Τον 19ο αιώνα ο Γερμανός φυσικός Rundolph Clausius, προκειμένου να εξηγήσει πως η ενέργεια γίνεται μη αξιοποιήσιμη για την παραγωγή έργου, όταν αυτή μετατρέπεται από μία μορφή της σε άλλη, εισήγαγε την έννοια της εντροπίας, χωρίς να μπορεί ούτε ο ίδιος να την εξηγήσει ακριβώς. Αυτό το έκανε λίγες δεκαετίες αργότερα ο Αυστριακός φιλόσοφος-φυσικός-μαθηματικός Ludwig Boltzmann, ο οποίος συνδύασε τις γνώσεις του στην θεωρία πληροφορίας για να εκφράσει το ότι όσο πιο καλά ταξινομημένο είναι ένα σύστημα, άρα όση περισσότερη ενέργεια έχει καταναλωθεί για την ταξινόμησή του, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να περιέλθει σε κατάσταση αταξίας.

Έφτασε η ώρα. Ο Carmelo Anthony είναι ένας από τους αγαπημένους μου μπασκετμπολίστες, όμως η στιγμή που θα γράψω για εκείνον είναι η χειρότερη στην καριέρα του. Ο παίχτης που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ‘’γενιάς του 2003’’ (το draft με LeBron, Melo, Wade, Bosh, αλλά και πολλούς άλλους χρήσιμους παίχτες), που μπήκε στην λίγκα ως πρωταθλητής του κολεγιακού πρωταθλήματος με το Syracuse και ανάγκαζε τον κόσμο στα πρώτα του χρόνια να τον συγκρίνει ανοιχτά με τον LeBron, κατέληξε στα 34 του χρόνια να ακούει την ακόλουθη ατάκα, απολύτως δίκαια: Προσαρμόζεσαι ή αποσύρεσαι.

Συνεχίζοντας την κουβέντα μας για τον Mike D’ Antoni, είναι νομίζω καιρός πια να πάψουμε να νοσταλγούμε το παρελθόν και να πραγματοποιήσουμε ένα μικρό ταξίδι ως το Texas, την πόλη στην οποία κατοικοεδρεύει πλέον ο Αμερικανο – Ιταλός προπονητής. Το ταξίδι αυτό θα έχει έναν αμιγώς ερευνητικό χαρακτήρα, καθώς στο σημερινό δεύτερο μέρος του κειμένου θα ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην επιθετική λειτουργία των Houston Rockets, πάντα υπό το πρίσμα της έννοιας του gravity αλλά και της γενικότερης φιλοσοφίας του πρωταγωνιστή μας, που αναλύσαμε στο πρώτο μέρος. Με άλλα λόγια ετοιμαστείτε για πολύ pick n roll, τρίποντα και τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο.

Τον τελευταίο περίπου χρόνο, μελετώντας άρθρα ξένων site γύρω από το αμερικάνικο μπάσκετ, συναντώ όλο και πιο συχνά την λέξη gravity (βαρύτητα), έναν όρο που χρησιμοποιείται από συγκεκριμένους (λίγους) αναλυτές για να περιγράψει υπό ένα διαφορετικό πρίσμα μερικές από τις καλύτερες και πιο αποτελεσματικές επιθέσεις της εποχής μας. Στην αρχή θεώρησα ότι αποτελεί απλώς ένα καινούριο σχήμα λόγου, που γεννήθηκε από την ανάγκη μας να ξεφύγουμε λίγο από τετριμμένες εκφράσεις και σχόλια, τα οποία καλώς ή κακώς κυριαρχούν στο αθλητικό μας λεξιλόγιο. Έπειτα όμως άκουσα το ίδιο ακριβώς πράγμα από το στόμα του Mike D’Antoni, στην συνέντευξη τύπου μετά το τέλος του αγώνα με τους Pelicans την προηγούμενη εβδομάδα. Στο γεγονός αυτό συνυπολογίστε πως η εν λόγω έννοια απαντάται σχεδόν αποκλειστικά σε κείμενα που αφορούν τους Rockets, τους Warriors και τους Spurs, τρεις δηλαδή από τις καλύτερες ομάδες της λίγκας σήμερα. Μετά από όλα αυτά ήταν σαφές στα μάτια μου, πως το ζήτημα διαθέτει ενδεχομένως περισσότερες προεκτάσεις από όσες πίστευα εξαρχής. Ας το εξετάσουμε λοιπόν, λίγο πιο αναλυτικά, προσπαθώντας σε δύο μέρη να μπούμε όσο πιο βαθειά γίνεται στο μυαλό ενός εκ των πρωτοπόρων κόουτς του καιρού μας. Ας "διαλύσουμε" τον Mike D'antoni, χρησιμοποιώντας αρχικά την δύναμη της βαρύτητας.

