Γειά σας και πάλι, έχοντας αφήσει πίσω μας άλλη μία αγωνιστική της Ευρωλίγκα, πάμε να δούμε τους "ήρωες" μιας εβδομάδας που θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως "των ψηλών". Σε ένα διήμερο από το οποίο ξεχωρίζει το τρομερό διπλό του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη στο οποίο πολλοί ήλπιζαν, αλλά ελάχιστοι πίστευαν, όλα τα υπόλοιπα αποτελέσματα ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενα. Θα πει κανείς, έχασε η ΤΣΣΚΑ από τη Βαλένθια. Σωστό, αλλά αφενός οι Ρώσοι μπορούν να είναι λίγο πιο χαλαροί πλέον, καθώς έχουν ουσιαστικά εξασφαλίσει την πρωτιά, αφετέρου στερήθηκαν τους Χάινς και Χάντερ. Στα υπόλοιπα παιχνίδια η Μπαρτσελόνα έχασε και από τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ, ενώ ο Παναθηναϊκός πήγε να κάνει τα εύκολα δύσκολα με τη Μπασκόνια, αλλά ο Κένι Γκάμπριελ δεν το επέτρεψε, καθώς έχοντας μπερδέψει τις μέρες έκανε ματς πρωταπριλιάς, αντί για Ευρωλίγκα(ς). Η Μάλαγα κέρδισε την παντελώς και μονίμως αδιάφορη Εφες, η Φενέρ πήρε εύκολη νίκη απέναντι στη Μπάμπεργκ που συνεχίζει να έχει τον σταρ της τραυματία και ο Ερυθρός Αστέρας επέστρεψε στις κατοστάρες απέναντι στο Μιλάνο. Συγνώμη, στα σπεσιαλς οφείλει να μπει και το διπλό της Χίμκι στο Κάουνας, το οποίο πιθανότατα θα αποδεχθεί κομβικό για τη συνέχεια των Ρώσων, στην προσμονή των οποίων τρίβουν τα χέρια τους στον Πειραιά.

Η Ρεαλ Μαδριτης τη χρονιά που μας πέρασε έφτασε πολύ κοντά στην επίτευξη των στόχων της, όμως αρκέστηκε στο κύπελλο Ισπανίας. Στα ημιτελικά της Ευρωλίγκας ηττήθηκε από την ανώτερη Φενέρμπαχτσε και στους τελικούς του πρωταθλήματος δεν κατάφερε να υπερισχύσει της έκπληξης της χρονιάς, της Βαλένθια. Παρότι έπαιξε κατα διαστήματα όμορφο μπάσκετ, η χρονιά ήταν αποτυχημένη. Το καλοκαίρι που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από στοχευμένες μεταγραφές και ένα Eurobasket με γλυκόπικρη γεύση. Η σεζόν λοιπόν ξεκινάει με ένα γεμάτο ρόστερ, όμως με την απουσία του ηγέτη Γιουλ.

Σε ο,τι αφορά τον δεύτερο ημιτελικό (ο πρώτος εδώ), αρχικά να αναφέρουμε ότι στις δύο αναμετρήσεις που συναντήθηκαν οι δυο ομάδες μες στη σεζόν οι νίκες μοιράστηκαν. Στην Κωνσταντινούπολη, με ένα αμφιλεγόμενο σφύριγμα στο τέλος πάνω στον Κάρολ, η Φενέρ έκαμψε δύσκολα την αντίσταση των Ισπανών με 78-77, με τον Νάναλι και τον Ούντοχ να πραγματοποιούν εξαιρετική εμφάνιση με 18 και 14 πόντους αντίστοιχα. Στον δεύτερο γύρο αντίστοιχα, οι Ισπανοί πήραν τη νίκη με ένα πολύ χαμηλό σκορ 61-56, με τον Γιουλ να καθαρίζει τη μπουγάδα και με καταπληκτική άμυνα στο τέλος να δίνει τη μεγάλη νίκη.

