Η πρώτη πεντάδα
1. Απλώς ασυναγώνιστος για αυτή την αγωνιστική, ο Νάντο Ντε Κολό πέτυχε 7/10 τρίποντα, έβαλε 25 πόντους, πήρε πέντε ριμπάουντ και μοίρασε τρεις ασίστ, κρατώντας σχεδόν μόνος του την ΤΣΣΚΑ στη διεκδίκηση της νίκης μέσα στην Βαρκελώνη. Ο Γάλλος τα έβαζε από παντού και υπό δύσκολες προϋποθέσεις, θυμίζοντας τον παίκτη που θαυμάσαμε σε προηγούμενες σεζόν. Φέτος είναι η αλήθεια πως δεν κάνει ακριβώς την καλύτερη του, αλλά εν πάση περιπτώσει η άνοδος του Χίγκινς έχει βολέψει τα πράγματα στην περιφέρεια της ΤΣΣΚΑ. Το βασικό πρόβλημα της ομάδας του Ιτούδη είναι η έλλειψη ογκου στη ρακέτα, την ώρα που οι άμεσοι ανταγωνιστές της (Φενέρ, Ρεάλ, Εφές, Ολυμπιακός) έχουν πλέον προσανατολιστεί σε βαρύτερους ψηλούς, έστω και στο ήμισυ της στελέχωσης. Μην λέμε ξανά τα ίδια.
2. "Δεν είναι ότι βγάζω 7 ασίστ (9 έβγαλε) από μόλις 7 πάσες". Αυτό ήταν το επιχείρημα του Μάικ Τζέιμς προς έναν φίλαθλο, που του καταλόγισε ατομισμό (πού αλλού;) στο twitter.
Lol i have a question u think someone gets 7 assists by not passing? It’s not like i passed 7 times and got 7 assists. I think u should shut up https://t.co/QgmTj8eDkc
— Mike James (@TheNatural_05) January 24, 2019
Eδώ που τα λέμε, ο πρωταγωνιστής της νίκης της Μιλάνο επί της Ζαλγκίρις (20 πόντοι, 9 ασίστ) έχει δίκιο. Για να φτάσεις τους δικούς του μέσους όρους σε τελικές πάσες, πρέπει γενικά να βλέπεις γήπεδο. Και ο Τζέιμς, που έβαλε δυο καθοριστικά circus shots 3-4 λεπτά πριν τη λήξη της προχθεσινής αναμέτρησης, βλέπει. Επίσης, σύμφωνα με το Stats Li, ο συνδυασμός πασέρ-εκτελεστή που εμφανίζεται συχνότερα από όλους στην Ευρωλίγκα, είναι εκείνος μεταξύ του Τζέιμς και του Γκουντάιτις.
Το βασικό ερωτημα που αφορά τον γκαρντ της Μιλάνο δεν είναι αν πασάρει ή όχι, όμως. Είναι αν τα σουτ που παίρνει σε πολλά διαστήματα των παιχνιδιών, είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά. To shot chart του πάντως στην crunch time, μπερδεύει.
For the sake of it, να σας πω ότι πριν μία εβδομάδα οι πόντοι ανά σουτ ήταν 0.95 και πριν δυο στο 1.10. Τωρα είναι στο 1.02 και οι αυξομοιώσεις οφείλονται φυσικά στο ότι ο Τζέιμς έχει υπό την καθόδηγηση του όλη την ομάδα συνέχεια.
3. Ο Αντζελο Καλάριο ή όπως θέλετε πείτε τον, ήταν εντυπωσιακός στη νίκη της Μακάμπι επί του Παναθηναϊκού, πετυχαίνοντας μάλιστα 5 κρίσιμους πόντους, που εν τέλει καθάρισαν και το παιχνίδι. Ο Σφαιρόπουλος τον χρησιμοποίησε κάμποσο στη θέση 3, δίπλα στους Ο'Μπράιαντ και Μπλακ, και εκείνος τον δικαίωσε, εκμεταλλευόμενος κυρίως τις αλόγιστες βοήθειες που έδιναν οι Παπαπέτρου και Αντετοκούνμπο, όταν οι ψηλοί της Μακάμπι έπαιρναν πλάτη. Κάπως έτσι πήρε 6 επιθετικά ριμπάουντ και σκόραρε από κοντά, ενώ επίσης έτσι βρέθηκε ελεύθερος στο τρίποντο. 20 πόντοι και 11 ριμπάουντ ο τελικός απολογισμός του.
