ΝΒΑ Hackathon 2016 New York.
Το Σεπτέμβριο του 2016 210 προγραμματιστές διαγωνίστηκαν για ένα 24ωρο, με τη θεματολογία να είναι αρκετά ελεύθερη. Στο event παρευρέθηκαν μέλη της διοίκησης του ΝΒΑ, αλλά και ομάδων, καθώς και υπεύθυνοι των ΝΒΑ Stats. Στη πρώτη θέση της βαθμολογίας ( η κριτική αποτελούνταν από υψηλόβαθμα στελέχη της λίγκας και των ομάδων) βρέθηκε το project με όνομα “Η υπόθεση γύρω από το hero-ball”. Έχοντας πρόσβαση σε μία απύθμενη βάσει δεδομένω, οι νικητές καταπιάστηκαν με τις διαφορές ανάμεσα στις προσωποκεντρικές και τις ομαδικές επιθέσεις του πρωταθλήματος στην κανονική περίοδο αλλά και στη post season. Το αποτέλεσμα της έρευνας τους δείχνει ότι οι ομάδες τείνουν να παίζουν μακράν πιό ατομιστικά στα do ro die παιχνίδια, κάτι που λειτουργεί ως επι τo πλείστoν καταστροφικά για την αποδοτικότητα τους.
Στη δεύτερη θέση ήρθαν οι Senthil Natarajan και Chris Pickard, ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός και ένας πολιτικός μηχανικός αντίστοιχα. Η δουλειά τους περιστράφηκε γύρω από το κατά πόσο μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την ευελιξία ενός παίκτη στην άμυνα. Χρησιμοποίησαν λοιπόν την εφαρμογή SportVU, που περιέχει τα δεδομένα για τη κίνηση κάθε παίκτη, ώστε να υπολογίσουν την αποδοτικότητα του καθενός ανάλογα με τη θέση που μαρκάρει. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δηλώσεις του Chris, ο οποίος δήλωσε ότι σημασία στον διαγωνισμό αυτό δεν έχει τόσο η τεράστια γνώση πάνω στη διαδικασία του κώδικα και της εξόρυξης δεδομένων, όσο ο συγκερασμός της με γνώσεις πάνω στο άθλημα. Το βασικό ερώτημα που θέσαν υπο συζήτηση οι δυo τους πριν ξεκινήσουν το project, ήταν “τι κάνει τον Green έναν τόσο καλό πολυδιάστατο αμυντικό ;”. Ακόμα ένα παράδοξο που παρατηρήθηκε τρέχοντας το συγκεκριμένο πρόγραμμα, είναι η απίστευτα υψηλή θέση του James Harden ως προς την αντιμετώπιση περιφερειακών σουτέρ. Όμως παρακολουθώντας παιχνίδια των Rockets, παρατηρεί κανείς ότι για να διατηρήσει την ενέργεια του για την επίθεση, το “Μούσι” αναλαμβάνει να ακολουθεί απλά τους spot shooters της αντίπαλης ομάδας, ανεβάζοντας την απόδοση της άμυνας του απέναντι σε τέτοιους παίκτες.
Τη τρίτη θέση κατέλαβε το project “Αποτελεσματικές αμυντικές θέσεις στο παρκέ”. Τι σημαίνει αυτό ; Χρησιμοποιώντας επίσης το SportVU, οι τρίτοι νικητές κατάφεραν να σχεδιάσουν ένα πρόγραμμα βασισμένο σε όλα τα παιχνίδια, το οποίο θα παρουσιάζει τις ιδανικές θέσεις που πρέπει να έχουν οι 5 αμυνόμενοι στο παρκέ, ανάλογα με τη θέση των αντιπάλων τους πάνω σε αυτό.
The NBA Hackathon 2017, New York.
Στη δεύτερη χρονιά του διαγωνισμού είναι φυσικό οι απαιτήσεις να αυξήθηκαν κατακόρυφα, και πλέον τα θέματα του διαγωνισμού ξεχώρισαν σε δύο. Πρώτον τα basket analytics και δεύτερον τα business analytics. Υπήρξε μία κατηγοροποίηση όσον αφορά τη καθαρά μπασκετική ανάλυση και το marketing του ΝΒΑ. Ένα ακόμα project που ζητήθηκε από τις ομάδες, ήταν να δουλευτεί η πρόταση ενός νέου κανονισμου που θα αύξανε το ενδιαφέρον του κόσμου, αιτιολογώντας την επιλογή με στατιστική ανάλυση.
