Αρχικά ας ρίξουμε μια πρώτη ματιά στους πίνακες και το τι μας δείχνουν. Η δεύτερη καλύτερη επίθεση της Ρεάλ στη διοργάνωση σε συνδυασμό με την πρώτη θέση στα προηγμένα στατιστικά του offensive rating ( από το site badbasket.gr και την εξαιρετική δουλειά του Αντρέα Χριστοφόρου) μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το high-tempo που χρησιμοποιεί ο Λάσο είναι επιτυχής τάση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μια επίθεση σε γρήγορο ρυθμό με αρκετή κίνηση χωρίς τη μπάλα, πολλές πάσες και συνεργασίες με pick and roll ή pop out από τους ψηλούς, off ball screen, stagger ή stack screen για τους φονικούς σουτέρ από την περιφέρεια ( σε μια διάταξη 1-3-1 diamond offense με παραλλαγές για τους Κάρολ και Ρούντυ) και όλα αυτά σε ένα γρήγορο μοτίβο, με αρκετή ελευθερία και κατευθυντήριο μοχλό τον Σέρχιο Γιουλ. Σε πρώτο πλάνο και το παιδί θαύμα Λούκα Ντόνσιτς. Επιπλέον δείγμα της καλοκουρδισμένης μηχανής είναι η αναλογία ασίστ/λαθών , με την υψηλή ταχύτητα και τα πολλά σουτ να μη έχουν αυξήσει τα λάθη.

Από την άλλη, ο πίνακας μας δείχνει τα σκαμπανεβάσματα που παρουσίασε από την αρχή της χρονιάς η Νταρουσάφακα. Υπάρχει μια ισορροπία στην επίθεση και την άμυνα, με την δημιουργία της ναι είναι προϊόν των Αμερικάνων, και του ελεύθερου στυλ μπάσκετ με τα πολλά iso plays, που επιδιώκει το διάβασμα των μις ματς. Αποτέλεσμα αυτών είναι η χαμηλή αναλογία ασίστ/λαθών, αλλά και το ‘’περίεργο’’ ποσοστό στα δίποντα στη διοργάνωση, το χαμηλότερο από όλες τις ομάδες. Η έλλειψη καθαρού οργανωτή, με την ταυτόχρονη παρουσία αρκετών scoring guards και power forwards που λειτουργούν ως shooting/stretch fours, μας οδηγεί σε αυτό το σημείο.

Οι μάχες της κανονικής περιόδου

Οι δύο μονομάχοι κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου μοιράστηκαν τις νίκες. Νίκησαν εκατέρωθεν στις έδρες τους σχετικά εύκολα. Στην έδρα της Ντογκούς το εκπληκτικό παιχνίδι του Ουαναμέικερ, με 28 πόντους και 8/12 σουτ, στάθηκε αδύνατο να αντιμετωπιστεί από τους Μαδριλένους, οι οποίοι βέβαια αγωνίστηκαν χωρίς τον Γιουλ, με αποτέλεσμα το τελικό 81-68. Στη Μαδρίτη οι Καστιγιάνοι, με παρόντα αυτή τη φορά το Γιουλ, ο οποίος σταμάτησε στους 26 πόντους και τις 8 ασίσς, κέρδισαν σχετικά εύκολα, με την ομάδα της Ρεάλ να σουτάρει με υψηλά ποσοστά από την περιφέρεια, 16/30 τρίποντα και 53,3% - δείγμα και της μέτριας περιφερειακής άμυνας της τούρκικης ομάδας.

Το φαβορί, Ρεαλ Μαδρίτης

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτής της ομάδας, όπως έχουμε παρατηρήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, είναι η ομοιογένεια της. Βρίσκονται μαζί πολλά χρόνια, υπό τις οδηγίες του ίδιου (υποτιμημένου) προπονητή, με λίγες προσθήκες κάθε καλοκαίρι. Σχεδόν όλοι οι παίχτες έχουν ζήσει την εμπειρία των play offs της Ευρωλίγκας, των final four, καθώς και της κατάκτησης, όπως και μεγάλες επιτυχίες με τις εθνικές ομάδες. Η κατάκτηση του τροπαίου πριν δύο χρόνια εντός έδρας έχει γεμίσει αυτοπεποίθηση το σύλλογο, τον προπονητή και τους παίχτες κάτι που φαίνεται στο παιχνίδι παιχτών όπως ο Κάρολ, ο Μασιούλις κ.α.

