Μια βδομάδα που ξεχώρισαν οι μάχες Warriors - Suns και η ντροπιαστική ήττα των Thunder από τους παγκίτες των Grizzlies, είχε ακόμα επικές μάχες σε Ανατολή, ανάμεσα σε Hornets εναντίον Bucks και Knicks εναντίον Bulls, είχε τις τιμωρίες (τυπικά και μόνο αποκαλούμενες τέτοιες…) των Heat και Bulls για tampering, το τέλος της εποχής Olshey στους Blazers, αλλά και σωρεία παικτών να μπαινοβγαίνει στα covid protocols. 

Όλα τα παραπάνω στο We Got Game της εβδομάδας από τον Νίκο Ραδικόπουλο.

Στην ταινία του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel, Civil War, ο χαρακτήρας που κλέβει την παράσταση δεν είναι άλλος από τον Spiderman. O νέος νέος Spiderman (υπήρξαν άλλες δύο περιπτώσεις ταινιών στις οποίες είχε παρουσιαστεί ο υπερήρωας των Stan Lee, Steve Ditko) συστήθηκε με εντυπωσιακό ομολογουμένως τρόπο , παρότι «υπήρχε» ήδη στο συγκεκριμένο σύμπαν και το όλο origin του είναι γνωστό: Ένας έξυπνος, ντροπαλός νεαρός, που τον τσίμπησε μία αράχνη και απέκτησε τις δυνάμεις που έχει. Kάπως έτσι μου μοιάζει και η «επανασύσταση» του Αleksej Pokusevski από τους Thunder το τελευταίο διάστημα.

Αφού πέρασαν μερικές μέρες που το μόνο που έβλεπες σε όλα τα timeline των social media ήταν το τρίποντο του Lillard από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες, όπως και την ερώτηση "what time is it" να σου χτυπάει το κεφάλι σαν οξύς πονοκέφαλος, πλέον μπορούμε να γράψουμε δυο λόγια για ένα ακόμα ναυάγιο των αγαπημένων μου Thunder.

Ωραία εποχή η άνοιξη. Η μέρα μεγαλώνει, ο καιρός γίνεται καλύτερος, ανθίζουν τα λουλούδια, εμφανίζονται οι αλλεργίες και αρκετά πρωταθλήματα/διοργανώσεις μπάσκετ όπως το ΝΒΑ βαδίζουν ολοταχώς στην τελική ευθεία, όσον αφορά την κανονική τους διάρκεια. Αρκετές ομάδες μοιάζουν να παλεύουν για την είσοδο στα playoffs, που δεν το περιμέναμε αρκετοί στην αρχή της χρονιάς, όπως το Σακραμέντο ή οι Κλιπερς, οι Μπακς είναι πιθανό να τελειώσουν με το καλύτερο ρεκόρ στη λίγκα, ενώ ο μέχρι πρότινος απόλυτος βασιλιάς της Ανατολικής περιφέρειας, Λεμπρόν Τζέιμς, ίσως μείνει εκτός νυμφώνος και έχει αρχίσει ήδη από το All Star να καταστρώνει τα σχέδια για το «θερμό» καλοκαίρι που έρχεται. Βέβαια, ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα παραμένει το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη, με τα μεγάλα φαβορί να είναι ο Τζέιμς Χάρντεν και ο «δικός μας» Γιάννης. Ή μήπως τελικά η λαϊκή ρήση «στους δύο, τρίτος δε χωρεί» είναι λανθασμένη; Και ποιος μπορεί να είναι αυτός ο τρίτος; Μα, ο Πολ Τζορτζ φυσικά, με την εξαιρετική χρονιά που πραγματοποιεί, κατά την οποία φαίνεται να έχει αναδειχτεί ως ο νούμερο ένα παίχτης της ομάδας του Ράσελ Ουέστμπρουκ.

Επιστροφή μετά από κάποιους μήνες απουσίας και για μένα λοιπόν. Και η αφορμή για το προσωπικό comeback δεν είναι άλλη από τη πορεία των Thunder μέχρι στιγμής στη Regular Season. Έχοντας ξεκινήσει με 7 σερί ήττες τη σεζόν, οι “Kεραυνοί” βρίσκονται πλέον στη 3η θέση της Δύσης με ρεκόρ 24-13 . Φυσικά πρέπει να κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι μέχρι στιγμής είχαν το ευκολότερο πρόγραμμα. Ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχουν βελτιώσει την άμυνα τους τρομακτικά και βρίσκονται στη πρώτη θέση όσον αφορά του Def Rating, δηλαδή το πόσους πόντους δέχονται ανά 100 κατοχές. Πέρσι βρίσκονταν στην 9η θέση στην αντίστοιχη στατιστική κατηγορία. Τι άλλαξε; Είναι όντως καλύτεροι φέτος; Μέχρι που θα φτάσουν; Ας τα δούμε αυτά σιγά σιγά.

