Το πρόγραμμα αρχικά ήταν πολύ δύσκολο, με τρία πολύ επίπονα παιχνίδια στην Ισπανία και το συνολικό 4/4 μόνο χαμόγελα φέρνει στις τάξεις του συλλόγου. Τα όνειρα για Final Four από τον κόσμο ήδη παίρνουν σάρκα και οστά. Η συνέχεια της Euroleague όμως, φέρνει αρκετά ‘’πονηρά’’ παιχνίδια στο ΣΕΦ, όπως αυτό με την Μονακό σήμερα και την Βαλένθια με την Παρτιζάν να ακολουθούν, ομάδες αρκετά φιλόδοξες και με αρκετές ιδιαιτερότητες. Σίγουρα χρειάζεται σοβαρότητα και συγκέντρωση για να μην πετάξει ο Ολυμπιακός την τρομερή εκκίνηση που έχει κάνει. Οι λίγες προσθήκες που έχουν γίνει, σε συνδυασμό με τον σταθερό κορμό παιχτών και προπονητή και την σπουδαία δουλειά προετοιμασία, μας γεμίζει με αισιοδοξία για την συνέχεια.
Πάμε όμως παρακάτω να αναλύσουμε τι έχουμε δει μέχρι τώρα, τα κομμάτια άμυνας και επίθεσης που μας έχουν κάνει εντύπωση, αλλά και τι χρίζει βελτίωσης.
Επιθετική λειτουργία
Είναι γεγονός ότι στο πρώτο διάστημα της χρονιάς η επίθεση του Ολυμπιακού είναι αυτή που τον οδηγεί από νίκη σε νίκη. Με ORtg 123,4 και 61.2 TS%, οι παίχτες του Coach B διαθέτουν την 2η καλύτερη επίθεση στην διοργάνωση, πίσω μόνο από την Μπασκόνια, ενώ ταυτόχρονα συμβαίνει αυτό παίζοντας τους αγώνες τους σε πολλές κατοχές, 72 ανά αγώνα, πίσω μόνο από τον πρωτοπόρο Παναθηναικό (παράδοξο για ομάδα Ράντονιτς) και την Άλμπα.
Τα δείγματα και η διάθεση για μεγαλύτερο ρυθμό είχαν φανεί και από το καλοκαίρι στα φιλικά στην Κύπρο και στην Τουρκία. Ο τρόπος που επιτίθεται η ομάδα είναι απολαυστικός, με ταχύτητα, εξαιρετικές αποστάσεις και διαρκή κίνηση μακριά από την μπάλα. Η ομοιογένεια βγαίνει ξεκάθαρα σε κάθε κίνηση στο παρκέ και αυτός είναι ο οδηγός στην εκκίνηση της σεζόν. Από πέρυσι έχουμε παρατηρήσει την διαφορά που υπάρχει πια στην ταχύτητα σκέψης, δράσης και εκτέλεσης. Το overdribbling έχει περιοριστεί και η μπάλα μεταφέρεται συνεχώς από δυνατή σε αδύνατη πλευρά. Οι παίχτες του coach B ψάχνουν πολύ την επίθεση στα close out των αντιπάλων, έχοντας βέβαια και τους κατάλληλους παίχτες να χτυπήσουν σε αυτά. Το transition με early post ή early drag screen λειτουργεί, με τους Πειραιώτες να ψάχνουν το σκορ πρωτίστως στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης, θέλοντας να ανοίξουν τον αιφνιδιασμό. Η προσθήκη του Πίτερς στα φτερά, που τρέχει πολύ καλά το γήπεδο και ο rim runner Μπολομπόι, κινούνται άνετα σε αυτό το πλαίσιο.
Επίσης, είναι γεγονός ότι παρότι τα plays του Ολυμπιακού δεν διαθέτουν πολλά screens και δεν είναι περίπλοκα, υπάρχει μεγάλη ποικιλία και αρκετές παραλλαγές σε αυτά. Το spacing αποδίδει άψογα και οι παίχτες κινούνται συνεχώς, διατηρώντας τις αποστάσεις τους.
Φέτος έχουμε δει την προσθήκη μιας floppy action, που θυμίζει εκείνες της Ρεάλ για τον Κάρολ (off ball screens για τον Κάνααν) και αρκετά κεντρικά step up pick and roll με διάταξη 1-4 out και τους καλούς σουτέρ (Σάσα, Λάρυ, Πίτερς) στην γωνία, με στόχο το αργοπορημένο tag από τους παίχτες στην αδύνατη πλευρά. Μέσα από αυτές τις δράσεις ο Μπαρτζώκας θέλει να φέρει σύγχυση στην άμυνα και κακή επικοινωνία, να την μπερδέψει. Το σύγχρονο μπάσκετ απαιτεί καλούς σουτέρ να τεντώσουν τις αποστάσεις και να ανοίξουν το γήπεδο και ο Ολυμπιακός διαθέτει πληθώρα. Ακόμη και ο Κάνααν, που ακόμη δεν έχει εγκλιματιστεί, απασχολεί την άμυνα με την παρουσία του.
