Σε ένα παιχνίδι που στην αρχή του έμοιαζε με τυπική διαδικασία, λόγω των απουσιών των Goran Dragic και Bam Adebayo, οι Miami Heat δεν τα πήγαν άσχημα κόντρα στους Lakers και στο “too much” δίδυμο των LeBron και Davis. Ειδικά η απουσία του Adebayo, σήμαινε πως οι Heat θα έπρεπε να περιορίσουν όσο το δυνατόν τους χώρους στους Lakers και κατ’ επέκταση τη δυνατότητα τους να διεκδικούν τα rebounds. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο. Στο ένα κομμάτι, αυτό των χώρων, οι Heat επέλεξαν να πάνε με μια ζώνη “2-3”, όπου οι δύο παρα-ανέβαιναν ψηλά για πιέσουν τον δημιουργό, λες και είχαν απέναντί τους τον Steph Curry ή τον Damian Lillard. Η επιλογή αυτή είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει μια τεράστια τρύπα στην “γειτονιά” του high post και η ζώνη αυτή να “σπάει” εύκολα, πότε με τον LeBron, πότε με τον Davis, πότε με τον Rondo. Ειδικά στην περίπτωση του τελευταίου, υπήρχαν στιγμές που έβλεπε και το κάθε νανο-second κενού στη ζώνη των Heat, και το πώς αυτό θα ξεδιπλωνόταν.
Rajon Rondo has tied Steve Nash for 7th all-time playoff assists.pic.twitter.com/Id63ekHF2V
— ClutchPoints (@ClutchPointsApp) October 3, 2020
Παρεμπιπτόντως ξεπέρασε τους Larry Bird και Steve Nash στη λίστα με τις περισσότερες assists στην ιστορία των playoffs, μετρώντας πλέον 1063. Η εικόνα των Heat, ωστόσο, παρά τις δύο πολύ σημαντικές απουσίες ήταν εξαιρετική. Σημείωσαν 114 πόντους στο παιχνίδι, σουτάροντας συνολικά με 50,7%, 40,7% στα τρίποντα και 91,2% από τη “γραμμή της φιλανθρωπίας”, έχοντας μάλιστα 21 παραπάνω βολές από τους Lakers. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειώσουμε πως οι James και Davis εκτέλεσαν έξι βολές. Μαζί. Σε κάθε περίπτωση, τα επιθετικά αυτά νούμερα σε οποιαδήποτε βραδιά, μάλλον θα έφερναν νικητές τους Heat. Και για να μην αδικούμε τις εφεδρείες τους, τόσο ο Olynyk όσο και ο Nunn πρόσφεραν απροσδόκητα καλές λύσεις παίζοντας 37 και 29 λεπτά αντίστοιχα, παράγοντας εκείνες τις “σπίθες” που ο Spoelstra αναζητούσε στο πρώτο παιχνίδι. Ο πρώτος με 24 πόντους στην ουσία έβαλε αυτούς που στερήθηκαν από τον Dragic σε απόλυτους αριθμούς, ενώ ο Nunn επιτέθηκε από την πρώτη στιγμή, προκαλώντας αυτό το απαραίτητο αρχικό ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα για να δουλέψει η κυκλοφορία των Heat με καλές επιλογές όταν σήκωνε την ντρίμπλα του. Ο Jimmy Butler, από τη μεριά του, ήταν… ο Butler. Συμμετείχε σε 57 πόντους (είτε ως σκόρερ, είτε ως δημιουργός) του Miami, την ώρα που κλήθηκε να μαρκάρει τον James σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Ωστόσο, αν οι πλήρεις Heat αναζητούσαν μια υπέρβαση απέναντι στους Lakers, αποδεκατισμένοι καθώς είναι χρειάζονται ένα θαύμα. Τουτέστιν, όλα αυτά δεν είχαν μεγάλη σημασία. Όχι απέναντι στον εξωπραγματικό Davis, ο οποίος τελείωσε το ματς με 32/14 (οκτώ εκ των οποίων επιθετικά), με ποσοστό ευστοχίας κοντά στο 75%. Αυτό ήταν και το δεύτερο σερί παιχνίδι τελικών του Davis που το τελειώνει με 30+ πόντους, κάτι που έχουν καταφέρει άλλοι τέσσερις παίκτες στην ιστορία.
