Στη Μόσχα η ΤΣΣΚΑ τα βρήκε σκούρα για 30κάτι λεπτά απέναντι στη Μπάγερν, όμως τελικά κατάφερε να πάρει τη νίκη, την οποία πήρε αρκετά εύκολα και ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ απέναντι στην «απο-σβεντοποιημένη» Χίμκι. Η Μακάμπι κέρδισε κάνοντας ένα τρομερό παιχνίδι απέναντι στη Μπαρτσελόνα, στον πιο fun to watch αγώνα της εβδομάδας, ενώ η Φενέρ πήρε ένα casual «διπλό» στην έδρα της Γκράνκα, παρουσιάζοντας πολύ υψηλούς δείκτες ευστοχίας σε δίποντα και τρίποντα. Η Εφές έπαιξε όσο χρειαζόταν για να κερδίσει την Νταρουσάφακα, ενώ η Μπουντούτσνοστ προσέθεσε ένα παράσημο στη στολή της, κερδίζοντας τη Ρεάλ στην Ποντγκόριτσα, έχοντας μάλιστα το προβάδισμα σε όλο το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός δημιούργησε κάποιες ελπίδες στο πρώτο ημίχρονο του Κάουνας, όμως τελικά έχασε εύκολα και από τη Ζαλγκίρις και δείχνει πραγματικά ανήμπορος μακριά από το ΟΑΚΑ, ενώ η Μπασκόνια συνέχισε με νίκη παρά τις σημαντικές απουσίες της και την καταπληκτική εμφάνιση του Μάικ Τζέιμς.
Η πρώτη πεντάδα
1. Κότι Κλαρκ. Ο Αμερικανός φόργουορντ αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για την Μπουντούτσνοστ, σε μία ιστορική νίκη για τους Μαυροβούνιους απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο πρώην παίκτης της Ούνιξ έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι, το καλύτερό του στη διοργάνωση, καθώς σε μόλις 19’ συμμετοχής κατάφερε να προσφέρει 12 πόντους με 4/7διπ, 4/4β, 12ρ, 1κλ, ενώ συγκέντρωσε 25 βαθμούς στην κλίμακα αξιολόγησης. Η Μπουντούτσνοστ μπήκε φέτος στη διοργάνωση με μοναδική «προίκα» τα περιπαικτικά σχόλια και την αμφισβήτηση, όμως ειδικά μετά τις προσθήκες των Νόρις Κόουλ και Γκόγκα Μπιτάτζε στη μέση της σεζόν, δείχνει ότι μια χαρά αξίζει την θέση της σε αυτήν.
2. 58,5% / 50%. Τα ποσοστά ευστοχίας της Φενέρ σε δίποντα και τρίποντα απέναντι στην Γκραν Κανάρια, ήταν τέτοια που ουσιαστικά αρκούσαν από μόνα τους για να δώσουν τη νίκη στην Τουρκική ομάδα απέναντι σε ένα σύνολο αναντίστοιχης δυναμικότητας. Η Φενέρμπαχτσε πάτησε «γκάζι» στην τελευταία περίοδο και κέρδισε εύκολα στις Κανάριες Νήσους με «μπροστάρηδες» τους Κάλινιτς, Σλούκα και Βέσελι συνεχίζοντας την απρόσκοπτη πορεία της προς το πλεονέκτημα έδρας. «Μελανό» σημείο το 58,3% στις βολές, αλλά αυτό μάλλον δεν αποτελεί λόγο ιδιαίτερης ανησυχίας για μια ομάδα που σουτάρει από την γραμμή με ένα ποσοστό που βρίσκεται σταθερά κοντά στο 80%.
