Η πρώτη πεντάδα

1. Καλωσορίζουμε τον Πι Τζέι Ντοζίερ στο Μακρινό Ριμπάουντ, με μια εμφάνιση χαρακτηριστική των δυνατοτήτων του στη Ζαλγκίριο Αρίνα. 16 πόντοι, 7 ριμπαουντ, 4 ασίστ, 2 κλεψίματα και μία τάπα για γαρνιτούρα. Αν και οι περισσότερες δράσεις της Παρτίζαν ξεκινούν με αυτόν στην κορυφή, αφού ξεφορτωθεί τη μπάλα λειτουργεί κυρίως ως screener ή cutter στον κενό χώρο, ρόλους που εκτελεί άριστα. Όσο έλειπε ο Πάντερ, μοιραία έπαιρνε περισσότερες αποφάσεις με τη μπάλα στα χέρια, κάτι που μπορεί να κάνει είτε πολύ καλά, είτε πολύ άσχημα. Ειδικά στο να δημιουργήσει χώρο για τον εαυτό του πάσχει, για αυτό και δείχνει να απελευθερώνεται δίπλα του. Καθώς μαρκάρει από το 1 ως το 3 με άνεση, η ταυτόχρονη έλευση Καμπόκλο έδωσε στον Ζοτς το τελευταίο κομμάτι μιας πεντάδας που μπορεί να σε πνίξει πριν καν το καταλάβεις. Κι ο Ντοζίερ με NetRTG στο +11.3 είναι βασικό γρανάζι της.

2. Τη δεύτερη καλύτερη σεζόν της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, βάσει αριθμών, διανύει ο Μάρκο Μπελινέλι. Τι, δε με πιστεύετε; Τρανή απόδειξη το διπλό της Μπολόνια μες τη Βιτόρια, που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σπουδαίου Ιταλού σκόρερ. 27 πόντοι σε 28 λεπτά με μόλις 8 ντρίμπλες, ένα ρεσιτάλ αντίστοιχο του Εθισμού (sic). Ο Μπελινέλι μπήκε ζεστός με 12 πόντους στην πρώτη περίοδο, επανήλθε στα μέσα της τρίτης, κι έκλεισε το ματς με δύο απανωτά τρίποντα στην crunch time για να στερήσει κάθε ελπίδα ανατροπής από τη Μπασκόνια. Κάθε του κίνηση μύριζε σκορ και έσπερνε πανικό στην άμυνα του Ιβάνοβιτς, ακόμα κι αν δεν ήταν ο τελικός αποδέκτης. Με αυτά και με αυτά, στο 10-4 η Μπολόνια, που με τέτοια διπλά δικαίως κοιτάει το πλεονέκτημα έδρας. Και κάπου κοντά στη Ριζούπολη, ένας Ιταλόφρων σπορτς άναλυστ χαίρεται το χοτ τέικ του παρέα με ένα πούρο.

3. Άχαστη εντός έδρας παραμένει η Φενέρμπαχτσε, αφού υπέταξε και τη Μονακό, με τον Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις να είναι έτει μία φορά ο καλύτερος παίκτης της. 23 πόντοι κι 6 ριμπάουντ για τον ευέλικτο φόργουορντ, που αγωνίστηκε και στο 3 και στο 4 κόντρα σε μια ομάδα που παρατάσσει πολλά χαμηλά σχήματα, κάτι που εκμεταλλεύτηκε πλήρως. Ο Σάρας δεν χρησιμοποίησε τα πανύψηλα σχήματα του προκατόχου του, αντιθέτως προσπάθησε να ανοίξει το γήπεδο και να δώσει πιο γρήγορο τέμπο στην επίθεση. Σαν αποτέλεσμα, ο Χέιζ δεν ήταν αγκυροβολημένος στο χαμηλό ποστ, ούτε έπαιρνε τη μπάλα στις 45 μοίρες κάνοντας ζογκλερικά για να φτάσει κοντά στο καλάθι. Κινούμενος ανάμεσα στις γραμμές πήρε αρκετά φάουλ και τέλειωσε φάσεις στη ρακέτα με τους Νικ, Γουίλμπεκιν και Μάνταρ να τον βρίσκουν συνέχεια. Αν φτιάξει και λίγο το σουτ του..

