Η πρώτη πεντάδα
1. Όλους κι όλους 15 πόντους πέτυχε η Εφές στο χειρότερο ημίχρονο οποιουδήποτε συνόλου φέτος στην διοργάνωση και έτσι οι 50 που είχε βάλει στην ανάπαυλα έγιναν μόλις 65 στο τέλος του ματς της Βαρκελώνης. Οι παίκτες του Αταμάν ασφυκτιούσαν στον ιστό που ύφανε το "μακρύ" σχήμα του Πέσιτς (Οριόλα, Σίγκλετον, Κλαβέρ και Χάνγκα να πιέζει γκαρντ) και δεν διάβασαν σωστά ούτε ένα από τα πολλά μις ματς που βρέθηκαν στο δρόμο τους. Ακόμη και όταν η Μπάρτσα κατέβασε τα ύψη με Κούριτς και Ρίμπας, οι ψηλοί της έκαναν τόσο καλή δουλειά στην περίμετρο, που δεν απειλήθηκαν ποτέ στο ένας εναντίον ενός. Αναμφίβολα αυτό ήταν το κλειδί για την επικράτηση των Καταλανων, που ξαναμπήκαν με γερά αποτελεσματα στην οκτάδα. Η Εφές μπάζει νεράκια τελευταία.
2. Θαυμάσιοι και οι δύο πλέι μέικερ της Μπασκόνια, Βιλντόζα και Χουέρτας, επιδόθηκαν σε μία από τις καλύτερες οργανωτικές βραδιές που έχουμε δει μέχρι τώρα. Ο πρώτος έβγαλε 7 ασίστ, ο δεύτερος 10, μερικές μάλιστα άκρως θεαματικές και με μεγάλη διαδρομή στην πάσα. Οι Βάσκοι κέρδισαν μέσα στην Χίμκι χάρη στην αντίληψη των δύο άσσων, αλλά ταυτόχρονα εξαιτίας ενός σωρού απολαυστικών επιθετικών στιγμών, που παρήγαγαν θέαμα και για τον πιο γρουσούζη. Οι 26 ασίστ ήταν το αριθμητικό αποτέλεσμα. Για το οπτικό, μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τις δύο διαφορετικές φάσεις που ακολουθούν.
Μία παρατήρηση. Ο Περάσοβιτς σε αυτή τη θητεία του στους Βάσκους δεν έχει το ίδιο στυλ παικτών που είχε στην προηγούμενη, ούτε καν σε εκείνη στην Εφές. Περίπου αναγκαστικά έχει βρεθεί με τρεις γκαρντ μη- σκόρερ, κι όμως έχει ανεβάσει την Μπασκόνια και την έχει κάνει πιο εύστοχη, μέσω της ομαδικότητας. Η ομαδικότητα φυσικά ήταν και το μοτό του Μαρτίνεθ, όμως έχω την αίσθηση πως οι Βιλντόζα και Χουέρτας νιώθουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω (ένα drive π.χ.) με τον νυν κόουτς και έχουν αυξήσει την επιθετικότητα τους, ειδικά ο σταθερότατος τελευταία Αργεντίνος.
3. Στην Κωνσταντινούπολη αναμετρήθηκαν οι δύο πρωτοπόροι, σε μία μεγάλη μάχη μεταξύ της καλύτερης άμυνας (Ρεάλ) και της πιο αποτελεσματικής επίθεσης (Φενέρ). Θα περίμενε ίσως κάποιος τα ονόματα να αναγράφονταν αντίθετα δίπλα στους τίτλους, αλλά μια ματιά στα αναλυτικά στατιστικά του badbasket αποκαλύπτει την αλήθεια. Πάντως, καθότι και η Φενέρ παίζει αμυνάρα, το παιχνίδι αναμενόμενα πήγε σε ρυθμούς ντέρμπι. Ξύλο, τεχνικές ποινές, διαπληκτισμοί, αποβολή Γιουλ. Οι Μαδριλένοι είχαν το παιχνίδι μέσα στα χέρια τους, όμως στο τέλος ένα επιθετικό ριμπάουντ και κάρφωμα του Βέσελι και μερικές μπάλες που κατέληξαν αναίτια στον Τόμπκινς έφεραν τους δύο αντιπάλους στα ίσα. Εκεί, ο Ομπράντοβιτς εμπιστεύτηκε τον πιο σταθερό χθεσινό του σκόρερ, τον Τζίτζι Ντατόμε (17 πόντοι 7 ριμπάουντ). Ο Ιταλός βγήκε από ένα pin down screen, που του έδωσε μισό βήμα πλεονέκτημα έναντι του Ρούντι και 6,6'' πριν το τέλος διαμόρφωσε με καλάθι και φάουλ το τελικό 65-63. Η προσπάθεια του ήταν υπέροχη, είχε την τέλεια ισορροπία στον αέρα και μια αλλαγή χεριού που φανερώνει την κλάση του. Δείτε την και ιδιαίτερα το ριπλέι.
