Με περίπου ένα μήνα να απομένει για τη διαδικασία του ντραφτ στο ΝΒΑ, τα σενάρια για την ομάδα που θα επιλέξει το «παιδί-θαύμα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ δίνουν και παίρνουν. Οι συγκυρίες για τον ίδιο μοιάζουν ιδανικές. Πολυτιμότερος παίχτης της Ευρωλίγκα, πολυτιμότερος παίχτης του φάιναλ φορ και πρωταθλητής Ευρώπης, τόσο σε συλλογικό, όσο και εθνικό επίπεδο στην ηλικία των 19 ετών. Με τους νεαρούς παίχτες που προέρχονται από το κολεγιακό πρωτάθλημα των Ηνωμένων Πολιτειών να προπονούνται και να ετοιμάζονται για το μεγάλο βήμα στην καριέρα τους, ο νεαρός Σλοβένος δρέπει τους καρπούς των προσπαθειών του, όντας ο παίχτης που οδήγησε τη Ρεάλ Μαδρίτης στην κορυφή. Μια ονειρική σεζόν, που το καλοκαίρι θα ολοκληρωθεί με τη μετακίνησή του (;) στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Σε αυτό το κείμενο θα προσπαθήσουμε να κρίνουμε το πόσο ταιριάζει στις ομάδες που θα βρεθούν στις τρεις πρώτες θέσεις της λοταρίας, με την υπόθεση πως πιθανόν δεν θα πάει παρακάτω.

Τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να βλέπω αρκετό μπάσκετ όσο παλιότερα, αλλά πλέον ακούω περισσότερα podcast, ενώ παράλληλα κάνω άλλες δουλειές. Σε ένα από αυτά την προηγούμενη εβδομάδα, ο δημοσιογράφος Bill Simmons έλεγε στον Zach Lowe ότι η φετινή χρονιά θα περάσει στην ιστορία ως η χρονιά που η διοίκηση των Cavaliers χαράμισε μία από τις καλύτερες σεζόν του Lebron James, αφού δεν κατόρθωσε να τον πλαισιώσει με το κατάλληλο ταλέντο, ώστε να διεκδικήσει τον τίτλο απέναντι σε ένα από τα θηρία της Δύσης.

Η τελευταία μέρα των μεταγραφών πέρασε, οπότε οι ομάδες με εξαίρεση κάποιες μικρές προσθήκες που θα μπορέσουν να κάνουν μέσα από τους παίκτες των οποίων συμβόλαια θα εξαγοραστούν (βλέπε Belinelli στους Sixers), θα είναι αυτές μέχρι το τέλος της σεζόν. Το All Star Game έφτασε, όμως προσωπικά με αφήνει αδιάφορο (με εξαίρεση ίσως τους διαγωνισμούς του Σαββάτου) αφού αν μου άρεσε να βλέπω τους παίκτες να καρφώνουν ανενόχλητοι, θα πήγαινα νωρίτερα στο γήπεδο για να βλέπω την προθέρμανση των ομάδων. Με την ευκαιρία του διαλείμματος , αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στην πιο συναρπαστική μάχη που έχουμε στο υπόλοιπο της σeζόν και δεν είναι άλλη από την κούρσα για την είσοδο στα play off της δύσης.

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών στο ΝΒΑ, θα δανειζόμασταν τη γνωστή φράση του Σπύρου Παπαδόπουλου από την τηλεοπτική σειρά οι Απαράδεκτοι της δεκαετίας του ’90 ,«τι έγινε ρε παιδιά;». Πραγματικά και τι δεν έγινε την Πέμπτη. Ο general manager της ομάδας του Οχάιο Λεμπρόν Τζέιμς Κόμπυ Αλτμαν βάλθηκε να μας κάνει να μην αποχωριζόμαστε το κινητό από το χέρι και τα μάτια μας να μένουν προσκολλημένα στο τουίτερ και στο λογαριασμό του πασίγνωστου δημοσιογράφου του ΕSPN, Άντριαν Βονιαρόφκσι.

