Ποιοι είναι τα κοκόρια στη συγκεκριμένη ιστορία; Οι Χάρντεν και Ουέστμπρουκ, oι οποίοι από τη νέα αγωνιστική περίοδο θα είναι και πάλι συμπαίχτες μετά από επτά χρόνια. Ήταν καλοκαίρι του 2012 όταν ο βραβευμένος ως ο καλύτερος έκτος παίχτης στο ΝΒΑ αποχωρούσε από την πολιτεία της Οκλαχόμα για το Χιούστον, λίγο διάστημα αφότου οι Θάντερ είχαν βρεθεί στους τελικούς του ΝΒΑ και έμοιαζαν ως η επόμενη μεγάλη ομάδα του πρωταθλήματος.

Από την άλλη, το Χιούστον προσπαθεί εδώ και χρόνια να καταφέρει να φτάσει στους τελικούς. Ο Μόρεϊ σκάρωσε λοιπόν το «κόλπο» του καλοκαιριού, προσδοκώντας να έχει τραβήξει φουλ του άσου στο τέλος της παρτίδας τον Ιούνιο του 2020. Ο ίδιος μοιάζει να παρεκκλίνει κατά κάποιο τρόπο από το Moreyball, όπως αυτό μας έχει «συστηθεί» τα τελευταία χρόνια, παίζοντας συνεχόμενα all in σε κάθε αγωνιστική περίοδο. Όπως έκανε με τον Κρις Πολ το καλοκαίρι του 2017, έτσι και τώρα με την ανταλλαγή του για τα μάτια του Ράσελ Ουέστμπρουκ.

Τα ερωτήματα από αυτήν την κίνηση μοιάζουν πολλά, περισσότερα ίσως από τα επιφωνήματα θαυμασμού. Πώς θα μπορέσει να ταιριάξει δύο παίχτες με τα χαρακτηριστικά του δύο κυρίαρχου γκαρντ, ειδικά όταν ο Ουέστμπρουκ μεταβαίνει σε έναν οργανισμό στον οποίο υπάρχει ξεκάθαρα alpha dog και θα πρέπει να συμβιβαστεί πιθανώς με έναν δευτερεύοντα ρόλο;

Tόσο ο πρώην άσος των Θάντερ όσο και ο νυν των Ρόκετς μοιάζουν να θέλουν να αγωνιστούν ξανά μαζί πάντως, κάτι που αρχικά μοιάζει ενθαρρυντικό για τη συνύπαρξή τους. Ο προπονητής της ομάδας, Μάικ Ντ’Αντόνι, στο τελευταίο podcast με τον Άντριαν Γουοζναρόφσκι ανέφερε το πόσο σημαντικό είναι αυτό, αναφέροντας μάλιστα και σαν παράδειγμα την εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών των πολλών αστέρων. Εντάξει, όχι απόλυτα επιτυχημένο κατά την προσωπική μου άποψη, διότι στις διοργανώσεις που συμμετέχουν είναι δεδομένη η πρώτη θέση, αλλά έχει μία βάση. 

Ας δούμε λοιπόν πως μπορούν να συνυπάρξουν με τα αρνητικά και τα θετικά που έχουν. Όπως γνωρίζουμε όλοι μας το μπάσκετ είναι ένα άθλημα στο οποίο υπάρχει μία μόνο μπάλα και δέκα παίχτες που προσπαθούν να τη βάλουν στο καλάθι. Σε κάποιες ομάδες υπάρχουν οι παίχτες εκείνοι που αποφασίζουν για τις επιθέσεις και σε άλλες εκείνοι που δεν τη δίνουν από το δεξί στο αριστερό.  Ο Τζέιμς Χάρντεν την περσινή σεζόν έδωσε μια ιδιαίτερη ερμηνεία στη ρήση ‘’αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω’’. Πρώτος παίχτης στο ΝΒΑ σε usage %¹ με 39.6%, ενώ ο Ράσελ Ουέστμπρουκ είχε 30.1%, ποσοστό που τον κατατάσσει δέκατο στο πρωτάθλημα για την περασμένη χρονιά, αλλά που ταυτόχρονα ήταν και το χαμηλότερο στην καριέρα του μετά τις δύο πρώτες του σεζόν 2008-10. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο μιλήσαμε και κατά τη διάρκεια της σεζόν, όπου φάνηκε να «κάνει πίσω» στους Θάντερ ώστε να βγει μπροστά ως πρώτο βιολί ο Πολ Τζορτζ. Ο Ουέστμπρουκ έδειξε αυτή την τάση κάτι που ίσως αποτελέσει και οδηγό για τη νέα χρονιά.

