Πρωί της 19ης Μαϊου 2023. Η Μπαρτσελόνα έτρεχε ένα φοβερό σερί, αήττητη σε όλες τις διοργανώσεις για πάνω από ένα μήνα με τελευταία ήττα της από τη Μπιλμπάο για το Πρωτάθλημα στις 9 Απριλίου. Σε αυτό το διάστημα, ο Νικόλα Μίροτιτς έγραψε κορυφαία νούμερα και διένυσε μία από τις παραγωγικότερες φάσεις της καριέρας του. Μπροστά του(ς) ένα από τα σπουδαιότερα ματς αμφοτέρων, κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης σε Φάιναλ 4 της Ευρωλίγκα, κι ενώ ένα μήνα νωρίτερα ο Μίρο την είχε φιλοδωρήσει με 23 ποντάκια, κάνοντας ότι ήθελε στο παρκέ.

Σε μια σεζόν που έμοιαζε χαμένη και καταδικασμένη να αποτύχει, η Olimpia Milano δείχνει να έχει γυρίσει το παιχνίδι, να σκαρφαλώνει στην κατάταξη και να βρίσκεται πλέον ένα δυνατό finish μακριά από το να πετύχει το (πριν δύο μήνες) αδιανόητο: την πρόκριση στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας.

Αν υπάρχει έστω και ένας που πίστευε πριν την έναρξη της Ευρωλίγκα ότι μετά από δέκα αγωνιστικές η Μιλάνο θα ήταν στο 3-7 με έξι συνεχόμενες ήττες και εικόνα αποκαρδιωτική, ας μιλήσει τώρα ή ας σωπάσει για πάντα. Ας είμαστε ειλικρινείς, ο μέσος θεατής της Ευρωλίγκα θα την κατέτασσε κάπου μεταξύ τετράδας και οκτάδας, ας πούμε tier 2-3 για να είμαστε σύμφωνοι, και θα ήταν η πιο ασφαλής πρόβλεψη που θα μπορούσε να γίνει για αυτή την ομάδα. Στη φετινή Ευρωλίγκα όμως, κανείς δεν εγγυάται την ασφάλεια σου.

Γεμάτοι σασπένς, αγωνία και ωραίο μπάσκετ οι δύο ημιτελικού του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, στους οποίους επικράτησαν Εφές και Μπαρτσελόνα, με πολύ διαφορετικούς τρόπους. Η πρώτη απέφυγε την πλήρη ανατροπή της ΤΣΣΚΑ, η δεύτερη πήγε σε όλο το παιχνίδι δίπλα δίπλα με τη Μιλάνο, για να ξεχωρίσει ελάχιστα στο τέλος. Πάμε να δούμε τα σημεία που έκριναν τους νικητές, δια χειρός Pete και Ευάγγελου.

Στο θεωρητικά πιο αμιφίρροπο ζευγάρι από τα τέσσερα των πλέι οφ της Ευρωλίγκα, Μιλάνο και Μπάγερν αναμετρώνται σε μία "μάχη φιλοσοφίας". Οι δυο Ιταλοί προπονητές, Μεσίνα και Τρινκιέρι, έχουν δομήσει τα σύνολα τους γύρω από την ομαδικότητα, στρέφοντας τα όμως σε ξεχωριστούς αγωνιστικούς δρόμους, οι οποίοι εν πολλοίς καθορίζονται από το διαθέσιμο υλικό. Επιθετική και εύστοχη η Μιλάνο, αμυντικά στιβαρή και μαχητική η Μπάγερν, κατέληξαν στην κανονική περίοδο με το ίδιο ρεκόρ, αλλά με διαφορετικές εντυπώσεις. Οι Μιλανέζοι έπραξαν το αναμενόμενο βάσει της στελέχωσης, οι δε Βαυαροί έφτασαν ομολογουμένως σε υπέρβαση. Θα μπορέσουν άραγε να φανούν ανταγωνιστικοί οι τελευταίοι, απέναντι σε ένα σύνολο που κέρδισε τις μεταξύ τους μονομαχίες στην κανονική περίοδο; Για να το καταφέρουν, θα πρέπει να υπερβάλλουν εαυτό για μία ακόμη φορά.

Πριν τον αγώνα μεταξύ Ολυμπιακού και Ολίμπια Μιλάνο συναντηθήκαμε με τον Λουίς Σκόλα, στο ξενοδοχείο Grand Hyatt Athens.

Ο σπουδαίος αρχηγός της εθνικής Αργεντινής και ηγέτης των Μιλανέζων κουβέντιασε μαζί μας για μισή ώρα, λες και μας ήξερε από καιρό.