4. Αν και ο Λορένζο Μπράουν ήταν, είναι και θα είναι το βαρόμετρο της Μακάμπι, σήμερα σας παρουσιάζω τον Μπόνζι Κόλσον. Πρώτον γιατί είχα πολλούς γκαρντ, δεύτερον γιατί ήθελα ένα 4άρι. Ντάξει πέρα από την πλάκα, ο Κόλσον ήταν αποδοτικότατος κόντρα στην Εφές με 19 πόντους, 7 ριμπάουντ και το κορυφαίο PIR της ομάδας. Πολύ πιο σοβαρός φέτος, τη στιγμή που πέρυσι έκλεισε τη σεζόν με άσχημες εμφανίσεις, ειδικά στη σειρά με τη Μονακό. Επιλέγει ευλαβικά τα σημεία που θέλει, δεν πλησιάζει πολύ το ζωγραφιστό, κάτι που του βγαίνει ως τώρα, και πλέον διαβάζει πολύ καλύτερα τις προθέσεις των συμπαικτών του, βελτιώνοντας το positioning του. Βέβαια στο μακρινό σουτ έχει μια κυκλοθυμία, αλλά υπάρχει χρόνος να σταθεροποιηθεί. Από τις 8 νίκες της Μακάμπι, οι 6 ήρθαν όταν ο Κόλσον σκόραρε πάνω από 15 πόντους κι είχε το πρώτο ή δευτερο PIR της ομάδας. Αυτά βλέπει ο Κάτας και χαίρεται.

5. Σημαντική νίκη στο Παλαού πέτυχε η Μιλάνο, που προφανώς δεν την επαναφέρει σε τροχιά πλέι οφς, αλλά προς το παρόν την ξαναβάζει στη συζήτηση. Χολ και Σιλντς έδωσαν σχεδόν το μισό σκορ της ομάδας, αλλά ο Νικολό Μέλι ήταν ο πολυτιμότερος για τον Έτορε Μεσίνα. Πέρα από το 16/6/3 της στατιστικής, ο Ιταλός ψηλός κέρδισε συγκλονιστικές μάχες κόντρα στους Βέσελι, Μπίλι και Ννάζι, σκοράροντας με κάθε τρόπο και φθείροντας τους. Στο τέλος μάλιστα ανέλαβε δράση για να κλείσει το ματς. Πρώτα με ένα δύσκολο καλάθι και φάουλ πάνω σε Βέσελι και Λαπροβίτολα, και στη συνέχεια με μια ασίστ στον Χολ, αφού είχε τραβήξει πάνω του την πίσω γραμμή άμυνας της Μπαρτσελόνα. Με τον Μίροτιτς απόντα η Μιλάνο θέλει πολλές αντίστοιχες εμφανίσεις και νίκες για να παραμείνει εντός βολής πλέι ιν ή οκτάδας, για να δούμε αν θα συνεχίσει έτσι.

X factor

Πολλούς υποψήφιους X Factor είχαμε αυτή την εβδομάδα, ξεχώρισε όμως ο Αιζάια Κορντινιέ της Μπολόνια. 23 λεπτά, 12 πόντοι, 8 ριμπάουντ (μιλάμε για γκαρντ το υπενθυμίζω) και σκυλίσια άμυνα πάνω στον Μάρκους Χάουαρντ. Ο Ιβάνοβιτς γύρισε το παιχνίδι με τους Μίλλερ-Μακιντάιρ και Μονέκε σε πρώτο πλάνο, παραγκωνίζοντας τον Χάουαρντ, που τα έκανε σούπα στο πρώτο δεκάλεπτο. Στο δεύτερο ημίχρονο ο σουτέρ της Μπασκόνια πήρε μερικές κατοχές για να ζεσταθεί, αλλά ο Κορντινιέ τον κράτησε στον πάγο, σπάζοντας τα σκριν που του έστηναν και οδηγώντας τον σε σουτ προσευχές που δεν είναι κανένα αντίκρισμα. Πολυπροσώπη και γεμάτη εργαλεία η περιφέρεια του Μπάνκι, ικανή για πολλές ζημιές.