Μετά το πέρας της μεγάλης εβδομάδας και το τέλος της νηστείας, την ώρα που χωνεύουμε από τις ατασθαλίες της Κυριακής του Πάσχα, ήρθε η στιγμή της μεγάλης εβδομάδας της Ευρωλίγκα. Αφού φάγαμε και ήπιαμε ας κάνουμε μια ανασκόπηση ενός ζευγαριού που έχει ξεκάθαρο φαβορί και αουτσάιντερ. Η Ρεάλ Μαδρίτης, που θέτει ως σκοπό την διεκδίκηση ενός ακόμη τροπαίου μετά την κατάκτηση της πρώτης θέσης στην κανονική διάρκεια της νέας ευρωλίγκας, παίζοντας το καλύτερο σε διάρκεια μπάσκετ, εναντίον της σταχτοπούτας του θεσμού Νταρουσάφακα, που πήρε το εισιτήριο για την οκτάδα την τελευταία αγωνιστική, αποκλείοντας τον Ερυθρό Αστέρα. Επιστροφή του Μπλατ στην Ευρώπη με άλλη μία ομάδα που δεν είναι φαβορί, με σκοπό να κάνει το θαύμα και να γονατίσει το Γολιάθ. Ας δούμε πρώτα μια στατιστική απεικόνιση των ομάδων στην κανονική διάρκεια σε επιμέρους στατιστικές κατηγορίες.

Αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού ΠΑΟ - Ρεάλ ο Λεό μου έστειλε four factor analysis, να ναι καλά το παλικάρι, είναι τίμιος. Υπήρχε μια υποψία πως ο Παναθηναϊκός κέρδισε την αντίπαλο του με τον πιο δύσκολο τρόπο, φέρνοντας δηλαδή τον ρυθμό στα μέτρα του. Η πιο πρόσφατη ήττα των Μαδριλένων είχε έρθει σε φρενήρεις ρυθμούς, όταν η Γαλατά σκόραρε ακριβώς επάνω στο μειονέκτημα της, δηλαδή τον αρχικό χρόνο στησίματος της άμυνας. Το τριφύλλι έκανε κάτι άλλο. Ευστόχησε.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν από την αρχή της χρονιάς ένα αίνιγμα για την αφεντιά μου. Στα μάτια μου η φυγή του Σέρχιο Ροντρίγκες ήταν πολύ δύσκολο να καλυφθεί και ήθελα να δω πώς θα προσπαθήσει η ομάδα να δουλέψει σε αυτό το κομμάτι, κάτω από εντελώς νέες συνθήκες. Η απώλεια του αγαπημένου Σέρχι κόστισε τόσο σε ρυθμό όσο και σε δημιουργία, αλλά ταυτόχρονα και σε εκτέλεση.

Πριν από τα πλέι οφ, ειλικρινά περίμενα πως η Ρεάλ Μαδρίτης θα έφτανε ίσως και σε μία νίκη στα πρώτα δύο παιχνίδια απέναντι στη Φενέρ στην Πόλη. Το σκεπτικό μου το θεωρούσα απλό, αλλά τελικά ήταν απλουστευμένο. Ο Βέσελι, ένας σέντερ με τρομερή αθλητικότητα και ικανότητα στο τελείωμα των πικ εν ρολ ή στο ριμπάουντ θα έλειπε. Πάνω στα χαρίσματα του στις αλλαγές στα σκριν ο Ζοτς είχε πατήσει για να χτίσει την αμυντική φιλοσοφία της ομάδας, και ο Αγιόν όσο να ναι έκανε μία πολύ καλή επιθετική χρονιά. Τι διάολο , η απουσία του Τσέχου , σε συνδυασμό με την φονική ικανότητα των Μαδριλένων στην επίθεση, θα ήταν στοιχεία ικανά για να βγάλουν ένα αληθινό ντέρμπι, και μάλιστα το 2ο παιχνίδι έδειχνε πως θα είναι το "εκλεκτό". Πριν τρεις μέρες η Ρεάλ έδειξε πως μπορεί να γίνει απειλητική, και μάλιστα σε βράδυ που τα περισσότερα σουτ κατέληξαν στα Τζουμέρκα και που ο Μεξικάνος δεν πήρε καλά καλά 3 μπάλες.

Ένας απόλυτα κυριαρχικός και ισοπεδωτικός Ολυμπιακός, έκανε τη Ρεάλ φύλλο και φτερό μην αφήνοντας την να πάρει ανάσα μέχρι το τέλος. Οι ερυθρόλευκοι έκαναν μακράν την καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς, και ξεδίπλωσαν στο γήπεδο ένα σωρό διαφορετικά χαρίσματα, ψήγματα των οποίων είχαμε δει σε προηγούμενους αγώνες. Ποτέ μέχρι σήμερα όμως, δεν τα είχαμε δει στο παρκέ να λειτουργούν όλα μαζί ως ένα ενιαίο σύνολο.