Γιος του βασιλιά της Wakanda της -κρυμμένης από τον υπόλοιπο κόσμο- φουτουριστικής και τεχνολογικά προηγμένης χώρας της Αφρικής, ο πρίγκηπας T’Challa από μικρή ηλικία προοριζόταν για διάδοχος στον θρόνο αλλά και στον ρόλο του Black Panther. To origin του ήρωα, αν και με μικρές αλλαγές – τουλάχιστον στα comic books – είναι συγκεκριμένο. Με τον θάνατο του πατέρα του (εδώ έχουμε κάποιες λογικές διαφορές ανάμεσα στην ταινία και στα comics, στον τρόπο δηλαδή) και με τον θείο του στον θρόνο, ο T’Challa πέρασε αρκετό χρόνο στον «έξω κόσμο» εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του στις επιστήμες, στις τέχνες, στις πολεμικές τέχνες και αφότου έφτασε στην κατάλληλη ηλικία, επέστρεψε στη γενέτειρά του για να διεκδικήσει το στέμμα. Προκάλεσε τον συγγενή του σε μονομαχία και αφού τον κέρδισε, στέφτηκε αυτός ως ο ηγέτης της χώρας του, ως ο βασιλιάς της. Στο τελετουργικό πριν τη στέψη, ο T’Challa ήπιε έναν χυμό από βότανο, το οποίο τον μετέφερε πνευματικά σε μία άλλη διάσταση, όπου συνδέθηκε με τον θεό-πάνθηρα και του έδωσε τις δυνάμεις εκείνες που τον έκαναν υπεράνθρωπο.

Στο παρόν κείμενο δεν θα μιλήσουμε άλλο για τον Black Panther, αλλά για τον Block Panther του ΝΒΑ, όπως πολύ ωραία το έθεσε ένας φίλαθλος της ομάδας του Memphis στο παρακάτω πλακάτ που κρατούσε.

It’s catching on… and Jaren signed it! pic.twitter.com/pfjX1IkEan

— Drew Hill (@DrewHill_DM) January 29, 2022

Πραγματικά πολύ ωραίο παρατσούκλι και σίγουρα ταιριάζει απόλυτα και με τις ικανότητές του στο παρκέ.

O Jaren Jackson είναι μέλος της τάξης του 2018, όταν και επιλέχτηκε στο νούμερο 4 του draft από τη νυν ομάδα του. Ένα draft που είχε αρκετό ταλέντo, με τα ονόματα των Ayton, Doncic, Young μεταξύ άλλων να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Όπως είχε γράψει ο Jonathan Tjarks στο The Ringer λίγους μήνες τη συγκεκριμένη διαδικασία της επιλογής των νέων παιχτών, ο 18χρονος τότε Jaren Jackson είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία τον καθιστούσαν ως τον πιο πλήρες ψηλό από όσους που θα μετέβαιναν τότε στο ΝΒΑ. Ήταν καλύτερος επιθετικά δηλαδή από παίχτες όπως ο Mo Bamba και καλύτερος αμυντικά από τους DeAndre Ayton και Marvin Bagley. Ο Jackson βάδιζε στο μοντέλο των παιχτών, που ενώ αγωνίζονται στη θέση του σέντερ, μπορούν να λειτουργήσουν άνετα ως stretch ψηλοί και να είναι το ίδιο καλοί και επιδραστικοί στην άμυνα. Η εικόνα του, τέσσερα χρόνια μετά την είσοδό του στο κορυφαίο πρωτάθλημα είναι ακριβώς αυτή που περίμενε ο οργανισμός που τον επέλεξε.

Ας δούμε όμως πρώτα τι έκανε στα τρία προηγούμενα έτη στη λίγκα και τι προβλήματα αντιμετώπισε, προτού φτάσουμε στο σήμερα και στο πόσο κομβικός² είναι στην πορεία των υπέροχων Grizzlies.

To μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε τα προηγούμενα χρόνια ήταν αυτό των τραυματισμών. Την περασμένη σεζόν αγωνίστηκε σε μόλις 11 παιχνίδια, καθώς στη φούσκα του Ορλάντο είχε τραυματιστεί στον μηνίσκο και χρειάστηκε εγχείρηση, ενώ και τις δύο πρώτες σεζόν o αριθμός των αγώνων που έπαιξε δεν ξεπέρασε το 75%. Αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος «δαίμονας» που έπρεπε να αντιμετωπίσει, πέρα από ορισμένα αγωνιστικά ζητήματα, όπως τα αρκετά φάουλ, που όμως θα ήταν πιο εύκολο να λυθούν. Ο οργανισμός των Grizzlies τον πίστευε και συνέχιζε να τον πιστεύει παρά τα όποια προβλήματα, εξ ου και η κίνηση να του προσφέρει τετραετή επέκταση συνολικής αξίας 105 εκατομμυρίων με το πέρας του rookie συμβολαίου του στο τέλος της τρέχουσας σεζόν.

Η πίστη των Grizzlies στην αξία του παίχτη και στο πόσο σημαντικός μπορεί να γίνει στο οικοδόμημα της ομάδας, που συνδυάζει το παρόν και το μέλλον, φάνηκε και από μία ακόμα κίνηση κατά τη διάρκεια της off-season. Ο Jonas Valanciunas αποχώρησε από την πολιτεία του Τενεσί για τη Νέα Ορλεάνη και στη θέση του απέκτησαν τον Steven Adams. Τελείως διαφορετικοί παίχτες, με τον Λιθουανό να είναι εξαιρετικός κοντά στο ζωγραφιστό, αλλά να χρειάζεται αρκετά τη μπάλα στα χέρια του, ενώ ο Νεοζηλανδός από την άλλη, είναι πολύ καλός πασέρ-και ας μην του φαίνεται- και μπορεί να βοηθήσει περισσότερο στο παιχνίδι του Jackson και των Grizzlies με τη δημιουργία του. Eνδεικτικά για τους δύο αυτούς ψηλούς αναφέρω ορισμένα στατιστικά τους -για τον Valanciunas τα προπέρσινα όσο αγωνιζόταν στο Μέμφις και ο Jackson ήταν υγιής.

Όπως φαίνεται από τον πίνακα, η επιλογή να βάλουν δίπλα στον unicorn-Jackson τον Adams αποδίδει τα μάλα. Ο Αdams έχει τον όγκο και τη δύναμη να αντιμετωπίσει αρκετούς σέντερ κοντά στα κυβικά του, ώστε να φθείρεται λιγότερο ο έτερος ψηλός της ομάδας αμυντικά.

Από κει και πέρα, με το Μέμφις να φιγουράρει στα ψηλά στρώματα της δυτικής περιφέρειας, αποτελώντας έτσι την ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, ο Jackson είναι ίσως ο πιο σημαντικός παίχτης τους ως προς το αμυντικό σκέλος. Κάτι που δε χάνει ευκαιρία να διαφημίζει ο superstar τους, Ja Morant.

“Make sure y’all hear me loud and clear. The Defensive Player of the Year is sitting next to me.”

- Ja Morant pic.twitter.com/UuwlPiDP8m

— Damichael Cole (@DamichaelC) February 3, 2022

Είναι όντως ένας παίχτης που το όνομά του θα πρέπει να λογίζεται στους υποψήφιους για τον καλύτερο αμυντικό της σεζόν; Τι κάνει το Μέμφις με αυτόν στο παρκέ, τι χωρίς αυτόν και πόσο μεγάλη είναι η επίδρασή του;

Οι Grizzlies είναι πολύ ψηλά σε αρκετούς αμυντικούς δείκτες, ενώ η ρακέτα τους μοιάζει απροσπέλαστη. Εχουν την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος με 109,3 πόντους ανά 100 κατοχές, ενώ είναι η κορυφαία ομάδα όσον αφορά τις τάπες ανά παιχνίδι και το ποσοστό των ριμπάουντ που κερδίζουν με 6,4 και 52,6% αντίστοιχα. Aν για τα ριμπάουντ την περισσότερη δουλειά κάνει ο Adams, για τα κοψίματα ο Block Panther είναι ο βασικός υπεύθυνος. Ήταν γνώρισμα του από τα κολεγιακά χρόνια και για αυτό εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως 3&D ψηλός - μεταξύ άλλων. Eξαιρετικός ως rim protector ή ως αμυντικός που έρχεται για βοήθεια από την αδύναμη πλευρά και σταματάει τα drives και τα σουτ των αντιπάλων.

