Duh... Δεν χρειάζεται καν να καταφύγει κανείς στα νούμερα εδώ που τα λέμε. Ο Ντένμον δεν έχει εγκλιματιστεί και θέλει υπερβολική εμπιστοσύνη για να βρει ρυθμό, ο Λεκαβίτσιους είναι αξιόπιστος μεν, αλλά δεν προσφέρει κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό ως στοιχεία, ο Παππάς έχει πολύ καλές μέρες, όμως του λείπει η σταθερότητα. Εκτός αυτού, κανείς τους δεν διαθέτει (τουλάχιστον σε αυτό τον βαθμό) ένα βασικό χαρακτηριστικό του Τζέιμς: το pull up jumper, δηλαδή το ξαφνικό σουτάκι πάνω από χέρια μετά από τρίπλα, έτσι για τη φάση. Το είδος αυτό το σουτ κάνει την άμυνα να είναι μονίμως κολλημένη στον παίκτη και άρα φτιάχνει ευκαιρίες για δημιουργία χώρων, ενώ ενίοτε κερδίζει παιχνίδια. Στην crunch time τέτοια προσόντα είναι πολύτιμα. Ο Τζέιμς είναι επιπλέον ένας καλός αμυντικός και αποδεδειγμένα μπορεί να αγωνιστεί δίπλα στον Καλάθη, εκτός αν οι τελικοί του περσινού πρωταθλήματος δεν έπεισαν κανέναν. Τέλος, τρέχει γρήγορα, κάτι που φέτος το σύνολο επιδιώκει ξεκάθαρα. Ο Πασκουάλ θα την βρει την άκρη μία η άλλη, με τις κλασικές τρέλες του Αμερικάνου να μοιάζουν ως το μοναδικό εμπόδιο. Από την άλλη, δεν είναι και ότι το τριφύλλι βγάζει μονίμως αυτοματισμούς στην επίθεση για να πεις ότι θα την κάνει εκείνος μπάχαλο.
Η προσθήκη των Τζέιμς και Πέιν φέρνει πλέον τον Παναθηναϊκό σε θέση ισχύος. Η φροντ λάιν έχει επιπλέον εργαλείο για να διατηρεί την αμυντική ένταση (ο Πέιν μπορεί να χάνεται στις περιστροφές και να μην έχει το καλύτερο κριτήριο στην pnr άμυνα, αλλά προσόντα έχει) , η οποία συχνά έπεφτε με την συνύπαρξη Βουγιούκα - Γκάμπριελ. Επίσης, αποκτά λίγο έξτρα spacing, καθώς ο νεοαποκτηθείς ψηλός έχει σουτάκι με πρόσωπο. Τέλος, στην περίμετρο τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά όλων μαζί παρουσιάζουν πλέον πληρότητα και δυνατότητα συνδυασμών. Ο Παναθηναϊκός πλέον χρειάζεται να παίζει καλά και να βγάζει το μάξιμουμ της προσπάθειας από όλους τους παίκτες.
Αμυντικές περιστροφές απέναντι στην Μπασκόνια
Επίσης χρειάζεται να μείνει συγκεντρωμένος στα αγωνιστικά, διότι όπως φάνηκε απέναντι στην Μπασκόνια η έναρξη του παιχνιδιού δεν βρήκε τους πάντες συγκεντρωμένους. Οι επιστροφές στην άμυνα ήταν το λιγότερο μέτριες, τα double team (παγίδες) ασυγχρόνιστα και οι καλύψεις στην πίσω γραμμή καθυστερημένες. Η άμυνα έμπαζε από παντού, μέχρι που έγιναν δύο πράγματα: Πρώτον, από ενα σημείο και ύστερα μπήκε ο Βουγιούκας και έτσι εκ των πραγμάτων η επιθετικότητα μειώθηκε και η πιο συντηρητική (flat) αμυντική προσέγγιση δεν άφησε εύκολα λέι απ. Δεύτερον και κυριότερο, ο Πασκουάλ έδωσε γενικά εντολή για έξτρα περιστροφές, με τον Ρίβερς να παίρνει τον diver, εάν ένας συμπαίκτης του ψηλος έβγαινε σε αλλαγή ή σε double team. Μισό να καταλαβαινόμαστε.