Επιπλέον, βλέπουμε περισσότερο post up και δημιουργία από μέσα προς τα έξω με τον Φαλ. Ο Γάλλος ψηλός ακουμπάει την μπάλα στο ζωγραφιστό και μέσα από το low post action (screen away από τον πασέρ και στην αλλαγή flash στο καλάθι, με τον Γουόκαπ και τον Σάσα να είναι ειδικοί σε αυτό, είτε με skip πάσα στην περίμετρο ή με έξοδο στο hand off) και αποτελεί τον 3ο πόλο επιθετικά στο οπλοστάσιο του coach B. Τέλος, τα spain pick and roll, που με μαέστρο τον Σλούκα έχουν τελειοποιηθεί, είναι η σταθερά του coach ειδικά στα τελειώματα των αγώνων. Ένα ενδιαφέρον πακέτο επιθετικά για την ομάδα που σε λίγες εβδομάδες θα παρουσιάσω αναλυτικά και με φουλ βίντεο στο σάιτ μας.
Αμυντική λειτουργία
Εδώ συναντάμε το πρώτο πράγμα που χρειάζεται βελτίωση για την συνέχεια. Συμφωνώ ότι τα παιχνίδια στην Ισπανία ήταν ιδιαίτερα απαιτητικά, αλλά οι 114,1 πόντοι ανά 100 κατοχές είναι πάρα πολλοί για ομάδα κορυφής. Έχουμε τονίσει πολλάκις ότι πρέπει να βλέπουμε στις πόσες κατοχές παίζεται ένα παιχνίδι και όχι μόνο πόσους δέχθηκε μια ομάδα. Με εξαίρεση το ματς στην Βαρκελώνη, που ήταν το απόλυτο παιχνίδι για την ομάδα σε άμυνα κυρίως, αλλά και επίθεση, στα υπόλοιπα ματς βλέπουμε μόνο μερικά δείγματα της άμυνας που είχαμε συνηθίσει από πέρυσι.
Υπάρχουν αρκετά κενά διαστήματα, που πηγάζουν κυρίως από την έλλειψη επικοινωνίας. Ο Ολυμπιακός επιτρέπει 54.2 στο Efg % (o δείκτης που λαμβάνει υπόψη και την έξτρα αξία του τρίποντου), νούμερο που είναι από τα χαμηλότερα της διοργάνωσης. Επιτρέπει στις ομάδες να σουτάρουν αρκετά καλά και δέχεται διψήφιο αριθμό τριπόντων σχεδόν σε κάθε αγώνα. Στο κομμάτι των περιστροφών και των hustle plays, ο Ολυμπιακός όπως και πέρυσι χρησιμοποιεί πολύ την pack line defense, προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο το καλάθι του. Υπάρχουν διαρκώς χέρια και open deny και από την δυνατή πλευρά και οδηγούν την μπάλα προς τα έξω. Εκεί όμως είναι το πρόβλημα. Η κακή επικοινωνία και έξοδος στα close out, που μέχρι στιγμής είναι ένα κλικ κάτω από αυτό που χρειάζεται. Παρότι οι παίχτες μπαίνουν στην γραμμή πάσας που ενώνει τους επιτιθέμενους, τα recover δεν λειτουργούν ακόμα για την εποχή, πράγμα εν μέρει φυσιολογικό.
Στα pick and roll βλέπουμε μια ειδοποιό διαφορά, ότι η ομάδα αμύνεται περισσότερο με αλλαγές. Η προσθήκη του Μπολομπόι βοηθάει σε αυτό τον τομέα, με τον ίδιο να είναι αρκετά μακρύς και να αλλοιώνει αρκετές μπάλες, αν και δεν διαθέτει γρήγορα πλάγια βήματα. Με τον Φαλ στο παιχνίδι η άμυνα οδηγεί σε 2vs2 και deep switch. Ο Γουόκαπ ή ο Κάνααν σπάνε τα screen από πάνω και οδηγούν τον χειριστή πάνω στον Γάλλο σέντερ, με αυτόματα αλλαγή όταν η μπάλα φτάνει στο ύψος των βολών και τους κοντούς να παλεύουν από μπροστά σε 4/4 άμυνα από το κέντρο.
