Οκ, πάμε παρακάτω. Η αυτοκτονία της Μπασκόνια στο Φάληρο πυροδότησε κουβέντες γύρω από την μη συμμετοχή του Σπανούλη, ο Πιτίνο φέρνει Κιλπάτρικ, η Μπαρτσελόνα πέτυχε τρομερά σημαντική νίκη μέσα στο Μιλάνο και η Εφές πέρασε σαν σίφουνας από το Κάουνας. Η Μακάμπι ήταν μάλλον απρόσεκτη στο Τελ Αβίβ, όπως και η Ρεάλ στα Κανάρια Νησιά, παρόλα αυτά και οι δυο στο τέλος επικράτησαν. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Η πρώτη πεντάδα

1. Ο Ερτέλ πραγματοποιήσε εμφάνιση όνειρο μέσα στο Μιλάνο, χαρίζοντας στην Μπαρτσελόνα μία πολύτιμη νίκη ενόψει συνεχειας και αφήνοντας την Μιλάνο του Μάικ Τζέιμς κάμποσο πίσω στην βαθμολογία. Ο Γάλλος μείωσε τις παλαβομαρες στο ελάχιστο, υπέπεσε μόλις σε ένα λάθος σε 22 λεπτά συμμετοχής, έβγαλε έξι ασίστ και σημείωσε 22 πόντους, πολλούς από αυτούς στο τέταρτο δεκάλεπτο - δε μετράω τώρα, σόρι. Η Μπάρτσα νίκησε σχετικά εύκολα, χωρίς να απειληθεί ουσιαστικά, αφού από ένα σημείο και ύστερα οι Ιταλοί δεν έβρισκαν πρωτότυπες λύσεις. Ο Τζέρελς μοιάζει τρομερά αργός και αν ο Νέντοβιτς δεν αγωνίζεται σταθερά, θα έχουν τρομερό πρόβλημα από εδώ και πέρα. Το καλό τους ξεκίνημα αποτελεί μια ευχάριστη ανάμνηση, αλλά τουλάχιστον ο Μάικ Τζέιμς νιώθει καλα που κάνει ο,τι γουστάρει.

2. Σπέσιαλ βράδυ χθες στο ΟΑΚΑ για τον Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος έδειξε ότι ξεπέρασε την έντονη συγκίνηση που του προκάλεσε η συγκλονιστική χορωδία της Λυρικής σκηνής του Φαλήρου, την περασμένη Παρασκευή. Πέρα από τους 18 πόντους (ρεκόρ καριέρας), τα 8 ριμπάουντ, τις τρεις ασίστ και τα δύο κλεψίματα, αυτό που κάνει εντύπωση είναι ο χρόνος συμμετοχής, 37 ολόκληρα λεπτά. Η απουσία του Λάνγκφορντ (Λοτζέσκι στο 2) δεν αρκεί για να τον εξηγήσει. Πιθανότατα, ο Πιτίνο - που έδωσε έμφαση στην κακή φυσική κατάσταση των παικτών - θεωρεί πως ο Ιωάννης είναι ο πιο φρέσκος από όλους, κάτι που μεταξύ μας φαίνεται και στο γήπεδο. Από την άλλη, γκώσαμε λίγο να ψάχνουμε αυτές τις εμφανίσεις με το μικροσκόπιο, προσωπικά θα ήθελα να τον δω να κάνει ένα σταθερό step up.

3. Φωτιά πήρε ο Κώστας Παπανικολάου, ευστοχώντας σε 6/7 τρίποντα και φυσικά σε εκείνο το κουφό που ισοφάρισε τον αγώνα ακριβώς με την λήξη και έστειλε το ματς στο ΣΕΦ στην παράταση. Στο πρώτο ημίχρονο ο Παπ ήταν μάλλον κακός, καθώς πέραν των 6 πόντων, σε αυτό το διάστημα βοήθησε ελάχιστα στην άμυνα, με κακές τοποθετήσεις, υπερβολικά κοντά στους προσωπικούς του αντιπάλους. Στο δεύτερο μέρος όμως, ήταν χάρμα οφθαλμών. Βοήθησε τον Γιώργο Μπόγρη να βγει αλώβητος από τα αλλεπάληλα drive που επιχειρούσαν επάνω του οι Βάσκοι, και όταν έφερε εις πέρας αυτή την αποστολή, άρχισε επιπλέον να εκτελεί από μακριά, με τόλμη και ευστοχία. Ο Παπ φέτος έχει επιστρέψει στα καλά ποσοστά από απόσταση (44%), κάτι που πιστώνεται πρώτα στον ίδιο και στη συνέχεια στον προπονητή. Αν θέλουμε πάντως να είμαστε τελείως ακριβείς, θα παρατηρούσαμε ότι τα νούμερα του έχουν ανέβει κυρίως στα τελευταία δύο παιχνίδια. Δείτε πώς έχει σουτάρει σε αυτά, σε σχέση με τα προηγούμενα - credits στον Panagiotis S.

