Γενική προσέγγιση

Για αρχή θα ξεκινήσουμε από την αγαπημένη μας μάχη των πάγκων. Στην άτυπη κόντρα νικητής χωρίς αμφιβολία αναδείχθηκε ο κόουτς Μπλατ, που αναγνώρισε άψογα τακτικά τις μετατροπές που έχει κάνει στο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός, μετά την αλλαγή προπονητή. Μπορεί να διαβάζουμε για την προσπάθεια αλλαγής στη φιλοσοφία των ερυθρόλευκων και την αύξηση της παραγωγικότητας σε σύγκριση με την περυσινή χρονιά, ωστόσο οι γηπεδούχοι, με εξαίρεση τα τελευταία πέντε λεπτά, έκαναν το τέλειο αμυντικό ματς. Η απόφαση για διπλές αλλαγές στα κεντρικά pick and roll, με στόχο να μην υπάρχει miss match κοντά στο καλάθι, οι περιστροφές που δούλεψαν στην εντέλεια αυτή τη φορά, καθώς και η ενέργεια με τα επτά κλεψίματα σε αντίθεση με τα μόλις τέσσερα του Παναθηναϊκού, ήταν μερικά σημεία κλειδιά που έγειραν την πλάστιγγα προς το μέρος του Ολυμπιακού.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, στα μάτια μου ο Ρικ Πιτίνο πιάστηκε απροετοίμαστος στη ψυχολογική και τακτική προετοιμασία των παικτών του. Το γεγονός ότι ήταν το πρώτο ντέρμπι για εκείνον αποτελεί ένα ελαφρυντικό από μόνο του, αλλά η εικόνα στο παρκέ την περισσότερη ώρα ήταν αποκαρδιωτική. Κάκιστες αποστάσεις στην επίθεση, στατικότητα των παιχτών, κατάχρηση ντρίμπλας ήταν μερικά από τα θέματα που ο ίδιος ο κόουτς ανέφερε στη συνέντευξη τύπου. Όχι ότι η άμυνα πήρε ικανοποιητικό βαθμό, αλλά το βασικό πρόβλημα ήταν ο κάκιστος επιθετικός προσανατολισμός. Στην άμυνα έτσι κι αλλιώς με τον καιρό θα δούμε διαφορετική τακτική, με τις αλλαγές του Πασκουάλ να εγκαταλείπονται και να χρησιμοποιούνται κυρίως όταν το χρονόμετρο της επίθεσης πλησιάζει στο τέλος. Θα δούμε επίσης δυναμικές εξόδους στα pick and roll, τους παίχτες να κλείνουν με jump to the ball, βάζοντας τα χέρια πάνω στη μπάλα και ρισκάροντας στο μακρινό σουτ, μορφές πίεσης σε όλο το γήπεδο με προσπάθεια για παγίδα στην τελική γραμμή. Όμως αυτά ας τα αφήσουμε στην άκρη προς το παρόν και ας εστιάσουμε σε ο,τι είδαμε χτες.

Πρώτο Ημίχρονο

Στο ξεκίνημα του αγώνα ο Μπλατ μας επιφύλαξε μια έκπληξη, με την παρουσία του παραγκωνισμένου το τελευταίο διάστημα Μάντζαρη, ο οποίος ανέλαβε κατευθείαν το μαρκάρισμα του Νικ Καλάθη. Ο Ολυμπιακός στόχευσε σε παιχνίδι κοντά στο ζωγραφιστό, ακουμπώντας τη μπάλα σε κάθε επίθεση στον Πρίντεζη, που διάβαζε άψογα τις φάσεις όταν ερχόταν παγίδα ή όταν είχε απέναντι του τον αδύναμο αμυντικά Τόμας.

Στο αμυντικό κομμάτι ο Ολυμπιακός έκλεισε εξαιρετικά τους διαδρόμους στο σετ παιχνίδι, αντιμετωπίζοντας με διπλές αλλαγές τα pick and roll στον κεντρικό άξονα και παίζοντας side/deny (η άμυνα που απαγορεύει τον κεντρικό άξονα και ο αμυνόμενος δίνει κατεύθυνση την πλευρά, στέλνοντας αντίθετα από το pick) όταν η μπάλα βρισκόταν στο πλάι. Φαίνεται ότι το πάθημα από τον αγώνα του πρώτου γύρου με τον Λεκαβίτσιους να ευστοχεί σε όλα τα σουτ από τον αριστερό διάδρομο, έγινε μάθημα. Μοναδική παραφωνία αποτέλεσαν μερικά παιδικά λάθη από τον Στρέλνιεκς.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, αμυντικά ξεκίνησε με αλλαγές και εκείνος στα pick and roll και παγίδες όταν η μπάλα ακουμπούσε στο low post ρισκάροντας στα μακρινά σουτ των κόκκινων. Στην επίθεση προσπάθησε να επιτεθεί ανορθόδοξα, εκτελώντας με περιφερειακά σουτ. Με τον Καλάθη να είναι εκτός αγώνα από την πολύ καλή άμυνα του Μάντζαρη και τις βοήθειες του Παπανικολάου τα σουτ γίνονταν με κακές προϋποθέσεις. Με την είσοδο του Μήτογλου (ο κορυφαίος των φιλοξενούμενων για εμένα) η κατάσταση διορθώθηκε, με τον ίδιο να σκοράρει μετά από επιθετικά ριμπάουντ.

