Bill Nessis (follow @vnessis)
Γιώργος Μπαρτζώκας.
Αν και αμφιταλαντεύτηκα αρκετά, δεν το κρύβω, θα επιμείνω ελληνικά. Σίγουρα η πορεία στη διοργάνωση τόσο της Λαμποράλ όσο και της Λοκομοτίβ Κουμπάν είναι εξίσου εντυπωσιακές, καθώς κανένας δεν θα πόνταρε στην αρχή της χρονιάς πως έστω μία από τις δύο θα έφτανε ως το Βερολίνο. Έτσι αποφάσισα να επιλέξω βάσει του πόσο μου άρεσε το μπάσκετ της κάθε ομάδας και γι’ αυτό και λέω Λοκομοτίβ Κουμπάν και Γιώργο Μπαρτζώκα. Αθλητικότητα, γρήγορα πόδια, καλή κυκλοφορία και περιφερειακή εκτέλεση είναι ίσως τα πιο βασικά χαρακτηριστικά της Λόκο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως διαθέτει την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης! Θεωρώ πως όταν ο Έλληνας τεχνικός έχτιζε την ομάδα του το καλοκαίρι, αυτό το στυλ μπάσκετ είχε στο μυαλό του και είναι πολύ σπουδαίο ότι κατάφερε να το παρουσιάσει με αξιοθαύμαστη σταθερότητα μέσα στη σεζόν .
Επιπλέον συν για τον Μπαρτζώκα είναι και ο μεγάλος βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματός του, δεδομένης της απειρίας και της έλλειψης παραστάσεων από το υψηλότερο επίπεδο της Ρώσικης ομάδας . Το ότι κατάφερε και πέρασε winning mentality σε μια ομάδα σαν την Λοκομοτίβ Κουμπάν, είναι ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας της φετινής επιτυχίας του.
Giorgos P. (follow @b_ballguru)
Περάσοβιτς. Στο νήμα, αλλά Περάσοβιτς. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πέτυχε κάτι καταπληκτικό, και έπαιξε με τρόπο που επιτάσσει η εξέλιξη. Υπολογισμένα σουτ βάσει της αξίας τους, άμυνα με αλλαγές, παίκτες που καλύπτουν παραπάνω από μία θέσεις, ου μην και τρεις. Είχε όμως στα χέρια του και τρεις παίκτες οι οποίοι είναι ομολογουμένως υψηλότατου επιπέδου. Ο Ντιλέινι ήταν ήδη διακαής πόθος του εδώ και χρόνια, ο Ράντολφ ήδη από πέρυσι έδειξε πως το ΝΒΑ τον άφησε για ανεξηγήτους λόγους, και ο Κλαβέρ είναι ένας power forward πρώτης γραμμής, με σημαντικότατη συμβολή στην εθνική Ισπανίας στο προηγούμενο ευρωμπάσκετ. Το ρόστερ σίγουρα μπορούσε να παίξει το μπάσκετ του προπονητή από την αρχή, πράγμα που φυσικά πιστώνεται στον πολύ καλό Ελληνα κόουτς.
Ο Περάσοβιτς από την άλλη, μέχρι και με την επιλογή Μπουρούση είχε στα χέρια του μία "τρύπα". Το ότι κατάφερε να πείσει όλη την ομάδα να τρέχει για εκείνον στην άμυνα είναι αξιοθαύμαστο. Οι Βάσκοι μέχρι ένα προχωρημένο σημείο της σεζόν ήταν ο,τι καλύτερο κυκλοφορούσε αμυντικά στην Ευρώπη. Επίσης, ο προπονητής τους ανέδειξε έναν υποτιμημένο παίκτη σε απόλυτο πασπαρτού-πρωταγωνιστή, χτίζοντας πάνω στα χαρίσματα του όλη την φιλοσοφία της Λαμποράλ. Ο φετινός Χάνγκα και ο ρόλος του στην ομάδα είναι καθαρά έργο του Κροάτη, και η συγκεκριμένη δημιουργία ήταν που επέτρεψε να ελαχιστοποιηθούν οι απουσίες των Μπέρτανς και Κοζέρ για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Οι τραυματισμοί, εξάλλου, δεν ήταν καθόλου λίγοι. Παρόλα αυτά η Μπασκόνια διατήρησε αναλλοίωτο τον χαρακτήρα της (άμυνα, τρέξιμο), και κατάφερε σταθερά να κατανικήσει ακόμη και τα μόνιμα μειονεκτήματα της, όπως η αστάθεια στο μακρινό σουτ. Ολη τη χρονιά, ο Περάσοβιτς πάλευε με κύματα και προσπερνούσε σκοπέλους.
