Ο νεαρός Luke εν τέλει αποτέλεσε την ελπίδα για την επάνοδο των μυστικιστών πολεμιστών Jedi για ηρεμία και ειρήνη στον Γαλαξία. Κάπως έτσι έβλεπαν και το δίδυμο των Luka Doncic και Kristaps Porzingis το συμβούλιο των Jedi Masters των Mavericks, o General Manager, Donnie Nelson, και ο head coach, Rick Carlisle, όταν επέλεγαν τον πρώτο με το #3 του draft του 2019 και αποκτούσαν τον δεύτερο με ανταλλαγή. Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο, με τους νεαρούς να οδηγούν την ομάδα στα Playoffs στη “Φούσκα” του Orlando μετά από απουσία τεσσάρων ετών από post seasons.

Εύλογα, η φετινή χρονιά ξεκίνησε με όνειρα για το επόμενο βήμα, μια πορεία πέραν του πρώτου γύρου των playoffs, μέσω της περαιτέρω ωρίμανσης, αγωνιστικής και πνευματικής, των δύο νεαρών stars της ομάδας. Και οι προσδοκίες ήταν εκεί, παρά τα δεδομένα προβλήματα με τα οποία θα άρχιζε το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του γαλαξία. Στα προβλήματα συγκαταλέγεται -μεταξύ άλλων- η απουσία ουσιαστικής ξεκούρασης και προετοιμασίας για τις ομάδες, με το «κουτσούρεμα» της offseason για οικονομικούς λόγους. Ωστόσο, όσο βραχεία ήταν η περίοδος μεταξύ του τελευταίου παιχνιδιού των Mavs στο Bubble και του πρώτου της σεζόν, τόσο και ακόμα βραχύτερη ήταν η διάρκεια του ενθουσιασμού των ιθυνόντων και των οπαδών της ομάδας.

Το σχέδιο αμυντικής ενδυνάμωσης

Oι Mavs με το πέρας της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου προέβησαν σε ορισμένες κινήσεις, αρχικά για να ενισχύσουν το αμυντικό σκέλος και εν συνεχεία να προσθέσουν παίχτες που μπορούν να καλύψουν και τις αντίστοιχες αδυναμίες της Αγνής Σλοβένικης Καύλας (όπως είχαμε δει και στα power rankings που είχαμε βγάλει πριν ξεκινήσει η σεζόν). Τόσο οι νεαροί παίχτες όπως οι Josh Green, Tyler Bey, αλλα πρωτίστως ο Josh Richardson που κατέφθασε στη θέση του Seth Curry, ήρθαν με στόχο να δώσουν μεγαλύτερη σκληράδα στις θέσεις των guards και forwards. Ακόμα στο Dallas πήγαν οι Wes Iwundu, άλλο ένα forward που μπορεί να βοηθήσει αμυντικά, ως ελεύθερος και o James Johnson μέσω της ανταλλαγής που έστειλε τον Delon Wright στους Pistons και τον Justin Jackson στους Thunder.

To σύνολο των παραπάνω κινήσεων έδωσε μία έξτρα νότα αισιοδοξίας για τη σεζόν που θα ξεκινούσε, καθώς -θεωρητικά- και με την επιστροφή στην αγωνιστική δράση του Dwight Powell και του Kristaps Porzingis, oι Μavs θα διέθεταν πλέον αρκετές επιθετικές επιλογές, αλλά και αμυντική ισορροπία για να διεκδικήσουν κάτι καλό στην -ως πάντα-σκληρή δυτική περιφέρεια.