4. Λοιπόν αυτό το 3/17 είναι ένα κοινό νούμερο για δύο ομάδες. Πρόκειται για το ποσοστό στα σουτ εντός πεδιάς που είχαν στο τεταρτο δεκάλεπτο, τόσο η Χίμκι απέναντι στην Μπάγερν, όσο και η Μπασκόνια απέναντι στην Νταρουσάφακα. Ο άτυπος διαγωνισμός τούβλων που εξελίχθηκε σε δύο διαφορετικά σημεία της Ευρώπης είχε νικήτριες τις Μπάγερν και Νταρουσάφακα, μάλλον προβλέψιμα την πρώτη και κάπως απρόβλεπτα την δεύτερη. Η Χίμκι έδιωξε τον Μπαρτζωκα πάνω που έρχονταν δύο βατά εντός έδρας παιχνίδια, ας πρόσεχε. Στην τελική, ας τον έδιωχνε μετά. Για την Μπασκόνια από την άλλη, δεν έχω λόγια. Πάντως ο Τόνι Ντάγκλας ήταν τρομερός, κυρίως επειδή πήρε 6 ριμπάουντ, έβγαλε 5 ασίστ και έκανε 6 κλεψίματα.
5. Ακόμη μία θαυμάσια βραδιά για τον 19χρονο Γκόγκα Μπιτάτζε, που κατέληξε στο όμορφο stat line 16-7-2-3 (μπλοκ) και έστρεψε εκ νέου τα βλέμματα όλων επάνω του. Το mock draft του nbadraft.net τον φέρνει αυτή την στιγμή στο νο.24. Εαν όντως επιλεχθεί τόσο χαμηλά, θα πρόκειται περί ανείπωτης ηλιθιότητας. Eίναι φυσικά κατανοητή η ανάγκη του ΝΒΑ για ψηλούς με αθλητικότητα (Μπάσεϊ και Φερνάντο δυο χαρακτηριστικά ονόματα που έρχονται υψηλότερα), όμως εδώ μιλάμε για σέντερ που γύρω του μπορεί να χτιστεί μία ολόκληρη επίθεση. Xωρίς να υποστηρίζω ότι θα γίνει ο νέος Γιόκιτς (δεν είναι τόσο ιδιοφυής), θυμίζω πως ο σταρ των Νάγκετς επιλέχθηκε στο νο. 41. Οι συγκρίσεις φυσικά σταματάνε εδώ, ας απολαύσουμε τον Μπιτάτζε στην Ευρωλίγκα για όσο θα τον έχουμε. Πάμε στα δικά μας...
Ο Ολυμπιακός
Βόλτα έκαναν οι γκαρντ της Φενέρ στο μισό γήπεδο μετά από μόλις ένα σκριν (είτε κεντρικό, είτε πλαϊνό πικ) στην μπάλα. Η απόφαση του Ολυμπιακού να προστατέψει κυρίως την στεφάνη και να αναχαιτίσει τον κίνδυνο Βέσελι έφερε αποτέλεσμα, όμως το τίμημα της επιλογής δεν ήταν μικρό, καθώς η Φενέρ πήρε κάθε ευκαιρία στο χώρο της μέσης απόστασης, φτάνοντας μέχρι και σε εύκολα λέι απ. Δείτε πόσες φορές συνέβη στο πρώτο μισό του αγώνα.