Πόντοι ανά κατοχή 1,93!!!

Πόντοι ανά κατοχή 1,13.

4. Εξαιρετικός ο Αντριεν Μοερμάν στον υγιεινό περίπατο της Εφές στο Κάουνας, όπου οι Τούρκοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να αναχαιτίσουν πλήρως την γραμμή ψηλών της Ζαλγκίρις, από την οποία λείπει φανερά ο Καβαλιάουσκας. Ο Μοερμάν ακροβολίστηκε πρώτη φορά φέτος σε τέτοιο βαθμό, σούταρε 9 τρίποντα και έβαλε τα 4, τελειώνοντας τον αγώνα με 23 πόντους και 6 ριμπάουντ. Η χρονιά που κάνει ο Γάλλος είναι πολύ πάνω από τις προσδοκίες και την μετριότητα των προηγούμενων δύο ετών και μαζί με τον Μίτσιτς αποτελούν τις ευχάριστες εκπλήξεις του Αταμάν στη σεζόν.

5. Δεύτερος παίκτης του Ολυμπιακού στην πεντάδα ο τρομερός Ζακ Λεντέι, ο οποίος κάλυψε στον μέγιστο δυνατό βαθμό το κενό του Μιλουτίνοφ, ισορροπώντας ο,τι έχανε στην άμυνα με επιθετικά ριμπάουντ και επιθετικές ποικιλίες. Τελείωσε με 23 πόντους και 9 "σκουπίδια" (πόσο αστείο). Ο Λεντέι αγαπητοί φανζ παίζει κυρίως ως stretch 5, δεν υπάρχει λόγος να γίνεται κουβέντα για την θέση. Το ότι πηγαίνει κάποιες φορές στο 4, είναι διότι ο Μπλατ δεν είναι χαρούμενος με όσα του δίνουν οι υπόλοιποι, όχι για κάποιον άλλο λόγο. Τα πλεονεκτήματα που μπορεί να προσφέρει προέρχονται από την αίσθηση που έχει για το σκορ και από την ικανότητα του ψηλά. Μία μόνιμη μετακίνηση στο 4 θα αφαιρούσε πολλά απο τα συγκριτικά οφέλη, τώρα δείχνει σχεδόν unscoutable (sic). Η παρουσία του στην περίμετρο τραβάει έξω ψηλούς σέντερ, ανοίγει τους χώρους για cuts των υπολοίπων και δημιουργεί απειλή από το τρίποντο (44,4%). Αν ο προσωπικός του αντίπαλος τον ακολουθήσει ως εκεί, τότε μπορεί να τον περάσει στα πόδια. Αν θέλετε συζητάμε την θέση αυτή στα σχόλια, αλλά προς το παρόν το ριμπάουντ πρέπει να συνεχιστεί με τον...

X Factor

O Ερτέλ είναι μέλος της πεντάδας μας, αλλά ο Ανταμ Χάνγκα ήταν εξίσου (ή και περισσότερο) καταλυτικός στην επικράτηση της Μπαρτσελόνα, αναχαιτίζοντας κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της Μιλάνο στο τέταρτο δεκάλεπτο. Και τα τρία κλεψίματα του Ούγγρου επετεύχθησαν σε αυτό το διάστημα, οδηγώντας σε ισάριθμα καλάθια. Ο Χάνγκα ήταν πραγματικά παντού στην περιμετρική άμυνα, θυμίζοντας τις τρομερές εμφανίσεις του με την Μπασκόνια. Πέτυχε επιπλέον 15 πόντους, με το μοναδικό του τρίποντο να έρχεται επίσης σε κρίσιμο σημείο στην τέταρτη περίοδο.

H τακτική

Πάμε να δούμε τις βασικές αρχές της άμυνας της Χίμκι, η οποία εγκλώβισε την Φενέρ, οδηγώντας τους Τούρκους σε 15 λάθη, χαμηλά ποσοστά από το τρίποντο και απέφερε 9 κλεψίματα. Switch στην περιφέρεια, προκειμένου να οδηγηθούν οι Τούρκοι στην αναπόφευκτη επιλογή και να περάσουν την μπάλα στο ποστ - Βέσελι. Double team με το που γυρίσει το σώμα ο Τσέχος και κάλυψη του παίκτη από τον οποίο έφυγε η βοήθεια, που βρίσκεται μια πάσα μακριά (βελάκι). Ελεύθερος μένει σουτέρ στου διαόλου τη μάνα (Μαχμούτογλου - αστεράκι), όμως αν πάει εκεί η μπάλα θα τον προλάβουν οι περιστροφές.

