Η τρίτη φετινή επίσκεψη του ΠΑΟΚ σε πόλη της επαρχίας, όπου αντιμετώπιζε νεοφώτιστη ομάδα, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έμελλε να είναι και η φαρμακερή. Μπορεί οι ασπρόμαυροι να έφυγαν το προηγούμενο διάστημα με σκυμμένα κεφάλια από την Λευκάδα και την Κύμη, όντας δις αποδέκτες ηχηρών "χαστουκιών" από ομάδες με μηδαμινή εμπειρία από το επίπεδο της Basket League, όμως στην Πάτρα δεν την... πάτησαν, δείχνοντας να μαθαίνουν από τα - νωπά στις μνήμες όλων εντός ομάδος - λάθη τους. Η αλήθεια είναι πως ο - εξαιρετικός πλην άπειρος - Προμηθέας λίγο έλειψε να κάνει εκ νέου την ζημιά στον δικέφαλο του Βορρά, ωστόσο οι παίκτες του Μαρκόπουλου ήταν κάτι παραπάνω από σοβαροί στα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας, αλλά και στην παράταση κι έδειξαν αποφασισμένοι να μην δώσουν ξανά δικαιώματα. Ο Μπράιαντ - αν και βρέθηκε σε μέτρια ημέρα - έβγαλε στο φινάλε τα κάστανα από την φωτιά, ο Πέινερς, ο οποίος επέστρεψε μετά από έναν μήνα σε παιχνίδι πρωταθλήματος, ήταν εν τέλει καθοριστικός, ενώ ο Μιλιένοβιτς συνέχισε τις καλές του εμφανίσεις προσφέροντας αξιοπιστία σε σκοράρισμα και δημιουργία.

Για τον ΠΑΟΚ που... "κλείδωσε" σε ένα ντουλάπι των αποδυτηρίων του "Δημήτριος Τόφαλος" την μάσκα του επιπόλαιου ήταν μια μείζονος σημασίας νίκη, κυρίως για βαθμολογικούς λόγους, αλλά δεν χρειάζεται να μακρηγορούμε προχωρόντας σε περαιτέρω ανάλυση. Ύστερα από 19 επίσημα παιχνίδια των ασπρόμαυρων εντός κι εκτός των ελληνικών τειχών, μπορούμε να μιλήσουμε πλέον σε ένα γενικότερο πλαίσιο, με μεγαλύτερη ασφάλεια, καθώς το δείγμα που έχουμε στα χέρια μας κρίνεται σε γενικές γραμμές ικανοποιητικό. Ας δούμε λοιπόν ποια είναι τα δεδομένα που ξεχωρίζουν.

• Ο ΠΑΟΚ είναι ικανός να προκριθεί στην επόμενη φάση του Champions League, αλλά δεν μπορεί να φτάσει μακριά στην διοργάνωση. Οι λόγοι για τους οποίους το πιστεύω αυτό είναι βασικά δύο: α) διότι είναι απίθανο να πορευθεί ένα σύνολο σε δύο διοργανώσεις υψηλών απαιτήσεων με ρόστερ μόλις δέκα παικτών και β) επειδή ο φετινός ΠΑΟΚ δεν διαθέτει παίκτες που θα πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους, δηλαδή αυτούς που έχουν την στόφα του ηγέτη. Έχει μεν μονάδες - "εργαλεία", όπου ο καθένας προσφέρει από κάτι διαφορετικό, απουσιάζει δε - μεταξύ άλλων - η σταθερότητα και η συνέπεια.

