Η πορεία της ομάδας πριν τον τραυματισμό του PG13

Οι Pacers υπό τις οδηγίες του Frank Vogel (ανέλαβε την ομάδα τον Ιανουάριο του 2011) πραγματοποίησαν εξαιρετικές εμφανίσεις και όλα συνηγορούσαν στο ότι αποτελούσαν μία ανερχόμενη δύναμη στην ανατολική περιφέρεια, με τον Paul George να ανεβάζει τα νούμερά του χρόνο με το χρόνο και να ηγείται της ομάδας.

Τη σεζόν 2010/11 , στη rookie χρονιά του George,  οι Pacers αποκλειστηκαν αμεσως από τους Bulls, οι οποίοι είχαν τερματίσει στην πρώτη θέση της ανατολικής περιφέρειας. Την επόμενη σεζόν, με «πρώτο βιολί» της ομάδας τον Granger και με συμπαίχτες τους G.Hill, D.West, έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά της περιφέρειας -έχοντας αποκλείσει τους Magic, κερδίζοντας για πρώτη φορά σειρά playoff ύστερα από το 2005- όπου με συνολικό σκορ 4-2 έμειναν εκτός τελικών της ανατολής από τους «κακούς τους δαίμονες», Μiami Heat. Με τον Granger να είναι εκτός λόγω τραυματισμού, ήρθε η ώρα για τον PG-13 να κάνει το step up.

Τη σεζόν 2012/13 οδήγησε την ομάδα στον τίτλο της Central Division και στους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας, όπου η Indiana αποκλείστηκε από τους πρωταθλητές Heat σε μια εκπληκτική σειρά που πήγε στο έβδομο παιχνίδι. Αυτη ήταν και η χρονιά που έβαλε για τα καλά τον George στο προσκήνιο ως superstar, καθώς κέρδισε το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίχτη, συμμετείχε για πρώτη φορά σε All Star και ήταν μέλος της δεύτερης αμυντικής πεντάδας στο ΝΒΑ, δείγμα ότι είναι ένας εξαιρετικός forward και στις δύο μεριές του γηπέδου. Η πρώτη θέση στην ανατολή τη σεζόν 2013/14 έδωσε το πλεονέκτημα έδρας στην Ιντιάνα, που έφτασε ξανά στους τελικούς της περιφέρειας εναντίον των Heat (στη σειρά που είναι γνωστή για το περίφημο «φύσημα» του Stephenson στο αυτί του Lebron) . Φάνταζε η ιδανική ευκαιρία για να βρεθούν οι Pacers στους τελικούς του ΝΒΑ , όμως απέτυχαν για άλλη μια φορά χάνοντας τελικά με 4-2. Ο Paul George στα 23 του έκανε ό,τι μπορούσε για να τους οδηγήσει στους τελικούς, όντας πρώτος σκόρερ ανάμεσα στις δύο αντίπαλες ομάδες με 24 πόντους μέσο όρο, έχοντας επίσης 4 ασίστ, 5,3 ριμπάουντ και σουτάροντας με 45% εντός πεδιάς.

Ιδού τα στατιστικά στοιχεία στα τέσσερα πρώτα χρόνια παρουσίας του στο ΝΒΑ, με τη βελτίωση που παρουσίαζε να είναι αλματώδης, όπως άλλωστε και ο αντίκτυπος στο παιχνίδι της ομάδας του.

Η επιβράβευση για τον ίδιο ήρθε το καλοκαίρι του 2014 όταν και κλήθηκε στην εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών για να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ισπανίας. O νεαρός όμως forward στάθηκε άτυχος. Σε μια προπόνηση, στην προσπάθειά του να μαρκάρει το Harden, έπεσε άτσαλα στη μπασκέτα, με αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα περόνης. Παρά τις εκτιμήσεις ότι δεν θα αγωνιστεί καθόλου εκείνη τη σεζόν, επανήλθε στους αγωνιστικούς χώρους για τα τελευταία έξι παιχνίδια, αγωνιζόμενος για περίπου 15 λεπτά το ματς, σκοράροντας 8,8 πόντους.

Μετά τον τραυματισμό και τα πρώτα προβλήματα

Η σεζόν 2015/16 βρήκε δύο κομβικούς παίχτες της ομάδας να αποχωρούν. Ο West μετακόμισε στους Spurs και ο Hibbert με ανταλλαγή στους Lakers. Με αυτό τον τρόπο το front office των Pacers θέλησε να δείξει πως έκλεισε ο κύκλος της ομάδας που έφτασε μέχρι τους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας και πως θα έχτιζαν γύρω από τον George. Ακολουθησε η αποχώρηση του κολλητού φίλου του, George Hill, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να είναι ο μοναδικός που έχει απομείνει από εκείνη την εξαιρετική ομάδα. Ξεκινησε έτσι μια προσπάθεια να μετατραπεί η Ιντιάνα από μια σκληροτράχηλη, αμυντική ομάδα σε μια πιο σύγχρονη, που θα ακολουθεί τις τάσεις του μπάσκετ με έμφαση στο smallball. Ο PG-13 πλαισιώθηκε με παίχτες όπως ο Teague, o Miles, o Turner, ο Young, o Ellis που θα προσπαθήσουν να οδηγήσουν τους Pacers στην επόμενη μέρα, αρκεί να μείνει ο ίδιος στην ομάδα μετά το πέρας του συμβολαίου του.