O Bέσελι εμφανισε πολύ καλά νούμερα και πάλι, όμως δεν καταγράφουν ακριβώς την αλήθεια, καθώς οδηγήθηκε από τη Χίμκι σε πέντε λαθη. Μέσα από αυτή την άμυνα δόθηκαν φυσικά διάφορα σουτ, αλλά το ρίσκο απέδωσε. Η Φενέρ είχε 27% στα τρίποντα, ο Κάλινιτς 1/5.

To avatar

Περίπου σε συνέχεια ενός θέματος του πρωτοχρονιάτικου ριμπάουντ, ο Τζόελ Μπολομπόι δεν χρησιμοποιείται σχεδόν καθόλου από τον Δημήτρη Ιτούδη στην Ευρωλίγκα, μέχρι και σε παιχνίδια περίπατο, σαν αυτό στην έδρα της Νταρουσάφακα. Η ΤΣΣΚΑ επιβεβαιώνει την πρόβλεψη πως το rotation στους ψηλούς θα πέσει στις πλάτες των δύο undersized σέντερ, Χάινς και Χάντερ, με τα όποια μειονεκτήματα φέρνει αυτή η χρήση απέναντι σε μεγαλύτερα κορμιά. Όχι οτι ο Μπολομπόι είναι κανένα τέρας όγκου και δύναμης, το αντίθετο θα έλεγα, παρόλα αυτά προκαλεί απορία το γιατί δεν παίζει έστω ελάχιστα παραπάνω από τα 3.15 που αγωνίστηκε εχθές. Στη VTB αγωνίζεται κατά μέσο όρο 20 λεπτά μπάι δε γουέι, έχοντας σε τέσσερις συμμετοχές 14,3 πόντους και 5,8 ριμπάουντ. Μήπως να τον περιμένουμε κάποια στιγμή αργότερα στη σεζόν;

Ο Παναθηναϊκός 

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Μπάγερν, κάτι που βασικά δεν λεει και πολλά. Η εικόνα των πράσινων ήταν σχετικά μέτρια, με το κυριότερο αισιόδοξο μήνυμα να αφορά το ότι δείχνουν όρεξη να παίξουν την εξαντλητική άμυνα που ζητάει ο Πιτίνο. Αν οι αντίπαλοι κάνουν το "λάθος" και κινηθούν πολύ κοντά σε οποιαδήποτε γραμμή, την παγίδα δεν την γλιτώνουν με τίποτα. Ακόμη δεν πιστεύω πως οι παίκτες έχουν μάθει να οδηγούν την επίθεση προς τα εκεί, αλλά τουλάχιστον όταν αυτό συμβαίνει, εκτελούν με σχετική ακρίβεια. Από την άλλη, οι ομάδες με καλό passing game μπορεί να μην έχουν πρόβλημα με αυτού του είδους την προσέγγιση. Η Ευρωλίγκα είναι μία "εγκεφαλική" διοργάνωση (σε σχέση με το NCAA) και αργά ή γρηγορα ο Πιτίνο θα διαπιστώσει πως θα υπάρχουν κόστη, ανεξαρτήτως εκτέλεσης. Το ξέρει σίγουρα και ο ίδιος, αλλά προς το παρόν δουλεύει σε αυτό τον τομέα και προσπαθεί να βελτιώσει την φυσική κατάσταση. Η Μπάγερν, για να μην κάνουμε το άσπρο μαύρο, αστόχησε σε κάμποσα ελευθερα τρίποντα, τα οποία ήρθαν ως συνέπεια του σπασίματος των double team.

Η προσθήκη Kιλπάτρικ (ενός ποιοτικού παίκτη σίγουρα) γίνεται φανερά προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι ένας αθλητής που μπορεί να σπάσει τα σκριν και άρα να μειώσει τα switch, πράγμα που ξεκάθαρα ζητάει ο προπονητής, μέχρι και στη συνέντευξη τύπου. Επίσης, μπορεί να ανακάμψει γρήγορα στην περίμετρο μετά από βοήθεια και να μην πληγωθεί στο close out, ενώ ειλικρινά πιστευω πως από την περίμετρο μπορεί να σουτάρει στην Ευρώπη πολύ καλύτερα από το 33% της καριέρας του στο ΝΒΑ. Ερώτηματα είναι προφανώς η δημιουργία και η προσαρμογή, αλλά σοβαρά τώρα, μόνο να κερδίσει έχει ο Παναθηναϊκός από αυτή την μεταγραφή. Πόσο λιγότερο να κινηθεί ο Κιλπάτρικ στο μισό γήπεδο από τον στατικό Λανγκφορντ; Γενικά πάντως, παρατηρώ μια σχετική αισιοδοξία για 6/9 στα επόμενα ματς, η οποία την δεδομένη στιγμή δεν τεκμηριώνεται από κάπου, χθες πάλι το τριφύλλι σούταρε τούβλα από την περίμετρο. Βήμα βήμα.