Leon T. (follow @Lonis_T)
Πάντα απεχθανόμουν τα διλήμματα. Αυτός που θέτει το ερώτημα, περιορίζοντας το σε 2 πιθανές απαντήσεις φαινομενικά το κάνει πιο εύκολο, αλλά πολλές φορές αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να σε καθοδηγήσει στην απάντηση που ο ίδιος θέλει. Μια γρήγορη ματιά στην ιστορία αυτού του τόπου θα ήταν αρκετή για να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο1. Παρόλα αυτά όμως, επειδή μου αρέσει να έχω άποψη (σχεδόν) για τα πάντα γύρω από το μπάσκετ θα πάρω κι εγώ θέση στην ερώτηση του Γιώργου επιλέγοντας τον συνονόματό του κόουτς Μπι.
Και οι δυο προπονητές παρουσίασαν φέτος ομάδες πολύ ανταγωνιστικές και παράλληλα θεαματικές. Οι λόγοι που επιλέγω τον Μπαρτζώκα είναι ότι θεωρώ το μπάσκετ που έπαιξε, ένα στυλ παιχνιδιού που όλο και πιο συχνά θα το συναντάμε στο μέλλον. Η πολύ καλή άμυνα ήταν κοινός τόπος και των 2 ομάδων. Η μεν Λοκομοτιβ ήταν πρώτη στο DEFrtg με 98.8, ενώ η Μπασκόνια ήταν τρίτη με 100.
Η διαφορά των 2 ομάδων ήταν στην επίθεση. Η Λοκομοτιβ βάσιστηκε σε παιχνίδι με χαμηλό Pace (71,2) και στόχος ήταν μέσα από το πολύ καλό passing game να βρίσκει τα καλύτερα σουτ (eFG=52.9%). Σούταραν πολλά τρίποντα (44% των συνολικών FG) με ποσοστό ευστοχίας 36.6% και όλα αυτά μαζί τους έδωσαν OFFrtg = 107.2 (8η συνολικά, ενώ η Μπασκόνια είναι 10η με 105.7).
Αν θυμηθούμε τους 4 παράγοντες του Dean Oliver, αυτό που έκανε καλύτερα η Λόκο, ήταν να βρει τις καλύτερες προϋποθέσεις για σκορ και να έχει μεγαλύτερη ευστοχία από τους αντίπαλούς της. Χαρακτηριστικό ήταν τον τελευταίο ματς κόντρα στην Μπαρτσελόνα, όπου οι Καταλανοί «έλεγξαν» τους 3 από τους 4 παράγοντες, όμως η μεγάλη διαφορά στην ευστοχία έδωσε τη νίκη στους Ρώσους. Από την άλλη η Μπασκόνια βασίστηκε και αυτή στην πολύ καλή της άμυνα, με στόχο όμως να πάει σε γρήγορες επιθέσεις και να σκοράρει στο transition. Μπορεί τα ποσοστά της να ήταν λίγο χειρότερα από της Λοκομοτιβ, αλλά οι παραπάνω κατοχές και οι πόντοι στον αιφνιδιασμό τους κάνανε να καλύπτουν αυτή τη διαφορά.
Ο συνδυασμός της Λοκομοτιβ με γρήγορα γκαρντ που μπορούν να αλλάζουν στα σκριν (ακόμα και με ψηλότερους αντιπάλους2), ψηλούς που μπορούν να παίξουν με πρόσωπο στο καλάθι και να τραβήξουν τους αντίπαλούς τους στο τρίποντο (όπου ένοιωθαν άβολα3), πολλούς καλούς σουτέρ που ανοίγουν το γήπεδο για τις διεισδύσεις του Ντιλέινι, και τον καλύτερο άσσο της Ευρωλίγκας αποτέλεσε ένα εκρηκτικό μείγμα. Επόμενος στόχος ο ημτελικός με τη ΤΣΣΚΑ.