Η frontcourt της Ρεάλ μοιάζει ασταμάτητο εμπόδιο για τις περισσότερες ομάδες της διοργάνωσης και δη αυτή της Νταρουσάφακα. Με τον Ράντολφ (10,4π/ 5,3ρ /38% τρίποντα) να βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση και να ηγείται της γραμμής των ψηλών και με συμπαραστάτες τους Αγιόν (9,4π/ 4,9ρ) , Χάντερ, Ρέγες, τα διάφορα σχηματα μοιάζουν δυσεπίλυτος γρίφος για τη φτωχή σε ποιότητα και ποσότητα γραμμή ψηλών της Νταρουσάφακα. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως η Ρεαλ έχει προσθέσει το aggressiveness που της έλειπε, με hardcore παίχτες όπως οι Tέιλορ, Mασιούλις, Ντρέιπερ, Noσιόνι (έστω και σαν παρουσία να εμπνέει από τον πάγκο τη φετινή-τελευταία σεζόν για το μεγάλο El Chapu) που μπορούν να αλλάξουν τη ροή και το ρυθμό ενός παιχνιδιού μέσα από την άμυνα και τη σκληράδα τους (βλέπε τελικός Μαδρίτης το 2015).

Ξεχωριστή αναφορά αξίζει στον αδιαμφισβήτητο ηγέτη και πιθανό MVP της διοργάνωσης και έναν εκ των clutch παιχτών του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Σέρχιο Γιουλ. Είναι πρώτος σκόρερ της Ρεάλ με 16,1 π/ 5,9ας και 16,7 βαθμούς στο σύστημα ranking. Η φετινή χρονιά αποτελεί την κορυφαία στην καριέρα του -μέχρι την επόμενη- με τα buzzer beaters να αποτελούν μια… καθημερινότητα. Το ΝΒΑ τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες, θα ταίριαζε απόλυτα στο moreyball του Χιούστον (εχουν τα δικαιώματα του), ο ίδιος όμως μοιάζει έτοιμος στο να γίνει το απόλυτο ίνδαλμα και γιατί όχι, ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας στην ιστορία του συλλόγου.

Το αρνητικό της φετινής Ρεάλ είναι η έλλειψη εναλλακτικού πλάνου. Αν κατορθώσει ο Μπλατ να τη βγάλει εκτός ρυθμού, ίσως μέσω κάποιων αμυνών match up ζώνης, στις οποίες είναι μάστορας ο αμερικανοθρεμένος προπονητής της Ντογκούς, τότε υπάρχει μια ελπίδα για τους Τούρκους να βάλουν δύσκολα στους Μαδριλένους, οι οποίοι πολλές φορές μοιάζουν να παίζουν στον αυτόματο πιλότο.

Τo αουτσάιντερ, η Νταρουσάφακα

Μοιάζει δύσκολο έως απίθανο να κατορθώσει η τούρκικη ομάδα του Μπλατ να αποκλείσει σε μια σειρά αγώνων ένα εκ των δύο μεγάλων φαβορί της διοργάνωσης. Σε ένα νοκ άουτ αγώνα θα φάνταζε πιο πιθανό, πόσο μάλλον όταν στον πάγκο της Νταρουσάφακα είναι ένας προπονητής «μανούλα» σε τέτοιους αγώνες. Αλησμόνητοι εξάλλου είναι οι θρίαμβοι των ομάδων της Μακάμπι στο final four του Μιλάνου και της Εθνικής Ρωσίας στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας. Αυτό φαντάζει και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της ομάδας έναντι στο σύλλογο της Μαδρίτης. Η διαχείριση του Μπλατ ομάδων αουτσάιντερ και η ψυχολογική προετοιμασία αυτών. Οι άμυνες ζώνης που χρησιμοποιεί μπορούν να χαμηλώσουν το ρυθμό της Ρεάλ επιθετικά (είτε match up ζώνη είτε μια ζώνη 1-3-1) και μένει να δούμε αν θα βάλει κάποιο man to man πάνω στον.Γιουλ μετά την πρώτη πάσα ή το πρώτο κόψιμο. Η έλλειψη άγχους-φόβου τέτοιων ομάδων μόνο ευεργετικά μπορεί να λειτουργήσει, πόσο μάλλον όταν αποτελούνται από αμερικανούς παίχτες, οι οποίοι ζουν και πεθαίνουν για τα play offs.

