Παρότι η πλέον γνωστή “Battle of Los Angeles” είναι η τελευταία ομώνυμη δισκογραφική δουλειά των Rage Against The Machine, διαβάζοντας πρόσφατα ένα άρθρο του Ringer αναφορικά με την επέτειο των 20 χρόνων από την αρχική κυκλοφορία αυτής της δισκάρας, ενημερώθηκα πως δεν είναι η μόνη. Η πρώτη «μάχη του Los Angeles» χρονολογείται αρκετά μακριά, το 1846, στα ξεκινήματα του Αμερικανομεξικάνικου πολέμου, όταν οι Μεξικάνοι κάτοικοι της περιοχής εξεγέρθηκαν ενάντια στους Αμερικάνους - τι αντίφαση ε; Να λέγονται «Αμερικάνοι» οι απόγονοι όσων ήρθαν από άλλη ηπειρο και όχι οι γηγενείς Αμερικάνοι κάτοικοι. Ο τίτλος χρησιμοποιείται επίσης, για να περιγραφεί ο συναγερμός που ενεργοποιήθηκε και μόνο στην υποψία, πως ένα ιαπωνικό υποβρύχιο είχε φτάσει στις ακτές της πόλης το 1942, χωρίς εν τέλει αυτό να είναι αληθές, ή να προκληθεί κάποια σύγκρουση.

Εδώ και καιρό οι «ειδικοί» λέγανε ότι η επόμενη χρονιά στο ΝΒΑ θα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που τελείωσε. Το βασικό επιχείρημα ήταν ότι περίπου το 40% των παικτών που τελείωσε τη χρονιά θα ήταν χωρίς συμβόλαιο και πολλές ομάδες είχαν χώρο για να τους προσελκύσουν. Επιπλέον, μετά από τους τραυματισμούς των Durant και Thompson στους τελικούς, πολλές ομάδες θεώρησαν ότι θα έχουν ελπίδες για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα την επόμενη χρονιά και αναμένονταν αρκετές ανταλλαγές, όπως και έγινε.

Αφού πέρασαν μερικές μέρες που το μόνο που έβλεπες σε όλα τα timeline των social media ήταν το τρίποντο του Lillard από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες, όπως και την ερώτηση "what time is it" να σου χτυπάει το κεφάλι σαν οξύς πονοκέφαλος, πλέον μπορούμε να γράψουμε δυο λόγια για ένα ακόμα ναυάγιο των αγαπημένων μου Thunder.

Ωραία εποχή η άνοιξη. Η μέρα μεγαλώνει, ο καιρός γίνεται καλύτερος, ανθίζουν τα λουλούδια, εμφανίζονται οι αλλεργίες και αρκετά πρωταθλήματα/διοργανώσεις μπάσκετ όπως το ΝΒΑ βαδίζουν ολοταχώς στην τελική ευθεία, όσον αφορά την κανονική τους διάρκεια. Αρκετές ομάδες μοιάζουν να παλεύουν για την είσοδο στα playoffs, που δεν το περιμέναμε αρκετοί στην αρχή της χρονιάς, όπως το Σακραμέντο ή οι Κλιπερς, οι Μπακς είναι πιθανό να τελειώσουν με το καλύτερο ρεκόρ στη λίγκα, ενώ ο μέχρι πρότινος απόλυτος βασιλιάς της Ανατολικής περιφέρειας, Λεμπρόν Τζέιμς, ίσως μείνει εκτός νυμφώνος και έχει αρχίσει ήδη από το All Star να καταστρώνει τα σχέδια για το «θερμό» καλοκαίρι που έρχεται. Βέβαια, ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα παραμένει το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη, με τα μεγάλα φαβορί να είναι ο Τζέιμς Χάρντεν και ο «δικός μας» Γιάννης. Ή μήπως τελικά η λαϊκή ρήση «στους δύο, τρίτος δε χωρεί» είναι λανθασμένη; Και ποιος μπορεί να είναι αυτός ο τρίτος; Μα, ο Πολ Τζορτζ φυσικά, με την εξαιρετική χρονιά που πραγματοποιεί, κατά την οποία φαίνεται να έχει αναδειχτεί ως ο νούμερο ένα παίχτης της ομάδας του Ράσελ Ουέστμπρουκ.

Επιστροφή μετά από κάποιους μήνες απουσίας και για μένα λοιπόν. Και η αφορμή για το προσωπικό comeback δεν είναι άλλη από τη πορεία των Thunder μέχρι στιγμής στη Regular Season. Έχοντας ξεκινήσει με 7 σερί ήττες τη σεζόν, οι “Kεραυνοί” βρίσκονται πλέον στη 3η θέση της Δύσης με ρεκόρ 24-13 . Φυσικά πρέπει να κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι μέχρι στιγμής είχαν το ευκολότερο πρόγραμμα. Ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχουν βελτιώσει την άμυνα τους τρομακτικά και βρίσκονται στη πρώτη θέση όσον αφορά του Def Rating, δηλαδή το πόσους πόντους δέχονται ανά 100 κατοχές. Πέρσι βρίσκονταν στην 9η θέση στην αντίστοιχη στατιστική κατηγορία. Τι άλλαξε; Είναι όντως καλύτεροι φέτος; Μέχρι που θα φτάσουν; Ας τα δούμε αυτά σιγά σιγά.

O 26αχρονος Καλιφορνέζος αποτελεί εδώ και χρόνια έναν από τους καλύτερους παίχτες στη θέση του, έναν εξαιρετικό two-way forward, τον ηγέτη και franchise παίχτη της ομάδας των Pacers. Βρίσκεται στο ΝΒΑ από το 2010, οπότε επιλέχτηκε από τη νυν ομάδα του στο νούμερο 10 του draft, προερχόμενος από το Fresno State College. Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αν «έχει ακουμπήσει το ταβάνι του» ως παίχτης της Indiana ή αν ήρθε η ώρα να αποχωρήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις φήμες περί ανταλλαγής του πριν από ένα μήνα, καθώς και το ότι το καλοκαίρι του 2018 θα μπορεί να βγει στην αγορά ως free agent και να επιλέξει έναν οργανισμό που θα μπορεί να του προσφέρει πολλά περισσότερα και, γιατί όχι, την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα.

Μόλις λίγα χρόνια πριν, οι Indiana Pacers ήταν σχεδόν εκεί, στο τέλος της διαδρομής. Για δύο σερί χρονιές η ομάδα της Indianapolis συναγωνίστηκε στα ίσια, στους τελικούς της Ανατολής, τους πανίσχυρους Miami Heat. Έμοιαζε να τους λείπει ένα τελευταίο κομμάτι για το επόμενο βήμα, τη στιγμή μάλιστα που ο Paul George βρισκόταν ένα βήμα πριν το “superstar status”. Όλα αυτά μέχρι τη σοκαριστική στιγμή του τραυματισμού του το καλοκαίρι του 2014 σε αγώνα προετοιμασίας της Team USA για το FIBA World Cup. Κι ενώ τότε όλοι αναρωτήθηκαν αν και πότε ο George θα μπορέσει να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή του, η διαδρομή του αυτά τα δύο χρόνια είναι πραγματικά εντυπωσιακή.