Η πολύ καλή αίσθηση χώρου που έχει, που τον καθιστά ως τον τέλειο παίχτη στην πίσω γραμμή άμυνας, αποδεικνύεται και από τον παρακάτω πίνακα από το Cleaning The Glass ανάμεσα στους bigs της λίγκας (έχω θέσει ως κριτήριο επίσης τα 800 αγωνιστικά λεπτά μίνιμουμ). Κάνει 2,3 τάπες ανά παιχνίδι, που σε ποσοστό αναλογεί στο 4,1% των σουτ των αντιπάλων, κάτι που τον φέρνει δεύτερο στο πρωτάθλημα, πίσω μόνο από τον Myles Turner.

Παρατηρείστε βέβαια ένα ενδιαφέρον στη λίστα. Οι τρεις πρώτοι ανήκουν στην κατηγορία των σέντερ 3&Β (3s & Blocks όπως μου αρέσει να λέω). Δηλαδή ψηλοί που μπορούν να σουτάρουν για τρεις και να είναι ταυτόχρονα πολύ καλοί ως rim protectors. Ο Jackson άλλωστε περνάει το 40% των λεπτών συμμετοχής του ως center. Φυσικά το Μέμφις αξιοποιεί αυτή του την ικανότητα αμυντικά, καθώς αναγκάζει τους αντιπάλους να σουτάρουν με 59,7% σε απόσταση μικρότερη των 6 ft (δύο μέτρων περίπου) από το καλάθι. Γενικότερα δηλαδή, η περιοχή κοντά στο καλάθι των Αρκούδων μοιάζει με απαγορευμένη. Βέβαια άμυνα δεν είναι μόνο οι τάπες, αλλά και οι προσπάθειες που χαλάνε για τους αντιπάλους, είτε με deflections, είτε με σουτ που γίνονται με κακές προϋποθέσεις, κάτι στο οποίο είναι επίσης πολύ καλή η ομάδα του Μέμφις. Ο JJJ, με wingspan στα 2,24 μέτρα, χαλάει εύκολα τις πάσες ή τις αλλοιώνει, μικραίνοντας με αυτόν τον τρόπο το οπτικό πεδίο και τον χώρο που θα κληθεί να καλύψει.  

O Jackson με την παρουσία στα διάφορα σχήματα που χρησιμοποιεί ο Taylor Jenkins, είτε στο πλευρό του Adams, είτε του Clarke, μειώνει τα ποσοστά των αντιπάλων στη ρακέτα κατά 7,3%, ενώ τα αντίστοιχα των τριπόντων κατά 2,3%. Αυτό έχει λογική, διότι μπορεί να αμυνθεί ικανοποιητικά στις αλλαγές απέναντι σε guards και ειδικά σε forwards, καθώς πολλές ομάδες χρησιμοποιούν δράσεις για τα φτερά ως κύριους χειριστές/ initiators. Επίσης, μετά τα picks των αντιπάλων θα τον δούμε είτε να μένει πιο πίσω -drop- και να οδηγεί ο περιφερειακός τον επιθετικό πάνω του, είτε να βγαίνει δυναμικά σε hedge out, έχοντας την ταχύτητα να επιστρέψει γρήγορα στον παίχτη του. Φυσικά όλα αυτά βελτιώνονται ακόμη περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, καθώς αποκτά και την εμπειρία για να αμύνεται καλύτερα και να βελτιώνει τις αδυναμίες που είχε, όπως τα φάουλ που αναφέραμε πιο πάνω.

O Black Panther, φημίζεται για τις εξαιρετικές του ικανότητες στη μάχη, για την υπερφυσική του δύναμη και αντοχή. Ο Jackson φέτος, λύνει το ζήτημα της αντοχής, καθώς έχει χάσει μόλις ένα παιχνίδι των Grizzlies και μένει να σταθεροποιήσει τα νούμερά του σε υψηλότερα επίπεδα. Τι κάνει μέχρι στιγμής;