Η Νταρουσάφακα είναι μια Αμερικάνικη ομάδα στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έχει παίχτες που μπορούν να σκοράρουν εύκολα, δημιουργώντας σκορ για τον εαυτό τους και που αρέσκονται στα σουτ τριών πόντων. Εχουν  ποσοστό 37,36% (272/728) και μόνο η Μπαρτσελονα, ο ΠΑΟ και η Ρεάλ τους ξεπερνούν σε προσπάθειες. Ειδικά η τριάδα των Ουαναμέικερ (16,2π/ 40,2% τρίποντα), Ουίλμπεκιν (11,3π/ 39,2% τρίποντα), Κλάιμπερν (13,2 π.) μοιάζει ικανή να «ξεχαρβαλώσει» οποιαδήποτε άμυνα.

Η παρουσία όμως μόνο του Ζίζιτς στη θέση του σέντερ αποτελεί και το μεγάλο μειονέκτημα της ομάδας απέναντι στην πληρέστερη frontcourt της διοργάνωσης. Ο εκπληκτικός Κροάτης σέντερ των 8,3π/6,8ρ και πιθανό μελλοντικό στέλεχος των Σέλτικς, δεν μοιάζει ικανός να σταματήσει την πλειάδα αστέρων της Ρεάλ σε μια σειρά αγώνων. Ο Μπλατ σε αρκετά ματς χρησιμοποιεί τα αγαπημένα του small ball, μαζί με διάφορες παραλλαγές της ζώνης για να αντιμετωπίσει τη φθορά από τα φάουλ των ψηλών του και για να ελέγξει τους αιθέρες με την αθλητικότητα του ρόστερ.

Επιπλέον η μηδενική εμπειρία που διαθέτουν οι περισσότεροι παίχτες από τέτοια παιχνίδια αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στα πλάνα του κόουτς. Σε αυτά τα παιχνίδια οι μπαρουτοκαπνισμένοι βγαίνουν μπροστά και δυστυχώς για τον κόουτς οι Τούρκοι δεν διαθέτουν τέτοιους. Έχουν παρατηρηθεί άλλωστε στα παιχνίδια τους μεγάλα κενά διαστήματα. Πολλές φορές βρίσκονται στην θέση του κυνηγού και σε τέτοια μεγάλα ματς τα νεκρά σημεία δεν συγχωρούνται. Τέλος, η υπερβολική τάση της ομάδας για παιχνίδι απομόνωσης και ένας εναντίον ενός μπορεί να αποτελέσει μπούμερανγκ. Διαθέτει χαμηλό δείκτη συνεργασιών με αποτέλεσμα η μπάλα να βρίσκεται πολύ ώρα στα χέρια συγκεκριμένων παιχτών στην επίθεση και να μην περνάει από πολλά χέρια.

Χ-Factors

Για τους Μαδριλένους κομβικοί παίχτες στη σειρά πέρα από τους γνωστούς, θα αποτελέσουν οι Γιόνας Μασιούλις και Λούκα Ντόνσιτς. Ο πρώτος εχει υψηλό ποσοστό στο περιφερειακό σουτ φέτος ( 51,6% ) και μπορεί να προκαλέσει φθορά στο ματσάρισμα με τον Κλάιμπερν μεσω του post παιχνιδιου του. Όσον αφορά το νεαρό unicorn του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, η πνευματική προετοιμασία θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο. Το νεαρό της ηλικίας του σε συνδυασμό με τη δυσκολία αυτών των αγώνων θα αποτελέσει εκτός των άλλων και ένα «σχολείο» για εκείνον. Στην αντίπερα όχθη, το άτι της ομάδας της Πόλης, Ουίλ Κλάιμπερν θα αποτελέσει σημειο αναφοράς. Στην επίθεση επιτίθεται στο καλάθι με εκρηκτικό τρόπο, δημιουργώντας ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, ενώ μετατοπίζεται σε small ball καταστάσεις στη θέση του power forward. Στην άλλη πλευρά του παρκέ θα αποτελέσει ένα σημαντικό παράγοντα στις σύνθετες άμυνες του Μπλατ με την αλτικότητα του, καθώς μπορεί να καλύψει την πίσω γραμμή άμυνας σε τυχόν match up ζώνες και 1-3-1.

Επίλογος

Αυτή τη φορά το αποτέλεσμα της μάχης Δαβίδ-Γολιάθ δεν φαντάζει το ίδιο. Η Ρεάλ αποτελεί μεγάλο φαβορί για την τελική τετράδα, γιατί όχι και για τον τελικό της διοργάνωσης. Επειδή μιλάμε για μια σειρά αγώνων ο συνδυασμός του μπάσκετ που έπαιζε καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν με την εμπειρία των παιχτών της, μοιάζει άλυτος γρίφος για το Μπλατ. Δαγκωτό Ρεάλ Μαδρίτης λοιπόν.