Καλύτερος παίκτης

Ο Σκότι Γουίλμπεκιν είναι ένας παίκτης που γνωρίζουμε καλά στην Ευρώπη, δοκιμασμένος στο κορυφαίο επίπεδο με τη Νταρουσάφακα, με την οποία τη σεζόν 2016-17 πιστοποίησε ότι ανήκει στην ελίτ των point guards της ηπείρου, για να κάνει στη συνέχεια ένα βήμα πίσω μαζί με την ομάδα του και να σαρώσει τα πάντα στο δρόμο του για την κατάκτηση του Γιούροκαπ. Στην τελευταία του χρονιά στην Ευρωλίγκα είχε 11.6 πόντους με 40% στα τρίποντα, 87% στις βολές και 3.3 ασίστ. Ο Σκότι είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο γήπεδο, αν και η αλήθεια είναι ότι αν κανείς ψάχνει έναν οργανωτή, πιθανότατα μπορεί να βρει και καλύτερο από εκείνον, καθώς ο Αμερικανός έχει πολύ βαθιά ριζωμένο μέσα του το ένστικτο του σκόρερ. Συχνά ψάχνει περισσότερο την εκτέλεση παρά τη δημιουργία, ωστόσο μπορεί να απειλήσει από κάθε απόσταση, να τρέξει σε υψηλές ταχύτητες στο ανοιχτό γήπεδο και στην καλή του μέρα μπορεί να είναι ο παίκτης που θα κρίνει έναν αγώνα, όπως έκανε αρκετές φορές στην τελευταία του χρονιά στην Ευρωλίγκα. Η Μακάμπι περιμένει φέτος πολλά από εκείνον και σε κάθε περίπτωση, έχει πλήρως καλυμμένα τα νώτα της διατηρώντας πίσω του τον μπαρουτοκαπνισμένο (sic) Τζέρεμι Πάργκο. Η παρουσία των ΝτιΆντρε Κέιν, Τζον Ντιμπαρτολομέο πρωτίστως και του Κέντρικ Ρέι (είναι σκόρερ, αλλά θα τον δούμε για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα) δευτερευόντως στην στελέχωση των γκαρντς, εγγυώνται εκ πρώτης όψεως ότι η Μακάμπι δεν σκοπεύει να "ευνουχίσει" τον Γουίλμπεκιν περιορίζοντάς τον σε οργανωτικά πλαίσια, αλλά ορθώς θα του προσφέρει αρκετή εκτελεστική πρωτοβουλία. Τούτου δοθέντος, ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ μπορεί να αποτελέσει τον καλύτερο παίκτη της ομάδας του.

Καλύτερη μεταγραφή

Ταρίκ Μπλακ και Τζόνι Ο'Μπράιαν μετακόμισαν στην Ευρώπη από το ΝΒΑ για να ενισχύσουν την φροντλάιν της έκπτωτης "βασίλισσας" (να χαρείτε φίλοι ΑEKτζήδες, μην το κάνετε) και δε μπορώ να κρύψω ότι περιμένω από τους δυο τους, εφόσον προσαρμοστούν στις διαφορές των δύο μπασκετικών κόσμων, να συνθέσουν ένα "εκρηκτικό" δίδυμο. Ειδικά ο Ταρίκ Μπλακ είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ο 27χρονος πρώην παίκτης των Ρόκετς και των Λέικερς έρχεται από αρκετά γεμάτες σεζόν στο ΝΒΑ, όπου είχε 4.9 πόντους και 4.7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Θα προσθέσει στην ρακέτα το bulk που έλειπε τα τελευταία χρόνια και θα αυξήσει τον ήδη υψηλό, ελέω Τάιους, δείκτη rim protection της ομάδας. Ο Μπλακ είναι εξαιρετικός στα τελειώματα φάσεων κάτω από το καλάθι, ακόμα και πάνω σε περισσότερους από έναν αμυντικούς, ενώ είναι πραγματικά πολύ οξυδερκής στην εκμετάλλευση διαδρόμων προς το καλάθι (ιδίως από το high post) είτε από πικ εν ρολ είτε από δική του δημιουργία, κυρίως με πρόσωπο. Μπορεί το παρουσιαστικό του να μην το προμηνύει, αλλά ο Αμερικανός δεν είναι ένας "παλαιστής" του μπάσκετ, καθώς και 1v1 μπορεί να παίξει, κυρίως με πρόσωπο όπως είπαμε, αλλά και να ρολάρει γρήγορα στα κορμιά των αντιπάλων. Με ύψος 2.06 και βάρος 113 κιλά, θα μας προσφέρει πολλά poster καρφώματα εις βάρος όποιου βρεθεί στο διάβα του αφού θα έχει πάρει τον κεντρικό διάδρομο προς το καλάθι.