Προβληματικό ξεκίνημα

Στα αχαρτογράφητα νερά μιας ιδιαίτερης σεζόν εν μέσω πανδημίας, οι Mavericks ήταν από τις ομάδες που επλήγησαν από νωρίς, τόσο με κρούσματα και αναβολές αγώνων, όσο και με τραυματισμούς. Συγκεκριμένα, σημαντικοί παίκτες στο rotation του Carlisle, όπως οι Finney-Smith, Josh Richardson, Maxi Kleber, Dwight Powell και Jalen Brunson, έχουν χάσει αρκετά παιχνίδια λόγω του ότι βρέθηκαν θετικοί στον Covid-19. Ωστόσο το Dallas είχε μόλις μία αναβολή αγώνα εξαιτίας αυτών των κρουσμάτων (με τις δύο επόμενες αναβολές αγώνων τους να έρχονται πρόσφατα λόγω της κακοκαιρίας στο Houston). Αν προσθέσουμε και την απουσία του έτερου Jedi της ομάδας, Kristaps Porzingis, λόγω ανάρρωσης από τον τραυματισμό που υπέστη στα playoffs, τότε εύλογα αρχίζει να να σκιαγραφείται μια πρώτη εικόνα για το κακό ξεκίνημα. Αν σε αυτή προσθέσουμε πως μέχρι στιγμής το σημαντικότερο πρόβλημα με τους παίκτες που νοσούν από Covid-19 δεν είναι τόσο η ένταση της ασθένειας, μα η καταπόνηση και η κακή κατάσταση που επιστρέφουν στην αγωνιστική δράση¹, με τις συνεπακόλουθες συνέπειες αυτού του γεγονότος στην αλλαγή πλάνων του προπονητή τους, τότε μάλλον μπορούμε να πούμε πως στο ξεκίνημα “the Force was not with them”.

Πριν περάσουμε στο αγωνιστικό κομμάτι και τον επιμέρους σχετικό σχολιασμό, αξίζει αρχικά να ρίξουμε μία ματιά σε επιμέρους στατιστικούς τομείς συγκριτικά για την περσινή και φετινή χρονιά.

To αμυντικό πρόβλημα που παραμένει

Το μεγαλύτερο φετινό πρόβλημα των Mavericks, όπως φαίνεται και από τον παραπάνω πίνακα, εντοπίζεται πρωτίστως στο αμυντικό σκέλος. Όχι πως την περσινή σεζόν ήταν καμία αμυντική υπερδύναμη, αφού οι 111,2 πόντοι ανά 100 κατοχές τους καθιστούσαν ως τη 18^η άμυνα του πρωταθλήματος, αλλά προς το παρόν η σημαντική βελτίωση που σύμφωνα και με τις κινήσεις του καλοκαιριού αναμέναμε, δεν έχει επέλθει στο βαθμό που οι ιθύνοντες της ομάδας θα περίμεναν.

Σε σημαντικό βαθμό αυτό οφείλεται στα προβλήματα τραυματισμών και τις απουσίες που προαναφέραμε. Παίκτες όπως οι Finney-Smith και Richardson είναι καλοί αμυντικοί, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καλύτερη αμυντική συμπεριφορά της ομάδας, όμως, έχουν λείψει σε πολλούς αγώνες. Ενδεικτικά έχουν χάσει από εννέα παιχνίδια έκαστος, ενώ διψήφιο αριθμό απουσιών έχουν συμπληρώσει κομβικοί παίκτες της frontline, όπως οι Kleber, Powell και φυσικά ο Porzingis. Πώς θα μπορέσει να αποκτήσει συνοχή λοιπόν μία ομάδα με τόσα προβλήματα, χωρίς αναβολή αγώνων που πιθανόν να μασκάρευαν τα όποια ζητήματα υπάρχουν-ειδικά με τον Λετονό star και χωρίς επαρκή προετοιμασία και παιχνίδια προετοιμασίας; Για αυτό άλλωστε και το μεγαλύτερο πρόβλημα έως τώρα είναι η άμυνα στο «ζωγραφιστό». Οι αντίπαλοι των Mavs σκοράρουν με άνεση κοντά στο καλάθι-συγκεκριμένα στη restricted area- με το υψηλότατο ποσοστό του 67,8%, σύμφωνα με το Cleaning The Glass.

Όπως βλέπουμε μόνο οι Nuggets έχουν χειρότερο ποσοστό.

Στην ουσία δεν έχουν κάποιον ικανό ψηλό (ή απουσίαζε αυτός) για να μπορέσει να σπρώξει τον αντίπαλο που θα προσπαθήσει να ποστάρει ή έναν ικανό στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, μιας και ο Porzingis μοιάζει να έχει ξεχάσει αυτόν τον ρόλο (προς το παρόν;).