Όσο το παιχνίδι κυλούσε στη δεύτερη περίοδο, οι παίχτες του Ρικ Πιτίνο αδυνατούσαν να βρουν λύσεις στην εξαιρετική άμυνα των γηπεδούχων, οι οποίοι βρίσκοντας ελεύθερα σουτ στο transition και μετά από καλή κυκλοφορία ανέβασαν κατακόρυφα την απόδοση τους. Παρακάτω βλέπουμε ένα παράδειγμα αυτής της κυκλοφορίας. Ο Μάντζαρης, παρότι είναι ελεύθερος να εκτελέσει, δίνει την έξτρα πάσα στη γωνία για τον Τουπάν.

Στη συνέχεια, με την είσοδο του Γκος και του Παπανικολάου, ο Ολυμπιακός ανέβασε την ένταση της άμυνας του, ανοίγοντας το ρυθμό του αγώνα. Κλειδί αποτέλεσε ο forward των ερυθρόλευκων με το πάθος του και τις σωστές τοποθετήσεις του, καλύπτοντας κάθε σημείο στη πίσω γραμμή άμυνας. Από την άλλη μεριά, ο Ρικ Πιτίνο έψαχνε εναγωνίως σχήματα για να λειτουργήσει ορθολογικά η επίθεση, περνώντας το Λεκαβίτσιους στη θέση 1 μαζί με Παππά-Λοτζέσκι στην περιφέρεια και Τόμας-Γκιστ ή Παπαγιάννη στους ψηλούς, με στόχο να βρει σκορ, αλλά ουσιαστικά έχασε στην άμυνα με αυτούς στο παρκέ. Το ημίχρονο βρήκε τις δύο ομάδες με τη διαφορά στο +16 γεγονός απόλυτα λογικά με αυτά που βλέπαμε στο παρκέ.

Δείτε σε αυτό το διάστημα (chart για το BG από τον Panagiotis S.) πόσο άσχημα σούταρε τελικά ο Παναθηναϊκός, σε ένα ακόμη παιχνίδι που ο Ολυμπιακός ανάγκασε αντίπαλο σε πολύ χαμηλά ποσοστά από την περιφερεια.

Δεύτερο Ημίχρονο

Στο δεύτερο σκέλος του παιχνιδιού οι περισσότεροι ανέμεναν την αντίδραση των φιλοξενουμένων. Όντως είδαμε αντίδραση στο αμυντικό πλαίσιο, με την ένταση αυτής να ανεβαίνει, κρατώντας στα πρώτα λεπτά σε πολύ χαμηλά επίπεδα τους παίχτες του Μπλατ. Στην επίθεση παρόλα αυτά συνεχίστηκε η κακή λειτουργία, με μερικές εξαιρέσεις κάποιες θεαματικές φάσεις με τον Γκιστ τελικό αποδέκτη.

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η παντελής απουσία low post παιχνιδιού με σκοπό να φθαρούν οι ψηλοί ή οι περιφερειακοί του Ολυμπιακού που βρίσκονταν σε μις ματς ανά περιστάσεις. Το μόνο που είδαμε ήταν μια μορφή weave επίθεσης με hand off συνεργασίες, που οι ερυθρόλευκοι τις αντιμετώπιζαν εύκολα με απλές αλλαγές μακριά από τη μπάλα. Από τη μεριά του ο Ολυμπιακός, παρότι το τρίτο δεκάλεπτο είναι το χειρότερο του στη φετινή Euroleague, κατάφερε να αυξήσει τη διαφορά του με την άμυνα του να παραμένει το όπλο του και την επίθεση να απειλεί με κάθετα ρήγματα και kick out πάσες στους ελεύθερους σουτέρ. Ο νικητής ουσιαστικά είχε κριθεί με το τέλος της περιόδου.

Οι πράσινοι προς το τέλος άπλωσαν την άμυνα τους σε ένα full court press και μείωσαν τη διαφορά. Τα εύστοχα σουτ από την περιφέρεια στο τέλος της συνάντησης, όταν όλα είχαν κριθεί, βελτίωσαν το ποσοστό στο τρίποντο στο 32%, αλλά ουσιαστικά πράσινη απειλή δεν υπήρξε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Η νίκη ήρθε με εύκολο τρόπο για τους παίκτες του Μπλατ, που συνεχίζουν στη διοργάνωση με το βλέμμα στο πλεονέκτημα έδρας.

