Το εντυπωσιακό ξεκίνημα των Heat, που μπήκαν δυναμικά και έφτασαν μετά από σκάρτα οκτώ λεπτά αγώνα στο +13 με κάρφωμα του Iguodala, ήταν μάλλον η απαιτούμενη σφαλιάρα αφύπνισης του κτήνους των Lakers. Αν κάποιος/α σηκώθηκε εκείνη την στιγμή να φτιάξει κάτι να φάει μέχρι να δει πώς θα αντιδράσουν οι Lakers “στο δεύτερο,” μάλλον θα νόμισε πως συντονίστηκε σε άλλο παιχνίδι όταν επέστρεψε.
Οι Lakers αποδεικνύουν σε κάθε πρόκληση που τους βάζουν με σκοπό να τους αμφισβητήσουν, πως είναι μία τρομακτικά καλοδουλεμένη και καλοπροπονημένη ομάδα. Γύρω από δύο μπασκετικά “Monstars” που διαθέτουν, και που δεν υπάρχει αντίπαλος να τα κοιτάξει στα μάτια, έχουν συντονιστεί απόλυτα στους απαιτούμενους ρόλους τους μία σειρά από υποτιμημένους ρολίστες, που γνωρίζουν όμως ανά πάσα στιγμή τι απαιτείται από εκείνους στο παρκέ και είναι διατεθειμένοι να ματώσουν για να το πραγματώσουν. KCP και Danny Green ξεκίνησαν μια βροχή από τρίποντα, οι Lakers τελείωσαν το ημίχρονο με franchise record 11 εύστοχα (σε 17 προσπάθειες!), ο LeBron πήγε δύο φορές πάνω στον Adebayo σε isos, μία με fadeaway τρίποντο και μία με all the way to the rim, “just to make a statement”. Και πέρα από αυτούς, ο Anthony Davis. Ο πιο ντροπαλός “μονόκερος” του σύγχρονου μπάσκετ, φαίνεται καθημερινά τη φετινή σεζόν πως χρειαζόταν την πατρική υποστήριξη του μπαρουτοκαπνισμένου LeBron για να ξεκλειδώσει το επόμενο level. Και το επόμενο level, το ανώτατο, αυτό των τελικών του NBA, δεν έχει χώρους για ντροπές.
Χωρίς καμία ντροπή λοιπόν αυτός κατάπιε (και) τους Heat.
Τέλος πρώτης περιόδου 28-31, τέλος ημιχρόνου 48-65, με τους Lakers να κάνουν ένα επί μέρους 53-23 στα σκάρτα 16 τελευταία λεπτά του ημιχρόνου.
the lakers are like in fight club when ed norton obliterates jared leto and then he says he just felt like destroying something beautiful ?
— Shea Serrano (@SheaSerrano) October 1, 2020
Στα παραπάνω οφείλουμε να βάλουμε δύο σημειώσεις. Δεν νομίζω πως θα άλλαζαν δραματικά την εικόνα, αλλά αφού έλαβαν χώρα οφείλουμε να τις καταγράψουμε. Πρώτη και κυριότερη, ο τραυματισμός του Dragic. Ο πρώτος σκόρερ των Heat στα φετινά playoffs, σε μια ανύποπτη εντελώς φάση, πάτησε περίεργα το αριστερό του πόδι, με το πολλοστό replay να δείχνει πως δεν ευθυνόταν ο Rondo που τον μάρκαρε στη φάση για αυτό. Η σοβαρότητα του τραυματισμού ωστόσο, αποτυπώθηκε στο βλέμμα του Σλοβένου προς τη γάμπα του, ίδιο με του KD πέρσι, σαν κάποιος να τον είχε κλωτσήσει από πίσω. Πελματιαία απονευρωσίτιδα η διάγνωση, τέλος το παιχνίδι και αν λάβουμε υπόψη τη φύση του τραυματισμού, τότε μάλλον αυτό θα σημάνει και μια αποθεραπεία τεσσάρων ως έξι βδομάδων, κάτι που σημαίνει πως οι τελικοί τελείωσαν για τον Σλοβένο.
Ωστόσο, ήρθε ένα tweet από τον Adrian Wojnarowski που φώτισε λίγο τις σκοτεινιασμένες καρδιές των φίλων των Heat, αναφέροντας πως ο παίκτης κατάφερε να ασκήσει πίεση στο πόδι του και δεν απέκλεισε την επιστροφή του στους τελικούς.