4. Το κάτι άλλο ήταν ο power forward Τζόνι Ο'Μπράιαντ στην παιχνιδάρα του Τελ Αβίβ, που κρίθηκε στο σουτ και από τις μαλακίες του Μάικ Τζέιμς. 32 πόντοι, 5/7 τρίποντα, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 3 κλεψίματα στην -arguably- καλύτερη φετινή εμφάνιση ψηλού στην Ευρωλίγκα, η οποία συνοδεύτηκε και από τρία (αν θυμάμαι καλά) τρίποντα στο transition. Η Μακάμπι προχθές κάθε άλλο παρά θύμισε αυτό που ονομάζεται "ομάδα Σφαιρόπουλου", παρόλα αυτά ήταν η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου και παρουσιάστηκε και πάλι βελτιωμένη. Σημειωτέον, έλειπε ο Ταρίκ Μπλακ, πράγμα που σίγουρα αύξησε και τον χρόνο του πρωταγωνιστή της στα 31 λεπτά, τα περισσότερα φέτος. Ο Ο'Μπράιαντ κάλυψε και τη θέση του σέντερ για ικανό διάστημα, κάτι που κατά την ταπεινή μου άποψη του ταιριάζει επίσης κάμποσο.
5. Ο Στεφάν Λάσμε έκανε μια τρομερά ουσιαστική και μεστή εμφάνιση στα μόλις 19 λεπτά που αγωνίστηκε στην ματσάρα του ΟΑΚΑ, με 13 πόντους, 9 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 2 μπλοκ. Αυτό ήταν μακράν το καλύτερο του παιχνίδι για φέτος και σίγουρα δημιούργησε προσδοκίες. Ο Γκαμπονέζος, αν καταφέρει να πλησιάσει την περσινή του απόδοση στο Καζάν θα αλλάξει την εικόνα του Παναθηναϊκού προς το καλύτερο, όμως αυτή τη στιγμή το πιθανότερο είναι να πρόκειται περί φωτοβολίδας. Αν ξαφνικά αρχίσει να παίζει έτσι, τότε θα μπούμε σε υποψίες...
Χ factor
Στην καλύτερη φετινή του εμφάνιση, ο πρώην ΠΑΟΚτσής (sic) Ζάνις Πέινερς αποτέλεσε τον αστάθμητο παράγοντα της νίκης της Νταρουσάφακα επί του Ολυμπιακού. Ο Λετονός εκμεταλλευτηκε την σύγχυση στην θέση 3 των ερυθρόλευκων (ο Τίμα τα έκανε ρόιδο, ο Βεζένκοφ ήταν αλλού) και έκανε τρομερή ζημιά στο διάστημα που η Dacka εβαλε τις βάσεις της έκπληξης, κάνοντας μάλιστα πράγματα που δεν συνηθίζει (9 ριμπάουντ, τελειώματα στον αιφνιδιασμό). Σίγουρα η απόδοση του δεν ήταν στα σχέδια του scouting των Πειραιωτών. 16 πόντοι η τελική συγκομιδή του.
Ο αληθινός Spiderman
Από το λύκειο του εκπαιδευτικού ομίλου Ραζνάτοβιτς (Μέγκα Λεκς) στο πανεπιστήμιο (Μπουντούσνοστ), ο 19χρονος Γεωργιανός Γκόγκα Μπιτάτζε σηκώνεται και κόβει στα ίσια τον έμπειρο Λέον Ραντόσεβιτς.
Ο Μπιτάτζε (2,12) πραγματοποίησε εντυπωσιακό ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα με 17 πόντους , 7 ριμπάουντ και 4 τάπες, αλλά ούτε αυτός, ούτε ο εντυπωσιακός Νόρις Κόουλ στάθηκαν αρκετοί για να δώσουν στην ομάδα τους τη νίκη μέσα στο Μόναχο. Οι Γερμανοί σίγουρα αιφνιδιάστηκαν από τις νέες προσθήκες, όμως μεθοδικά ξεπέρασαν τα υψηλά εμπόδια και έφτασαν σχετικά στιβαρά στη νίκη. Τον πιτσιρικά πάντως θα τον παρακολουθούμε, καθώς τον συνοδεύουν συστάσεις καλού σκόρερ, δυνατού μπλοκέρ και (μέχρι ενός σημείου για την ηλικία) ικανού πασέρ.
Το avatar
Ο συμπαθής Εντγκάρας Ουλάνοβας περιφερόταν μάλλον άσκοπα στα Κανάρια Νησιά, έχοντας 1/7 σουτ και -2 στην αξιολόγηση σε 24 ολόκληρα λεπτά παρουσίας. Ο Ουλάνοβας είναι συχνά ο X factor στους αγώνες της Ζαλγκίρις, όμως σε μία συγκυρία όπου ο Βέστερμαν απουσίαζε (εκτός για 4-6 εβδομάδες), ο Γουόλτερς ήταν ανέτοιμος και ο Γουόκαπ πάλι δεν βλεπόταν, ο Σάρας θα περίμενε από το πολυεργαλείο του κάτι παραπάνω, όχι να χάνει μάχες από τον Στρόμπερι. Γενικώς, η Ζαλγκίρις επέστρεψε στην μετριότητα, δεν μπόρεσε ξανά να απειλήσει από μακριά και δείχνει πως μέσες άκρες θα κινηθεί σε αυτά τα επίπεδα μέχρι το τέλος, καθώς οι απουσίες δεν την αφήνουν να αγωνιστεί πλήρης, κάτι που δεν προβλέπεται ούτε στο άμεσο μέλλον.
O Παναθηναϊκός
Προφανώς, ένα σοβαρός λόγος για την καλύτερη εμφάνιση του Παναθηναϊκού στη σεζόν και τους 96 πόντους στο κεφάλι της ΤΣΣΚΑ είναι η αλλαγή προπονητή. Όχι, ο Ρικ Πιτίνο - τον οποίο ήδη ο Δημήτρης Καρύδας πρέπει να έχει καλέσει σπίτι του, στο εξοχικό και σε ένα μπάρμπεκιου στην ταράτσα του κουμπάρου του - δεν άλλαξε μέσα σε ένα βράδυ τον τρόπο παιχνιδιού, απλώς συνέβη αυτή η κλασική "αλλαγή κλίματος" , που μεσοπρόθεσμα μπορεί να είναι ευεργετική. Κοινώς, η βασική διαφορά ήταν η πνευματική προσέγγιση των παικτών στον αγώνα. Ενέργεια στο φουλ, δύναμη στις μονομαχίες και προσήλωση στην απλωμένη - σαν ιστό - πίεση στο γήπεδο, ίσως το μοναδικό (και αναμενόμενο) στοιχείο που απαίτησε ο νέος κόουτς. Οι παγίδες έδιναν και έπαιρναν (από το low post μέχρι και το κέντρο), ενώ συχνά η άμυνα ανέβαινε πολύ ψηλά, προκειμένου να πιέσει τον "διπλανό" παίκτη του χειριστή, σε απόσταση μίας πάσας. Είναι μια τακτική που απαιτεί πνευμόνια και προσήλωση, δύο πράγματα δηλαδή που ως τώρα ο Παναθηναϊκός έδειχνε να μην διαθέτει και ιδιαίτερα. Τι συνέβη; Είπαμε. Οι παίκτες βρήκαν εσωτερικό κίνητρο από μια εξωτερική αλλαγή, τουλάχιστον αυτή είναι η γνώμη μου.