MVP

Τον τίτλο μπορούν να το διεκδικήσουν άνετα τρεις παίχτες, με τους Μιλουτίνοφ - Στρέλνιεκς - Παπανικολάου να κυριαρχούν με την παρουσία τους. Σίγουρα είδαμε εκπληκτικά πράγματα από τον Σέρβο, ο οποίος έκανε το καλύτερο του παιχνίδι τη φετινή χρονιά με 18p/18reb, 11 κερδισμένα φάουλ και κυριάρχησε σε άμυνα και επίθεση. Ενα ωραίο στοιχείο του είναι ότι μετά από επιθετικά ριμπάουντ ή όταν γίνεται αποδέκτης της μπάλας στο ζωγραφιστό, δεν την κατεβάζει με ντρίμπλα (σπάνια το πράττει), στερώντας τη δυνατότητα να του την κλέψουν και βλέποντας παράλληλα τους συμπαίκτες του, πασάροντας σωστά. Επίσης, ο Στρέλνιεκς ήταν εξαιρετικός στην επίθεση. Με τα εύστοχα σουτ του άνοιγε την άμυνα των πρασίνων και βοήθησε στο να μεγαλώσει η διαφορά στο πρώτο μέρος. Τέλος, ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Παπανικολάου, που παρότι έχει αδυναμίες στη ντρίμπλα, υπερκαλύπτει τα αρνητικά του ή κάποια παιδικά λάθη και προσφέρει πολλά. Οπότε θα χωρίσω από 1/3 στον καθένα για την ανάδειξη του πολυτιμότερου στη συνάντηση και είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Γενικό σχόλιο για τις δύο ομάδες για τη σεζόν

Είναι ξεκάθαρο πως η ομάδα του "τριφυλλιού" δεν γίνεται να αλλάξει ριζικά εικόνα σε μόλις λίγες μέρες παρουσίας του Πιτίνο στον πάγκο. Οι παίχτες που στελεχώνουν το ρόστερ δεν μπορούν να εφαρμόσουν τις ιδέες του και το πλάνο του. Η λογική του "ρισκάρω με το υπάρχον υλικό έως το τέλος της σεζόν και ό,τι κάτσει στην Ευρώπη", σίγουρα θα αφήσει εκτός οκτάδας τους πράσινους μετά από πολλά χρόνια. Το ρόστερ φωνάζει ότι έχει ανάγκη από ενίσχυση σε πολλές θέσεις, για να μπορέσει να φανεί ανταγωνιστικό για τη συνέχεια. Διαφωνώ καθέτως με εκείνους που μιλούσαν το καλοκαίρι για πλήρες υλικό και τις πολλές επιλογές σε όλες τις θέσεις. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από οργανωτή πίσω από τον Νικ με αξιόπιστο σουτ, που να είναι και καλός αμυντικός στη μπάλα. Ταυτόχρονα, ένας πλάγιος με επιθετικές αρετές στα φτερά θα άνοιγε την γκάμα των επιθετικών plays της ομάδας με περισσότερα off ball screens (staggered και pin down για γρήγορη εκτέλεση από μακριά). Τέλος, στους ψηλούς χρειάζεται οπωσδήποτε μια αλλαγή με ένα rim-protector, που θα μπορεί να αλλοιώσει φάσεις ψηλά, γιατί Γκιστ (ειδικά) και Λάσμε βρίσκονται σε κακή αγωνιστική κατάσταση.

Στην αντίπερα όχθη τώρα και στην πλευρά των νικητών, η ομάδα φαίνεται να βρίσκει ρόλους. Παρουσιάζεται όλο και καλύτερος ο Ολυμπιακός με διάφορους πρωταγωνιστές ανά αγωνιστική. Τα σκαμπανεβάσματα ασφαλώς και δεν λείπουν, όπως και οι αδυναμίες και να πω την αλήθεια, παρά την εμφανή ανοδική πορεία, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να με μπερδεύει σε σημεία. Δεν έχω αποφασίσει αν παίζει καλύτερα όταν ανεβάζει το τέμπο των αγώνων. Σίγουρα η πολύ καλή άμυνα δίνει την ευκαιρία για καλύτερο τρέξιμο, υπάρχουν σωστές αποστάσεις και μεγαλύτερη δημιουργία με ασίστ, σε σύγκριση με την περυσινή χρονιά. Ωστόσο, επειδή η σεζόν είναι μεγάλη, η ανάγκη για απόκτηση ενός παίχτη στην περιφέρεια που θα μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του και την ομάδα (Wanamaker ας πούμε που είναι ο ευσεβής πόθος κάθε φιλάθλου της ομάδας) κρίνεται κάτι παραπάνω από αναγκαία.