3. Αντριέν Μοερμάν. Η νίκη της σταθερά πολύ καλής φετινής Εφές επί της αδύναμης Νταρουσάφακα δεν αποτελεί και κανέναν άθλο. Από την άλλη, το γεγονός ότι υπάρχουν νίκες που πλέον δεν αποτελούν «άθλο» για την Εφές, είναι μια συνθήκη που απο μόνη της αποτελεί, μαντέψτε τι: μα φυσικά, κατόρθωμα ολκής! Ποιος θα περίμενε μια τέτοια πορεία της Εφές και μάλιστα με τον Λάρκιν σε ρόλο ξεπεσμένου ρολίστα; Απέναντι στη Νταρουσάφακα ήταν η σειρά του Μοερμάν να βγει «μπροστά», και να τελειώσει το παιχνίδι ως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του, με 15π, 6/6διπ, 1/5τρ,6ριμπ, 2ασ, 4κλ, 24PIR.
4. Άαρον Γουάιτ. Δεν είναι η πρώτη και πιθανότατα ούτε η τελευταία φορά που συναντούμε τον Αμερικανό φόργουορντ στην πεντάδα της αγωνιστικής. Δεν θα ξαναπώ τη γνώμη μου για τον Γουάιτ, καθώς η δικαιολογημένη αντίδραση κάποιου αναγνώστη θα είναι ένα “get a room”, αλλά μάτια έχουμε και βλέπουμε. Ο «Κάσπερ», όπως θα μπορούσαν να τον φωνάζουν οι φίλοι του λόγω των «φαντασματένιων» χρωμάτων του, παρότι δεν είναι Λιθουανός, αποτελεί το απόλυτο σύμβολο γι’ αυτό που θα λέγαμε «παίκτης Ζαλγκίρις», με βάση το μοντέλο των «πράσινων» του Κάουνας τα τελευταία χρόνια. Ενέργεια ασίγαστη, οικονομία, σωστές αποφάσεις, καλή άμυνα, σκληράδα. Φέτος έχει 9.4 πόντους και συνεχίζει να δείχνει περιθώρια βελτίωσης, παρότι η πτώση της αποτελεσματικότητάς του πίσω από τα 6.75 σε σχέση με πέρσι, παρουσιάζει μία απόκλιση της τάξης του 10%, αφήνοντάς τον να σουτάρει φέτος με το φτωχό 28.6%, ωστόσο το καταπληκτικό 63,8% στα δίποντα δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Κόντρα στον Παναθηναϊκό είχε 15π, 6/7διπ, 1/1τρ, 4ριμπ, 1ας, 1κλ, 22PIR.
5. Βενσάν Πουαριέ. Ωραίος παίκτης ο Γάλλος σέντερ της Μπασκόνια, και αν θέλετε τη γνώμη μας, ελαφρώς υποτιμημένος μάλιστα. Στη δεύτερη σεζόν του στη διοργάνωση και στη Χώρα των Βάσκων μετράει 11,7 πόντους με 63.1% εντός παιδιάς, 7,4ριμπ, 16,4PIR. Με τον Σενγκέλια εκτός, ο ρόλος του Πουαριέ στην φροντλάιν αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα και ο ίδιος δεν δείχνει να έχει κανένα πρόβλημα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Στον αγώνα κόντρα στην Αρμάνι ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου, ολοκληρώνοντας με 17π, 8/10διπ, 1/2β, 8ριμπ, 3ασ, 1λ, 26PIR σε 29:34’’.
MVP
Γουίλ Κλάιμπερν. Η ΤΣΣΚΑ έκλεισε τις πρώτες τρεις περιόδους του αγώνα απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου όντας πίσω στο σκορ και μία ενδεχόμενη δεύτερη συνεχόμενη εντός έδρας ήττα θα δημιουργούσε ζήτημα ακόμα και για την διατήρηση της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη στην πρώτη τετράδα, καθώς θα ισοβαθμούσε πλέον με την Εφές στις θέσεις 3 και 4 που δίνουν πλεονέκτημα έδρας. Σε ένα παιχνίδι που αρκετά από τα επιθετικά «όπλα» των Ρώσων εμφανίστηκαν μπλοκαρισμένα, ο Αμερινανός φόργουορντ δικαιολόγησε για ακόμα μια φορά το «μεροκάματό» του, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με 20π, 4/8διπ, 2/5τρ, 6/6β, 8ριμπ, 1ασ, 2κλ, 27 μονάδες στην κλίμακα αξιολόγησης και βοήθησε καθοριστικά την ομάδα του να φτάσει σε μία νίκη που θα της επιτρέψει να αναζητήσει λύσεις στα αγωνιστικά της προβλήματα σε ένα σχετικά ήρεμο πλαίσιο.
