Η Ligue National de Basket είναι ίσως το πιο «ταιριαστό» στα δεδομένα του NBA πρωτάθλημα της Ευρώπης, αυτό όπου συναντά κανείς αρκετά κοινά χαρακτηριστικά στον τρόπο παιχνιδιού τόσο των ομάδων, αλλά και των παικτών σε ατομικό επίπεδο συγκριτικά με την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού Ωκεανού. Στοιχεία όπως αυτά της αθλητικότητας, της ταχύτητας και της δύναμης, κυριαρχούν στο μοτίβο των περισσότερων ομάδων κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι μονάδες να «αμερικανοθρέφονται». Πρόκειται για μια λίγκα που παίζεται ως επί το πλείστον υπό υψηλή ένταση και tempo, με τα physical χαρακτηριστικά τις να εξακολουθούν να υφίστανται, ενώ επίσης οι περισσότεροι οργανισμοί που την απαρτίζουν διέπονται από μια νοοτροπία η οποία τους επιτάσσει να στηρίζουν και κατ’ επέκταση να αναπτύσσουν παίκτες, ιδίως στις μικρές ηλικίες. Η Pro A, παρά το γεγονός πως αφενός δεν έχει πια κανέναν εκπρόσωπο στην EuroLeague κι αφετέρουν δεν συγκαταλέγεται ούτε καν στο Top 5 των ευρωπαϊκών πρωταθληματών, σύμφωνα με πρόσφατη αξιολόγηση του Fran Fraschilla στο ESPN, καταφέρνει να αναδεικνύει συχνά - πυκνά αρκετές μονάδες με NBA potential.

Ως σημείο αναφοράςτης σημερινής μας περιπλάνησης, θα μπορούσαμε να ορίσουμε το καλοκαίρι του μακρινού 1984, όταν ο θρύλος του μπάσκετ της χώρας, Ερβέ Ντιμπουισόν, συμμετείχε με τους New Jersey Nets στο Summer League και βρέθηκε μια ανάσα από το να γίνει ο «The American Dream», όπως τον είχε χαρακτηρίσει το περιοδικό L’Equipe, το οποίο αφιέρωσε ένα ολόκληρο τεύχος στο όνομα του. Για την εποχή, ήταν κάτι ασύλληπτο το να βρεθεί ένας ευρωπαίος στο NBA, ακριβώς πέντε χρόνια νωρίτερα από τον Ντράζεν Πέτροβιτς, έστω κι αν τελικά δεν κατάφερε να αγωνιστεί ποτέ σε επίσημο παιχνίδι. Με τη σειρά του, ο All-Time πρώτος σκόρερ της LNB άφησε μια μεγάλη κληρονομία πίσω του στο γαλλικό μπάσκετ, ως ένας παίκτης που κατάφερε να «περάσει τα σύνορα».

Από την LNB απευθείας στο NBA

Στον παρακάτω πίνακα, βλέπουμε τους Γάλλους παίκτες οι οποίοι μετεγγράφηκαν κι αγωνίστηκαν σε συλλόγους του NBA απευθείας από ομάδα της LNB από το 2000 κι έπειτα, μέσω της διαδικασίας του Draft. Φυσικά, το όνομα του - μελλοντικού Hall of Famer - Tony Parker ξεχωρίζει, όχι μόνο λόγω της διαχρονικότητας του - διανύει την 17^η σεζόν της καριέρας του - και των επιτυχιών του (4 πρωταθλήματα, 6 φορές All-Star) στις ΗΠΑ, αλλά και διότι εκείνος έκανε ουσιαστικά την αρχή, αναγκάζοντας τις ομάδες να στρέψουν την προσοχή τους, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και μια πιο διεξοδική ματιά, στην γαλλική αγορά.