Έχει το δεύτερο υψηλότερο μέσο όρο πόντων στην τετραετή-πρακτικά τριετή- καριέρα του στο ΝΒΑ και χρειάζεται να βελτιώσει και να ανεβάσει τα ποσοστά τόσο στο τρίποντο, όσο και γενικότερα. Το 31,7% για τις προσπάθειες που λαμβάνει είναι χαμηλό. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός πως σουτάρει τα περισσότερα τρίποντα ανάμεσα από παίχτες που παίζουν σέντερ ή μπορεί να θεωρηθούν και τέτοιοι -όπως μεταξύ άλλων οι Randle, Love. Μόνο ο Randle και ο Horford σουτάρουν χειρότερα.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι άμυνες δεν του δίνουν σημασία και τον αντιμετωπίζουν όπως τον Westbrook επί παραδείγματι. Τουναντίον. Καθώς αρέσκεται σε pick and pop καταστάσεις ( το 37% των προσπαθειών για τρεις είναι στατικά σουτ, μετά από πάσα, άρα και τέτοιες δράσεις) ο αμυνόμενος θα προσπαθήσει να τον σταματήσει. Εδώ έρχεται και η δουλειά που έχει ρίξει, καθώς φέτος “χτυπάει” περισσότερο στα close outs τους αντιπάλους του, ιδιαίτερα τους πιο βαρύς ψηλούς, και πηγαίνει με μεγαλύτερη συχνότητα στη γραμμή των βολών, αφού δύσκολα τον ανακόπτουν. Περισσότερα drives φέτος, περισσότερες βολές και φθορά των αντιπάλων.

Το heat map της κατανομής των σουτ που παίρνει είναι ενδεικτικό της ικανότητας του παίχτη να μπορεί να είναι αποδοτικός, ή τουλάχιστον απειλητικός τόσο κοντά στη ρακέτα όσο και από το τρίποντο.

Το ενδιαφέρον επίσης στοιχείο, και για αυτό στις αρχές θεωρούνταν ως «μονόκερος», είναι η ικανότητα του να κινείται σαν περιφερειακός μακριά από τη μπάλα. Ο προπονητής εμπιστεύεται αυτή του την αρετή, με διάφορες δράσεις για αυτόν, είτε για να βγει από τα σκριν και να σουτάρει, είτε για handoff συνεργασίες με κάποιον ψηλό όπως τον Άνταμς, που είναι και καλός πασέρ. Εξάλλου το 5,8% των προσπαθειών του είναι μέσω handoff δράσεων και δίνει 1,06 πόντους ανά play, ενώ το 8,5% είναι μέσω off screen και αντίστοιχα δίνει 0,94 πόντους ανά play. Για παίχτης ύψους 211 εκατοστών, κινείται «σαν αίλουρος» χωρίς τη μπάλα.

Ο Jaren Jackson Jr με την χρονιά που κάνει θα μπορούσε να σταθεί στην κουβέντα και στους υποψήφιους για το βραβείο του κορυφαίου αμυντικού παίχτη της σεζόν. Σίγουρα πάντως είναι ο καταλληλότερος συμπαίχτης για τον Ja Morant με την επίδρασή του και στις δύο πλευρές του παρκέ και το δίδυμο που δημιουργούν οι δυο τους φαντάζει ασυναγώνιστο μελλοντικά καθώς μην ξεχνάμε πως είναι μόλις 22 ετών. Σαν άλλος T’Challa χρόνο με τον χρόνο αντιλαμβάνεται τις δυνατότητές του, το μεγάλο του potential και το πόσο σημαντικός μπορεί να γίνει. Kαι μακάρι να μείνει το Block Panther ως το παρατσούκλι του γιατί πραγματικά είναι τέλειο.

 Σημειώσεις:

¹ Το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων στις ΗΠΑ δημιουργήθηκε λίγο μετά τον ήρωα των Kirby, Lee , την ίδια χρονιά (1966). Εκείνη την περίοδο η εταιρεία της Marvel άλλαξε για λίγο διάστημα το όνομα του ήρωα σε Black Leopard λόγω της σύνδεσης που γινόταν με το κίνημα.

²Το υπέροχο κανάλι στο YouTube, Thinking Basketball έχει ένα πολύ ωραίο βίντεο για το πόσο κομβικός είναι ο παίχτης στους Grizzlies. Μπορείτε να το δείτε εδώ.

Τα στατιστικά είναι από το site του ΝΒΑ, το Cleaning The Glass και το Basketball-reference και αφορούν έως και την 7^η Φλεβάρη.