X-Factor
Ταρίκ Μπλακ. Σε ένα πραγματικά «κουφό» παιχνίδι η Μακάμπι έπαιξε καταπληκτικό μπάσκετ και βρέθηκε να προηγείται μέχρι και με 38 πόντους (78-40 στο 26:30). Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορείς να κατηγορήσεις μία ομάδα για έλλειψη συγκέντρωσης όταν έχει εξασφαλίσει μία τέτοια διαφορά, όμως πραγματικά δε θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση του κόουτς Σφαιρόπουλου, όταν έβλεπε την ομάδα του να δέχεται ένα σερί 20-0 στα πρώτα τέσσερα λεπτά της τέταρτης περιόδου. Ο Ταρίκ Μπλακ πέραν των άλλων, ήταν ο άνθρωπος που έβαλε τέλος στις ελπίδες ανάκαμψης των Καταλανών, σημειώνοντας πέντε συνεχόμενους πόντους και κάνοντας το 85-72, 90-72. Γενικά ο Μπλακ ήταν μία από τις καλές εμπνεύσεις του φετινού σχεδιασμού της Μακάμπι. Απέναντι στην Μπάρσα είχε 16π, 6/6διπ, 4/7β, 6ριμπ, 1ασ, 2κλ, 1λ, 24PIR σε 20:48 συμμετοχής.
Το άβαταρ
: O Γκουστάβο Αγιόν έκανε στην Ποντγκόριτσα ένα παιχνίδι που θα θέλει να ξεχάσει γρήγορα (sic). Δε μπόρεσε να βοηθήσει καθόλου τη Ρεάλ, όχι δηλαδή ότι μπόρεσε και κανένας άλλος, με αποτέλεσμα να ξεχωρίσει ως ο χειρότερος παίκτης, της χειρότερης φετινής βραδιάς για τους Μαδριλένους, ως τώρα φυσικά. Η Ρεάλ σημείωσε τη χειρότερη φετινή της επίδοση στο σκοράρισμα, μένοντας στους 60 πόντους, με τη δεύτερη χειρότερη φετινή της επίδοση να είναι οι 63 που πέτυχε στην ήττα από την Φενέρ στην Πόλη, με 65-63. Ο Μεξικανός σέντερ τα βρήκε πολύ σκούρα απέναντι στο σούπερ πρόσπεκτ Γκόγκα Μπιτάτζε, και πήγε στα αποδυτήρια με 2π, 0/5διπ, 2/6β, 5ριμπ, 2ασ, 3λ, -1PIR. Από κοντά και ο τραγικός στο Τελ Αβίβ, Κρις Σίνγκλετον, ο οποίος τέλειωσε το παιχνίδι με -5PIR και 0π, 0/3διπ, 0/1τρ, 1ριμπ, 1ασ, 1κλ, 1λ.
