Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ας δούμε δηλαδή το origin του νεαρού Σέρβου από την ημέρα που επιλέχτηκε από την Οklahoma.

O Σέρβος φόργουορντ επιλέχτηκε στο νούμερο 17 από τους Thunder, οι οποίοι στο πρόσωπο του πρώην παίχτη του Ολυμπιακού είδαν ένα project που θα χρειαζόταν αρκετή δουλειά και υπομονή, για να μπορέσει να σταθεί στο ΝΒΑ. Ούτως ή άλλως ο οργανισμός βρίσκεται σε διαδικασία αναμόρφωσης, από τη φυγή του Westbrook και εντεύθεν, έχοντας αρκετούς νέους, όπως οι Gilgeous-Alexander, Dort, Bazley, Maledon, αλλά και μια σειρά από picks για τα επόμενα drafts.

Τα προσόντα του νεαρού, η ικανότητα του να κινείται και να μπορεί να σουτάρει ως περιφερειακός ,παρά το ύψος του, ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να προσπεράσουν εύκολα στην Oklahoma. Ένας νεαρός “superhero” που θα χρειαζόταν να αποκτήσει εμπειρίες, να δυναμώσει, να δουλέψει πάνω στα ταλέντα του, ώστε να γίνει ό,τι οραματιζόταν ο Sam Presti όταν τον επέλεγε τη 18^η Νοεμβρίου του 2020.

Τα πρώτα προβλήματα και η ευκαιρία της G League

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα (ποιοι δρόμοι άραγε είναι έτσι στρωμένοι;). Ο λόγος απλός. Ήταν αρκετά αδύναμος και θα χρειαζόταν να «βάλει» μυϊκά κιλά, ώστε να σταθεί και να μην μοιάζει αρκετές φορές ως «ξένος» ανάμεσα στους υπόλοιπους αθλητές. Βέβαια, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός πως ήταν ο νεότερος παίχτης από όσους επιλέχτηκαν στο draft.

Παρ’ ότι πιστεύαμε αρκετοί πως θα περνούσε εξαρχής αρκετό χρόνο στη θυγατρική ομάδα των Thunder, τους Oklahoma City Blue, το προπονητικό σταφ είχε άλλη άποψη. Ο Mark Daigneault – ο οποίος ήταν βοηθός προπονητής του Billy Donovan και είχε διατελέσει επίσης πρώτος προπονητής στη θυγατρική ομάδα- του έδωσε αρκετό χρόνο συμμετοχής. Eνδεικτικά μέχρι τον Γενάρη ήταν ενεργό μέλος του ροτέισον της ομάδας, όμως η εικόνα του στο παρκέ δεν έμοιαζε με έτοιμου παίχτη. Για την ακρίβεια, είχε από τα χειρότερα ποσοστά και νούμερα σε όλο το ΝΒΑ. Σύμφωνα με το Cleaning The Glass, η σταθμισμένη ευστοχία του (eFG%), ήταν στο δεύτερο χαμηλότερο εκατοστημόριο, με 30,5%. Πραγματικά κάκιστο ποσοστό, παρόλα αυτά, η ομάδα, όντας σε ρυθμούς αναδόμησης και “semi-tanking”, συνέχιζε να επενδύει πάνω του, με το μυαλό σε μακροπρόθεσμα οφέλη. 

Τον Φεβρουάριο, μετά το μοναδικό ματς που έπαιξε, οι Thunder τον άφησαν στη G League, ώστε να πάρει και εκεί παιχνίδια, να βρει ίσως περισσότερο ρυθμό και να δουλέψει παραπάνω ορισμένα στοιχεία, καθώς όπως φάνηκε η έλλειψη των summer leagues, των προπονητικών καμπ και της κανονικής προετοιμασίας, μέτρησαν αρνητικά την προσαρμογή του. Πρακτικά ο χρόνος για να δουλέψει ήταν ταυτόχρονα και ο χρόνος στον οποίο έχει ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος.