Τα avatar

Το ένα: Ανάμεσα στον Οσμάνι της Εφές με τα 1/10 σουτ και τον Εντγκάρας Ουλάνοβας, πάω με τον Λιθουανό φόργουορντ που ήταν συγκλονιστικά απών. Άποντος σε 27 λεπτά με 2 ριμπάουντ κι ασίστ και 4 φάουλ, τα περισσότερα σε πολύ κακά σημεία. Κόντρα στα θηρία της Παρτίζαν ο Μακσβίτις είχε ανάγκη τον πολύπειρο φόργουορντ να πάει στο χαμηλό ποστ, να πάρει φάουλ, να φθείρει αντιπάλους. Αντ’ αυτού ο Ουλάνοβας άγγιξε το cardio game και δεν πρόσφερε τίποτα, παρά ένα κορμί στο παρκέ. Μιας που πιάσαμε τη Ζαλγκίρις.

Η Λιθουανική ομάδα είναι στο 5-9, σαφώς δεν αποδίδει στο επίπεδο που απαιτείται για να βρεθεί εντός οκτάδας, αλλά δεν θα έλεγα ότι παίζει πολύ πιο άσχημα ή διαφορετικά από πέρυσι. Ούτε το υλικό είναι τόσο καινούριο ή υποβαθμισμένο, εκτός κι αν θεωρούμε τον Μπραζντέικις αναντικατάστατο. Η κουβέντα γίνεται γιατί μετά την ήττα από την Παρτιζάν, οι ιθύνοντες της ομάδας ψάχτηκαν να υπογράψουν τον Τρινκιέρι στη θέση του Μακσβίτις. Ενός προπονητή που πέρυσι ήταν στους φιναλίστ για προπονητής της χρονιάς, και φέτος ούτε δύο μήνες μες τη σεζόν έτριξε η καρέκλα του. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα κλαμπ όπως η Ζαλγκίρις, που θεωρείται περισσότερο μπασκετικό από ότι εταιρεία, που διαφημίζει το μπάσκετ ως θρησκεία. Ο λόγος που ο Λιθουανός συνεχίζει προς ώρας στο πόστο του, είναι γιατί σύσσωμοι οι παίκτες στάθηκαν στο πλευρό του και ζήτησαν να παραμείνει. Κολλάει τέτοια ρωγμή όμως;

Tο δύο: Πάμε λίγο και στη Μπαρτσελόνα, που κατάφερε στο δρόμο για τα μισά της σεζόν να είναι στο 10-4, εντός τετράδας, και με πολύ ωραία εικόνα στο παρκέ. Ωραία, άρα ποιο είναι το πρόβλημα; Περιμένετε ντε. Το λοιπόν. Ο Γκριμάου έχει καταφέρει σε λίγους μήνες να παρουσιάσει μια πραγματική ομάδα στα παρκέ της Ευρωλίγκα, αλλά όσο περνάει ο καιρός φαίνεται πως οι λύσεις του είναι περιορισμένες, παρά τα θετικά αποτελέσματα. Τον πυρήνα του τον έχει βρει, με τους Λαπροβίτολα, Σατοράνσκι, Βέσελι, Μπίλι να δίνουν πολλούς συνδυασμούς για παιχνίδι 2v2, και τους υπόλοιπους να ντύνουν αυτό το σύστημα.