On the rise
Η Μπασκόνια καλείται να επιβιώσει εδώ και εβδομάδες χωρίς τον Τζέισον Γκρέιντζερ και τον Τόκο Σενγκέλια, ωστόσο «η κρίση γεννά ευκαιρίες» που λένε, και μια τέτοια έχει προκύψει από την απουσία του Ουρουγουανού πόιντ γκαρντ τόσο για την ομάδα του, όσο και για τον Λούκα Βιλντόζα. Ο Αργεντινός γκαρντ βρίσκει περισσότερο χώρο και χρόνο και μέχρι στιγμής είναι τουλάχιστον μπασκετικά γοητευτικός. Φέτος έχει 8,4π, 41,6% στο τρίποντο και 4,2 ασίστ σε 20’ συμμετοχής κατά μέσο όρο. Πέραν των αριθμών του, ο Λούκα παρουσιάζει μια καταπληκτική αντίληψη του παιχνιδιού, και ένα αγωνιστικό στιλ που περισσότερο παραπέμπει σε έναν Μανού Τζινόμπιλι (ψυχραιμία), παρά σε έναν Φακούντο Καμπάτσο. Eδώ σε μία πασάρα στον Πουαριέ.
Fun Fact
Το τρίποντο του Γιαν Βέσελι. Ο Τσέχος ευστόχησε σε τρίποντο απέναντι στην Γκραν Κανάρια, στο τέλος του χρόνου μιας επίθεσης, κάτι το οποίο συμβαίνει πραγματικά πολύ σπάνια. Τελευταία φορά ήταν κάτι παραπάνω από τρία χρόνια πριν, όταν ο Βέσελι ευστόχησε σε προσπάθεια για τρεις πόντους στο Βελιγράδι, απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Το... ημερολόγιο έδειχνε 8 Ιανουαρίου 2016. Λοιπόν γεια από εμένα, έρχονται οι άλλοι, με ΠΑΟ και Πιτίνο.
Ο Παναθηναϊκός (Δημήτρης Βούρδας)
Σε μια διπρόσωπη εμφάνιση ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε (και) στο Κάουνας από την Ζάλγκιρις κι είδε την υπόθεση πρόκρισης στα πλέι-οφ να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Τίποτα το πρωτάκουστο δηλαδή για την φετινή ομάδα του τριφυλλιού που ξεκίνησε εντυπωσιακά, με πολλή πίεση στην άμυνα, αρκετές παγίδες στον Ντέιβις, κλεψίματα κι αιφνιδιασμούς. Η αντίδραση της Ζαλγκίρις ήρθε με αλλαγές στην άμυνα, που μπλόκαρε την ούτως η άλλως προβληματική επίθεση του ΠΑΟ κι είχε ως επακόλουθο αντίστοιχα επιθετικά ξεσπάσματα από τους Γκριγκόνις, Ουάιτ και Γουόλτερς, που έφεραν την ισοφάριση, το προβάδισμα και το τελικό χτύπημα στην πρώτη νίκη της λιθουανικής ομάδας στο 2019.
Στα του Παναθηναϊκού, η προσθήκη του Κιλπάτρικ κι η επιστροφή του Θανάση Αντετοκούμπο άνοιξε αισθητά το rotation, με τον Αμερικανό να δείχνει πως έχει από την αρχή το ελεύθερο απο τον προπονητή του, ώστε να διαχειρίζεται πολλές από τις διαθέσιμες κατοχές, ακόμη και σε σχήματα μαζί με τον Καλάθη. Η επιτυχία τους δεν ήταν η αναμενόμενη, αλλά από την άλλη μιλάμε για έναν παίκτη που είχε να παίξει ανταγωνιστικό ματς από την περασμένη άνοιξη.
Όπως και στη Βαρκελώνη όμως, οι πράσινοι κατέρρευσαν στο τέλος, προδομένοι σύμφωνα με τον προπονητή της ομάδας από την έλλειψη πειθαρχίας και ρόλων στο παιχνίδι τους. Αυτό που φάνηκε πάντως, ήταν το κενό στους ψηλούς, καθώς ο (σχετικά καλός) Γκιστ φορτώθηκε με φάουλ από νωρίς, ο Μήτογλου έπαιξε λίγο κι οι Λασμε, Παπαγιάννης έκαναν γκεστ εμφανίσεις. Σε συνδυασμό με την μέτρια εμφάνιση των περισσότερων από τους συμπληρωματικούς παίκτες της ομάδας, η ήττα σε τέτοια παιχνίδια, θα πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένη για τον φετινό Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι την επόμενη εβδομάδα πηγαίνουν στην Μακάμπι κι ακολουθούν 2 ματς με Εφές στο ΟΑΚΑ και Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη, σε μια τριάδα αγώνων που μάλλον θα κρίνει τη φετινή σεζόν, εάν αυτή δεν έχει κριθεί ήδη, εδώ που τα λέμε.