Η εικόνα του στη G-League ήταν, αν μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε με δύο λέξεις, άκρως διασκεδαστική. Το να βλέπεις στιγμιότυπα από έναν 7-footer να λειτουργεί ως δημιουργός, να κινείται με τόσο άνεση με τη μπάλα και να πασάρει εντυπωσιακά, αποκάλυπτε αν μη τι άλλο και το potential του παίχτη.

Στη G-League αγωνίστηκε για 13 παιχνίδια, έχοντας 8 πόντους, 4 ασίστ και 7,3 ριμπάουντ σουτάροντας όμως με μόλις 27% στο τρίποντο σε περίπου πέντε προσπάθειες. Χαμηλότατο, αλλά και ταυτόχρονα κάπως βελτιωμένο από το 19% των αγώνων του στο ΝΒΑ μέχρι τότε.

Η «επιστροφή» με θόρυβο

Και εκεί που πιστεύαμε πως ίσως περάσει αρκετό χρόνο στη συγκεκριμένη λίγκα, έχοντας ξεχάσει εν μέρει πως είναι ενεργό μέλος των Thunder τη φετινή χρονιά, ως άλλος Peter Parker στο Civil War εμφανίστηκε κάνοντας θεαματική είσοδο. Δεν χρειάστηκε να αρπάξει την ασπίδα του Captain America, αλλά ήταν θετικότατος σε δύο νίκες των Τhunder σε διάστημα πέντε ημερών. Στις 11 Μαρτίου λοιπόν, πρώτο του ματς μετά τις περιπέτειες στη αναπτυξιακή λίγκα, σκοραρε 14 πόντους, με 8 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2 μπλοκς εναντίον των Mavericks. Μεσολάβησε η ήττα από τη Νέα Υόρκη, στην οποία κινήθηκε ξανά σε ρηχά νερά, για να έρθει η «έκρηξη» στη νίκη επί των Grizzlies. Στο συγκεκριμένο ματς έμεινε στο παρκέ για 38 λεπτά, δείγμα του πόσο κομβικός ήταν, ολοκληρώνοντας την αναμέτρηση με double double, ήτοι 23 πόντους (με 5 τρίποντα) και 10 ριμπάουντ.

Μάλιστα, σύμφωνα με το StatMuse, που μετράει διάφορα περίεργα στατιστικά, έγινε ο νεότερος παίχτης με τέτοια στατιστική.

Aleksej Pokusevski is the youngest player in NBA history with 20+ points, 10+ rebounds, 5+ threes in a game.

The OKC rookie is 19 years old.

— StatMuse (@statmuse) March 14, 2021

Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να σχολιάσουμε πως στον αγώνα αυτόν, ήταν ο παίχτης που έδωσε μεγάλη ώθηση στους Thunder, ώστε να ανατρέψουν το εις βάρος τους σκορ και να δώσει έπειτα τη σκυτάλη στον Gilgeous-Alexander για να την ολοκληρώσει.

Η αστάθεια που παρουσιάζει αγώνα με τον αγώνα μοιάζει πάντως να είναι φυσιολογική.  Δηλαδή, μετά τα καλά ματς ακολουθούν μέτριες εμφανίσεις, όπως δύο σερί αγώνες με τέσσερις μόλις πόντους και ισάριθμες ήττες των Τhunder και ύστερα δύο νίκες με μέσους όρους που άγγιξαν το double double (9π/9ρ εναντίον Rockets και 13π/9ρ εναντίον Timberwolves ).