Και δεν φτάνει που δεν μπορούν να σταματήσουν ούτε Ewok κοντά στο καλάθι, αλλά είναι κακοί και στην αντιμετώπιση των pick ‘n rolls, τόσο απέναντι στον παίκτη που ρολάρει στο καλάθι, όσο και στον χειριστή. Τέταρτη χειρότερη άμυνα όσον αφορά τους χειριστές τέτοιων καταστάσεων, με παθητικό 0,96 πόντων ανά play, και απέναντι στους rollers έχουν την δέκατη άμυνα με 1,16 πόντους ανά play. Στην ουσία με ένα απλό pick ‘n roll μπορεί μία ομάδα να βάλει ζόρικα στους Τεξανούς.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στην πίσω γραμμή άμυνας (ok, όχι μόνο εκεί) επηρεάζει και την αμυντική ισορροπία της ομάδας, ιδιαίτερα σε καταστάσεις αιφνιδιασμού. Οι 1,19 πόντοι ανά κατοχή που δέχονται σε transition παιχνίδι είναι η έκτη χειρότερη επίδοση, κάτι που μοιάζει λογικό αν λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι δεν είναι και η πιο δυνατή ομάδα στα rebounds. Τουναντίον μάλιστα. Μαζεύουν μόλις 42,6 ανά παιχνίδι, με μόνο τους Raptors να παίρνουν λιγότερα, ήτοι το 48,1% των διεκδικούμενων χαμένων σουτ. Καθώς δεν κάνουν πολλά λάθη, ώστε να χαρίσουν εύκολες μπάλες στον αντίπαλο (12,6% ποσοστό των κατοχών καταλήγουν σε λάθος, από τις κορυφαίες επιδόσεις στο ΝΒΑ σχετικά), η μη εξασφάλιση rebounds οδηγεί σε περισσότερους αιφνιδιασμούς και πιο εύκολους πόντους για τον αντίπαλο.

Τα προβλήματα ωστόσο, δυστυχώς για αυτούς, δεν σταματούν μόνο στην άμυνα κοντά στο καλάθι.  Γενικότερα πάσχουν στην ατομική άμυνα, όπου δεν έχουν το απαραίτητο συνδυασμό μεγέθους και ταχύτητας σε ορισμένες θέσεις, με αποτέλεσμα να δέχονται 6,7 πόντους ανά παιχνίδι αλλά και να αφήνουν επί της ουσίας τους αντιπάλους τους να σουτάρουν ανενόχλητοι. Όπως αλιεύσαμε από τα στατιστικά στο site του ΝΒΑ, η συχνότητα με την οποία σουτάρουν ελεύθερα οι ομάδες όταν βρίσκονται απέναντι στους Mavs φτάνει το 17,4% (ελεύθερα σουτ θεωρούνται αυτά όπου ο αντίπαλος βρίσκεται 4-6 πόδια απόσταση, δηλαδή περίπου 1,2 με 1,8 μέτρα).

H επίθεση λειτουργεί, με λίγα προβλήματα

Παρότι λοιπόν, η επιθετική λειτουργία των Τεξανών μπορεί να μην είναι στο top επίπεδο που ήταν την περασμένη σεζόν, κρίνεται ως αρκετά ικανοποιητική, όπως είδαμε και στον συγκριτικό πίνακα. Η ειδοποιός διαφορά οφείλεται σε δύο βασικούς δείκτες στους οποίους ήταν εκ των κορυφαίων του περσινού πρωταθλήματος.

Πρώτα, στο pick ‘n roll  παιχνίδι, όπου οι ψηλοί δεν είναι τόσο αποτελεσματικοί μέχρι στιγμής, πέφτοντας από τη δεύτερη καλύτερη επίδοση πέρυσι και τους 1,25 πόντους/play στη δωδέκατη και στους 1,12 πόντους αντίστοιχα. Ποιοι ήταν εκ των καλύτερων περυσι; Οι Kleber, Powell όπως θα δείτε στον παρακάτω πίνακα (θεσαμε ως μίνιμουμ δύο τέτοιες κατοχές/παιχνίδι). Eξαιρετικός ήταν και ο Willie Cauley-Stein στα 13 ,όμως, ματς που αγωνίστηκε με 1,46 πόντους/pnr.

Ποιες είναι οι αντίστοιχες επιδόσεις τους φέτος; 1,23 o Kleber, 1,00 o Powell και 1,11 ο Cauley-Stein παρότι δεν έχει αλλάξει η συχνότητα των καταστάσεων pick ‘n roll στο παιχνίδι τους.