Αποδεικνύονται αυτά ικανά να τον κρατήσουν στην ομάδα και να μετατρέψουν την Ιντιάνα πάλι στη winning team που ο ίδιος επιζητά; Αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα πορεία τους θα μπορούσαμε να απαντήσουμε πως όχι. Ναι μεν οι Pacers βρίσκονται σε τροχιά playoffs, απέχουν όμως κατά πολύ από το μπάσκετ που οραματίζεται ο Bird και ο ηγέτης τους.

Όπως φαίνεται από τα στατιστικά ούτε το επιθετικό τους παιχνίδι είναι καλό ούτε όμως και το αμυντικό, κάτι για το οποίο φημίζονταν όταν είχαν φτάσει έως τους τελικούς της ανατολής. Ναι μεν έχουν βελτιωθεί επιθετικά από εκείνη τη χρονιά αφού είχαν OffRtg 101.5 ενώ τώρα 105.1, αλλά αμυντικά από την πρώτη θέση που είχαν σε DefRtg με 96.7 τώρα δέχονται σχεδόν 10 περισσότερους πόντους ανά 100 κατοχές, έχοντας 105.8. Είναι μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερο επιθετικό ταλέντο και με τους αντιπάλους να θέτουν ως προτεραιότητα να περιορίσουν τον George, αφού έτσι θα είναι πιο εύκολο να φτάσουν στη νίκη. Το πόσο σημαντικός είναι φαίνεται από τα στατιστικά εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Με την παρουσία του στην κατηγορία +/- έχουν +2,3 ενώ όταν δεν αγωνίζεται -6,9 ή αν το δούμε σε advanced stats, σε NetRating έχουν +2,3 με αυτόν και -6,4 χωρίς.

Η αλλαγή προπονητή έχει συμβάλει σε αυτό. Όμως εδώ είναι το παράδοξο με την επιλογή που έκανε η Indiana. Ο Vogel, με τον οποίο ο George είχε εξαιρετική συνεργασία, έδωσε τη θέση του στον βοηθό του,.ΜcMillan, ο οποίος έχει διατελέσει προπονητής στους Blazers, οι οποίοι υπό τις οδηγίες του δεν διακρίνονταν για τον υψηλό ρυθμό που είχαν στο παιχνίδι τους. Σύμφωνα με το επίσημο site του ΝΒΑ, στις τρεις τελευταίες του χρονιές στο Πόρτλαντ είχαν το μικρότερο pace από όλες τις ομάδες, ενώ μόνο την τελευταία του χρονιά είχαν πάει καλύτερα αφού είχαν τον 14ο υψηλότερο ρυθμό. Οι Pacers ίσως χρειάζονται χρόνο για να παρουσιάσουν μια καλύτερη εικόνα, όμως ήδη τα παραπάνω πιθανώς να παίξουν ρόλο στην απόφαση που θα πάρει ο George το καλοκαίρι του 2018.

Το θέμα της θέσης 4

Ένα ακόμη πρόβλημα, εξάλλου, στην σχέση ομάδας-George, είναι η αρνητική στάση του παίκτη να μεταβεί στη θέση του power forward ώστε να «εξυπηρετήσει» καλύτερα το small ball που συνηθίζουν οι ομάδες της ανατολής, κάτι που έχει τονίσει ο ίδιος και παλαιότερα. "Δεν ξέρω αν είμαι φτιαγμένος για την θέση 4, δεν ξέρω αν είναι αυτή η θέση μου. Δεν νιώθω άνετα με αυτό, ανεξάρτητα από την περίσταση"

Όπως βλέπουμε δεν ήταν ακριβώς φειδωλός στις δηλώσεις του. Τα πλεονεκτήματα της αλλαγής θέσης δεν στάθηκαν ικανά να τον πείσουν να χρησιμοποιείται για αρκετό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδού στο «4». Στα υπέρ συγκαταλεγόταν σίγουρα η ικανότητά του να εκμεταλλεύεται τα παιχνίδια «απομόνωσης», ώστε να σκοράρει είτε με drives, είτε από μέση και μακρινή απόσταση απεναντι σε πιο αργούς παίκτες. Με το καλό σουτ που τον διακρίνει θα μπορούσε θεωρητικά να χρησιμοποιείται επίσης σε καταστάσεις pick ‘n pop καθώς και σε close out επιθέσεις από την αδύναμη πλευρά, αρκεί να γινόταν πιο επιθετικός στον τρόπο παιχνιδιού του, καθώς μετά τον τραυματισμό του φαίνεται να προτιμά να τελειώνει τις φάσεις με σουτ.  Αυτό δείχνει τουλάχιστον το παρακάτω shot chart, όπως και το γεγονός ότι δεν έχει επισκεφτεί συχνά τη «γραμμή της φιλανθρωπίας» κατά την φετινή σεζόν (17ος μεταξύ των forwardsμε 4,8 βολές ανά παιχνίδι).