Το περιορισμένο range του έρχεται να συμπληρώσει ο ισοϋψής Τζόνι Ο'Μπράιαν, ένας PF/C με πλαστικές κινήσεις, χωρίς τη φυσική δύναμη του Μπλακ, αλλά με πολύ καλό σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, στοιχεία που μόνο ο Κοέν έχει στην φροντλάιν της Μακάμπι (εδώ γελάμε). Του αρέσει αρκετά να παίζει με πλάτη και να εκτελεί με σουτ μέσης απόστασης πάνω από τον αντίπαλο, αντί να τον σπρώξει βάζοντας τον μέσα στο καλάθι. Θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αξιόπιστο stretch 4 στην Ευρώπη (36% ποσοστό καριέρας στο τρίποντο στο ΝΒΑ) και στη θεωρία δείχνει να "κουμπώνει" καλά με τον Μπλακ. Για να δούμε.

 Θα βαρεθούμε να βλέπουμε

 Όλους αυτούς τους ψιλοαπίθανους τύπους που πλαισιώνουν τους Αμερικανούς της ομάδας. Η Μακάμπι δεν έχει ούτε έναν αξιόπιστο και έτοιμο Ευρωπαίο παίκτη στο ρόστερ της και θα βασιστεί για άλλη μια χρονιά στον απόλυτο βαθμό στους Αμερικανούς της. Ζούσμαν και Αβντίγια είναι δύο πολλά υποσχόμενα πρόσπεκτς, αλλά δύσκολα μπορεί κανείς να περιμένει μεγάλο impact από τον πρώτο στα 20 του χρόνια και με τίποτα από τον δεύτερο, στα 17. Το γεγονός μάλιστα ότι και οι δύο πιτσιρικάδες αγωνίζονται στην ίδια θέση (SF), δημιουργεί μια αρκετά προβληματική κατάσταση.

Θα μας αρέσει να βλέπουμε

Ανεξάρτητα με το πόσο θα προχωρήσει στη διοργάνωση, η Μακάμπι θα είναι φέτος μία από τις πιο fun to watch ομάδες της λίγκας. Η αρχική της πεντάδα, όπως και να έχει θα αποτελείται από πέντε Αμερικανούς, οι τέσσερις εκ των οποίων (εξαιρουμένου του Ρολ) θα είναι παίκτες με πολύ υψηλή αθλητικότητα, ενώ όλοι τους θα είναι παίκτες που το σκορ το έχουν εύκολο, όπως άλλωστε συμβαίνει με τους περισσότερους παίκτες που έρχονται από τις ΗΠΑ. Περιμένουμε πολύ τρανζίσιον, πολλές επιθέσεις στα πρώτα 14'' του χρονομέτρου, πολλές τάπες, εκρηκτικότητα και φυσικά αρκετό "άναρχο" μπάσκετ. Ή μάλλον, για να το θέσω αλλιώς, πολύ μπάσκετ πρωτοβουλίας. Το βάθος του ρόστερ μπορεί να μην "τρομάζει", αλλά η Μακάμπι έχει κάποια ενδιαφέροντα σχήματα να παρουσιάσει, αν βέβαια ο Νέβεν Σπάχια καταφέρει να παρουσιάσει ένα ομοιογενές σύνολο.