Ο έτερος σημαντικός παράγοντας είναι τα ποσοστά που έχουν από τη γραμμή των τριών πόντων. Μπορεί κατά την περσινή χρονιά να έχουμε στο μυαλό μας ως την ομάδα που βασίζει το παιχνίδι της στο τρίποντο ως επί το πλείστον τους Rockets η πραγματικότητα ,όμως, ήταν διαφορετική. Το Houston έπαιρνε τις μισές προσπάθειες έξω από το «τόξο» και δεύτερη ομάδα ήταν το Dallas με 45,6%. Το ζητούμενο φέτος είναι πως παίρνουν περίπου 3% λιγότερες προσπάθειες πίσω από τα 7,25 και σουτάρουν με το 26^ο ποσοστό στη Λίγκα από το δέκατο που είχαν. Μπορεί συγκριτικά τα ποσοστά να είναι παρεμφερή- 1,6% σε ευστοχία διαφορά έχουν- αλλά αν βάλουμε στη συνάρτηση πως υπάρχουν άλλες 22 ομάδες που σουτάρουν καλύτερα από αυτούς, αλλά και την κακή περιφερειακή άμυνα των Mavs, το αποτέλεσμα αναδεικνύει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Κοντολογίς, με τον Seth Curry να είναι αυτή την στιγμή ο καλύτερος σουτέρ της Λίγκας.

Seth Curry says he has a lot of respect for the guys with the Mavericks, but he still believes they made a bad business decision trading him.

This season:
48.3 FG% | 46.8 3PT% | 93.8 FT%

Richardson + pick No. 36 for Curry was a great trade for Sixers!pic.twitter.com/FIN1puWJBM

— Barstool Philly (@BarstoolPhiIIy) February 26, 2021

Με τη συγκεκριμένη ανταλλαγή να μην είναι σαν σύλληψη λάθος, ήτοι το “να χάσουμε λίγο στην επίθεση, αλλά να ανέβουμε αρκετά στην άμυνα, με τον J-Rich να κουμπώνει αμυντικά καλύτερα με τον Doncic και επιθετικά ο Luka θα το πάει το καράβι”, ο Richardson δείχνει αυτή την στιγμή ως ένα one-’heat’-wonder, με την προπέρσινη χρονιά του στο Miami να είναι η μοναδική κατά την οποία ξέφυγε από την μετριότητα. Έτσι, το trade όχι μόνο δεν κάλυψε τον βασικό σκοπό του (αμυντική θωράκιση), αλλά κατάφερε να επηρεάσει αρνητικά και την επιθετική αποτελεσματικότητα.

Το πρόβλημα Prozingis

Mε τον Luka Doncic να παίζει στο σύνηθες πια All NBA level του (αλλά όχι στο MVP level που οι περισσότεροι, μεταξύ αυτών και εμείς, τον περιμέναμε στην αρχή της σεζόν), με 28,5 / 8,4 / 9,0, και 53,5% eFG%, βελτιωμένος από το τρίποντο, με πάνω από 35% πια, αλλά και πάλι clutch, μετά την περσινή σχετική δυστοκία, το πρόβλημα των Mavericks εντοπίζεται τόσο στους υποτονικους ρολίστες που τον πλαισιώνουν, μα πάνω και κύρια στην αδυναμία του max player της ομάδας ($158,25 εκατ. για πέντε χρόνια) να παίξει έστω οριακά ως τέτοιος. Συγκεκριμένα, για να συνεχίσουμε στο concept μας, ο Porzingis μοιάζει να βρίσκεται στο μεταίχμιο της “Δύναμης” και να ακροβατεί ανάμεσα “στη Φωτεινή και τη Σκοτεινή πλευρά” της. Όμως το κατά πόσο θα αποδειχθεί ένας Jedi ή ένας Sith για το Dallas είναι ένα τόσο κρίσιμο ερώτημα, που από αυτό θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό το (άμεσο και μεσοπρόθεσμο) μέλλον του οργανισμού.

Η παρουσία του Λετονού στα playoffs πριν κάποιους μήνες στη “Φούσκα” του Orlando ήταν παραπάνω από ενθαρρυντική και έκανε τις ιθύνοντες να πιστεύουν πως όντως βρήκαν τον εκλεκτό που θα σταθεί στο πλάι του Luka και θα φέρει τον οργανισμό σε τροχιά διεκδίκησης δαχτυλιδιού. Που θα έφερνε σε ισορροπία τη “Δύναμη” και το παιχνίδι των Mavs. Όμως, η πραγματικότητα μοιάζει διαφορετική. Όπως είδαμε και πιο πάνω στο κείμενο, στα αμυντικά προβλήματα που ταλανίζουν την ομάδα ο (κάποτε θεωρούμενος) «Mονόκερος» από τη Βαλτική, περισσότερους δυσεπίλυτος γρίφους βάζει στον προπονητή του, παρά λύνει.

To βασικό πρόβλημα να παραμένει η υγεία του. Μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στο Dallas την τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου του 2019 και παρέμεινε εκτός για το υπόλοιπο εκείνης της σεζόν, αναρρώνοντας από τον τραυματισμό του στον αχίλλειο, ώστε να είναι έτοιμος για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Aπό τότε έως την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει αγωνιστεί σε κάτι λιγότερο από το 70% των αγώνων ήτοι 77 στα 112, συνυπολογίζοντας και τα περσινά playoffs. Ήδη φέτος έχει χάσει σχεδόν τα μισά παιχνίδια (17 από τα 31). Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν η κουτσουρεμένη preseason και ο μικρός χρόνος αποκατάστασης που είχε, έχει παίξει ρόλο στα προβλήματα που κουβαλάει, αλλά δεν μοιάζει και απίθανο ως ενδεχόμενο. 

Τι κάνει ωστόσο στο διάστημα που αγωνίζεται; Είδαμε και πριν ότι αμυντικά είναι βάρος για τους Mavs. Τι ισχύει ακριβώς και από στατιστικής άποψης;

Όπως αλιεύσαμε από το Cleaning The Glass, στον τομέα αυτόν είναι αρνητικότατος. Καθώς περνάει το 82% του χρόνου στη θέση του σέντερ, θα περιμέναμε περισσότερα από το κάκιστο νούμερο, για την αξία του, των -5,6 πόντων/100 κατοχές διαφορά όσο βρίσκεται στο παρκέ. Οι 122,5 πόντους/100 κατοχές που δέχονται με αυτόν οι Mavs είναι από τις χειρότερες επιδόσεις στη λίγκα.

Eνδεικτικές είναι οι παρακάτω φάσεις από τους αγώνες εναντίον των Jazz και των Blazers.

Κατά μέτωπο επίθεση από τον Lillard μετα το pick, ασυνεννοησία με τον Richardson και νωχελικότητα εναντίον του Gobert, είτε πάει να αμυνθεί με…hedge (;) είτε μένοντας πίσω στη ρακέτα. Κακές άμυνες που στοιχίζουν διαρκώς στους Mavericks.

Όχι μόνο είναι κακός αμυντικά, αλλά δεν βοηθάει και όσο χρειάζεται με το μακρινό του σουτ στην επίθεση. Καθώς είναι ψηλός που αρέσκεται να ακροβολίζεται και να σουτάρει, να παίζει pick ‘n pop με τον συμπαίχτη του, τα έως τώρα ποσοστά δείχνουν την εικόνα πως θα πρέπει να βελτιώσει το χαμηλό ποσοστό του για να μπορέσει να βοηθήσει περισσότερο. Μόλις 54,3% σταθμισμένη ευστοχία και 36% τρίποντο δεν μοιάζουν ικανοποιητικά νούμερα. Πόσο δε μάλλον, όταν αυτό το στοιχείο θα βοηθήσει και τον έτερο superstar της ομάδας να βρίσκει περισσότερους χώρους για να κινείται.

C’mon bruh pic.twitter.com/B7abY74Va7

— warriorsworld (@warriorsworld) February 28, 2021

Μα αν κάτι είναι απογοητευτικό για έναν παίκτη ύψους 2,21 είναι η ισχνότατη παρουσία του στο ζωγραφιστό. Ο Λετονός σαν να φοβάται κάθε είδους επαφή πια (ενδεικτικά έχει το χαμηλότερο FT% της καριέρας του με κάτω από 20%) και είναι απόλυτα αναποτελεσματικός κοντά στο καλάθι:

Σύμφωνα με το Cleaning the Glass, ο Porzingis, μεταξύ των ψηλών της Λίγκας, οι 4,2 προσπάθειες που έχει ανά αγώνα από την restricted, αντιπροσωπεύουν μόλις το 29% των συνολικών προσπαθειών του, γεγονός που τον κατατάσσει στο 16ο εκατοστημόριο (ήτοι το 84% των ψηλών παίρνουν περισσότερες προσπάθειες στο ζωγραφιστό από αυτόν). Το δε 72% του από εκεί τον κατατάσσει στο 73ο εκατοστημόριο. Για το ζωγραφιστό γενικά δε, με 44,2% σε μόλις 3,1 προσπάθειες, δεν χρειάζεται φαντάζομαι παραπάνω ανάλυση...