Ο Ολυμπιακός

Ο Μπλατ δέχεται γενικώς σκληρή κριτική, δεν αφήνει άλλους να αποφασίζουν για την ομάδα και έτσι δικαίως και εκείνοι κουράστηκαν πλέον να την προπονούν πρωί βράδυ, έχοντας παρόλα αυτά επισημάνει πως ο καλοκαιρινός σχεδιασμός ήταν για τα μπάζα και πως ο Σπανούλης θα πρέπει στα 36 του να τελειώνει τα παιχνίδια, αλλιώς τη βάψαμε. Ο αρχηγός έκατσε σε διαφορετική θέση στον πάγκο προχθές μετά από αλλαγή του, είναι φανερό πως πάμε κατά διαόλου. Από την άλλη, εγώ έχω να θέσω την εξής ερώτηση στον κόουτς του θρύλου μας. ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΜΠΛΑΤ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΓΙΑΝΙΣ ΤΟΝ ΣΤΡΕΛΝΙεξ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟS ΦΕΤΟΣ ΣΤο τεταρτο δεκαΛΕΠΤΟ ΜΕ 1,6 ΠΟΝΤΟΥΣ ΑΝΑ ΚΑΤΟΧΗ;;;; E;;

Λοιπόν σοβαρα τωρα. Το να είναι μια νέα ομάδα, που προσπαθει να αλλάξει νοοτροπία, στο 11-6 δεν το λες και κακό, ειδικά όταν κερδίζει εκτός έδρας και εμφανίζει διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλά απέναντι στην Μπασκόνια και ήταν τυχερός στο τέλος που οι Βάσκοι δεν έκαναν φάουλ. Φαίνεται πως χρειάζεται έναν αθλητικό γκαρντ συνόλου, που θα μπορεί να σπάει τα σκριν συχνότερα και να συνιστά ταυτόχρονα μια κάποια απειλή και στην επίθεση από μόνος του (χωρίς τρέλες και πιρουέτες). Οι Βιλντόζα και Χουέρτας έκαναν πάρτι, κάτι που έχει ξανασυμβεί με δίδυμα γκαρντ επανειλλημένως. Δεν έχω ιδέα πόσο εύκολο είναι να βρεθεί μια τέτοια μονάδα, διότι δεν έχω γνώση της αγοράς, όμως υποθέτω πως ο Μπλατ έχει και πως θα κριθεί από το αποτέλεσμα της επιλογής του. Είναι δεδομένο (στα μάτια μου τουλάχιστον) πως πίστεψε στο υλικό του καλοκαιριού, το οποίο - ελέω απώλειας του Χένρι - δεν ήταν ακριβώς το επιθυμητό. Παρόλα αυτά, ο σχεδιασμός είχε λογική και έχει ακόμη. Κανένας δεν μπορούσε να προεξοφλήσει την κακή απόδοση του Τίμα, το μόνο που μπορούσε να γίνει είναι να επισημανθούν κάποια ρίσκα.

Ένα απο αυτά, η απόκτηση του Λεντέι, μέχρι στιγμής βγαίνει. Ο νέος forward - center των ερυθρόλευκων (όπως αναφέρθηκε παραπάνω, προσωπικά μου αρέσουν τα πλεονεκτήματα που δίνει ως stretch 5) έχει βοηθήσει σε διάφορα παιχνίδια σημαντικά. Μαζί με τους Μιλουτινοφ, Αγραβάνη και Μπόγρη θεωρητικά συνιστούν μια σχεδόν πλήρη front line, δεν γίνεται να τα έχει κανείς όλα. Τη δεδομένη στιγμή, η ομαδική λειτουργία και η προσθήκη στα γκαρντ έρχονται σε πρώτο πλάνο, η χρήση του Σπανούλη στην crunch time σε δεύτερο ή τρίτο. Ο προπονητής, εξάλλου, δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Μάντζαρη, μας κάνει να υποψιαζόμαστε πως για το τέλος των αγώνων θα εμπιστεύεται όποιον παίζει καλά για το συγκεκριμένο βράδυ.