Κάλινιτς, Γιοκουμπάιτις κι Αμπρίνες όμως, χαρακτηρίζονται ως σταθεροί, αλλά σίγουρα απαιτούνται περισσότερα από εκείνους όσο εξελίσσεται η σεζόν. Ειδικά ο νεαρός Λιθουανός φαίνεται πως θέλει χρόνια ψυχοθεραπεία για να σταματήσει να ακούει τα καντήλια του Σάρας. Μας μένουν οι Μπριθουέλα και Πάρρα, που αποκτήθηκαν με πολλές περγαμηνές (δικαίως τις κουβαλούσαν), αλλά ως τώρα δυσκολεύονται να μπουν στο καλούπι του δεύτερου ή και τρίτου βιολιού. Ο Γκριμάου αποφεύγει να βάζει τον Μπριθουέλα με τον Λαπροβίτολα, γιατί θα πέσει το ξύλο της αρκούδας, κι έτσι κολλάει περισσότερο με τον Σατοράνσκι. Αλλά ως καθαρός σκόρερ ή δεύτερος δημιουργός δεν δείχνει να έχει σταθερότητα. Και το usage του δε μπορεί να αυξηθεί. Ο δε Πάρρα παίρνει μπόλικα λεπτά, αλλά προς το παρόν αδυνατεί να βρει το χέρι του, που είναι και το ζητούμενο γιατί τις κινήσεις τις έχει, όπως και το προφίλ του εκτελεστή. Τον Απρίλη θα χρειαστούν και το θράσος που είχαν ως τώρα στις καριέρες τους, και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, αλλιώς ο Γκριμάου θα παίζει με μισή ομάδα. Ίδωμεν.

Τα bloopers

Αυτή την εβδομάδα αντί για φάση της αγωνιστικής σας έχω δύο κλοουνιές. Η πρώτη είναι άλλη μια σπουδαία στιγμή σε crunch time για τον Νικόλα Κάλινιτς, που κάτι του ξέφυγε. Απολαύστε.

Η δεύτερη είναι μια ομορφιά του διαιτητικού τρίο στο Φενέρμπαχτσε-Μονακό, που δεν ξέρω τι όνειρο είδαν και χρέωσαν με τεχνική ποινή τον Τζέιμς επειδή πανηγύρισε ένα τρίποντο. Να κανε και καμιά χειρονομία πάει στο διάολο εδώ δεν υπήρξε απολύτως τίποτα, σιγά τον πολυέλαιο. Κάθε βδομάδα και χειρότερα με το officiating.

Mike James: "Bugün çalınan çılgın teknik hakkında konuşmam lazım. Bu şimdiye kadar duyduğum en çılgın, en uydurma teknik faul. Saçmalık! Bu utanç verici ve gülünç bir durum. EuroLeague, daha iyisini yapmalısınız."
pic.twitter.com/hdWFWiWOyu

— Euroleague Time (@euroleague_time) December 15, 2023

Ο Ολυμπιακός (με την πολύτιμη συνδρομή του Ερωτόκριτου Αλέξανδρου Σεϊζη)

Ήταν μία από τις χειρότερες εμφανίσεις του Ολυμπιακού στη δεύτερη θητεία του Γιώργου Μπαρτζώκα. H λέξη αποκαρδιωτικός ωχριά μπροστά σε αυτά που είδαν οι φίλοι της ομάδας κόντρα στη Βαλένθια. Ο Ολυμπιακός πέρυσι δεν έπεσε σε παραγωγικότητα ούτε μια φορά κάτω από τους 60 πόντους σε όλες τις διοργανώσεις, τη στιγμή που φέτος έχει ήδη τρεις τέτοιες εμφανίσεις (Βαλένθια, Μιλάνο, αιώνιο ντέρμπι για την Α1).

Το παιχνίδι ξεκίνησε με ένα καλό πρώτο πεντάλεπτο για τον Ολυμπιακό, που βρήκε σκορ και δημιουργία από τους ψηλούς, όπως και εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό. Έκτοτε ακολούθησε ένα μπλακ άουτ άνευ προηγουμένου για τα δεδομένα της ομάδας αυτής, προϊόν και της άμυνας που έστησε ο Μουμπρού. Ο Ισπανός κόουτς κατέβηκε πολύ διαβασμένος σχετικά με τις δυνατότητες των παικτών του Ολυμπιακού και ρίσκαρε αρκετά σουτ παικτών χωρίς πολύ καλό ποσοστό, όπως οι Μπραζντέικις, Λαρεντζάκης, Μακίσικ. Αντίθετα, στον Κάνααν, που είναι ο ένας από τους δύο καλύτερους σουτέρ του Ολυμπιακού, έστελνε παγίδες για να ξεφορτωθεί τη μπάλα και να μην έχει καθαρό πεδίο δράσης.