Ο Πιτίνο (Γιάννης Ψαράκης)
Ο Ρικ Πιτίνο είναι ένας Hall of Famer. Η φράση αυτή από μόνη της αρκεί για να καταλάβουμε όλοι μας πως αυτό που ζούμε εδώ και σχεδόν ένα μήνα στα μέρη μας με την παρουσία αυτού του ξεχωριστού προπονητή είναι κάτι το μοναδικό. Πρόκειται για μία τεράστια προσωπικότητα της ιστορίας του παγκόσμιου μπάσκετ, έναν δάσκαλο του αθλήματος. Παράλληλα όμως είναι ένας τύπος που έχει ένα μοναδικό χάρισμα επικοινωνίας. Είναι ένας προπονητής-σταρ, όμοιο του οποίου δεν έχουν δει όχι μόνο οι φίλαθλοι της χώρας, αλλά ούτε και οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ γενικότερα. Έχει άνεση. Στυλ. Φινέτσα. Σιγουριά. Κερδίζει τον συνομιλητή του όχι τόσο για αυτά που λέει, αλλά για τον τρόπο που τα λέει. Έχει άνεση στην επικοινωνία καθώς και διαδραστικότητα, κάνοντας συμμέτοχους σε όλα λέει τους «ακροατές» του. Προσωπικά απολαμβάνω κάθε του φράση, κάθε του συνέντευξη, αφού δεν θα τον έχουμε και για πολύ καιρό ακόμη στα μέρη μας.
Όλο το παραπάνω όμως έρχεται σε αντιδιαστολή με την, κατά την ταπεινή μου άποψη, αντισυναδελφική συμπεριφορά προς το πρόσωπο του Τσάβι Πασκουάλ. Ενός προπονητή που έμεινε πάνω από 2 χρόνια στον Παναθηναϊκό, κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο και μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα του έχουν φορτωθεί όλα τα δεινά της φετινής κακής ευρωπαϊκής πορείας των πράσινων.
Ο Πιτίνο από τις πρώτες του μέρες στην Ελλάδα αποδομεί σε κάθε μα σε κάθε συνέντευξή του τον Καταλανό τεχνικό, συμπεριφορά που δείχνει μικρότητα. Επίσης σίγουρα υπεροψία, απόρροια της τεράστιας καριέρας και ιστορίας του στον χώρο. Δείχνει όμως και αλαζονεία του στυλ «εμένα θα ακούτε, αυτά που λέω εγώ είναι τα σωστά γιατί είμαι ο Πιτίνο». Ίσως όμως δείχνει και την ανασφάλεια που όλοι οι προπονητές του κόσμου, ακόμη και κοτζάμ Πιτίνο, έχουν. Ο Αμερικανός προπονητής νιώθω ότι περίμενε διαφορετικά την πορεία του στην Ευρώπη και σίγουρα θα περίμενε μεγαλύτερη προβολή των πεπραγμένων του στις ΗΠΑ, προκειμένου να βγει ξανά στον αφρό της δημοσιότητας, που ήταν και το ζητούμενό του -κάτι που δεν έκρυψε από την πρώτη στιγμή- να επιστρέψει δηλαδή στο ΝΒΑ (ή το NCAA). Όσο η ομάδα του δεν κερδίζει, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να προκριθεί στο φάιναλ-φορ και να «φανεί» και κρίνοντας από τις δηλώσεις του και μετά το ματς με τη Ζαλγκίρις, φαίνεται ότι αρχίζει να χάνει το παιχνίδι και να γίνεται ολοένα και πιο καυστικός και για τους παίκτες του (ανεξάρτητα από το αν έχει δίκιο ή όχι) κάνοντας λόγο για «undisciplined team», ενώ τους «άδειασε» με χαμόγελο ζητώντας από Λιθουανό δημοσιογράφο να πάει στα αποδυτήρια και να αναλύσει τη σκέψη του περί παιχνιδιού στη ρακέτα από τους παίκτες του Παναθηναϊκού μπας και τον ακούσουν!