Σημειώσεις:
1. Καραμανλής ή τανκς, ευρώ ή δραχμή, ναι ή όχι, κιθαρίστας ή ντράμερ κτλ
2. Ειδικά ο Ντρέιπερ ήταν εντυπωσιακός σε αυτό
3. Σίνγκλετον Vs Τόμιτς στο τελευταίο δεκάλεπτο του τελευταίου αγώνα
Panos Roumpas (follow @pankats21)
Κόουτς Τρινκέρι συγγνώμη, αλλά Περάσοβιτς.
Όταν μου ζητήθηκε από τον γκουρού να επιλέξω τον καλύτερο προπονητή της Ευρωλίγκα, είχα ένα πολύ μεγάλο δίλημμα. Αν θα διάλεγα τον Αντρέα Τρινκέρι ή τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς, αδικώντας σαφώς τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Αυτό έγινε για έναν και μόνο λόγο. Η δυσκολία του ομίλου στο ΤΟΠ 16, που ήταν και το 50% των αγωνιστικών υποχρεώσεων των ομάδων, στον οποίο ήταν οι 2 πρώτοι, είχε σαφέστατα υψηλότερα εμπόδια από τον όμιλο της Λοκομοτίβ. Το 3-0 απέναντι στον Παναθηναϊκό, και ειδικά με τον τρόπο που αυτό έγινε, έγειρε την πλάστιγγα με το μέρος του Κροάτη τεχνικού. Οι λόγοι για αυτή την επιλογή ήταν τρεις κατά βάση.
Παρουσίασε μία ομάδα με αρκετά νέα πρόσωπα, κάτι που δεν είναι και πολύ συνηθισμένο στην Ευρωλίγκα τα τελευταία 3 χρόνια. Αν σκεφτούμε ότι οι Βάσκοι πέρυσι στα μέσα της χρονιάς πούλησαν τον Τόμας Ερτέλ, ό,τι καλύτερο είχαν στο ρόστερ τους, κανείς δεν περίμενε ότι θα έφταναν μέχρι το Φάιναλ Φορ. Άνταμς και Χάνγκα κατά πρώτο λόγο και Τζειμς κατά δεύτερο, δημιούργησαν μια τριάδα νέων προσώπων που άφησαν το στίγμα τους στη πορεία μέχρι το Βερολίνο.
Δευτερευόντως παρουσίασε μια μπασκετική πρόταση που συνδύασε ταχύτητα, έκρηξη, υψηλό ρυθμό και εξαιρετική άμυνα. Οι Βάσκοι ήταν δεύτεροι σε τέμπο, από άποψη κατοχών, έψαχναν το καθαρό τρανζίσιον σε κάθε ευκαιρία, δημιουργούσαν πολλά ρήγματα χάρις στο εξαιρετικό ταλέντο των γκαρντ τους, και στην άμυνα ήταν εξαιρετικοί. Πρώτοι σε κλεψίματα και τάπες στο ΤΟΠ 16, καθώς και δεύτεροι στον δείκτη του defensive rating. Επίσης η εκμετάλλευση του Μπουρούση στην επίθεση τόσο δημιουργικά, όσο και εκτελεστικά άγγιξε τη τελειότητα, τη στιγμή που στην άμυνα δεν τον ανάγκαζε να κάνει hedge out μέχρι τα εννιά μέτρα, κάτι που θα τον εξέθετε αλλά και θα τον έφθειρε με κούραση και φάουλ.
Παρά τους πάμπολλους τραυματισμούς μέσα στη χρονιά, πάντα έβρισκε λύσεις από το υπάρχον ρόστερ, χωρίς να κάνει ούτε μία προσθήκη μέσα στη σεζόν. Και οι τραυματισμοί δεν ήταν λίγοι. Ο Μπέρτανς πάτησε παρκέ πρώτη φορά τον Φεβρουάριο, λόγω της ρήξης χιαστών, ο Σενγκέλια έχει λείψει συνολικά περίπου 4 μήνες. Ο Φαμπιέν Κοζέρ είναι στα πιτς το τελευταίο δίμηνο με πρόβλημα στη μέση, ενώ και ο Χάνγκα έχασε σχεδόν όλη τη σειρά των Playoffs στην οποία δεν αγωνίστηκαν καθόλου και οι Σενγκέλια, Κοζέρ. Δεν είναι και λίγο.