Καθοριστική σημασία για την «εμπιστοσύνη» που τρέφουν πλέον στην LNB οι Αμερικανοί scouts θεωρείται πως έπαιξε κι η ομολογουμένως επιτυχημένη παρουσία των Ντιαό, Μπατούμ στην λίγκα κι εσχάτως των Γκομπέρ και Φουρνιέ. Διευκρινιστικά, τα ονόματα των Νοά, Τουριάφ, Ριγκοντό, Ντιαβαρά και Ζελαμπάλ δεν βρίσκονται στην λίστα, καθώς ναι μεν βρήκαν χώρο στο NBA, αλλά όχι προερχόμενοι από την LNB. Αυτό έγινε είτε από ευρωπαϊκούς συλλόγους άλλων χωρών, είτε από πανεπιστημιακά προγράμματα της Αμερικής.

Αυτοί που επιλέχθηκαν στο Draft, αλλά δεν έπαιξαν (ακόμα) στο NBA

Υπάρχουν, όμως, και μερικές ακόμη περιπτώσεις παικτών, οι οποίες μπορεί να μην κάνουν «κλικ» στο κοινό όσον αφορά την δημοφιλία τους και τις ικανότητες τους, όμως μπόρεσαν μέσω της απόδοσης του στο γαλλικό πρωτάθλημα να «τρυπώσουν» στο Draft. Κανείς από τους παρακάτω δεν έχει παίξει στο NBA, ωστόσο υπάρχουν ομάδες που διατηρούν ακόμη και σήμερα τα δικαιώματα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Ματίας Λεσόρ, ο οποίος αφήνει φέτος καλά δείγματα γραφής στην EuroLeague, αλλά το «ξέσπασμα» το έκανε πέρσι με την Ναντέρ (10.2 πόντους, 7.2ριμπάουντ, 1.1 τάπες) κι έτσι έγινε late pick τον Ιούνιο του 2017 από τους Philadelphia 76ers. Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως, σε συνδυασμό με τον πίνακα που είδαμε νωρίτερα, η LNB «συνδέει» τουλάχιστον έναν παίκτη ανά έτος (σε κάποιες περιπτώσεις και παραπάνω) με το NBA κατά την τελευταία δεκαετία κι έτσι η σχέση μεταξύ των δύο αυτών πρωταθλημάτων αποκτά, πέρα από αξιοσημείωτη διάρκεια, και αξιοπιστία.

Οι ξεχωριστές περιπτώσεις των Muresan, Capela και Toupane

Ο θρυλικός Gheorghe Muresan, ο γίγαντας των 2.31μ, μεταπήδησε στο NBA το 1993 ως 30^η επιλογή στο Draft εκείνης της χρονιάς. Η ομάδα που τον απέκτησε ήταν οι τότε Washington Bullets – και νυν Wizards – με τους οποίους πέρασε το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με 276 εμφανίσεις. Η σεζόν 1992-93 όμως, αποτελεί ορόσημο για την διαδρομή του, καθώς μέσω της μεγάλης δύναμης του γαλλικού μπάσκετ, για τα δεδομένα της εποχής, Ορτέζ, κατάφερε να αναδείξει στοιχεία του παιχνιδιού του τα οποία μετέπειτα τον έστειλαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν ουσιαστικά η πρώτη επαγγελματική σεζόν του, με τον Ρουμάνο να βρίσκει απάγκιο στην Γαλλία και το Πο, ακόμη κι όταν χρειάστηκε να επιστρέψει στην Ευρώπη, το 1995.

Ο «Γκίτσε» μπορεί να μην ήταν Γάλλος στην καταγωγή, αλλά κατάφερε να αφήσει έντονο το στίγμα του στην LNB κατά τα 90s, ενώ παράλληλα ήταν από τους πρώτους που «άνοιξαν» τον δίαυλο επικοινωνίας της συγκεκριμένης αγοράς με τις ΗΠΑ.

Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει κι η ιστορία του Clint Capela. Ο Ελβετός διεθνής center, γεννημένος στην Γενεύη, είναι ατόφιο προϊόν της γαλλικής σχολής, καθώς ξεκίνησε την δραστηριότητα του με το μπάσκετ από το INSEP. Πρόκειται για ένα κορυφαίο ινστιτούτο – αντίστοιχο αυτού που οι Αμερικανοί αποκαλούν High School, με ειδίκευση στα αθλήματα, το οποίο έχει βγάλει ουκ ολίγους μεγάλους αθλητές κατά τις τελευταίες δεκαετίες, σε διάφορα σπορ κι όχι μόνο στο μπάσκετ. Σε συλλογικό επίπεδο, λίγο καιρό πριν ακούσει το όνομα του στο Draft του 2014 από τους Houston Rockets, είχε σαρώσει στην LNB, κατακτώντας το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη της σεζόν, αλλά και το αντίστοιχο του καλύτερου νέου. Αποχώρησε για τις «Ρουκέτες» έχοντας ήδη στο βιογραφικό του, εκτός από μερικές συμμετοχές στην EuroLeague, ορισμένες μεγάλες εμφανίσεις στη γαλλική λίγκα, στην οποία κατάφερε να «γράψει» σπουδαία νούμερα (11.4 πόντους, 6.8 ριμπάουντ, 1.4 μπλοκ), παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Τέλος, ο Axel Toupane κατέληξε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη ως undrafted, κι αυτό από μόνο του είναι κάτι που αξίζει ειδική αναφορά, καθώς όχι απλά δεν συνηθίζεται, αλλά είναι κι εξαιρετικά σπάνιο. Ο νυν παίκτης της Ζάλγκιρις πέρασε μια γεμάτη τετραετία (2011-2015) στο Στρασβούργο, διάστημα κατά το οποίο κατάφερε να έχει θετικό impact σε τίτλους που κατέκτησε η ομάδα του. Κατά την τελευταία του σεζόν, μέτρησε 7.5 πόντους, 2.5 ριμπάουντ και 1.4 ασίστ σε 42 παιχνίδια. Βέβαια, δεν βρέθηκε «καρφί» στο NBA, αλλά χρειάστηκε να κατέβει προηγουμένως σε Summer League και να περάσει μια χρονιά στην αναπτυξιακή λίγκα προκειμένου να τα καταφέρει. Ωστόσο αυτό μικρή σημασία έχει, αφού επί της ουσίας είχε ήδη αναδείξει το μεγαλύτερο κομμάτι του skillset που διαθέτει στην Γαλλία, στις συνολικά 140 συμμετοχές που κατέγραψε.

Οι Αμερικανοί αποτελούν εξαιρέσεις

Ίσως ελάχιστοι θυμούνται πως ο Udonis Haslem, βασικό γρανάζι των Miami Heat στο ιστορικό πρωτάθλημα που κατέκτησαν το 2006, αλλά και γενικότερα κατά την περίοδο 2004-2012, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από τη Σαλόν!

Προερχόμενος από το κολλέγιο της Florida κι αρκετά «βαρύς» τότε σε σχέση με την μετέπειτα σωματική εξέλιξη του, βρέθηκε στην LNB τη χρονιά 2003-04 και ξεχώρισε σχετικά γρήγορα, έχοντας 16.1 πόντους και 9.4 ριμπάουντ στο ενεργητικό του. Όμως, το μεγαλύτερο επίτευγμα του δεν έχει να κάνει με τις επιδόσεις του στα παιχνίδια, αλλά με το γεγονός πως κατάφερε κατά την διάρκεια της σεζόν να χάσει σχεδόν 35 κιλά (!!!), όπως μάθαμε από ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Hot Hot Hoops αναφορικά με την ιστορία του παίκτη. Δούλεψε σκληρά κι η προσπάθεια του ανταμείφθηκε με τη συμμετοχή του στο Summer League το επόμενο καλοκαίρι, μέσω της οπόιας υπέγραψε στους Heat όπου είναι αρχηγός μέχρι και σήμερα, στα 38 του χρόνια.