Το αποτέλεσμα ήταν αστοχία, κακές αποστάσεις, εκνευρισμός και πλήρης εξαφάνιση του επιθετικού ρυθμού, όπως και της αυτοπεποίθησης της ομάδας. Όσο η μπάλα έβρισκε σίδερο η ψυχολογία κατακρημνιζόταν στο βαθμό που χάνονταν και πολλά ελεύθερα λέι απ πλέον, χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Παπανικολάου. Ο παίκτης που θα μπορούσε να δώσει σκορ από προσωπική φάση και να ξεμπλοκάρει την ομάδα ήταν ο Γκος, αλλά αργούσε πάρα πολύ να πάρει τις αποφάσεις και οδηγούσε την επίθεση σε σκοτωμένα σουτ. Ο Λαρεντζάκης έκανε χειριστες επιλογές στα σουτ του κι ο Μακίσικ απέχει πολύ από τον game changer που έχουμε συνηθίσει.

Όσο για τους ψηλούς, ο Σίκμα έβγαλε κάποια ελεύθερα σουτ στους συμπαίκτες του, αλλά παραμένει αναξιόπιστη λύση ανάγκης. Ο Πετρούσεφ θέλει αρκετό χρόνο, φαινόταν να μην ξέρει καν τα συστήματα, κι ο Μιλουτίνοφ συνεχίζει τις κακές εμφανίσεις, κάτι που φορτώνει στον Φαλ το βάρος της θέσης. Ομολογουμένως ο Γάλλος ήταν ίσως ο μόνος στο κλίμα του αγώνα, αλλά ως πότε θα παίζει μόνος του τη θέση;

Σίγουρα αυτή η εμφάνιση δεν ήταν ενδεικτική των δυνατοτήτων του Ολυμπιακού, ειδικά στο κομμάτι της κυκλοφορίας της μπάλας και της ταχύτητας του παιχνιδιού. Αλλά έκρουσε δυνατά έναν κώδωνα, αυτόν της ανεπάρκειας σταθερών κι αξιόπιστων σουτέρ. Το πρόβλημα αυτό δε λύνεται Δεκέμβρη μήνα, ούτε βγαίνει η χρονιά μόνο με Πίτερς και Κάνααν, που κάποια στιγμή θα φτάσουν στα όρια τους. Προς το παρόν βέβαια, ο κόουτς Β πρέπει σταδιακά να εισάγει στην ομάδα τους δύο νέους παίκτες του, και να καταφέρει κάποια στιγμή να έχει όλη την ομάδα στη διάθεση του. Όπως και να προετοιμάσει την ομάδα για τα ταξίδια σε Μπολόνια και Λυών μεσοβδόμαδα, που βαθμολογικά είναι τα πλέον κρίσιμα.

Ο Παναθηναϊκός

Πολλαπλά τα κέρδη των Πρασίνων από την εξόρμηση στη Λυών, κυρίως βαθμολογικά. Σε αυτό το πολύ δύσκολο stretch αγώνων το ματς με τη Βιλερμπάν ήταν must win, σαν ένα τσέκποιντ ανάμεσα σε πολύ δύσκολες πίστες σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Αν και το ροζ φύλλο θα μπορούσε να έχει έρθει πολύ πιο εύκολα...