Στο κολεγιακό μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε για πάνω από τέσσερις δεκαετίες αυτού του είδους οι δηλώσεις είναι κάτι σύνηθες, έως και επιβεβλημένο από τους προπονητές-δασκάλους για κολεγιόπαιδα 18-20 ετών. Όμως εδώ είναι… Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε που έλεγε και ο Νιόνιος στον Μπάλο.
Ο Σφαιρόπουλος και οι ασίστ (Giorgos B.- Panagiotis S.)
Aν κάποιος ξέρει τα Βαλκάνια πάντως, εκτός και του Σωτήρη Γκορίτσα, είναι σίγουρα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Βέβαια το Ισραήλ δεν ανήκει σε αυτά. Οκ μπλέξιμο.
Λοιπόν, πάμε να δούμε διαγράμματα από τον Πάνο και να πούμε δυο λόγια σχετικά με τον "εξορθολογισμό" του παιχνιδιού της Μακάμπι, κάτι που φαίνεται ότι χρειαζόταν. Ως γνωστόν, ο Έλληνας προπονητής πρεσβεύει μια πολύ διαφορετική φιλοσοφία από τον Σπάχια. Λιγότερη έμφαση σε off ball κινήσεις και cuts, περισσότερη προσοχή στο λεπτομερές spacing και στην θέση. Για τη Μακάμπι φαίνεται πως αυτή η προσέγγιση λειτουργεί ευεργετικά, καθώς κάπου όλοι έπρεπε να "μπούνε στη θέση τους". Το πρώτο διάγραμμα που βλέπετε είναι ένα heatmap των καλαθιών που προέρχονται από ασίστ, κατά την περίοδο θητείας του Νέβεν Σπάχια.
Δείτε τα "σαμαράκια" στο κάτω μέρος αριστερά. Υπάρχουν ασίστ που πήγαν στο τρίποντο φυσικά, όμως ξεκάθαρα οι περισσότερες είχαν κατεύθυνση γύρω από το καλάθι. Το heatmap δείχνει αυτό ακριβώς, δηλαδή που συηθίζεται να συμβαίνουν οι δράσεις. Πάμε τώρα να δούμε το αντίστοιχο διάγραμμα επί Σφαιρόπουλου.
Εδω παρατηρούμε μία διαφορετική κατανομή πλέον, η οποία δείχνει μεγαλύτερη ισορροπία. Οι πάσες κατευθύνονται παντού σχεδόν με την ίδια συχνότητα, πράγμα που κάνει την κάθε ασίστ περισσότερο αποτελεσματική (2.43 πόντοι ανά ασίστ σε σχέση με 2.38 επί Σπάχια). Ο νέος τεχνικός έχει προσδώσει "μυαλό" , χωρίς την παραμικρή ουσιαστική πρόσθεση στο ρόστερ του.
Τέλος, αξιοσημείωτο είναι πως - σε ο,τι αφορά τον τομέα - η Μακάμπι εξαρτάται πλέον πολύ λιγότερο από τον Ουίλμπεκιν. Στο διάγραμμα που βλέπετε παρακάτω, με κίτρινο απεικονίζονται οι ασίστ ανά αγώνα επί Σφαιρόπουλου και με μπλε επί Σπάχια. Ε, τι κάνει κουάξ κουάξ επάνω σε νούφαρο;