Όταν η μπάλα μπει στο low post, οι ερυθρόλευκοι συνεχίζουν να αμύνονται σε μια μορφή ζώνης 2-3, με τους ψηλούς να μένουν μέσα και να πηγαίνουν για παγίδα από την baseline αν γυρίσει ο επιθετικός και τους υπόλοιπους να προσαρμόζονται αναλόγως. Θέλει μεγαλύτερη συγκέντρωση και επικοινωνία στις περιστροφές, γιατί και με Μπασκόνια και με Ρεάλ είδαμε πολλές φορές αμυντικούς από την αδύνατη πλευρά να ξεχνιούνται και τον Ολυμπιακό να δέχεται εύκολα καλάθια.
Οι παίχτες
Ο MVP στις πρώτες αγωνιστικές (και καλό είναι η Euroleague να του δώσει άμεσα το βραβείο του μήνα) είναι ο Σάσα Βεζένκοφ. Ο πληρέστερος παίχτης αυτήν την στιγμή στην Ευρώπη στις θέσεις των forwards παίζει με τρομερή αυτοπεποίθηση. Η βελτίωση του σε κάθε σημείο του γηπέδου είναι εμφανής και πραγματικά είναι απολαυστικός. Το σημαντικό με αυτόν είναι ότι ξέχωρα από την κίνηση μακριά από την μπάλα, που γνωρίζαμε ότι διαθέτει, όπως και το μακρινό του σουτ, τώρα πια τον βλέπουμε και σε iso καταστάσεις ή και σε καταστάσεις άμεσης εκτέλεσης. Το 3ο δεκάλεπτο με τη Μπασκόνια είναι ένα ασφαλές δείγμα νομίζω. Ταυτόχρονα είναι και ο πιο αξιόπιστος ριμπάουντερ της ομάδας, έχοντας 10.2 ανά αγώνα.
Από κει και πέρα τρεις είναι ακόμα οι παίχτες που ξεχωρίζουν, ο καθένας για δικούς του λόγους. Ο Σλούκας για αρχή, μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα και παρότι είναι άστοχος από το τρίποντο, μας υπενθυμίζει κάθε φορά στο τέλος των παιχνιδιών πως είναι ο closer που θα ήθελε κάθε ομάδα να έχει στο ρόστερ της. Απολαυστικός στα τελειώματα των αγώνων, πασάρει πολύ καλά, αρχίζει να βρίσκει χημεία με τον Μπολομπόι και θα μας προσφέρουν αρκετές μαγικές στιγμές φέτος.
Δεύτερος και όχι λιγότερο σημαντικός, ο Γουόκαπ. Την περασμένη χρονιά στην ανασκόπηση πριν την εκκίνηση είχα γράψει ότι είναι η καλύτερη μεταγραφή τα τελευταία δύο-τρία χρόνια. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε εδώ πέρα πως μας έχει δικαιώσει στο ακέραιο στην τοποθέτηση αυτή. Καταπληκτικός αμυντικός στην μπάλα και όχι μόνο και παράλληλα φέτος σουτάρει και απειλεί περισσότερο.
Τελευταίος, η μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο όνομα Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Ο παίχτης που έχει βαλθεί να αποδείξει ότι ο Ντόρσει δεν θα λείψει καθόλου από το στρατόπεδο των ερυθρολεύκων. Παρουσιάζει αξιοσημείωτη σταθερότητα και διάρκεια στο παιχνίδι του και δεν είναι τυχαίο ότι τα παιχνίδια κλείνουν με αυτόν στην πεντάδα. Είναι πνευματικά αρκετά ώριμος πια και αντιλαμβάνεται τις μικρές λεπτομέρειες που θα τον οδηγήσουν στο επόμενο βήμα στην καριέρα του. Μεγάλη πολυτέλεια για την ομάδα να παίρνει τόσα πράγματα από έναν ρολίστα, που διανύει την καλύτερη φάση της καριέρας του.
Κατακλείδα
Παρότι το δείγμα ασφαλώς και είναι μικρό, εν τούτοις η εικόνα της ομάδας είναι πολύ ενθαρρυντική. Προφανώς και χρήζει βελτίωσης ακόμα, σε αρκετά κομμάτια, όπως για παράδειγμα στο αμυντικό σκέλος ή στην περαιτέρω αγωνιστική ένταξη ορισμένων νέων παιχτών, όπως οι Κάνααν, Πίτερς και Μπλακ. Η ομάδα παίζει σύγχρονο και γρήγορο μπάσκετ, δείχνει πως ο στόχος δεν είναι απλά η πρόκριση στην τελική οχτάδα, αλλά γιατί όχι και κυνήγι του πλεονεκτήματος έδρας. Ο δρόμος σαφώς και είναι μακρύς, ειδικά για ένα πρωτάθλημα τόσων αγωνιστικών, αλλά η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ήδη δρέπει τους καρπούς της δουλειάς που έχει ρίξει.