Θα τους δούμε να αγωνίζονται αρκετή ώρα μαζί ή όπως στην περίπτωση των Πολ-Χάρντεν² θα υπάρχουν και διαστήματα στα οποία ένας εκ των δύο θα βρίσκονται στον πάγκο; Γιατί πέρα από τον δείκτη του usage%, υπάρχουν και κάποια άλλα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πόσο γουστάρουν να έχουν τη μπάλα στα χέρια τους και να ντριμπλάρουν μέχρι να ανοίξει τρύπα στο παρκέ. Είναι οι παίχτες που μοιράζονται τις δύο πρώτες θέσεις ανάμεσα στους γκαρντς όσον αφορά τις επαφές που έρχονται με τη μπάλα σε έναν αγώνα, ενώ όσον αφορά τον χρόνο που την κρατάνε κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης απλά παρεμβάλεται στη δυάδα ένας άλλος ball-hogger της λίγκας, ο Τζον Γουόλ.

Με τον Χάρντεν στον πάγκο και τον Ουέστμπρουκ στο παρκέ, τα πράγματα μοιάζουν πιο απλά και θα τολμούσα να πω και ιδανικά για τον δεύτερο. Αυτό διότι τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε σύνολα τα οποία έπασχαν σε δύο σημαντικούς τομείς, στο spacing και στο τρίποντο. Για παράδειγμα, τόσο την περσινή όσο και την προπέρσινη χρονιά οι Θάντερ είχαν το 22^ο και 24^ο χειρότερο ποσοστό στη λίγκα. Στην ομάδα του Ντ’Αντόνι θα ενταχθεί σε ένα σύνολο που σουτάρει κατά βάση περισσότερα τρίποντα από ό,τι δίποντα, θα έχει έναν πικ εν ρολ ψηλό (Καπελά, Τσάντλερ) και γύρω του ακροβολισμένους τρεις σουτέρ. Τι καλύτερο για τον τρίτο παίχτη σε διεισδύσεις σε όλο το ΝΒΑ από μία ομάδα που καταφέρνει και δημιουργεί τις συνθήκες, ώστε ο πόιντ γκαρντ να μπορεί να φτάσει κοντά στη ρακέτα και να σκοράρει; Ενδεικτικό είναι ένα σύνηθες high pick ‘n roll των Καπέλα-Πολ και ο χώρος που έχει δημιουργηθεί για να μπορέσει ο πρώην γκαρντ των Ρόκετς να διεισδύσει.

Αν αντί του Πολ βάλουμε τον πιο εκρηκτικό γκαρντ του ΝΒΑ, ή ακόμα και σχήματα smallball με τον Τάκερ στη θέση του σέντερ, το αποτέλεσμα θα είναι κάτι που θα βολεύει απόλυτα τον Ουέστμπρουκ.

Εδώ όμως έρχονται τα «αλλά» και οι προβληματισμοί. Ποιος εκ των δύο θα γίνει ο off-ball γκαρντ; Οι δύο παίχτες μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο παιχνιδιού τους. Θέλουν τη μπάλα στα χέρια τους, αρέσκονται στα παιχνίδια απομόνωσης και δεν λειτουργούν ως παίχτες που θα βγουν από τα σκριν και θα σουτάρουν, θα κόψουν κοντά στο καλάθι ή θα περιμένουν από στατική θέση. Μόλις το 3.9% των προσπαθειών του Χάρντεν ήταν catch and shoot, πρακτικά ένα σουτ το παιχνίδι, ενώ του Ράσελ το ποσοστό ήταν υψηλότερο με 12.2%, αλλά με όχι τόσο καλά ποσοστά. Για την ακρίβεια ο Ουέστμπρικ (μπρικ=τουβλο, κακό λογοπαίγνιο ίσως) είχε 47.2% σταθμισμένη ευστοχία (%ΕFG) και το κάκιστο 29% στα τρίποντα. Άρα δεν μπορεί να έχει ο Ντ’ Αντόνι τον πρώην σταρ της Οκλαχόμα ως spot σούτερ, στη θέση πχ του Έρικ Γκόρντον, γιατί αυτόματα ο αμυντικός που θα τον μαρκάρει θα κλείνει προς το κέντρο, περιορίζοντας έτσι και τους χώρους που θα έχει ο Χάρντεν να εφορμήσει στο καλάθι. Επομένως, θα μπορούσε να τον αξιοποιήσει ως παίχτη της αδύνατης πλευράς και να κόβει προς το καλάθι ή να επιτίθεται σε close out καταστάσεις.