(Φωτό από fanragsports.com)

Στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, ο Frank Ntilikina αποκτήθηκε από τους New York Knicks ως η 8η κατά σειρά επιλογή του draft, με τον πρώην παίκτη της Strasbourg να φέρει την ταμπέλα του επόμενου μεγάλου playmaker της γαλλικής σχολής, αυτού δηλαδή που θα διαδεχθεί σε βάθος χρόνου τον Tony Parker στην Εθνική ομάδα της χώρας. Η μετακίνηση του 19χρονου ήλθε για να σφίξει ακόμη περισσότερο τον κόμπο που δένει το NBA με την γαλλική λίγκα, κυρίως από το 2000 κι έπειτα. Η LNB, πέρα από το ότι ανέκαθεν αποτελούσε ένα από τα πιο απρόβλεπτα και fun-to-watch πρωταθλήματα της Ευρώπης, είναι παράλληλα κι ένα πρωτάθλημα που λειτουργεί για τους νέους παίκτες ως ο προθάλαμος του NBA. Μπορεί ποιοτικά το χάσμα μεταξύ των δύο πρωταθλημάτων να είναι ασύλληπτα μεγάλο κι αγεφύρωτο, ωστόσο η LNB τείνει να γίνει «η καλύτερη προσομοίωση του NBA». Πως στοιχειοθετείται όμως η συγκεκριμένη περιγραφή;

Tα τελευταία χρόνια η απόλυτη κυριαρχία των Warriors, της “7 secs or less” επίθεσης των Rockets και γενικότερα του τριπόντου έναντι του jump shoot, έχει αλλάξει το άθλημα σε τεράστιο βαθμό. Τα παραδείγματα για αυτό βρίσκονται παντού. Ο LeBron πλαισιώνεται από σπεσιαλίστες στο σουτ και λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός, οι Rockets εκτελούν πλέον σε όλο και περισσότερα παιχνίδια περισσότερα τρίποντα από ότι δίποντα, ακόμα και οι Raptors ύστερα από τα συνεχόμενα underachieve των τελευταίων ετών στα Play Off, παρουσιάζουν χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές στο ρόστερ μία στροφή στην επιθετική κατεύθυνση, εκτελώντας περισσότερα τρίποντα από ποτέ. Με την συνεχόμενη και αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας, τα advanced stats έχουν μπει πλέον για για τα καλά στη ζωή μας. Ήδη έχουμε δει σε προηγούμενο κείμενο του Ηλία ότι κάθε σουτ πλέον μπορεί να αξιολογηθεί ως προς το πόσο καλή επιλογή είναι. Η εποχή των συνεχόμενων iso plays έχει περάσει ανεπιστρεπτί και εκείνη του Moreyball και του καλού spacing είναι το παρoν. Για να μπορέσουμε λοιπόν να προβλέψουμε ποιo είναι (ή και πιο πρέπει να είναι) το μέλλον θα χρειαστεί να “βυθιστούμε” στο παρελθόν. Συγκεκριμένα, θα ταξιδέψουμε στο μακρινό 1979, δηλαδή την πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε η γραμμή των τριών πόντων.

Η Νίκη Μπάκουλη είναι δημοσιογράφος στους ιστότοπους sport24.gr και news247.gr

“If I can play in the NBA and still find time to read- so can you”

Προφανώς και σε κάποιες χώρες του πλανήτη, έχει περάσει ανεπιστρεπτί το “δεν μιλάω για οτιδήποτε δεν αφορά τη δουλειά μου” και προφανώς απολαμβάνουμε να βλέπουμε NBAers να έχουν και να καταθέτουν άποψη, για μείζονος σημασίας κοινωνικοπολιτικά θέματα. Ο Ekpe Udoh πήγε το θέμα ένα επίπεδο πιο μακριά: έφτιαξε online book club, μέσω του οποίου ήθελε να μοιραστεί τον ενθουσιασμό που έζησε ο ίδιος, όταν ανακάλυψε πως το να διαβάζεις βιβλία μπορεί να σε αλλάξει και ως άνθρωπο.