Όσον αφορά στα αρνητικά της μετατόπισής του κατά μία θέση, αυτά εντοπίστηκαν τότε στην άμυνα. Θα σπαταλούσε ενέργεια ερχόμενος αντιμέτωπος σε κάθε κατοχή του αντιπάλου με πιο δυνατούς παίχτες από αυτόν προσπαθώντας να τους μαρκάρει, να τους σπρώξει, να διεκδικήσει το ριμπάουντ (πχ Davis, Griffin), «τρώγοντας» ξύλο σε κάθε φάση και σε κάθε σκριν. Επίσης, εναντίον forwards που συχνά παίζουν ως stretch four (πχ Anderson) θα αναλωνόταν σε περιφερειακό μαρκάρισμα και σε close out άμυνες. Ολα αυτά θεωρήθηκε ότι θα είχαν αντίκτυπο στο επιθετικό του παιχνίδι, καθώς αυτός είναι ο κύριος επιθετικός πόλος της ομάδας. Ισως ακόμη και να επιβαρυνόταν το σώμα του. Αυτά, σε συνδυασμό με τον υψηλό χρόνο συμμετοχής του (με 35,3 λεπτα ανα παιχνίδι, ένατος ανάμεσα στους παίχτες ομάδων που διεκδικούν θέση στα playoffs και φυσικά πρώτος στην ομάδα του) τον έκαναν αρνητικό στο να παίζει power forward, κάτι που πλέον συμβαίνει σπάνια.

Το παρακάτω βίντεο είναι από την περυσινή σεζόν, αφορά μια μονομαχία George - Anthony Davis στην θέση 4, και συνοψίζει με ωραίο τρόπο τα παραπανω.

To trade or not to trade

Οι φήμες περί ανταλλαγής του φαίνεται πάντως πως επηρέασαν την απόδοσή του, ενώ μετά το πέρας του trade deadline επανήλθε σε υψηλές αποδόσεις, και ειδικά το μήνα που διανύουμε που προσπαθεί να οδηγήσει μόνος του την ομάδα του στα playoffs (την ώρα που γράφεται το κείμενο οι Pacers βρίσκονται ισόβαθμοι με τους Bucks στην έβδομη θέση της περιφέρειας με ρεκόρ 36-35).

Όπως έχουμε προαναφέρει, το καλοκαίρι του 2018 μπορεί να γίνει unrestricted free agent, κάνοντας opt out στο συμβόλαιό του. Τι είναι όμως αυτό που έκανε τους Pacers να ψάχνουν trade για τον PG; Το γεγονός αυτό καθ’αυτό δείχνει πως πιθανώς δεν μπορούν να προσφέρουν όσα θέλει ο ίδιος αγωνιστικά για να μείνει. Με τα περιθώρια να στενεύουν ο χρόνος πιέζει το Larry Bird, ώστε να φτιάξει μια ομάδα ικανή που θα παίζει καλύτερο, πιο γρήγορο μπάσκετ και θα διεκδικεί περισσότερες νίκες. Η μέχρι στιγμής αδυναμία έχει απογοητεύσει τον ίδιο τον παίχτη και το έχει εκφράσει δημοσίως. Οι Pacers βρίσκονται μπροστά σε μια κομβική απόφαση. Είτε στηρίζουν τον ηγέτη τους το καλοκαίρι μέσω των κατάλληλων επιλογών σε παίχτες, είτε τον ανταλλάσουν την επόμενη σεζόν ώστε να μη βγουν χαμένοι σε περίπτωση που αποχωρήσει ελεύθερος.

Ο Paul George βρίσκεται σε πολύ παραγωγική ηλικία και όλο το μέλλον είναι μπροστά του. Θέλει να διεκδικήσει πρωταθλήματα, θέλει να το επιχείρησει με την τωρινή του ομάδα, αλλά αν δει ότι δεν αλλάζει κάτι ούτε την επόμενη σεζόν η απόφαση θα είναι εύκολη για εκείνον. Θα του δώσουν άραγε το κατάλληλο supporting cast ώστε να οδηγήσει τους Pacers σε τελικούς ξανά ή καπου στην Καλιφόρνια ο Magic Johnson θα αρχίσει να χαμογελάει σιγά σιγά;

Σημειώσεις
• Τα στατιστικά είναι από το site του ΝΒΑ.
• Μία από τις ομάδες που φέρονται να ενδιαφέρθηκαν για αυτόν ήταν και η Βοστώνη κάτι που σας έχουν πει τα παιδιά στο site. Προσωπικά θα μου άρεσε η ιδέα του να γίνει μέρος του πρότζεκτ του Ainge. Παίχτης με προσωπικότητα, superstar, ηγέτης και με εμπειρία από σημαντικούς αγώνες σε μικρή ηλικία.