Δεν ήταν φυσικά η πρώτη φορά. Είναι το κλασικό πρόβλημα της (αποτελεσματικής) άμυνας των ερυθρόλευκων, με πιο πρόσφατες μνήμες εκείνες από τους Βιλντόζα-Χουέρτας στο Φαληρο. Ή που θα το συνηθίσουμε ή που θα γίνει κάτι να αλλάξει και με το "αλλάξει" δεν εννοώ την τακτική. Η τακτική άλλαξε έτσι κι αλλιώς στο β μέρος, αλλά η Φενέρ είναι η Φενέρ και έχει τρόπους να κυκλοφορεί την μπάλα. Μάλλον η όποια αλλαγή εξαρτάται από την απόκτηση ενός έξτρα περιφερειακού, που θα μπορεί σε πρώτη φάση να υποστηρίξει το αναπόφευκτο "φύτεμα" του Μιλουτίνοφ στη ρακέτα, σπάζοντας ή παγώνοντας (ice) κανένα σκρινάκι. Σε δεύτερη φάση, ο νεοαποκτηθείς χρειάζεται να μπορεί να κάνει και μόνος του ένα δυο πράγματα στην επίθεση, τα οποία ο Μάντζαρης και να θέλει, δεν μπορεί - έτσι κι αλλιώς δεν του δίνεται χρόνος.
Το rotation του Μπλατ φωνάζει. Ισα ισα τρεις γκαρντ χρησιμοποιήθηκαν προχθές, με εκείνον που πρώτευσε σε λεπτά να φτάνει μόλις τα 24 και τους άλλους να περιορίζονται στα 17. Ε, δεν βγαίνει έτσι. Αν μάλιστα προσέξει κανείς το πώς η Φενέρ στάθηκε απέναντι στο (κλασικό πια) "ένας γκαρντ και τρία φόργουορντ", θα τρέξει να ψάξει για προσθήκη μέχρι και στα Μπέρσκα. Τι έκαναν οι Τούρκοι; Λίγο ποπιουλέιτ (populate) τον Σπανούλη με hedge out ή double team, έτσι ώστε να τον αναγκάσουν να διώξει την μπάλα από τα χέρια και να αφήσουν την επίθεση εξαρτώμενη από τα πάσινγκ σκιλζ (passing skills) των Παπανικολάου, Τίμα ή Τουπάν. Όλεθρος. Για να λέμε την αλήθεια πάντως, ο Τίμα έχει φάει όλο το σκατό, αλλά ο Τουπάν εδώ και πολύ καιρό παίζει το ίδιο και χειρότερα.
Όλα μαύρα τα βρίσκεις, θα μου πείτε. Δεν είναι έτσι. Ορίστε κι ένα πιάνο (ακόμη).
Ο Παναθηναϊκός
"Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους. Γιατί η κοινωνία χρειάζεται τόσους πολλούς κόπανους, ενώ 88 αρκούν για να παράγουν έργο;" είχε σωστά αναρωτηθεί ο μεγαλοδιανοούμενος Νίκος Λυγερός, σε ένα ποίημα-μνημείο του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού (ίου). Στον Παναθηναϊκό, η αντίστοιχη ερώτηση θα μπορούσε να είναι η εξής: "Μία ομάδα μπάσκετ στελεχώνεται από δύο σέντερ και τον Αγραβάνη. Γιατί ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τέσσερις, αντι για δύο καλούς;". H προσθήκη του Πέιν είναι προσανατολισμένη στο να φέρει ριμπάουντ και ενέργεια, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Οι πράσινοι παραμένουν ουσιαστικά χωρίς έναν αληθινό two way σέντερ, δεδομένης και της κατάστασης του Γκιστ, και έτσι ο Πιτίνο είναι υποχρεωμένος συνεχώς να ζυγίζει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ο Πέιν φαίνεται πως έχει αυτοπεποίθηση πέραν του αναγκαίου, γνωρίζοντας μάλλον πως τον χρειάζονται, αλλά η αλήθεια είναι πως με εκείνον οι πράσινοι έκαναν απλώς ένα μπάλωμα πολυτελείας. Θα βοηθήσει, όμως δείτε την επιρροή που είχε ο Τάιους στο παιχνίδι της Μακάμπι, για όσο αγωνίστηκε. Κανονικά οι πράσινοι χρειάζονταν κάτι τέτοιο, που τον Γενάρη δεν βρίσκεται εύκολα.
