Καλησπέρα αγαπητ@. Είναι πραγματικά κρίμα να πρέπει κανείς να ασχοληθεί με την ήττα του ΠΑΟ από την Ζαλγκίρις, ένα τόσο ηλιόλουστο Σάββατο. Γιατί να μην πίνουμε ουζάκια στη θάλασσα καταβροχθίζοντας θαλασσομεζέδες; Ρητορικό το ερώτημα. Αυτά αφορούν άλλωστε τους ηττημένους. Στα ματς της αγωνιστικής εκτός από τη νίκη της Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ, ξεχωρίζει εκείνη της Μπάγερν επί της Μπασκόνια, η δεύτερη φετινή νίκη της Εφές επί της Φενέρ και η συναρπαστική επικράτηση της Αρμάνι επί της Χίμκι. Στα ξενέρωτα, η Μπαρτσελόνα πέρασε από την Νταρουσάφακα με τον Τόμιτς να συνεχίζει το λιμιτ απ και τον Σίνγκλετον να παίρνει μπρος, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ συνέτριψαν Γκραν Κανάρια και Μπουντούτσνοστ και ο Ολυμπιακός, απόντος του Γουίλμπεκιν πήρε εύκολη νίκη απέναντι στη Μακάμπι. Πάμε να ρίξουμε την καθιερωμένη μας, ελαφρώς σκωπτική ματιά στα παιχνίδια της αγωνιστικής.

Πιθανώς η Εφές να πρέπει να αλλάξει όνομα μετά από το φινάλε του αγώνα της απέναντι στην Χίμκι. Ο Ντoγκούς Μπαλμπάι, υψώνοντας την σημαία των απανταχού απόβλητων μπασκε(τ)μπολιστών έδωσε στην ομάδα του την νίκη της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα, καθορίζοντας για δεύτερη φορά φέτος την έκβαση ενός παιχνιδιού. Τι είπατε; Την νίκη της αγωνιστικής την έκανε η Μιλάνο; Όχι ακριβώς. Ο Ολυμπιακός ψάχνεται στις ήττες ακριβώς όπως στις νίκες και η Αρμάνι κέρδισε εύκολα, το άλλο ήταν γκραν γκινιόλ. Κατά τα λοιπά... ησυχία. Η Μπαρτσελόνα πήρε την πρώτη της νίκη, η επικράτηση της Φενέρ στην Λιθουανία είναι όσο προβλέψιμη και η μελλοντική επικράτηση της Ζαλγκίρις στην Τουρκία και ο Παναθηναϊκός με την ΤΣΣΚΑ σιγά μην έχαναν. Α, κέρδισε και η Μακάμπι, με άλλο ένα επεισόδιο του The Wilbekin show, που όμως είχε έναν κρυφό πρωταγωνιστή. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Καλημέρα σας αγαπητοί φίλοι. Όταν λέγαμε ότι μας είχε λείψει η Ευρωλίγκα, ξεχάσαμε να διευκρινίσουμε ότι δεν μας είχαν λείψει δύο πράγματα, ο Παναθηναϊκός των εκτός έδρας και τα "λαϊκά δικαστήρια" των πρώτων αγωνιστικών λεπτών. Καθώς όμως μία από τις ομορφιές του μπάσκετ είναι πως ο καθένας μας μπορεί να λέει την περισπούδαστη μαλακιούλα του (μου) ανέξοδα, ας το απολαύσουμε.