"Αγαπημένος των οπαδών λόγω της τραχιάς σφουγγαρίστρας από κατσαρά μαλλιά [...], ο Ντέλα Βάλε ανακοίνωσε στο προσωπικό των Buckeyes ότι σκοπεύει να επιστρέψει στην Ευρώπη, για να ξεκινήσει επαγγελματική καριέρα." Περίπου με αυτά τα λόγια αναφέρεται το ρεπορτάζ της USA Today στην απόφαση του Ιταλού γκαρντ να εγκαταλείψει το κολέγιο του Ohio State πριν πέντε χρόνια. O αρθογράφος μάλλον τότε δεν ήξερε, για αυτό και δεν συνόδεψε τα γραφόμενα με τη φράση " ... και να αλλάξει το ρουν της μπασκετικής ιστορίας στην Ευρώπη".

‘’Here’s Johnnyyyy’’ είναι η ατάκα από την περίφημη ταινία ‘’Τhe Shining’’, με τον Τζακ Νίκολσον στον πρωταγωνιστικό ρόλο, περίπου ως τρελός του χωριού. Κάπως έτσι θα μπορούσα να περιγράψω την ομάδα από το Μιλάνο τα τελευταία χρόνια. Κάθε σεζόν ξεκινάει με προσδοκίες, ή για να είμαι πιο ακριβής με φιλοδοξίες να είναι καλύτερη από την προηγούμενη σεζόν. Στο τέλος όμως, η κατάληξη παραμένει η ίδια. Απογοήτευση, κακό μπάσκετ, παίχτες σε κατάσταση-yolo και το καλοκαίρι αρκετές μεταγραφές, αφού "λεφτά υπάρχουν", με σκοπό να αλλάξει προς το καλύτερο το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας στη διοργάνωση. Φέτος ο προπονητής παρέμεινε ο ίδιος, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Σιμόνε Πιανιτζιάνι, ενώ ουκ ολίγοι γνωστοί και εξαιρετικοί παίχτες ήρθαν στο Μιλάνο, όπως οι Τζέιμς και Νέντοβιτς. H περιφέρεια θα είναι η πιο… ‘’εκρηκτική’’ και γρήγορη στην Ευρωλίγκα, με τάση όμως προς το iso παιχνίδι, με ερωτηματικό το πώς θα εκμεταλλευτούν οι Μιλανέζοι τους ικανότατους πλάγιους σουτέρ και ψηλούς που έχουν. Θα καταφέρει κάτι παραπάνω η ομάδα από την πρωτεύουσα της μόδας, ή θα μείνουμε θεατές στο ίδιο έργο;

Μία από τις πιο αλλοπρόσαλλες ομάδες, οι οποίες κάθε χρόνο ξεκινάει με υψηλές βλέψεις τη χρονιά στην Ευρωλίγκα και στο τέλος καταλήγει «μπασκετικό ανέκδοτο» είναι η η Μιλάνο. Φέτος για άλλη μια χρονιά πραγματοποίησε ηχηρές μεταγραφές, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, με τους Νέντοβιτς και Τζέιμς να «κλέβουν» την παράσταση. Όπως σχεδόν πάντα, βλέπουμε την ομάδα της Ολίμπια (πια) να έχει αποκτήσει στην περιφερειακή της γραμμή, παίκτες ballhoggers, αν μας επιτρέπεται να χαρακτηρίσουμε έτσι όσους χρειάζονται πάνω από μία μπάλα στην διάρκεια των αγώνων τους. Καθώς το φαινόμενο δεν είναι φετινό, αλλά ακολουθεί την ομάδα του Μιλάνου χρόνια τώρα, θα κάνουμε μια αναδρομή των τελευταίων χρόνων στο backcourt των «Ιταλών».

Η Αρμάνι Μιλάνο είναι τελείως χάλια, δεν λέει κανείς τίποτα, όμως τουλάχιστον τα παιχνίδια της έχουν σκορ και θέαμα, βλέπονται ευχάριστα. Επίσης, διαθέτει δύο θαυμάσιους (σχεδόν) νεαρούς ψηλούς, των οποίων οι φετινές επιδόσεις δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητες. Ουσιαστικά στην πρώτη τους γεμάτη χρονιά στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, οι 24χρονοι Αρτούρας Γκουντάιτις και Κέιλεμπ Ταρζέφσκι είναι μια αληθινή όαση στην μέτρια εικόνα των Ιταλών, κι ας συνέβη αυτό εν μέρει από σπόντα, λόγω της πλήρους αναξιοπιστίας του Πάτρικ Γιανγκ. Κι εκείνος όμως να έπαιζε, πιθανότατα να μην παρουσίαζε το όμορφο θέαμα που βλέπουμε από τον Λιθουανό και τον Αμερικάνο. Οι δυο τους έχουν μοιραστεί τους ρόλους στην θέση 5 των Μιλανέζων , σε μία άτυπη σκυταλοδρομία που αδικεί τις δυνατότητες τους. Αρκεί να σας πω πως ο βασικός πλέι μέικερ Τζόρνταν Θίοντορ έχει μοιράσει τις περισσότερες ασίστ του στον ... διπλανό του, Βλάντιμιρ Μίτσοφ, όταν όλες οι άλλες ομάδες της Ευρώπης έχουν έναν συνδυασμό κοντού-ψηλού στην κορυφή των επαναλαμβανόμενων μοτίβων πάσας. Τρέχα γύρευε.