Αξίζει πάντως να σταθούμε και στον Lawrence Funderburke, τον πάλαι ποτέ παίκτη των Αμπελοκήπων και του ΠΑΟΚ. Το 1997, ο φόργουορντ από το Ohio εγινε μέλος των Sacramento Kings, στους οποίους περασε επτά χρόνια, τα περισσότερα εκ των οποίων ως το μόνιμο back up του σπουδαίου Chris Webber. Ο 27χρονος τότε παίκτης προερχόταν από μια σεζόν στην Ορτέζ και θεωρείται μέχρι και σήμερα ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες που αγωνίστηκαν στο γαλλικό πρωτάθλημα. Πάντως, πλην του Haslem και του Funderburke, δεν εντοπίζουμε εύκολα άλλες περιπτώσεις Αμερικανών, οι οποίοι να «χρησιμοποίησαν» την LNB για να μεταπηδήσουν στο NBA. Παρά το γεγονός πως από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι γαλλικές ομάδες πάντα «υποδέχονταν» μεγάλο αριθμό Αμερικανών, είτε μιλάμε για κολλεγιόπεδα, είτε για ήδη επαγγελματίες αθλητές, ελάχιστοι ήταν αυτοί που βάδισαν στα χνάρια των ντόπιων παικτών για να πραγματοποιήσουν το δρομολόγιο Γαλλία - Αμερική.

Οι εξαγωγές θα συνεχιστούν

Ένα από τα μεγαλύτερα project του γαλλικού μπάσκετ, ο Jonathan Jeanne, ο οποίος επρόκειτο να καταλάβει μια θέση στην πρώτο γύρο του περσινού Draft, είδε την καριέρα του να τερματίζεται άδοξα, μολις στα 20 του, λόγω του συνδρόμου Marfan. Ωστόσο, παρά το σοβαρό αυτό πλήγμα που υπέστη ο ίδιος ο αθλητής και γενικότερα το μπάσκετ της χώρας, υπάρχουν κι άλλα σημαντικά ταλέντα που σιγά - σιγά θα ξεπετάγονται κι ενδέχεται να καταλήξουν στο NBA. Η Γαλλία θα συνεχίσει να παραγεί καλούς παίκτες με προοπτική, αφού άλλωστε η τεχνογνωσία της πια κυμαίνεται σε κορυφαία επίπεδα, όσον αφορά την ανάπτυξη παικτών. Ένας από αυτούς είναι κι ο 17χρονος φόργουορντ ύψους 2.05μ. Sekou Doumbouya.

Αγωνίζεται στην δεύτερη κατηγορία με την Πουατιέ κι οι συστάσεις που τον ακολουθούν είναι εξαιρετικές. Εκπροσωπεί τις μικρές Εθνικές ομάδες της Γαλλίας, κατακτώντας μάλιστα το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα των U18 πριν από δύο χρόνια στην Τουρκία, με 17.8 πόντους και 7 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Στην παρούσα φάση, εικάζεται πως θα καταλάβει την 11η θέση στο Draft του 2019. Κρατήστε τ' όνομα του!

Ολοκληρώνοντας, μπορεί η LNB να μην είναι ένα πρωτάθλημα όπου το χρήμα ρέει άφθονο. Τα budget των συλλόγων κυμένονται σε χαμηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές λίγκες - ACB, TBL, VTB, Bundesliga. Όμως, παίρνει πολύ καλό βαθμό σε θέματα που αφορούν την οργάνωση και την διεξαγωγή της. Τα γήπεδα των ομάδων δεν είναι μεγάλα, αλλά είναι αμιγώς μπασκετικές σάλες ή αρένες, όλες σύγχρονες κι αν όχι κατασκευασμένες πρόσφατα, τότε σίγουρα είναι ανακαινισμένες. Γενικά, οι Γάλλοι διαθέτουν καλές υποδομές σε όλα τα επίπεδα κι αυτός είναι ένας από τους λόγους πως τα τελευταία χρόνια έχουν μια πανίσχυρη εθνική ομάδα, η οποία στελεχώνεται από μια μεγάλη δεξαμενή πρωτοκλασσάτων παικτών. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η LNB αποτελεί ένα πολύ καλό περιβάλλον από πολλές απόψεις - ένα «φροντιστήριο» για το NBA - το οποίο έχει βρει την «πατέντα», αγγλιστί το know-how, για να δίνει ένα καλό «πρώτο βήμα» στις μονάδες, πριν αυτές εκτοξευτούν, ανάλογα πάντα και με το ταλέντο τους.