Anthony Davis joins Kevin Durant (2012), Michael Jordan (1991), Rick Barry (1967), and Hal Greer (1967) as the only players in @NBAHistory to score 30+ points in their first two career #NBAFinals games! pic.twitter.com/UQ194o3274
— NBA (@NBA) October 3, 2020
Χαρακτηριστική είναι η τρίτη περίοδος, όταν και οι Lakers άνοιξαν τη διαφορά, καταρρίπτοντας οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με τον τελικό νικητή. Λίγο μετά τα μέσα της, και μετά από το τρίτο συνεχόμενο putback του Davis μετά από επιθετικό rebound, η καρτέλα που εμφανίστηκε στη μετάδοση έγραφε 14/15 σουτ. Ο AD κυριολεκτικά υποσκέλιζε τον Olynyk που προσπαθούσε να τον κρατήσει στην πλάτη του και σούταρε πάνω από τον Crowder, όποτε ο τελευταίος βρισκόταν απέναντί του.
Μαζί με τον “Βασιλιά” σημείωσαν 65 πόντους, και - όπως και στο πρώτο παιχνίδι - αποδείχθηκαν άλυτο πρόβλημα για την άμυνα των Heat. Σούταρε (και τα έβαζε) από παντού, μάζεψε τα περισσότερα rebounds απ’ όλους, όντας ο μόνος με διψήφιο αριθμό τέτοιων στο παιχνίδι, ενώ σε κάποιες στιγμές κλήθηκε να μαρκάρει - με επιτυχία - τον Butler. Αν αυτό δεν λέει κάτι για την εξέλιξή του, όπως και για το versatility του, τότε δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να μπει στην εν λόγω συζήτηση. Ο Davis μπαίνει πλέον στο peak της καριέρας του κι ελάχιστοι παίκτες στον κόσμο μπορούν να τον χαλιναγωγήσουν. Το δίδυμο Leonard-Olynyk σίγουρα δεν συγκαταλέγεται σε αυτό το γκρουπ, ούτε και οι κοντύτεροι Crowder-Butler και η έλλειψη μιας ισχυρής παρουσίας όπως του Adebayo στο ζωγραφιστό των Heat ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής: LeBron James και AD σκόραραν 44 πόντους μόνο στο ζωγραφιστό, οι Lakers πήραν 16 επιθετικά rebounds ανανεώνοντας περισσότερο από το ένα τρίτο των επιθέσεών τους και σκόραραν έτσι 21 πόντους “δεύτερης ευκαιρίας”. Ίσως αν ήταν διαθέσιμος ο Bam στο ματς αυτό η εικόνα του Davis να ήταν διαφορετική, με δεδομένη την απρόσμενα καλή επιθετική εικόνα των Heat. Ίσως.
Μένοντας λίγο παραπάνω στον Davis, μάλλον είναι ασφαλές να πούμε πως είναι η πιο κυρίαρχη δύναμη στα φετινά playoffs και έχει καταφέρει σχεδόν μόνος του να διαλύσει τους Heat. Σχεδόν. Βλέπετε υπάρχει και ένας 35χρονος που τελειώνει παιχνίδι τελικών με ένα statline της τάξης 33/9/9 χωρίς κανένα λάθος, αγωνιζόμενος για 39 λεπτά. Εκτελεστής, δημιουργός και ηγέτης, ο LeBron βαδίζει ολοταχώς για το τέταρτο δαχτυλίδι της καριέρας του, το οποίο ίσως αποδειχθεί το πιο “εύκολο” απ’ όλα. Στους 10 τελικούς που έχει αγωνιστεί, αυτή είναι η πρώτη φορά που η ομάδα του να προηγείται με 2-0, συνεπώς αυτό μάλλον είναι ένα καλό σημάδι. Η συνεργασία του πάντως με τον Davis έχει αρχίσει και πιάνει ιστορικά υψηλά ήδη, λες και παίζουν μαζί εδώ και πολλά χρόνια.