"Kωλοδουλειά", θα έπρεπε να σκέφτεται ο Λεκαβίτσιους, καθώς η έξτρα αλλαγή τον υποχρεώνει σε τέτοιου είδους σπριντ. Τι να γίνει Λέκα, έτσι έρχονται τα αποτελέσματα, με κόπο και ιδρώτα. Όταν οι "βασικοί" επέτρεψαν στο τρίτο δεκάλεπτο, η τακτική των έξτρα αλλαγών εφαρμόστηκε στην εντέλεια και η άμυνα έγινε τέρας (με επιπλέον εφαρμογή παγίδων ψηλά). Στην καλύτερη της μορφή, θα την δείτε αμέσως παρακάτω, με τους Σίγκλετον και Ρίβερς σε διάφορες "συννενοήσεις" και το double team στο ποστ να έρχεται στην ώρα του. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο νόημα να την ονομάσουμε double, triple switch ή ο,τι σκατά μου θέλετε, καθώς εδώ ισχύει το εξής: μιλάμε , συννενοούμαστε, εκτελούμε. Η επικοινωνία, είναι άψογη. Οχι τυχαία, ο Τσάβι Πακουάλ επικροτεί.
Ο Ρίβερς, παρεμπιπτόντως, ήταν καταπληκτικός σε κάθε πιθανό και απίθανο αμυντικό καθήκον , αποτελώντας τον αφανή ήρωα της επικράτησης. Συγκέντρωσα στο παρακάτω βίντεο διάφορα πραγματάκια από την τρίτη περίοδο. Αμυνα σε post up του Τίμα, περιστροφή και αμυντικό ριμπάουντ, περιστροφή και κλέψιμο, κλέψιμο επάνω σε παγίδα στο κέντρο του γηπέδου. Ο Παναθηναϊκός, όλη την χρονιά φέτος, εκμεταλλεύεται τα προσόντα του ρόστερ του σε επιθετικές άμυνες και το βασικό ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίον αυτές προσαρμόζονται στις ανάγκες, όπως στον τελευταίο αγώνα. Ιδου ομως ο Ρίβερς.
Κατά τα λοιπά, αξίζει μια αναφορά στην box and one που εφάρμοσε με επιτυχία η Μπασκόνια (άρχιζε από ζον πρες και μετατρεπόταν μετά) σε κάποιες αρχικές φάσεις απέναντι στον Καλάθη, όπως και στην μοναδική πολύ καλή φετινή εμφάνιση του Κένι Γκάμπριελ. Η παρουσία του Νίκου Παππά βοήθησε πολύ στο να πάρει μπρος, αλλά αυτό που έκανε την διαφορά ήταν θαρρώ η αμυντική του ένταση, πράγμα που βγαίνει σπάνια. Spot up ευκαιρίες δύσκολα θα του δοθούν στο μέλλον τόσες πολλές μαζεμένες και πλέον, με την προσθήκη του Πέιν, ο Γκάμπριελ θα πρέπει όλο και περισσότερο να είναι συνεπής στο αμυντικό κομμάτι. Βέβαια, θα πρέπει να δούμε και τι θα γίνει γενικώς με το ρόστερ, καθώς δυο έξτρα κομμάτια δεν ειναι μικρή υπόθεση.
Το σίγουρο είναι πως δεν πλήττουμε, αφού μετά τον Παναθηναϊκό και τον ιδιοκτήτη του, σειρά πήρε στην σκυταλοδρομία παραπόνων προς την Ευρωλίγκα ο ... Δημήτρης Ιτούδης, του οποίου το σύνολο δέχτηκε 103 πόντους από μια εκ των τριών χειρότερων ομάδων της διοργάνωσης. Πράγματι, η ΤΣΣΚΑ έχει κάθε δίκιο να νιώθει και εκεινη αδικημένη, όπως σε άλλες φάσεις η Φενέρ ξερωγω. Υποθέτω οτι για αυτά νοιάζονται κυρίως τα μεγάλα κλαμπ και όχι για το γεγονός ότι έχουν δημιουργήσει όλοι μαζί ένα πρωτάθλημα με ένα σωρό ντεφό και ελάχιστες κερδοφόρες επιχειρήσεις/ομάδες. Όλα καλά. Θα έχει ακόμη περισσότερη πλάκα οι διμαρτυρόμενοι να γίνουν πέντε έξι.
