Η κατηγορία των «προβληματικών» χωρίζεται σε δύο υποκατηγορίες:
1. Ο παίκτης που του βγήκε το όνομα σε μία ομάδα, χωρίς αυτό να δικαιώνεται στη μετέπειτα πορεία του μακριά από αυτήν.
2. Ο παίκτης που ακολουθήθηκε από την συγκεκριμένη φήμη μεγάλο μέρος της καριέρας του.
Στην πρώτη κατηγορία μπορούμε χωρίς να ψάξουμε μακριά να αναφέρουμε παίκτες όπως ο Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος μέχρι να έρθει στον Παναθηναϊκό θεωρούταν μια βόμβα στα αποδυτήρια σε όποια ομάδα βρέθηκε. Αυτό, σε συνδυασμό με την αποδεδειγμένη συμπάθειά του προς τη φούντα, έκανε τον Dreadlock James να μην μπορεί να στεριώσει σε ομάδα. Λοκομοτίβ Κουμπάν, Παρτιζάν, Φενέρμπαχτσε και Μάλαγα, όλες έσπευσαν να τον ξεφορτωθούν το δεύτερο καλοκαίρι του στην ομάδα, με την ετυμηγορία σκέτο καταπέλτη: «απείθαρχος», «ατίθασος», «αδιάφορος». Πίσα και πούπουλα και μακριά από μας δηλαδή. Όλα αυτά σταμάτησαν τον Δεκέμβρη του 2012, όταν μέσω της μόνης ανταλλαγής στην ιστορία της Euroleague, ο Αμερικάνος πήρε τον δρόμο για το ΟΑΚΑ ως αντάλλαγμα για τον Άντι Πάνκο. Ο Γκιστ από τότε αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Παναθηναϊκό. Πέρα από παίκτη βιτρίνας, έχει καθιερώσει πια τον εαυτό του στην ομάδα ως σημαντική κολόνα του οικοδομήματος και ως αγαπημένο παιδί των φιλάθλων. Ο Γκιστ του 2016 είναι ένας παίκτης πειθαρχημένος, ομαδικός και παθιασμένος.
Ο Ντάνιελ Χάκετ αποτελούσε για καιρό άλλο ένα… πρότυπο «προβληματικού» μπασκε(τ)μπολίστα. Τα ταλέντα του έβγαζαν μάτια, αλλά λίγο το μαλλί, λίγο τα τατουάζ, θες λίγο και το multi-culti της υπόθεσης και η εικόνα της μονίμως underachieving ομάδας του, έστρεφαν το δάχτυλο πάνω του: «ατομιστής», «μπεκρής», «νευρικός». Πριν δύο χρόνια ο Ντάνιελ βαρέθηκε να τα ακούει όλα αυτά και αποφάσισε να γίνει μέλος μιας ομάδας με υψηλό δείκτη ομοιογένειας, του Ολυμπιακού. Τα αποτελέσματα; Ρήξη οπίσθιων μοιριαίων. Black humor Κανείς δεν θυμάται πια τον Χάκετ της Αρμάνι, καθώς ο Ντάνι που γνωρίσαμε είναι ένας τύπος μετρημένος, επιτομή της έννοιας «παίκτης ομάδας», που θυσιάσει το «εγώ» του για χάρη του «εμείς». Γενικά, ένας πολύ, πολύ συμπαθητικός τύπος. Και επειδή ξέρω ότι μας διαβάζει να του ευχηθούμε και περαστικά!
Θα μπορούσα να συνεχίσω και με άλλα ονόματα όπως για παράδειγμα ο Γιάννης Μπουρούσης, ο Μίλος Τεόντοσιτς κλπ, αλλά νομίζω ότι δε χρειάζεται.
Στη δεύτερη κατηγορία, επίσης μπορούμε να βάλουμε πολλά ονόματα. Ο Νίκος Παππάς πχ έχει αντιμετωπίσει θεματάκια σε όλες τις ομάδες του. Όπως και ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης. Σε όλες είπαμε; Για κάτσε, μέχρι και ο Νικόλας είχε μία «αναίμακτη» περίοδο στον Πανιώνιο του Σφαιρόπουλου, ενώ και για τον «Σόφο» δε θυμάμαι ποτέ να προέκυψε κάποιο σοβαρό ζήτημα στον Παναθηναϊκό, για παράδειγμα.
Δε χρειάζεται και πολύ νιονιό για να καταλάβει κανείς που πάει το πράγμα. Στον Τζεντίλε, βεβαίως. Και στην ακράδαντη πίστη που με διέπει και με την οποία σίγουρα θα συμφωνεί και ο ΠΣΑΚ. Σύμφωνα με αυτή: «Για κααάθε παίκτη υπάρχει μία ομάδα, που θα του προσφέρει τις συνθήκες εκείνες, που θα καλλιεργήσουν την όρεξή του για πρόσφορά στο σύνολο και για τη συρρίκνωση του «Εγώ» και των λοιπών κακών συνηθειών, εφόσον αυτές υπάρχουν». Εαν δεν υπάρχουν καν μάλιστα, η πρώην ομάδα θα εκτεθεί ως προβληματικό περιβάλλον, όποια και αν είναι η επόμενη του παίκτη.
Επίσης δε χρειάζεται και πολύ νιονιό για να καταλάβει κανείς ότι αν μία ομάδα στην Ευρώπη δεν είναι ομάδα, αυτή είναι η Αρμάνι Μιλάνο. Απορώ με την ευκολία που «σταυρώνεται» ένας τόσο ποιοτικός παίκτης σε τόσο καλή ηλικία, απλά επειδή απογοήτευσε στην ομάδα αυτή. Και ποιος έχει γοητεύσει δηλαδή εκει πέρα; Άκου λέει «θέλει μια μπάλα μόνος του». Αφού είναι ο καλύτερος παίκτης μιας ομάδας χωρίς αρχές και πειθαρχία, τι περιμέναμε δηλαδή; Ο Κιθ Λάνγκφορντ ήθελε πέντε μπάλες όταν έπαιζε εκεί, όχι μία. Θεωρώ ανυπόστατο οτιδήποτε αρνητικό ακούω για παίκτη που προέρχεται από το Μιλάνο, ακριβώς γιατί έπαιζε σε κατασκήνωση, όχι σε ομάδα Euroleague.
Κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει ο Αλεσάντρο στην επόμενη ομάδα του. Μπορεί να «κουμπώσει» και να κάνει όλο το μπασκετικό κοινό να τρίβει τα μάτια του, μπορεί και να απογοητεύσει. Επειδή όμως είναι παικταράς, και έχει και μια όμορφη οικογενειακή ιστορία που μπορεί να φέρει μαζί του στο ΟΑΚΑ, ελπίζω αν απορριφθεί να είναι για ένα σωρό άλλους λόγους και όχι γιατί φοβάται την προσωπικότητα του Νάντο Τζούνιορ.