• Ο Μαρκόπουλος επιδιώκει να ανεβάσει επίπεδο τους Χρυσικόπουλο και Κόνιαρη, φορτώνοντας τους με αγωνιστικά λεπτά κι ευθύνες σε μια δύσκολη σεζόν. Κι αν για τον Λίνο, ο οποίος βαδίζει πλέον στα 25 και έχει συλλέξει τις εμπειρίες του όλα αυτά τα χρόνια, αυτό ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενο να συμβεί, δεν ισχύει το ίδιο και για τον 19χρονο πρώην παίκτη το Παναθηναϊκού. Αμφότεροι υπέγραψαν το καλοκαίρι συμβόλαια τριετούς διάρκειας, ενδεικτικό πως η διοίκηση της ομάδας από την Θεσσαλονίκη ποντάρει σε αυτούς, θεωρώντας τους "κεφάλαια" για τα επόμενα χρόνια. Ο Χρυσικόπουλος είναι εκ των κορυφαίων του ΠΑΟΚ μέχρι στιγμής, αποτελώντας μια ιδιαιτέρως ευχάριστη έκπληξη, ενώ ο Κόνιαρης αγωνίζεται κατά μέσο όρο για 15 λεπτά ανά αγώνα και δείχνει να έχει αρκετά περιθώρια βελτίωσης.

• Οι απογοητευτικές εμφανίσεις του Τέιλορ καθιστούν επιτακτική ανάγκη την ενίσχυση στις θέσεις των ψηλών. Ο 22χρονος πάουερ φόργουορντ από του New Jersey είναι φανερά ανέτοιμος να σταθεί σε αυτό το επίπεδο και παρότι ο καιρός περνάει, εκείνος δεν φαίνεται να μπορεί να προσαρμοστεί στα νέα - επαγγελματικά πλέον - δεδομένα της καριέρας του. Άλλωστε κι ο ίδιος ο Μαρκόπουλος τον χρησιμοποιεί περισσότερο για να "βγαίνουν" όσο το δυνατόν καλύτερα τα λεπτά στο ροτέισον, παρά αναμένει από αυτόν ουσιαστικές λύσεις.

• Ο ΠΑΟΚ δεν παίζει άσχημα. Παίζει βάσει των δυνατοτήτων του. Είναι γεγονός πως φέτος οι ασπρόμαυροι ιδρώνουν πολύ για να "καθαρίσουν" παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα, τα οποία τα προηγούμενα χρόνια κέρδιζαν με μεγαλύτερη άνεση. Το ίδιο ισχύει περίπου και για την Ευρώπη, καθώς η πλειοψηφία των ροζ φύλλων έχουν κατακτηθεί αφού προηγήθηκε θρίλερ, κατά τη διάρκεια των τελευταίων λεπτών του εκάστοτε αγώνα. Προφανώς, η δυναμική και η ποιότητα του ΠΑΟΚ είναι χαμηλότερη συγκριτικά με τα προηγούμενα έτη, καθώς δεν υπάρχουν στο ρόστερ παίκτες όπως οι Βασιλειάδης, Σχορτσανίτης, Χάτσερ, Κούπερ, Λάζαρος, Χαραλαμπίδης, Μπόγρης και Κάρτερ. Ο Μαρκόπουλος πορεύεται με ένα άπειρο σύνολο, το οποίο προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικό του επιτρέπουν τα μέσα που έχει στα χέρια του.

Στο δια ταύτα, ως γνωστόν δεν εστιάζουμε σε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, αλλά επικεντρωνόμαστε στον... μαραθώνιο. Ο ΠΑΟΚ λοιπόν έχει στην διαδρομή αυτή τα πάνω του (τέσσερις ευρωπαϊκές νίκες, δύο "διπλά στο πρωτάθλημα συν την σπουδαία επικράτηση επί του Άρη στο Nick Galis Hall) και τα κάτω του (άσχημες ήττες από Τρίκαλα, Κύμη και Λεύκαδα εκτός κι από την ΑΕΚ σε εντός έδρας ντέρμπι). Βρίσκεται στο συγκεκριμένο timing εντός των ρεαλιστικών του στόχων (πρώτη πεντάδα στην Α1 και στην μάχη της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Champions League), αλλά έχει αρκετά ζητήματα που θα πρέπει να τον προβληματίζουν και να είναι προς επίλυση. Ο ΠΑΟΚ θυμίζει ένα για την ώρα ένα roller coaster σαν αυτά που συναντάμε στα λούνα παρκ: Μπορεί να πραγματοποιήσει μια αρκετά υψηλή πτήση, αλλά κανείς δεν ξέρει αν η αμέσως επόμενη θα τον βρει στο χαμηλότερο δυνατό σημείο.