 Προσέξτε αυτόν

Ο Κέντρικ Ρέι κέρδισε δικαίως την αναβάθμιση στην Ευρωλίγκα από το Τσάμπιονς Λιγκ όπου αγωνίστηκε πέρσι, κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις με τη Νίμπουργκ. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της τσέχικης ομάδας είχε 15,3 πόντους, 4,8 ριμπάουντ και 2,6 ασίστ. Ήταν ο 11ος καλύτερος σκόρερ της διοργάνωσης ωστόσο στην Ευρωλίγκα τα πράγματα μάλλον δε θα είναι τόσο εύκολα. Έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι και είναι ένας καθαρός σκόρερ, όμως δύο είναι τα δεδομένα που με προβληματίζουν. Από τη μία η απειρία του σε τέτοιο επίπεδο, από την άλλη η σωματική του διάπλαση. Ο Ρέι έχει παρόμοιο σωματότυπο με τον Γουίλμπεκιν, 1.88 και οι δύο, ενώ ο ο πρώτος είναι τρία κιλά βαρύτερος. Δεν είμαι φαν των παικτών που αδόκιμα, ίσως, θα χαρακτήριζα undersized shooting guards, καθώς το μπάσκετ είναι πλέον εν πολλοίς ένα άθλημα φυσικών προσόντων, οπότε εξ'ορισμού οι συγκεκριμένοι παίκτες ξεκινούν με ένα ντεσαβαντάζ, το οποίο πρέπει να καλύψουν αριστεύοντας σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού, οι οποίοι δεν βρίσκονται και τόσο σε συνάρτηση με τα σωματικά προσόντα. Ο Ρέι είναι ένας από εκείνους τους παίκτες που "κολυμπάνε" μέσα στη φανέλα τους και δεδομένου ότι δεν είναι κανένας φοβερός αμυντικός, θα πρέπει και φέτος να "βγάλει το ψωμί" του σκοράροντας, αυτή τη φορά απέναντι σε πολύ ικανότερους αντιπάλους. Το τρίποντό του θα πρέπει να φτάσει στο 40% και πάνω, από το 36% με το οποίο σούταρε πέρσι, αλλιώς τα πράγματα θα είναι ζόρικα. Όπως και να 'χει, η παραμονή του ΝτιΆντρε Κέιν προσφέρει ένα δίχτυ ασφαλείας στον 24χρονο Αμερικανό, ο οποίος θα έρχεται από τον πάγκο και θεωρητικά θα έχει τον χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Σε περίπτωση που ο Ρέι "βγει" στη Μακάμπι και με δεδομένο ότι ο Κέιν δεν είναι φύσει σκόρερ παίκτης, η συζήτηση για την περιφέρεια της ομάδας μπαίνει σε άλλη βάση.

Πρόβλεψη

Το δεδομένο της υπόθεσης είναι ότι για να καταφέρει η Μακάμπι να πιάσει τον στόχο της, δηλαδή σε πρώτη φάση την 8αδα, την αποστολή - υπέρβαση την έχει μάλλον ο Νέβεν Σπάχια και το επιτελείο του. Ο Κροάτης είναι ένας κατά κάποιον τρόπο "αμερικανοθρεμμένος" κόουτς, οπότε αυτό θεωρητικά προσφέρει ένα πεδίο ελπίδας σχετικά με τις βλέψεις της, για άλλη μια φορά, "αμερικανοκεντρικής" ομάδας. Τα δύο μεγάλα ερωτηματικά είναι η απόκτηση ομοιογένειας και το "μπάλωμα" τις έλλειψης βάθους, ειδικά στην θέση 3, αλλά και στη θέση 2, εάν ο Ρέι δεν καταφέρει να πλησιάσει σε ένα ποσοστό τουλάχιστον 70% την περσινή του απόδοσης. Όπως δείχνει το πράγμα, νομίζω ότι αν η Μακάμπι καταφέρει να εκμεταλλευτεί την έδρα της και να μην κάνει περισσότερες από τρεις ή τέσσερις ήττες σε αυτήν, θα καταφέρει να πάρει τις ελάχιστες νίκες που θα χρειαστεί εκτός έδρας ώστε να βρεθεί στην οκτάδα. Δεν θα είναι εύκολο, στις πρώτες έξι αγωνιστικές η ομάδα του Τελ Αβίβ καλείται να αντιμετωπίσει Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα εκτός έδρας και ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ εντός έδρας. Η εξάδα συμπληρώνεται με το παιχνίδι στην έδρα της Μπουντούτσνοστ και το σενάριο μιας εκκίνησης με ρεκόρ 1-5 φαντάζει κάθε άλλο παρά απίθανο. Οτιδήποτε από 3-3 και πάνω, θα βάλει τη Μακάμπι πολύ δυνατά στη διεκδίκηση της οκτάδας ήδη από τον Νοέμβριο. Σε αντίθετη περίπτωση, το πράγμα θα ζορίσει από την αρχή.