Ο Ντάνιελ Τάις είναι ένας από αυτούς τους παίκτες που κάνουν πολλούς που παρακολουθούν το άθλημα της καλαθόσφαιρας, να τον εκτιμούν για λόγους που σχεδόν άπτονται της μεταφυσικής. Το ότι δεν είναι τρομερός σε τίποτα, συχνά μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που μας κάνει να τον θεωρούμε αν όχι πολύτιμο, σίγουρα χρήσιμο. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές πιθανές εξηγήσεις στον παραπάνω προβληματισμό, με τον συνήθη τρόπο της συνδιαμόρφωσης μέσω κειμένου-σχολίων και να συζητήσουμε τις εντυπώσεις που έχει αφήσει έως τώρα στο NBA, τις οποίες θεωρώ συμπαθητικότατες. Εσείς;

Τον τελευταίο περίπου χρόνο, μελετώντας άρθρα ξένων site γύρω από το αμερικάνικο μπάσκετ, συναντώ όλο και πιο συχνά την λέξη gravity (βαρύτητα), έναν όρο που χρησιμοποιείται από συγκεκριμένους (λίγους) αναλυτές για να περιγράψει υπό ένα διαφορετικό πρίσμα μερικές από τις καλύτερες και πιο αποτελεσματικές επιθέσεις της εποχής μας. Στην αρχή θεώρησα ότι αποτελεί απλώς ένα καινούριο σχήμα λόγου, που γεννήθηκε από την ανάγκη μας να ξεφύγουμε λίγο από τετριμμένες εκφράσεις και σχόλια, τα οποία καλώς ή κακώς κυριαρχούν στο αθλητικό μας λεξιλόγιο. Έπειτα όμως άκουσα το ίδιο ακριβώς πράγμα από το στόμα του Mike D’Antoni, στην συνέντευξη τύπου μετά το τέλος του αγώνα με τους Pelicans την προηγούμενη εβδομάδα. Στο γεγονός αυτό συνυπολογίστε πως η εν λόγω έννοια απαντάται σχεδόν αποκλειστικά σε κείμενα που αφορούν τους Rockets, τους Warriors και τους Spurs, τρεις δηλαδή από τις καλύτερες ομάδες της λίγκας σήμερα. Μετά από όλα αυτά ήταν σαφές στα μάτια μου, πως το ζήτημα διαθέτει ενδεχομένως περισσότερες προεκτάσεις από όσες πίστευα εξαρχής. Ας το εξετάσουμε λοιπόν, λίγο πιο αναλυτικά, προσπαθώντας σε δύο μέρη να μπούμε όσο πιο βαθειά γίνεται στο μυαλό ενός εκ των πρωτοπόρων κόουτς του καιρού μας. Ας "διαλύσουμε" τον Mike D'antoni, χρησιμοποιώντας αρχικά την δύναμη της βαρύτητας.

Πριν δύο μήνες έλαβε χώρα στην Νέα Υόρκη ο δεύτερος ετήσιος προγραμματιστικός διαγωνισμός NBA Hackathon, που αποτελεί μία πολύ σημαντική προσπάθεια του ΝΒΑ να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις ιδέες νέων προγραμματιστών, αλλά και τις δυνατότητες που προσφέρει η σημερινή τεχνολογία. Τι είναι όμως αυτός ο διαγωνισμός ; Εδώ και δύο χρόνια το ΝΒΑ στέλνει ανοιχτή πρόσκληση σε ομάδες προγραμματιστών, που αποτελούνται είτε από φοιτητές και απόφοιτους Αμερικάνικων ή Καναδέζικων πανεπιστημίων, είτε απο απόφοιτους άλλων πανεπιστημίων, που τα τελευταία δύο χρόνια εργάζονται στην Αμερική ή τον Καναδά. Οι ομάδες αυτές έχουν ως στόχο τη δημιουργία εφαρμογών, αλλά και προγραμμάτων, γύρω από μπασκετικές μετρήσεις, advanced stats, marketing και κάθε τι άλλο μπορεί να ενδιαφέρει τη Λίγκα.  Εχει ενδιαφέρον να ρίξουμε μία ματιά στα θέματα στα οποία διαγωνίστηκαν οι ομάδες στους δύο διαγωνισμούς μέχρι τώρα, καθώς και τα project εκείνων που κατάφεραν να διακριθούν.