Στην δεύτερη αγωνιστική υπάρχουν ξεκάθαροι κερδισμένοι και χαμένοι. Ουάου. Η Νταρουσάφακα στο πρώτο χρονικά παιχνίδι πήρε τη νίκη απέναντι στην αδύναμη Μπουντούτσνοστ, σε ένα κάπως "ανάλατο" ματς, ενώ με εκτός έδρας νίκες προχώρησαν την πρώτη ημέρα της αγωνιστικής η Γκραν Κανάρια απέναντι στην Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν απέναντι στον "άγευστο" Παναθηναϊκό, ενώ η Μακάμπι δεν κατάφερε να υπερασπιστεί την έδρα της απέναντι στην ΤΣΣΚΑ του Ντε Κολό, παρότι προσπάθησε φιλότιμα. Η Φενέρ πήρε μια δύσκολη νίκη υψηλού σκορ απέναντι στην Χίμκι, η Ρεάλ πέρασε από το Μεντιολάνουμ Φόρουμ της Αρμάνι με τους Τζέιμς και Νέντοβιτς να παίζουν "ρολόι" από το τρίποντο, η Ζαλγκίρις "απογειώθηκε" στην έδρα της Εφές και προσγείωσε απότομα τους Τούρκους, ενώ ο Ολυμπιακός κέρδισε στη Μπασκόνια παίζοντας για περίπου 30 λεπτά ένα μπάσκετ που μου θύμισε τα 40άρια του Σεπτέμβρη, ως "ασυνήθιστα ζεστό, για την εποχή, επίπεδο". Πάμε να δούμε την πεντάδα της αγωνιστικής, τις κλασικές κατηγορίες μας και μερικά πράγματα για τους "αιώνιους".

Η αλήθεια είναι ότι η επικράτηση του Ολυμπιακού μας προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη αναφορικά με τον τρόπο που επετεύχθη. Μια καθαρή νίκη, με τους ερυθρόλευκους μετά τα πρώτα λεπτά να μην αφήνουν περιθώρια αντίδρασης στους γηπεδούχους. Η εικόνα που είχαμε για την ομάδα του Μπλατ στα φιλικά και στα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν ήταν ότι χρειάζονταν χρόνο οι παίχτες για να αφομοιώσουν το νέο τρόπο παιχνιδιού σε άμυνα και επίθεση. Ωστόσο, στον αγώνα με την Χίμκι τα επίπεδα συγκέντρωσης των περισσότερων άγγιξαν το τέλειο για τα δεδομένα της εποχής. Εννοείται είναι ακόμα νωρίς για διθυραμβικά σχόλια, με τις ομάδες να βρίσκονται μόλις στην πρώτη αγωνιστική, οπότε εδώ βάζουμε μια άνω τελεία και πάμε να δούμε ένα-δυο μικρά πραγματάκια που παρατηρήσαμε από τη μεριά του Ολυμπιακού και στις δυο πλευρές του παρκέ.

Αγαπητοί φανζ και αγαπητές γκρούπιζ, καλώς ήρθατε για μία ακόμη χρονιά στον διαδικτυακό χώρο του "μακρινού ριμπάουντ". Η εβδομαδιαία μας στήλη για την Ευρωλίγκα θα συνδυάσει και φέτος ουσία (τακτική, στατιστικά, περιλήψεις) και θέαμα (φάσεις, αμφιλεγόμενο χιούμορ, "θάψιμο"), πάντα με έμφαση στους πρωταγωνιστές, δηλαδή τους διαιτητές παίκτες.

Η πρώτη αγωνιστική ανέδειξε δύο μεγάλους κερδισμένους, τον Ολυμπιακό και την Μπασκόνια. Οι φίλαθλοι των ερυθρόλευκων είδαν για ένα βράδυ το εξωτικό μπλε πουλί που ονειρεύονται να διαλύει με όμορφο μπάσκετ την Χίμκι, με διάφορους πρωταγωνιστές. Οι δε Βάσκοι, πέρασαν μάλλον εύκολα από την έδρα της Ζαλγκίρις, δικαιολογώντας τον τίτλο του "μαύρου αλόγου". Μπλε πουλιά και μαύρα άλογα επισκίασαν τα υπόλοιπα ζώα του ευρωπαϊκού μπασκετικού δάσους, τα οποία επιδόθηκαν κυρίως στην ικανοποίηση βασικών αναγκών και στην επιτέλεση των φυσικών τους λειτουργιών. Με απλά λόγια, μαμ, κακά και νάνι, με την Εφές να τρώει κάπως περισσότερο, υπό την έννοια πως τέτοια εμφάνιση μάλλον δεν περίμενε ούτε ο Αταμάν.