Κοντολογίς. Κακός αμυντικά, στα όρια απλά του σκιάχτρου, κακώς επιθετικά, προσφέρει ένα συμπαθές spacing και τίποτα παραπάνω, με ένα πενταετές συμβόλαιο $158 εκατ. στον δεύτερο χρόνο αυτού, και με μάλλον γυάλινα πόδια για ένα κορμί 2,21 ύψους, ο Porzingis εκεί που θα καθόριζε το ταβάνι των νέων, μετα-Dirk Mavericks, δείχνει απλά να τους χαμηλώνει ακόμα και το πάτωμα. Το trade value του με τα παραπάνω δεδομένα είναι στα τάρταρα και η άμμος στην κλεψύδρα μέχρι να πληρωθεί ο Luka φτάνει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Σε αυτό το πλαίσιο οι Mavericks έχουν τη δυνατότητα για δύο μεγάλα συμβόλαια δίπλα στην Αγνή Σλοβένικη Καύλα και ο Λετονός έχει το ένα χωρίς να το δικαιολογεί φέτος στο ελάχιστο. Αν καταφέρουν να έχουν δύο πραγματικούς “max players” και να επεκτείνουν τον Luka στο rookie max extension συμβόλαιό του, οι Mavericks θα έχουν καταφέρει (όντας over the cap βέβαια) να είναι διεκδικητές του Larry O’Brien Trophy για μια πενταετία τουλάχιστον. Σε αντίθετη περίπτωση, αυτή που ο Porzingis παραμείνει τραυματίας και underperformer και δεν βρεθεί τρίτος πυλώνας να πλαισιώσει τους δύο ευρωπαίους αστέρες, τα πράγματα μόνο ευοίωνα δεν θα είναι.

Με τους Knicks να κατέχουν πλήρως unprotected το pick των Mavs για το 2021, και top-10 protected αυτό του 2023, οι Mavericks δεν μπορούν να κοιτάνε στο draft για άμεση ενίσχυση. Με τον βασικότερο στόχο τους δε, τον Giannis, να έχει ήδη υπογράψει στους Bucks για άλλα πέντε χρόνια, η εξίσωση Porzingis δείχνει να είναι αυτή που από κάθε άποψη θα καθορίσει την επόμενη τριετία. Είτε θα καταφέρουν οι Mavs να του ενισχύσουν ηθικό και αγωνιστική παρουσία (και με κάποιον μαγικό τρόπο και τα πόδια του…) είτε θα πρέπει να δεχτούν την ήττα τους στο συγκεκριμένο στοίχημα και να βγουν στην αγορά να περισώσουν όποια αξία μπορούν έναντι αυτού. Το παραπάνω, σε συνδυασμό με τα $33,5 εκατ. cap space που θα έχουν για την offseason του 2021, ίσως φέρουν ξανά το χαμόγελο στα χείλη του Luka που πρόσφατα δήλωσε πως φέτος ως τώρα δεν διασκεδάζει το μπάσκετ όπως συνήθιζε. Και αυτή την στιγμή το να είναι -και να παραμείνει- χαρούμενος ο Luka θα πρέπει να είναι η πρώτη και κύρια προτεραιότητα του front office των Mavericks. Ενδεχόμενη πλήρης μετατροπή του Porzingis σε “dead money” και αδυναμία ποιοτικής και ουσιαστικής αξιοποίησης του cap space του καλοκαιριού, ενδέχεται να σημάνει την έναρξη μιας πολύχρονης παραμονής στην (καλύτερη στη) μετριότητα, που με τη σειρά της θα σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για τον Doncic. 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Τα στατιστικά του κειμένου είναι ως και την Κυριακή 28.02.2021

¹ Για το συγκεκριμένο ζήτημα και την κατάσταση στην οποία επέστρεψε μετά την έκθεσή του στον Covid μίλησε πρόσφατα ο star των Celtics, Jason Tatum. Περισσότερα εδώ.