Όσον αφορά το marketing μέρος του διαγωνισμού, την πρώτη θέση κατέλαβε η ομάδα των DataBucket, η οποία κατάφερε να παρουσιάσει ένα μοντέλο μέτρησης του ενδιαφέροντος του κάθε αγώνα, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες μεταβλητές για τον υπολογισμό αυτού. Το σημαντικότερο στοιχείο όμως του προγράμματος τους, είναι η ευχέρεια που παρείχαν στον χρήστη να ορίσει ο ίδιος τη βαρύτητα των μεταβλητών ανάλογα με τα προσωπικά του γούστα. Από την παρουσίαση αυτή ειναι και η φωτό που ακολουθεί.
Πηγαίνοντας στο πιο μπασκετικό μέρος του διαγωνισμού, συναντάμε πάλι τρία ενδιαφέροντα projects. Στη πρώτη θέση μία ομάδα από το Stanford, η οποία αναλύοντας τα υπάρχοντα δεδομένα, προσπάθησε να προβλέψει το shot chart μίας μέσης ομάδας σε 10 χρόνια. Αναλύοντας σε δεύτερη φάση τα αποτελέσματα αυτής τους της έρευνας, η ομάδα πρότεινε και την εξής αλλαγή στους κανονισμούς: Τα mid-range σουτ να μετράνε για 3 αντί για 2 πόντους από τη στιγμή που μία ομάδα σκοράρει 16 τέτοια και μετά.
Στη δεύτερη θέση οι Quire Sultans επαναπροσδιόρισαν τη κλασική μορφή του box score. Αρχικά προσέθεσαν νέες στήλες, αλλά δεν δίστασαν να κάνουν ακόμη μια πολύ σημαντική προσθήκη. Κατάφεραν να αξιολογήσουν κάθε πάσα ως προς το κατά πόσο θα βρει κάποιο ελεύθερο σουτ και εν συνεχεία να βαθμολογήσουν τους παίκτες ως προς τη δημιουργική τους ικανότητα. Τέλος, στην τρίτη θέση ήρθαν οι Alley-OOPS, οι οποίοι πρότειναν με τη σειρά τους άλλη μία αλλαγή στους κανονισμούς. Πιο συγκεκριμένα, κατέθεσαν την πρόταση για αύξηση της restricted-area, ισχυριζόμενοι πως κάτι τέτοιο θα μειώσει τα φάουλ και κυρίως τις ελεύθερες βολές ανά παιχνίδι, που “χαλάνε” τη ροή του παιχνιδιού.
Συμπερασματικα ;
Όταν για πρώτη φορά έπεσε στην αντιληψή μου ο διαγωνισμός αυτός, έμεινα έκπληκτος με τον αριθμό ιδεών και ανθρώπων πρόθυμων να δουλέψουν προς τη βελτιώση του αθλήματος. Παρά το γεγονός ότι ήδη το ΝΒΑ βρίσκεται σε μια πολύ υψηλή ποιότητα ως προς το θέαμα, αλλά και το marketing, γνωρίζει ότι υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης και δεν διστάζει να “ανοίξει” τις πύλες του και να παρέχει απεριόριστη πρόσβαση στον κόσμο. Καμία απολύτως σχεση με την Ευρωλίγκα, στην οποία το ευρύ κοινό έχει πρόσβαση κατά κύριο λόγο αποκλειστικά στα “απαρχαιωμένα” boxscore με πόντους, ριμπάουντ, ευστοχία κλπ. Το ΝΒΑ δείχνει το δρόμο προς ένα αύριο που συλλογικά θα παρουσιάσει βελτιώση και η Ευρωλίγκα οφείλει για το δικό της καλό να ακολουθήσει.
Πηγές
http://junkcharts.typepad.com/junk_charts/2017/09/report-from-the-nba-hackathon-2017.html
https://fansided.com/2016/09/30/reflecting-time-nba-hackathon/