Αναμονή τέλος! Σχεδόν πέντε μήνες μετά τον τελευταίο αγώνα, τον τελικό Ρεάλ-Φενέρμπαχτσε στο Βελιγράδι, η Ευρωλίγκα επιστρέφει και – για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό- εδώ στο BG σας ετοιμάσαμε κάτι ιδιαίτερο.

Μετά από τις παρουσιάσεις των 16, που ολοκληρώθηκαν με… πανηγυρικό τρόπο χθες, σειρά παίρνει το τελικό αφιέρωμα ενόψει της πρεμιέρας με μία ξεχωριστή ανάλυση των ρόστερ των ομάδων καθώς και τη «χαρτογράφηση» της προέλευσης κάθε παίκτη. Τόσο αναφορικά στην εθνικότητα όσο και την εκπροσώπηση (ατζέντη) στον χώρο του μπάσκετ.

Μετά από δύο τραγικές χρονιές που οι οπαδοί της Μπαρσελόνα θέλουν να ξεχάσουν, η διοίκηση αποφάσισε να κάνει σημαντικές αλλαγές (μία από τα ίδια), θέλοντας να διαψεύσει όσους λένε ότι όταν κάνεις τα ίδια πράγματα καλό θα ήταν να περιμένεις τα ίδια αποτελέσματα. Το καλοκαίρι σημαδεύτηκε από την απόσυρση του Ναβάρο και τον μη ερχομό του Γιασικεβίτσιους, στο πρόσωπο του οποίου οι φίλοι του συλλόγου βλέπουν ακόμη τον μεσσία που θα βγάλει την ομάδα από τα αγωνιστικό τέλμα. Αντ’ αυτού βέβαια ήρθαν αρκετοί και φύγαν άλλοι τόσοι, όμως πάμε να δούμε αναλυτικά τα πιο σημαντικά στοιχεία της Μπάρσα για την ερχόμενη σαιζόν. 

Και μόνο το γεγονός ότι η Γκραν Κανάρια μέσα σε έξι μήνες θα κάνει σχεδόν τρεις φορές τον γύρο της γης (λυσσάξτε οπαδοί της flat earth) καθιστά από κάθε άποψη τη συμμετοχή της ως ιστορική. Από τα παράλια της Αφρικής, εκεί κοντά στο Capo Verde (την πατρίδα του Ταβάρες της Ρεάλ για να μην ξεχνιόμαστε) στον Ατλαντικό Ωκεανό, στα σαλόνια της Ευρωλίγκα, ε, δεν λες ότι είναι κάτι σύνηθες και φυσιολογικό. Άλλο να πηγαίνεις μέχρι το Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα ή μέχρι τη Βαρκελώνη και άλλο τρεις φορές στην Πόλη, δύο στην Αθήνα, δύο στη Μόσχα και μία στο Κάουνας. Χώρια οι υπόλοιποι επτά προορισμοί.

Πριν ο Βέλγος ποδοσφαιριστής Μποσμάν διεκδικήσει την ελεύθερη διακίνηση του ίδιου και των επαγγελματιών συναδέλφων αθλητών του στα ευρωπαϊκά γήπεδα το μακρινό πια 1996, τη φράση «ήταν ένας Ιταλός, ένας Αργεντίνος, ένας Γερμανός και ένας Δανός» την ακούγαμε μόνο σε… ανέκδοτα που σκάρωναν οι… ειδικοί και μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα.

Για το δεύτερο κείμενο που γράφω για το Basketball Guru, θα ήθελα να ρίξουμε μια αναλυτική ματιά στο πρόγραμμα της Ευρωλίγκα. Καθότι προφανώς δεν έχει εξηγηθεί στον κόσμο αρκετά, ας αρχίσω διευκρινίζοντας πως το πρόγραμμα βγαίνει με κλήρωση και όχι ορισμό όπως διαχέεται κατά καιρούς. Ανατρέχοντας στον κανονισμό της διοργάνωσης, ας δούμε τι λένε ακριβώς τα σχετικά άρθρα στις σελίδες 101 και 247: