Στο άκουσμα της κόρνας που σήμανε τη λήξη της αναμέτρησης μεταξύ Μαυροβουνίου και Ελλάδας, οι παίκτριες της Γιελένα Σκέροβιτς έγιναν μπουλούκι στο παρκέ κι άρχισαν να πανηγυρίζουν. Στον αντίποδα, οι Ελληνίδες μπασκετομπολίστριες έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι για τα αποδυτήρια. Αν βλέπατε αυτή την εικόνα χωρίς να ξέρετε σε τι φάση βρίσκεται το τουρνουά, θα υποθέτατε ότι επρόκειτο για μια νοκ άουτ μάχη στα προημητελικά ή και παραπάνω. Εδώ όμως ήταν μόλις το εναρκτήριο παιχνίδι και των δύο ομάδων, και συμπτωματικά όλης της διοργάνωσης.

Μετά το sweep των Nuggets επί των Lakers, ο JJ Redick ήταν καλεσμένος τηλεφωνικά στο Dan Patrick Show, όπου κλήθηκε να απαντήσει πληθώρα ερωτήσεων, μεταξύ άλλων και για το δίδυμο Jokic – Murray. Χαρακτήρισε τον Καναδό γκαρντ ως το τέλειο Νο 2 δίπλα στον σπουδαίο Jokic, ένας ιδανικός Ρόμπιν πλάι στον Σέρβο Μπάτμαν. Μετά τα όσα έχουμε δει στην postseason και στους τελικούς τείνω να διαφωνήσω μαζί του, μου είναι αδύνατο πια να θεωρώ sidekick τον Murray. Γιατί η αγωνιστική του παρουσία είναι εξίσου κομβική, όσο και του Jokic. Μην παρεξηγηθώ, δε συγκρίνω μέγεθος, ταλέντο ή σημαντικότητα στην ομάδα. Μιλώ καθαρά για την απόδοση εντός παρκέ.

11/06/2017. Η Μπάμπεργκ των Τάις, Κοζέρ, Στρέλνιεκς, Ζήση, Ραντόσεβιτς, Ντάριους Μίλερ και φυσικά του Αντρέα Τρινκιέρι κερδίζει με 76-58 την Όλντενμπουργκ και στέφεται πρωταθλήτρια Γερμανίας για τρίτη συνεχόμενη σεζόν. Είναι η τελευταία φορά που κερδίζει την BBL μια ομάδα εκτός των Μπάγερν και Άλμπα. Αυτό αναμένεται να αλλάξει φέτος, καθώς στους φετινούς τελικούς θα κονταροχτυπηθούν δύο ομάδες έκπληξη, η ασταμάτητη Βόννη και η Ουλμ, που φόνευσε τους δύο προαναφερθέντες γίγαντες του Γερμανικού μπάσκετ. Η επιτυχία της Ουλμ έχει όνομα, κι ίσως σας είναι οικείο αν παρακολουθούσατε Άρη τη σεζόν 2008-09. Μιλάμε φυσικά για τον Άντον Γκαβέλ.

Καλημέρα σας ή καλησπέρα σας, ανάλογα την ώρα που διαβάζετε το παρόν κείμενο. Ή ανάλογα την ζώνη ώρας που βρίσκεστε, είναι διεθνής κοινότητα οι αναγνώστες/τριες του Basketball Guru.

Βρισκόμαστε στο λυκόφως της μπασκετικής περιόδου 2022-2023, μετά την ολοκλήρωση του Final 4 στο Κάουνας και τους τελικούς του ΝΒΑ προ των πυλών. Ταυτόχρονα, τα playoffs των εθνικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης έρχονται να προστεθούν σε αυτό το πολύ θεαματικό μιξ, και τα playoffs της ACB στην Ισπανία αναμένονται όπως κάθε χρονιά με μεγάλο ενδιαφέρον.  Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα.

Σε περίπτωση που δεν το αντιληφθήκατε, την Τετάρτη που μας πέρασε, απέναντι στη σπουδαία αναμέτρηση της Κωνσταντινούπολης είχαμε και τον τελικό του Γιούροκαπ, ανάμεσα στις Γκραν Κανάρια και Τουρκ Τελεκόμ. Η ισπανική ομάδα επικράτησε με 71-67, κατέκτησε το τρόπαιο της διοργάνωσης κι εξασφάλισε την παρουσία της στην Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν. Αν θυμάστε η Γκραν Κανάρια είχε αγωνιστεί άλλη μία φορά στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, τη σεζόν 2018-2019, με τελικό απολογισμό 8 νίκες κι 22 ήττες.

Μετά από τέσσερις γύρους στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα, γνωρίζουμε μόλις τη μία φιναλίστ του F4 κι αυτή είναι η Μπαρτσελόνα, που καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες την Ζαλγκίρις με 3-0. Τα ζευγάρια των Μονακό-Μακάμπι και Ρεάλ-Παρτιζάν μας χάρισαν ενδιαφέρουσες αναμετρήσεις κι ανατροπές, με το σκορ της εκάστοτε σειράς να είναι πλέον στο 2-2 και να οδηγείται σε πέμπτο παιχνίδι. Για την ιστορία, το ρεκόρ σε όλα τα game 5 στην ιστορία της Ευρωλίγκα είναι 15-0 υπέρ των γηπεδούχων, μια παράδοση που οι Μακάμπι και Παρτιζάν θα προσπαθήσουν να σπάσουν ως αουτσάιντερ πλέον.

Σε μια κουβέντα με τον Δημήτρη Χρυσικό για τους Denver Nuggets, μεταξύ άλλων σχολιάζαμε και την απουσία του λεγόμενου narrative για το #1 της Δύσης. Για να το αναλύσω κάπως καλύτερα, οι Nuggets έχουν συζητηθεί φέτος λιγότερο από κάθε ομάδα της Δύσης, παρά το ότι είναι εν δυνάμει διεκδικητές του τίτλου, κι αυτό δεν είναι ακριβώς παράδοξο. Διότι ναι μεν παίζουν πανέμορφο μπάσκετ, κερδίζουν στη regular και δεν μπορείς να μην τους αναφέρεις στην κουβέντα για τον τίτλο, όμως ταυτόχρονα σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν θα φτάσουν εκεί. Ή τέλος πάντων δεν θα σοκαριστούμε αν όντως δεν τα καταφέρουν.

Η πηγή της νεότητας σαν έννοια, αναφορά ή αναπαράσταση ανευρίσκεται σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς της Γης, όπως και σε αρκετές θρησκείες. Άλλες φορές αναφέρεται κυριολεκτικά, σαν ένα σιντριβάνι που χαρίζει αιώνια ζωή, κι άλλες σαν αλληγορία για την ουσιαστική και μοναδική νεότητα που μπορεί να διατηρήσει κανείς, αυτή του πνεύματος. Η αγαπημένη μου απεικόνιση αυτού του θέματος είναι από τον αναγεννησιακό Λούκας Κράναχ, που κατά τη γνώμη μου κατάφερε να χωρέσει όλα τα παραπάνω σε έναν πίνακα. Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Γιατί αν κάποιος έχει καταφέρει να βρει την γαμημένη την πηγή, ε αυτός είναι ο LeBron James (κι ο Paul Rudd, τι γονίδια είναι αυτά ρε ψηλέ).

Δεύτερο ζευγάρι στη σειρά των previews για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα, αυτό ανάμεσα στη Μονακό και τη Μακάμπι. Οι δύο ομάδες αγωνίζονται με κοντινά στυλ, θα κονταροχτυπηθούν με ανάλογα όπλα, όμως έχουν και κάποιες ξεχωριστές αρετές, που θα επιχειρήσουν να ξεδιπλώσουν η μία σε βάρος της άλλης.

Στο κλειστό των Άνω Λιοσίων, οι παίκτες της ΑΕΚ πάτησαν πόδι στο παρκέ βρισκόμενοι με την πλάτη στον τοίχο. Το ισχνό 64-55 του πρώτου προημιτελικού στα Ιεροσόλυμα αρκούσε για να δώσει το ροζ φύλλο στη Χάποελ, κάτι που η ΑΕΚ αρνήθηκε πεισματικά να διεκδικήσει ως και τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Επομένως, για τον Ηλία Καντζούρη και τους παίκτες του άλλο αποτέλεσμα από τη νίκη δεν υπήρχε στο μυαλό τους. Και το πέτυχαν.