Από εκεί και πέρα, αξίζει να σημειωθεί η "μετακίνηση" του Ντεσόν Τόμας για πολλά λεπτά στη θέση 3, δηλαδή την θέση από την οποία διέπρεψε στην Μπαρτσελόνα, όπως και η σοβαρή δημιουργία των υπόλοιπων ψηλών του Παναθηναϊκού. Τέσσερις ασίστ ο Τόμας, δυο ο Μήτογλου, δύο ο Λάσμε, μία ο Γκιστ, το σύνολο 9. Πρακτικά δηλαδή, όλες οι τελικές πάσες πλην Καλάθη προήλθαν από τους παίκτες που συνήθως καταλαμβάνουν τις θέσεις 4 και 5, κάτι σπάνιο για τα δεδομένα του τριφυλλιού. Η επίθεση ήταν κάπως πιο "ελεύθερη", οι ψηλοί είχαν ενα σοβαρό μερίδιο των κατοχών τους στο high post και στην περίμετρο. Όμως δεν μπορούμε να πούμε αν πρόκειται για σύμπτωση ή για πλάνο, μέχρι να δούμε τα αμέσως επόμενα 2-3 παιχνίδια.
Τι προλαβαίνει άραγε να αλλάξει ο Πιτίνο, ένας θιασώτης της αμυντικής πίεσης και της διαρκούς έντασης, σε ένα ρόστερ που μέχρι τώρα φαινόταν καταπονημένο; Είναι δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα, διότι είναι πιθανό να ζητήσει και εκείνος κάποιον παίκτη, που να διαφοροποιήσει τα δεδομένα. Κρατήστε πάντως πως η προπονητική δεν είναι μόνο συστήματα και τακτικές, αλλά αφορά και άλλα πράγματα, όπως την εμφύσηση κινήτρου, την εμπιστοσύνη στον "σχεδιαστή" και την νοοτροπία. Υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα ο Παναθηναϊκός, όταν κοπάσουν οι κυματισμοί από την πρόσληψη του κουτς-εμβλημα, να ξαναγυρίσει στα όσα γνωρίσαμε. Όμως αν αποδειχτεί πως ο Πασκουάλ είχε "χασει" καποιους παίκτες (αν...), τότε εφόσον τους ξανακερδίσει ο Πιτίνο, τότε γενικά ο Παναθηναϊκός θα είναι καλύτερος, κι ας οπισθοχωρήσει από τα χθεσινά, υψηλότατα στάνταρ. Yπάρχουν άλλωστε και κάτι τέτοια τεχνάσματα...
Εντάξει. Ο Πιτίνο είπε τον Λεκάβιτσους Luke Skywalker.
— Chris Kaouris (@CKaouris) December 28, 2018
Ο Ολυμπιακός
Απογοήτευση σκόρπισε στους μπασκετικούς φιλάθλους του Ολυμπιακού η ήττα από την Νταρουσάφακα, μάλλον δίκαια. Οι ερυθρόλευκοι παρουσίαζαν καλή εικόνα τον τελευταίο καιρό και έτσι η ήττα ήρθε όσο να ναι αναπάντεχα. Δεν πιστεύω φυσικά ότι ήρθε επειδή δεν είχαν δει οι παίκτες την μπανανόφλουδα, έχουν την εμπειρία να γνωρίζουν πως τα παιχνίδια είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολα. Απλώς δεν έπαιξαν καλά, με το μερίδιο ευθύνης να βαραίνει τόσο εκείνους, όσο και το προπονητικό επιτελείο, κάτι που παραδέχτηκε άλλωστε και ο ίδιος ο Μπλατ. Το αρχικό του σχήμα π.χ., με τον Σπανούλη και τρία φόργουορντ, έφερε ένα παράδοξο: κατάφερε να κάνει την επίθεση των Τούρκων "αποτελεσματικά μονόπαντη", αν μου επιτρέπεται η έκφραση, μιας και σχεδόν αποκλειστικά στόχευσε στα σκριν που ενέπλεκαν τον αρχηγό. Τα γρήγορα φάουλ του Τίμα βοήθησαν επιπλέον, καθότι ο αναιμικός Βεζένκοφ δεν προσέφερε καθόλου στις περιστροφές και στην δύναμη και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός βρέθηκε αρχικά ευάλωτος αμυντικά στο σετ παιχνίδι. Επίσης, τα χαμένα λέι απ και τα λάθη οδήγησαν σε εύκολες επιθέσεις και γρήγορο transition, με αποτέλεσμα η Ντάρου να πετύχει όλα της τα καλάθια στο πρώτο δεκάλεπτο μέσα στα όρια της ρακέτας και - πλην δύο - από τα 1-2 μέτρα. Ο Μπλατ κατέφυγε σε δυο χειριστές, όμως η ζημιά είχε ήδη γίνει και όπως φάνηκε ήταν μη αναστρέψιμη. Υπάρχουν πολλά παιχνίδια που γυρίζουν από το - 20, υπάρχουν και πολλά που δεν γυρίζουν, it is what it is.
Στα επιμέρους, γράφτηκαν διάφορα πραγματάκια χθες που σίγουρα έχουν βάση. Ο Λεντέι όντως δεν είδε γήπεδο σε πολλές περιπτώσεις και πράγματι έχασε μονομαχίες από τον Σαβάς. Επίσης, οι βλακείες του Γκος εκ των υστέρων φώναζαν για παρουσία του Σπανούλη και η απόδοση του Ντάγκλας για άρση του εμπάργκο στον Μάντζαρη. Τέλος, το ινσταγκραμ δεν πήρε αυτή τη φορά φωτιά απο φωτογραφίες της "μιας παρέας". Όλα αυτά, το μόνο που σημαίνουν είναι ότι ο Ολυμπιακός εξακολουθει να είναι work in progress για τους πάντες, παικτών, διοίκησης και προπονητή συμπεριλαμβανομένων. Εδώ επιχειρείται μια αλλαγή αγωνιστικής κατεύθυνσης, η οποία είναι λογικό να είναι σε στιγμές άγαρμπη και να έχει κόστη (ατομισμούς, κακές αποφάσεις στα κρίσιμα σημεία, περίεργα rotation). Αυτό που πρέπει να αξιολογήσουμε σε αυτή τη φάση, είναι αν αυτή η αλλαγή είναι η επιθυμητή ή όχι. Προς το παρόν, η δική μου απάντηση είναι καταφατική, αλλά σίγουρα από ένα σημείο και ύστερα πρέπει να δοθεί έξτρα σημασία στις λεπτομέρειες.
Για να το κλείσουμε, σε ο,τι αφορά το θέμα του γκαρντ, από όσο φαίνεται οι ερυθρόλευκοι κινούνται με δύο περιορισμούς. Ο πρώτος είναι πως δεν υπάρχουν (υποθέτω) λεφτά με το τσουβάλι και ο δεύτερος πως δεν θέλουν να διαταραχθεί η όποια χημεία έχει αποκτηθεί εώς τώρα. Σκεφτείτε πως με τα δεδομένα που υπάρχουν, ο Στρέλνιεκς παίζει εξαιρετικά τελευταία, ο Γκος είναι παίκτης για να επενδύσεις στο μέλλον και ο Σπανούλης είναι ο ... Σπανούλης. Άρα μάλλον απαιτείται προσθήκη που να προσφέρει όσα ο Μπλατ δεν πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει ο Μάντζαρης. Προσοχή: "όσα", όχι "αυτά".
Bonus - 4th Quarter Γιάνις
Παρακάτω ακολουθεί (από τα στατιστικά μας, επιμέλειας Panagiotis S.) το shot chart του Γιάνις Στρέλνιεκς για τις τέταρτες περιόδους των φετινών του παιχνιδιών.
