Μετά την ήττα στην πρεμιέρα από τη Ντιζόν, ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν αντίδραση και νίκη κόντρα στη Σάσαρι, προκειμένου να διατηρήσει ελπίδες πρόκρισης. Συν τοις άλλοις, το ροζ φύλλο θα ήταν πολύτιμο για ακόμη έναν λόγο - κι αυτό διότι θα υπαγόρευε πως η σπουδαία εμφάνιση στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Άρη (88-66) δεν ήταν τυχαία. Για τον Δικέφαλο, στη τωρινή φάση της σεζόν, είναι σημαντικό να υπάρξει μια συνέπεια, πρωτίστως ως προς την εικόνα του στο παρκέ κι εν συνέχεια σε επίπεδο αποτελεσμάτων.
Συνέβησαν και τα δύο: αφενός ο ΠΑΟΚ συνέχισε στο ίδιο αγωνιστικό μοτίβο, με φουλ συγκέντρωση, σκληράδα, ενέργεια κι επιθετικότητα στην άμυνα, σε συνδυασμό με ποιοτικές επιθέσεις από τους πιο ταλαντούχους παίκτες του, αφετέρου επιβλήθηκε της αντιπάλου του με τον πλέον πειστικό τρόπο. Η ομάδα του Λυκογιάννη δεν... λιποθύμησε όταν βρέθηκε στο -11, δύο λεπτά πριν το ημίχρονο (35-43), αντίθετα κατάφερε να μείνει στο ματς, δείχνοντας χαρακτήρα αλλά κι ανεβάζοντας κατακόρυφα στροφές στην απόδοση της. Το δεύτερο εικοσάλεπτο του ΠΑΟΚ ήταν "γεμάτο", χορταστικό, αλλά και ουσιώδες.
Όλα ξεκινούν από την επιθετικότητα στην άμυνα
Οι Θεσσαλονικείς φρόντισαν να πάρουν το τέταρτο φάουλ του Ονουάκου, του Αμερικανού σέντερ που στο πρώτο μέρος έκανε -μαζί με τον Ντιόπ τεράστια ζημιά, και να κάνουν γενικότερα τη Σάσαρι να μοιάζει "κολλημένη", χωρίς κίνηση κι επιλογές. Συγχρόνως, τα 3/15 τρίποντα του ΠΑΟΚ στο α' σκέλος αντικαταστάθηκαν από ένα ωραιότατο 50% (8/16), με αιχμή του δόρατος τον Ράιλι, συν πολύτιμες λύσεις από τους Πόλεϊ, Ρένφρο, Φράνκε. Η ομάδα του Λυκογιάννη με ένα 35-11 επι μέρους ανέτρεψε ολοκληρωτικά τα δεδομένα και βρέθηκε στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου με διψήφια διαφορά ασφαλείας.
Και λέμε ασφαλείας, καθώς το μομέντουμ έδειχνε πως η διαφορά θα είχε κι αυξητικές τάσεις, αφού κι η Σάσαρι δεν έδειχνε ικανή να αντιδράσει. Οι Ιταλοί έπεσαν πάνω στο αμυντικό τείχος του ΠΑΟΚ που τελείωσε με εντυπωσιακό αριθμό 14 κλεψιμάτων. Μαργαρίτης και Σαλούστρος έθεσαν εκτός αγώνα τους Τζαμάλ Τζόουνς και Μπένζιους αντίστοιχα, ενώ κι ο Τζέραλντ Ρόμπινσον είχε χαλασμένο μυαλό (5/12 σουτ, 1ασ., 4λ.). H Σάσαρι δεν είχε πόντους από το πάτωμα (το 31% της επιθετικής της παραγωγικότητας προήλθε από την γραμμή) κι εγκλωβίστηκε σε ένα παιχνίδι τρομερής αστοχίας (3/20 τριπ.) και συχνών λαθών (21).
Τρίτη περίοδος με 28-9 για τον ΠΑΟΚ και τέταρτη με 25-16, ούτως ώστε να φτάσει η ελληνική ομάδα σε ένα φινάλε δίχως άγχος. Μια νίκη που σίγουρα τονώνει και τη ψυχολογία του συνόλου, το οποίο παιχνίδι με παιχνίδι αρχίζει να δείχνει πως αποκτά ταυτότητα, έχει όμως και βαθμολογική σημασία, μιας κι η πρόκριση στην επόμενη φάση του BCL -με ανάλογες εμφανίσεις στη συνέχεια- μόνο ανέφτικη δεν είναι, παρά τον δύσκολο όμιλο. Ο ΠΑΟΚ είχε πολλούς διακριθέντες και σίγουρα ο Λυκογιάννης έχει αρκετούς λόγους που τον χαροποιούν. Πρώτα πρώτα με την εικόνα του Ράιλι που έδειξε σε ακόμη ένα ματς πως ως εκτελεστής (19π., 3/6 διπ, 3/6 τριπ, 4/6 βολ) είναι άκρως επιδραστικός, σε αντίθεση με όταν καλείται να κάνεις δουλειές... πλειμέικερ, ένα παιχνίδι δηλαδή που δείχνει να μη του ταιριάζει (2 ασ. / 6λ. σε 57' στα 2 πρώτα ματς του BCL).
Ο Ρένφρο είχε ξανά πολύ καλά τελειώματα (6/7 διπ.) αλλά και 5 ασίστ! Κανένας περιφερειακός του ΠΑΟΚ δεν έφτασε σε τέτοια συγκομιδή. Ο Φράνκε είδε πως επιθετικά το μακρινό σουτ δεν του έβγαινε (3/6 διπ, 0/3 τριπ) κι έξυπνα φρόντισε να μπει σε "οικονομικό" μοντέλο εκτελέσεων, χωρίς υπερβολές. Έφθειρε με φάουλ τους αντιπάλους του, έγραψε 7/7 στις βολές, ολοκληρώνοντας το ματς με 9 ριμπάουντ (!) αλλά και 3 κλεψίματα, 3 ασίστ σε 25'. Ο Χεντς ξεπετάχτηκε κι εκείνος προς το τέλος κι έφτασε ταχύτατα τους 17 πόντους με 3 ασίστ, με ένα στυλ παιχνιδιού που ξεσηκώνει το θεατή. Τέλος, ο Πόλεϊ μπήκε κι εκείνος στην εξίσωση (12π.) όταν του βγήκαν τα σουτ κι είναι ξεκάθαρο πια πως μιλάμε για έναν παίκτη ψυχολογίας. Για την ιστορία, χθες πήρε μόλις το... 5ο του ριμπάουντ έπειτα από 86 αγωνιστικά λεπτά σε 4 ματς Α1/BCL.
Κλείνοντας, ο Ντάρκο-Κέλι δε φάνηκε ιδιαίτερα επιθετικά (7π, 6ρ, 3ασ) στο εικοσάλεπτο της παρουσίας του όμως είχε μια πολυδιάστατη παρουσία στις δύο πλευρές του παρκέ, ενώ ο Σλαφτσάκης δεν τα πήγε άσχημα με τα κορμιά της Σάσαρι στο τρίλεπτο του - κι ίσως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί παραπάνω. Ο Μαργαρίτης στα 40 του παραμένει ο ορισμός της συνέπειας σε άμυνα κι επίθεση κι ο Τσιακμάς, παρά το εύκολο λάθος του στο α' μέρος (έχασε τη μπάλα κι εν συνεχεία έκανε αντιαθλητικό), δείχνει τσαγανό και διάθεση να αρπάξει την ευκαιρία. Είναι άπειρος, αλλά μπορεί σε βάθος χρόνου να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ, συλλέγοντας σταδιακά παραστάσεις.
Αντί επιλόγου, στον ΠΑΟΚ φαίνεται να γίνεται δουλειά, ασχέτως αν το ρόστερ ίσως έχει μια-δύο ελλείψεις. Ο Λυκογιάννης βρίσκει τον τρόπο να αξιοποιήσει τα εργαλεία του και φαίνεται να βαδίζει φέτος σε μια πιο σύγχρονη κι αγκρέσιβ μπασκετικά προσέγγιση, σε σχέση με πέρσι. Το παιχνίδι που ακολουθεί στο Λαύριο (22/10) είναι ένα δυνατό τεστ, τόσο γιατί μπορεί να δείξει ποιο μπορεί πάνω-κάτω να έιναι το ταβάνι του ΠΑΟΚ στην Basket League, όσο και για να δούμε την διαχείριση της κούρασης μετά το μεσοβδόμαδο ματς. Παρεμπιπτόντως, καθόλου αμελητέο ιστορικά το ότι ο ΠΑΟΚ μετρά πλέον 6 σερί εντός έδρας νίκες απέναντι σε Ιταλούς (95-91 τη Μπρίντιζι το 2019, 77-76 τη Βαρέζε το 2018, 79-61 την Κάπο Ντ'Ορλάντο το 2017, 78-69 τη Βαρέζε το 2016, 78-77 τη Καντού το 2015, οι προηγούμενες).
ΥΓ. Ο Ράιλι βρέθηκε σε κακή κατάσταση τελευταία (με τον Άρη δεν ήταν καλός), έδειξε να έχει θέματα προσαρμογής, αλλά η ποιότητα του -ως σκόρερ- είναι δεδομένη. Προφανώς χρειάζεται καλύτερο ρυθμό και σταθερότητα. Κι όχι να κάνει τον δημιουργό...
