτό το Ευρωμπάσκετ προέκυπτε και ένα παραμύθι διαδοχής, το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να κρατήσει χρόνια, και να διατηρήσει την Ισπανία ως την δεύτερη μεγαλύτερη μπασκετική δύναμη του πλανήτη. Οι Ισπανοί είναι ήδη κάτι σαν μύθοι στην ιστορία των Ευρωπαϊκών εθνικών διοργανώσεων , και τα δύο νεαρά αδέρφια θα μπορούσαν να εγγυηθούν μέχρι και την αιωνιότητα, που λέει ο λόγος.