Η τελευταία μέρα των μεταγραφών πέρασε, οπότε οι ομάδες με εξαίρεση κάποιες μικρές προσθήκες που θα μπορέσουν να κάνουν μέσα από τους παίκτες των οποίων συμβόλαια θα εξαγοραστούν (βλέπε Belinelli στους Sixers), θα είναι αυτές μέχρι το τέλος της σεζόν. Το All Star Game έφτασε, όμως προσωπικά με αφήνει αδιάφορο (με εξαίρεση ίσως τους διαγωνισμούς του Σαββάτου) αφού αν μου άρεσε να βλέπω τους παίκτες να καρφώνουν ανενόχλητοι, θα πήγαινα νωρίτερα στο γήπεδο για να βλέπω την προθέρμανση των ομάδων. Με την ευκαιρία του διαλείμματος , αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στην πιο συναρπαστική μάχη που έχουμε στο υπόλοιπο της σeζόν και δεν είναι άλλη από την κούρσα για την είσοδο στα play off της δύσης.

Τόσος ντόρος για ένα παίχτη αν αξίζει ή όχι το βραβείο του MVP δεν έχει ξαναγίνει τα τελευταία χρόνια. O Russel Westbrook ειναι ίσως η πιο «αμφιλεγόμενη» παρουσία τη φετινή σεζόν στο ΝΒΑ, κάτι που οφείλεται όχι τοσο στην αξία του,  όσο στο συνεχιζόμενο ερώτημα για το εάν κυνηγάει τα στατιστικά του ή απλά οι αριθμοί ήταν προϊον μέτριων συμπαικτών και της υποχρέωσης να τα κάνει όλα. Η παρουσία των Thunder στα play offs σταμάτησε στον πρώτο γύρο της δυτικής περιφέρειας, όπου το Houston αποδείχτηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Από αρκετούς αποθεώθηκε για τα κατορθώματά του, από άλλους λοιδορήθηκε. Στα δικά μου τα μάτια αυτό που έκανε ήταν εξωπραγματικό, οφείλω όμως να παραδεχτώ πως οι όποιες ενστάσεις των πολέμιων του, δε μοιάζουν παράλογες.

(Ακολουθεί κείμενο προσωπικού γούστου.)

Καθώς το ΝΒΑ βαίνει στο τέλος της κανονικής περιόδου, ο Ράσελ Ουέστμπρουκ κάνει πάταγο. Μόλις χθες έσπασε το ρεκόρ των τριπλ νταμπλ του Όσκαρ Ρόμπερτσον που κρατούσε πάνω από 50 χρόνια. Θα περίμενε κανείς ο μπασκετικός πλανήτης να γιορτάζει το μοναδικό επίτευγμα σύσσωμος και χαρούμενος που υπάρχει ένας παίκτης που κάνει τέτοια πράγματα. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Η αρθογραφία των ΗΠΑ - αλλά και η δική μας - δείχνει χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα , συνοδεύοντας το κάθε τι εντυπωσιακό με ένα μεγάλο "αλλά". Ο Ουέστμπρουκ ,λέει, κάνει stat padding , δηλαδή παίζει κυρίως για τα στατιστικά του. Επίσης, σε αυτή του την προσπάθεια βοηθάει και η ομάδα του, η οποία επιδιώκει να του χαρίζει κάποια ριμπάουντ και να κάνει τα στραβά μάτια όταν ο ίδιος επιλέγει να αμυνθεί σε χώρο, αδιαφορώντας για τον προσωπικό του αντίπαλο. Η τακτική αυτή παρουσιάζεται ως μεμπτή, ακόμη και αν ο αντίπαλος αυτός είναι ο Ελφριντ Πέιτον, λες και πρέπει κανείς να ασχολείται με τον Ελφριντ Πέιτον για οποιοδήποτε λόγο.

Το απόγευμα της Δευτέρας έσκασε μία από τις μεγαλύτερες βόμβες των τελευταίων χρόνων στο ΝΒΑ, με τον Κέβιν Ντουράντ να ανακοινώνει ότι εγκαταλείπει την Οκλαχόμα για να πάει να βρει στο Σαν Φρανσίσκο τον Κάρι, τον Τόμπσον, τον Γκριν και τον Ιγκουοντάλα στους Golden State Warriors. Δεν θα κρυφτώ, η απόφαση αυτή με έκανε να σιχαθώ τον δεύτερο πιο αγαπημένο παίκτη που έχω στο άθλημα μετά τον Hakeem Olajuwon. Το γιατί θα το εξηγήσω στο παρακάτω κείμενο, ένα κείμενο που παίρνει τη μορφή προσωπικής επιστολής προς τον ίδιο τον Ντουράντ, αφού αυτό είναι και της μόδας (και στο Basketball Guru όπως είναι γνωστό ακολουθούμε τη μόδα).