13/20 σουτ, 1,6 πόντοι ανά κατοχή. This is massive, που θα έλεγαν και στις ΗΠΑ. To ακόμη πιο εντυπωσιακό όμως, σας το κρατάω εκτός του διαγράμματος. Αν πάτε στην σχετική σελίδα (https://basketballguru.gr/stats) και το ψάξετε λίγο ακόμη με τα κατάλληλα φίλτρα, θα διαπιστώσετε ότι από τα 13 εύστοχα σουτ του Λετονού σε αυτό το διάστημα των αγώνων, τα 9 ΔΕΝ έχουν προέλθει ασίστ, είναι με άλλα λόγια δικές του "δημιουργίες". Ο Γιάνις φτιάχνει το σκορ του μόνος του, χωρίς να περιμένει ακροβολισμένος. Είναι κάτι που μπορεί να το κάνει και σίγουρα κάτι αισιόδοξο ενόψει συνέχειας.
Και κάτι ακόμη...
Για την πρωτοχρονιά φέτος το μενού έχει μοσχαράκι με μανιτάρια στην κατσαρόλα, χωρίς κόκκινες σάλτσες δηλαδη. Πιθανώς να χεστήκατε, αλλά δεν τρέχει και τίποτα. Θα συνοδευτεί από το Le Roi de Montagnes του κτήματος Παπαργυρίου, με ένα λευκό για τα ορεκτικά, δεν ξέρω ακόμη ποιο ακριβώς. Επίσης δεν ξέρω πόσοι έχετε μείνει που θα φάτε ακόμη γαλοπούλα γεμιστή με διάφορα, πάντως δοκιμάστε ένα Ασύρτικο, έτσι για αλλαγή. Oχι ότι δεν ταιριάζουν κόκκινα, όπως ένα Pinot Noir, απλά το Ασύρτικο σε αυτή την περίπτωση είναι σαν να βάζεις το Fur Elise αργά και να παρακολουθείς γελαστά πρόσωπα επάνω από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Αναδεικνύονται κάποιες αναπάντεχα γοητευτικές διαδρομές.
Εχουν την πλάκα τους αυτές οι περιστάσεις, είμαι υπέρ, κι ας είναι η πρώτη μέρα του χρόνου ακόμη μία ημέρα. Η κυνική αυτή διαπίστωση άλλωστε, απενοχοποιεί και την διενέργεια των κλασικών απολογισμών. Τι έγινε, τι δεν έγινε, πώς περάσαμε, ποιους γνωρίσαμε, ποιοι έμειναν πίσω. Κανονικά η πρωτοχρονιά θα έπρεπε να είναι η πρώτη Οκτωβρίου, αλλά αφού τα έφερε έτσι η παράδοση, ας είναι. Θα ετοιμαστούν τα πιάτα και θα ξαραχνιάσουν τα καταχωνιασμένα τραπεζόμαντηλα.
Προχθές στο μπάνιο είδα μια αράχνη. Την κοίταξα για λίγο στα μάτια σα χάνος, με κοίταξε λίγο και εκείνη και γύρισε την πλάτη, για να εξαφανιστεί γρήγορα γρήγορα στο σιφόνι του πατώματος. Έχει γραφτεί πως ανά πάσα στιγμή, σε περιβάλλον κοντά στο φυσικό, ο άνθρωπος βρίσκεται σε απόσταση ενός μέτρου από μία αράχνη, εκτός αν πρόκειται για θάλασσα. Οι αράχνες με λίγα λόγια είναι παντού. Πάντα ήταν και πάντα τις συναντούσα, άλλες φορές με σαγιονάρα (τις μεγάλες) και άλλες χωρίς. Αυτή όμως είχε κάτι το ιδιαίτερο, συνειδητοποιώ. Από το ξημέρωμα της 23ης προς 24ης Ιουλίου του 2018 ήταν η πρώτη αράχνη που έβλεπα.
Καλή Πρωτοχρονιά και καλή χρονιά σε όλες και όλους, αγαπητοί και αγαπητές φανζ του Basketball Guru. Τα λέμε σύντομα.