Ο Κώστας Σλούκας έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με τον Παναθηναϊκό γράφοντας 18 πόντους και 12 ασίστ. Ο Έλληνας γκαρντ, είτε μέσω κεντρικού παιχνιδιού, είτε διώχνοντας τη μπάλα στα φτερά, φρόντισε να κρατήσει ζεστούς τους συμπαίκτες του, και ειδικά στους Γκριγκόνις και Μήτογλου. Αμφότεροι ήταν ούλτρα αποτελεσματικοί και στην αρχή και στο τέλος του ματς, όταν η Βιλερμπάν είχε πλησιάσει επικίνδυνα. Ο δε Λιθουανός αγωνίζεται με μια απίστευτη φυσικότητα μακριά από τη μπάλα, που εν συγκρίσει με πέρυσι είναι σαν να βλέπεις κυριολεκτικά διαφορετικό παίκτη. Η τενοντίτιδα στον αχίλλειο τον ταλαιπωρεί βέβαια κι αυτό θα στοιχίσει άρδην στον κόουτς του Παναθηναϊκού, που δεν έχει αμέτρητες επιλογές στα φτερά.

Ξανά θετικός ο Ματίας Λεσόρ, αν και έφαγε αρκετό ξύλο στα ριμπάουντ από τους αλτικούς και μακρείς ψηλούς της Βιλερμπάν, όπως και ο Κέντρικ Νάν που είναι και το μεγάλο κέρδος των τελευταίων αγώνων. Ο Αμερικανός προσαρμόζεται ολοένα και περισσότερο στο διττό ρόλο που του θέτει ο Αταμάν, από τη μία νιώθοντας συνεχώς πιο άνετα με το να απλώνεται και να εκτελεί μακριά από την πρώτη δράση. Από την άλλη επιλέγει πιο εκλεκτικά τις στιγμές που θα πάει στην προσωπική φάση μην εκβιάζοντας καταστάσεις που καταστρέφουν το ρυθμό της ομάδας.

Η άνοδος του Νάν κάπως έχει στείλει πιο πίσω τον Γκραντ στην επιθετική πυραμίδα του Παναθηναϊκού, αλλά αυτό ήταν μάλλον επόμενο. Παρά το ότι ώς τώρα ο Γκραντ απέδωσε τα μέγιστα εκτελεστικά, δεν ήρθε στην Ελλάδα με τίτλους μεγάλου σουτέρ ή σκόρερ. Επομένως ίσως σταδιακά να περνάει στο ρόλο του, και αν κληθεί για κάτι παραπάνω να είναι έτοιμος. Ειδική μνεία αξίζει φυσικά κι ο Κωστακούνμπο, που στο τελευταίο δεκάλεπτο κλήθηκε να παίξει στη θέση του εξουθενωμένου και χιλιοδαρμένου Λεσόρ και τα πήγε περίφημα. Ο 26χρονος σέντερ έλεγξε τους αιθέρες πάνω από το καλάθι του Παναθηναϊκού, είτε μαζεύοντας ριμπάουντ, είτε κόβοντας σουτ και μαζί τα φτερά των αντιπάλων του που κυνηγούσαν την ανατροπή.

Άντε να μην γκρινιάξω πάλι για τον Χουάντσο, γιατί τώρα γύρισε από τον τραυματισμό. Φανταστείτε πάντως αν ο Μήτογλου δεν έμπαινε με τα χίλια στη σεζόν τι πρόβλημα θα είχε ο Παναθηναϊκός στο 4, που τουλάχιστον για τον Έλληνα διεθνή θα ήταν πιο δικαιολογημένο να συμβεί.

Συνολικά ο Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα πλέον, κάτι που φαίνεται και στο παρκέ. Τα ζητούμενα είναι πρώτον να μάθει να κλείνει ματς και να μην χάνει διαφορές, και δεύτερον να μπει και το υπόλοιπο μισό ρόστερ στην εξίσωση. So far so good όμως, δεδομένων των συνθηκών.

 Η επιστροφή

Πάμπλο Λάσο, τα λόγια περισσεύουν.

Back at Wizink Center in a new role, but the memories are everlasting?

A heartfelt tribute to Pablo Laso in his first visit as a rival coach?#EveryGameMatters pic.twitter.com/83JVjJiwZK

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) December 14, 2023