“Έχουμε έναν άσσο στο μανίκι μας” δήλωνε λίγες μέρες μετά τη κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Warriors o GM των Rockets Daryl Morey. Αυτό που παρέλειψε όμως να αναφέρει είναι ότι αυτός ο “άσσος” που έκρυβε στο μανίκι του τυχαίνει να είναι ο καλύτερος καθαρόαιμος άσσος στην λίγκα τα τελευταία χρόνια. Τη Πέμπτη 28 Ιουλίου ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα η ανταλλαγή μεταξύ των Clippers και των Rockets, με τους δεύτερους να παραχωρούν επτά συνολικά παίκτες με σημαντικότερους όλων τους Beverley , Lou Williams και Sam Dekker. Εξετάζοντας την ανταλλαγή από τη πλευρά της ομάδας του Houston , αμέσως δημιουργούνται πολλά ερωτήματα .Γιατί δεν θα συνεχίσει η ομάδα να πορεύεται με τον Harden σαν οργανωτή ; Ταιριάζει ο Paul στις Ρουκέτες που είδαμε φέτος ; Τι λείπει από αυτό το ρόστερ για να γίνει contender ; Ποιός είναι ο Tim Quarterman; Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε λοιπόν να βρούμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, με εξαίρεση το τελευταίο που είναι πραγματικά εκτός των δυνατοτήτων μου.

Διασκέδασα αφάνταστα με την διάλυση των Χιούστον Ρόκετς από τους αγαπημένους μου Σαν Αντόνιο Σπερς. Χωρίς Λέοναρντ , χωρίς Πάρκερ και με το (αργό) δίδυμο Γκασόλ - Όλντριτζ να μένει στο γήπεδο για 25 ολόκληρα λεπτά, τα Σπιρούνια διέλυσαν συνοπτικά τους αντιπάλους τους, παίζοντας το Spurs Basketball στο υψηλότερο του επίπεδο. Αμυνα που έβγαλε τον Χαρντεν εκτός (Γκριν-Σίμονς), επίθεση που ακουμπούσε την μπάλα στον τρομερό Λαμάρκους και περιελάμβανε ένα σωρό πάσες, "στίψιμο" των δυνατοτήτων μέχρι και του τελευταίου παγκίτη. Εννεα (9) παίκτες των Σπερς μοίρασαν ασίστ και παρουσίασαν στο γήπεδο κάτι που από ο,τι φάνηκε δεν το περίμενε κανείς, τόσο στο Χιούστον, όσο και στις εξέδρες, τις τηλεοράσεις ή τα αμερικάνικα ΜΜΕ.

(Ακολουθεί κείμενο προσωπικού γούστου.)

Καθώς το ΝΒΑ βαίνει στο τέλος της κανονικής περιόδου, ο Ράσελ Ουέστμπρουκ κάνει πάταγο. Μόλις χθες έσπασε το ρεκόρ των τριπλ νταμπλ του Όσκαρ Ρόμπερτσον που κρατούσε πάνω από 50 χρόνια. Θα περίμενε κανείς ο μπασκετικός πλανήτης να γιορτάζει το μοναδικό επίτευγμα σύσσωμος και χαρούμενος που υπάρχει ένας παίκτης που κάνει τέτοια πράγματα. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Η αρθογραφία των ΗΠΑ - αλλά και η δική μας - δείχνει χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα , συνοδεύοντας το κάθε τι εντυπωσιακό με ένα μεγάλο "αλλά". Ο Ουέστμπρουκ ,λέει, κάνει stat padding , δηλαδή παίζει κυρίως για τα στατιστικά του. Επίσης, σε αυτή του την προσπάθεια βοηθάει και η ομάδα του, η οποία επιδιώκει να του χαρίζει κάποια ριμπάουντ και να κάνει τα στραβά μάτια όταν ο ίδιος επιλέγει να αμυνθεί σε χώρο, αδιαφορώντας για τον προσωπικό του αντίπαλο. Η τακτική αυτή παρουσιάζεται ως μεμπτή, ακόμη και αν ο αντίπαλος αυτός είναι ο Ελφριντ Πέιτον, λες και πρέπει κανείς να ασχολείται με τον Ελφριντ Πέιτον για οποιοδήποτε λόγο.

Είναι τελικά το Χιούστον υπό τις οδηγίες του Μάικ Ντ’Αντόνι η πιο fun to watch ομάδα στο ΝΒΑ; Είχε μεγάλο ενδιαφέρον η φετινή χρονιά για την ομάδα από το Τέξας, καθώς μετά την απομάκρυνση του Κέβιν Μακχέιλ, μπήκε  στην εποχή του PG James Harden, κάτι για το οποίο σας είχε προϊδεάσει ο Bill Nessis από την αρχή της σεζόν. Πως έχει λειτουργήσει τελικά στη μέχρι τώρα σεζόν; Το μπάσκετ που βλέπουμε από το Χιούστον φέτος είναι αυτό που αναμέναμε με έναν τέτοιο προπονητή-θιασώτη της περίφημης επίθεσης των ‘’7 seconds ore less’, από την εποχή των Φοίνιξ Σανς. Ας δούμε κάποια πράγματα για τη μέχρι τώρα πορεία τους.