Oι μέσοι όροι του με την «επιστροφή» του στο ΝΒΑ έως τη στιγμή που γράφεται το κείμενο έχουν ανέβει στους 10,1 πόντους, τα 8,1 ριμπάουντ και στο 31,6% τρίποντο. Συνολικά αγωνίζεται 31 λεπτά και παίρνει περί τα 11 σουτ το παιχνίδι, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι στατικά, ενώ μετά από ντρίμπλα είναι το 40% των προσπαθειών του. Γενικά η κατανομή των σουτ ποικίλει, καθώς δεν μένει στο δίπτυχο «ρακέτα-τρίποντο», αλλά επιχειρεί αρκετά σουτ μέσης απόστασης, τα αποκαλούμενα και ως «κακά» σουτ. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο όσον αφορά το παιχνίδι του όμως, είναι η προσφορά του στην άμυνα, όχι φυσικά στην ατομική, αλλά περισσότερο ως ο παίχτης που θα δώσει βοήθειες από την αδύνατη πλευρά, αλλοιώνοντας σουτ των αντιπάλων με το μεγάλο άνοιγμα χεριών του. Σε μία καλή αμυντική ομάδα όπως είναι η Oklahoma (11^η άμυνα του πρωταθλήματος με 112,2 πόντους/100 κατοχές παθητικό) είναι ο καλύτερος μπλοκέρ της. Το 2,1% των σουτ που κόβει, τον τοποθετούν στα υψηλότερα εκατοστημόρια του πρωταθλήματος και συγκεκριμένα στο 96^ο (στο ίδιο βρίσκεται επί παραδείγματι και ο Gobert).

Εδώ θα ταίριαζε ένα σχόλιο και για την προηγούμενη ομάδα του και την εμπειρία που αποκόμισε από τη θητεία του στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό. Δυστυχώς για εκείνον, η περσινή χρονιά, όταν αποτελούσε μέλος της αναπτυξιακής ομάδας των ερυθρόλευκων, τελείωσε νωρίς, λόγω της πανδημίας, ενώ και εκείνος αντιμετώπισε ορισμένα προβλήματα τραυματισμών. Πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις σε 11 παιχνίδια πριν σταματήσει ο κόσμος. Το ζήτημα εδώ δεν είναι αν μπορούσε ή όχι να παίξει παραπάνω. Είναι κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ, αφενός λόγω της κατάστασης που ζήσαμε, αφετέρου λόγω του ότι δε γνωρίζουμε τι πρόγραμμα είχε ο οργανισμός για αυτόν, ώστε να τον εντάξει ομαλά στους αγώνες την πρώτης ομάδας. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι ελληνικοί σύλλογοι θα πρέπει να δίνουν χρόνο από νωρίς σε νέους παίχτες, ώστε να μπορούν μακροπρόθεσμα να επωφεληθούν είτε αγωνιστικά, είτε/και οικονομικά (με το buy-out πχ στη συγκεκριμένη περίπτωση). Να υπάρχει δηλαδή πρόγραμμα που θα στηρίζει τους νέους, θα τους δίνει χρόνο να αγωνίζονται και να εξελίσσουν το παιχνίδι τους. Κάποιες φορές μπορεί ένας παίχτης να φύγει για το ΝΒΑ, αν έχει το ταλέντο και την προοπτική ενός Pokusevski και κάποιες άλλες απλά θα γίνει ενεργό μέλος του κορμού της ομάδας.

Εν κατακλείδι, ο Poko έχει όλα τα φόντα για να γίνει σε μερικά χρόνια ένας ικανότατος point forward με καλό σουτ, που θα μπορεί να λειτουργεί τόσο ως stretch παίχτης αλλά και ως ένας πλάγιος δημιουργός, κάτι που βλέπουμε όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του και οι κακές εμφανίσεις θα υπάρχουν, αλλά όπως προείπαμε είναι κάτι που μοιάζει απόλυτα λογικό. Όσο ο οργανισμός επενδύει στο πρόσωπό του, δουλεύει μαζί του και τον στηρίζει, γνωρίζοντας πως δεν είναι εύκολο να κάνει συνέχεια ματς, όπως με τους Mavs ή τους Grizzlies, τόσο καλύτερος θα γίνεται.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Τα στατιστικά είναι από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ και το Cleaning The Glass και αφορούν τους αγώνες έως και την 23^η Μαρτίου.