Κατά τα λοιπά, η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο Ισραήλ ήταν καλύτερη από προηγούμενες. Ο Πιτίνο έπαιξε πολύ με τον Λοτζέσκι στο δύο και έτσι ο Καλάθης βρήκε χώρους, την ώρα που οι Παπαπέτρου και Τόμας συνεχίζουν να δείχνουν συνέπεια υπό τις οδηγίες του μύθου του NCAA. Επίσης, η επίδοση στα ριμπάουντ (και δη τα επιθετικά) ήταν εξαιρετική. Aπό την άλλη, αν θέλετε την γνώμη μου, οι πράσινοι παίρνουν κάποια αχρείαστα αμυντικά ρίσκα με τα double team πριν τη σέντρα και τις βοήθειες στο χαμηλό ποστ, ρίσκα τα οποία παράγουν κάμποσα ελεύθερα σουτ, κάτι που αναφέρθηκε και μετά τον αγώνα με την Μπάγερν. Σε κάποια φάση ο Πιτίνο ήταν έξαλλος με τις περιστροφές των παικτών του, παρόλα αυτά δεν υπάρχει μονίμως στο παρκέ το υλικό για να υποστηρίξει το πλάνο. Ο Κιλπάτρικ ακόμη ψάχνεται, παρεμπιπτόντως. Θα περιμένουμε 2-3 παιχνίδια ακόμη, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν η επιλογή ενός παίκτη του στυλ του ήταν σωστή ή όχι. Του Λάνγκφορντ αποδείχτηκε λάθος.
Η φάση
Στο τέλος της τρίτης περιόδου στη Μαδρίτη, ο Σέρχιο Γιουλ έκανε αυτό που βλέπετε.
Μετά την ποδιά στον Σιμόν, ο παιχταράς χαμογέλασε και συνέχισε να χαμογελάει ύστερα απο κάθε καλάθι του απο εκεί και έπειτα, σαν παιδί που παίζει σε τσιμέντο. Έχει πάρει δύο φορές την Ευρωλίγκα, είναι ήδη λέτζεντ, συνεπώς έχει την πολυτέλεια να κάνει χαρούμενες βόλτες στα γήπεδα και όποτε θέλει να διαλύει αντιπάλους. Μπήκε στην τέταρτη περίοδο με 0/7 τρίποντα, έβαλε κατά τη διάρκεια της 3/5 και καθάρισε την Εφές σαν αυγό ή αβγό. Shooters shoot, by the way.
Το avatar
Bασικά, τα avatar. Οι Τόνι Κρόκερ και Ντι Μποστ κατάφεραν να γράψουν μαζί 0/11 τρίποντα, καταναλώνοντας μάλιστα περίπου 53 συνδυαστικά λεπτά στο παρκέ. "Αν οι γκαρντ σου δεν σκοράρουν από θέση έχεις τρομερό πρόβλημα' μας έλεγε ο πρώην προπονητής τους μόλις πριν μία εβδομάδα, και αν δει κανείς το ματς καταλαβαίνει γιατί. Τα σουτ των δύο δεν ήταν υπό τόσο κακές προϋποθέσεις, συχνά μάλιστα συνέβη το αντίθετο. Παρόλα αυτά τα έριξαν στο βρόντο, γράφοντας επίσης το θριαμβευτικό -2 και -2 στο ranking. Για να τα λέμε όλα πάντως, ο Κρόκερ αποδείχθηκε επιλογή χειρότερη το αναμενομένου.
Τhe X factor
O Nικίτα Κουρμπάνοφ πήρε τη σκυτάλη από τον Νάντο ντε Κολό στα τελευταία 5 λεπτά του ματς στη Βαρκελώνη, πετυχαίνοντας δυο σπουδαία τρίποντα από θέση, που καθάρισαν το παιχνίδι - ειδικά το πρώτο για το 83 78. Ο Κουρμπάνοφ ήταν επίσης πολύ αποτελεσματικός στην άμυνα και θα έλεγε κανείς ότι μαζί με τον Χακετ ήταν οι δυο κρυφοί MVP, προκειμένου η ΤΣΣΚΑ να ισορροπήσει και στην άλλη πλευρά του γηπέδου, στο τέλος της τρίτης περιόδου. Στην επίθεση έτσι κι αλλιώς τα έκανε όλα ο Ντε Κολό. Δείτε μια ταπάρα στον Κούριτς.
Την είδατε, γαμώ, καλό Σου Κου, φίλες και φίλοι.