Εκεί που σίγουρα μπορεί να βελτιώσει τους Ρόκετς ο Ουεστμπρουκ είναι οι πόντοι που θα παίρνουν από αιφνιδιασμούς. Με εκίνον να παίρνει την πρώτη πάσα ή το αμυντικό ριμπάουντ (αφού ως γνωστόν δεν είναι από τους αμυντικούς που μαρκάρουν ιδιαίτερα τον αντίπαλό τους) και να τρέχει στο αντίπαλο καλάθι, οι Θάντερ πέρυσι ήταν η πέμπτη ομάδα στο ΝΒΑ σε πόντους στον αιφνιδιασμό. Ανίθετα οι Ρόκετς βρίσκονταν στη 19^η θέση. Άμεση συνέπεια αυτού θα είναι να αυξηθούν και οι κατοχές τους (27^οι πέρυσι-6^οι οι Θάντερ) και να προσπαθήσουν να γίνουν πιο γρήγοροι με πιο άμεσα plays στο παιχνίδι τους.

Ένα μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί η αμυντική προσήλωση των δύο γκαρντ και το βάρος που –αναγκαστικά- θα πέσει στους υπόλοιπους παίχτες (ο πάλαι ποτέ «Αρειανός» Τάκερ για άλλη μια χρονιά θα αποτελέσει τον glue guy της ομάδας ). Δεν θα είναι ψευδές αν πούμε πως  «κλέβουν» στην άμυνα, καθώς δεν φημίζονται για τη θέληση και την προσήλωση τους. Μπορεί και οι δύο να βρίσκονταν ψηλά στη λίστα με τους «κλέφτες» στο πρωτάθλημα, αλλά αν δούμε κάποια στατιστικά στοιχεία θα επιβεβαιώσουμε εν μέρει τον ισχυρισμό μας. Ο μεν Χάρντεν είναι από τους γκαρντ που διανύουν τη λιγότερη απόσταση στην άμυνα, ενώ και οι δύο τρέχουν όσο το δυνατόν… λιγότερο μπορούν σε σχέση με τη συμπεριφορά τους στο επιθετικό κομμάτι³. Άρα τόσο ο Τάκερ όπως προείπαμε, όσο και οι ψηλοί στην πίσω γραμμή άμυνας αναμένεται να έχουν αρκετή δουλειά.

Κατά την προσωπική μου άποψη-και όχι μόνο- το δίδυμο των Χάρντεν-Ουέστμπρουκ αποτελεί τον πιο δυσεπίλυτο γρίφο για την ερχόμενη σεζόν. Μπαίνουμε σε μία εποχή που το ταλέντο στο ΝΒΑ μοιάζει να έχει μοιραστεί σε περισσότερες ομάδες, δημιουργώντας έτσι Big Duos, σε αντιδιαστολή με την «τάση» των προηγούμενων ετών και τους οργανισμούς που βασίζονταν σε Big Threes. Δύο μπολ-χόγκερς στην ίδια ομάδα είναι το επόμενο πείραμα του Χιούστον και σίγουρα δεν θα πλήξουμε με τα καμώματα των δύο. Εάν θέλουν να φτάσουν ξανά στη διεκδίκηση ενός τίτλου θα χρειαστεί να κάνουν θυσίες στον τρόπο παιχνιδιού τους, να βελτιώσουν χαρακτηριστικά κάποιους τομείς και να βάλουν το τεράστιο εγώ τους κάτω από την επιτυχία της ομάδας.To κίνητρο για την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος θα είναι πάντα μεγάλο και η πραγματική ευκαιρία να εξιλεωθούν για την μέχρι τώρα συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια των κρίσιμων αγώνων.  Έως τότε θα κάνουμε υπομονή και θα ευχηθούμε καλό καλοκαίρι και καλά μπάνια.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: τα στατιστικά είναι από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ

¹Φαν φακτ ( ή και όχι ): σύμφωνα με το basketball-reference oι Χάρντεν και Ουέστμπρουκ είναι οι μοναδικοί παίχτες στην ιστορία του ΝΒΑ με 40% plus ποσοστό στον δείκτη usage.

² μία ωραία ανάλυση για τον χρόνο που μοιράζονταν οι Πολ-Χάρντεν είναι εδώ: https://twitter.com/CrumpledJumper/status/1150811043964174339?s=20  όπως και όλο το νήμα του συγκεκριμένου tweet.

³εδώ τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν τις αποστάσεις που διανύουν και τις ταχύτητες τους σε άμυνα και επίθεση: https://stats.nba.com/players/speed-distance/?CF=GP*GE*60:MIN*GE*30&Season=2018-19&SeasonType=Regular%20Season&PlayerPosition=G&StarterBench=Starters&sort=AVG_SPEED_DEF&dir=-1