According to @EliasSports the Lakers are now 20-1 when Anthony Davis and LeBron James combine for 60 points.
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) October 3, 2020
That is tied with Shaq and Kobe in 1999-2000 for the best record in a season by teammates in NBA history, including playoffs (min. 15 games). pic.twitter.com/P8rQG8kbx5
Κάπου εδώ θα πρέπει να κάνουμε και μια ειδική μνεία στον Rajon Rondo. Έναν παίκτη που μετά την φυγή του από τους Celtics, αποδείχθηκε γυρολόγος χωρίς ιδιαίτερες επιτυχίες. Ωστόσο, φέτος, ο “playoff Rondo” έχει επιστρέψει και έχει επιστρέψει για τα καλά. Ο βετεράνος guard πραγματοποιεί τα πιο μεστά παιχνίδια του σε postseason από την εποχή της Βοστόνης και η παρουσία του σε αυτούς τους Lakers αποτελεί αναμφίβολα πολυτέλεια. Η χθεσινή του απόδοση αποδεικνύει για μια ακόμα φορά τη σημασία της ύπαρξης ενός point guard στον πάγκο, ο οποίος να μπορεί ανά πάσα στιγμή να περάσει στο παιχνίδι και να αλλάξει τον ρυθμό, να δει πιο “καθαρά” το παιχνίδι και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, είτε αυτές αφορούν κενά της ζώνης, είτε mismatches.
Ο Rondo διάβασε το παιχνίδι τόσο ως δημιουργός (10 assists) όσο και ως εκτελεστής (3/4 από τα 7,25) καλύτερα από κάθε άλλον συμπληρωματικό παίκτη των Lakers, αποτελώντας τροχοπέδη στις βλέψεις των Heat να πλησιάσουν όταν έμπαιναν στο παιχνίδι μέλη των second units. Το - λόγω των σημαντικών απουσιών - υπολογισμένο ρίσκο της ζώνης, πάει στα σκουπίδια όταν ένας παίκτης με ποσοστό καριέρας γύρω στο 30% από το τρίποντο πραγματοποιεί τέτοια εμφάνιση, και αναμφίβολα επιδρά στην ομαδική ψυχολογία, ακόμα και για τους φετινούς ατσαλωμένους και overachieving Heat.
Σε κάθε περίπτωση, οι Heat κατάφεραν να παρουσιαστούν πιο ανταγωνιστικοί στο δεύτερο παιχνίδι, παρά τα προβλήματα τραυματισμών, κι αυτό αποτελεί μια φωτεινή αχτίδα για τη συνέχεια των τελικών, όσο κι αν φάνηκε οι Lakers να παίζουν κατά διαστήματα ένα παιχνίδι συντήρησης. Ωστόσο, το γεγονός πως μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι το τεχνικό επιτελείο των Heat θα σκέφτεται “πρέπει να κάνουμε περισσότερα”, είναι μάλλον προβληματικό, αλλά ταυτόχρονα και ενδιαφέρον. Ο Spoelstra έκανε ό,τι μπορούσε, από άποψη τακτικής, για να σταματήσει τους James - Davis και θα πρέπει να παρουσιάσει κάτι καινούργιο στο επόμενο παιχνίδι, με την ελπίδα να επιστρέψει ο Adebayo. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος όμως, πως αυτή τη στιγμή υπάρχει κάποια τακτική από οποιονδήποτε προπονητή, που να μπορεί να σταματήσει το το προαναφερθέν δίδυμο.