Αν ισχύσει κάτι τέτοιο, τότε αναμφίβολα οι Heat θα πάρουν τα πάνω τους. Ίσως όχι αγωνιστικά, αλλά περισσότερο στο κομμάτι της ψυχολογίας και με την έννοια πως θα γνωρίζουν πως ο Dragic είναι διαθέσιμος. Αν παρ’ όλα αυτά, ισχύσει η φυσιολογική εξέλιξη της αποθεραπείας που περιγράφεται παραπάνω και τελικά ο βετεράνος guard μείνει εκτός μάχης, τότε θα μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα “κρίμα” όλων των εποχών σε Τελικούς NBA - και ενδεχομένως όχι μόνο.
Δεύτερο στοιχείο τα δύο, μάλλον ανύπαρκτα, γρήγορα fouls στον Adebayo. Ο Bam αναγκάστηκε να κάτσει στον πάγκο νωρίς, και σε ένα ημίχρονο που η ομάδα του ήταν στο -17, αυτός είχε +3 στο plus/minus αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον -στρεβλό γενικά είναι η αλήθεια- δείκτη για να αποτυπώσουμε την επίπτωση της απουσίας του.
Από εκεί και πέρα όμως, παιχνίδι είχαμε για σκάρτα έξι λεπτά ακόμα. Οι Lakers, σαν καρχαρίας που μυρίζει φρέσκο αίμα, μπήκαν στο τρίτο δωδεκάλεπτο και κατασπάραξαν τους ζαβλακωμένος Heat. Οι οποίοι Heat, έπαιξαν μόλις για πέντε κατοχές όλες κι όλες ζώνη, και επέλεξαν σαν αμυντικό σχεδιασμό τα διαρκή switches. Βούτυρο στο ψωμί του LeBron δηλαδή, που σε λούπα διάλεγε να αλλάξει πάνω σε έναν εκ των Vanilla Brothers, Herro και Robinson, με αποτέλεσμα η δίοδος προς την αντιπαλη ρακετα να γίνεται δροσιστική και ανάλαφρη σαν vanilla ice cream.
Ο Howard, που ξεκίνησε μέτρια προς άσχημα το παιχνίδι, στο πρώτο εξάλεπτο του τρίτου κατάπινε τους πάντες και τα πάντα, χωρίς να αφήνει να του πάρει κανείς rebound και να εμποδίζει κάθε σουτ αντιπάλου στην εμβέλειά του. Ναι, δεν είναι ο τρεις φορές καλύτερος αμυντικός, πέντε πρώτος rebounder, δύο πρώτος μπλοκέρ της Λίγκας που κάποτε ήταν, αλλά χτες θύμισε αρκετά στο δεύτερο αυτές τις παλαιότερες εκδοχές του.
Οι Lakers τραμπούκισαν τους Heat εκτός αγώνα χωρίς έλεος. Το πώς το -13 έγινε +32 θύμιζε όχι τελικούς NBA απέναντι σε δύο κορυφαίες ομάδες, αλλά το πως ένας πολυπρωταθλητής αντιμετωπίζει τη Charlotte ένα αδιάφορο απόγευμα Κυριακής στα μέσα του Φλεβάρη.
Ο Butler γύρισε τον αστράγαλό του (στη συνέχεια προσπάθησε να επιστρέψει, απλά για να τον ξαναγυρίσει και να το κάνει χειρότερα), ο Bam κουτούλησε στο τείχος που είχε στήσει ο Howard, τραυμάτισε τον (μάλλον ήδη τραυματισμένο) ώμο του και δεν επέστρεψε, ο Spoelstra πέταξε λευκή πετσέτα βάζοντας τους εκτός rotation στους τελικούς Ανατολής, Nunn και Olynyk, σε μια προσπάθεια να δει αν μπορεί να βασιστεί σε αυτούς στη συνέχεια (όπως έκανε αργότερα και με τους Hill και Jones Jr.). Όσοι/ες προλάβαιναν για συμπληρωματικό ύπνο, πήγαιναν να τον συνεχίσουν.
Εντελώς διαδικαστικός συνεπώς ο χαρακτήρας του αγώνα στη συνέχεια, με τους Lakers να χαλαρώνουν, τα δεύτερα των Heat να το παλεύουν, και τους στατικολόγους απλά να καταγράφουν τα ρεκόρ, του αγώνα και τα επικείμενα. Σε αυτά, πρώτο όνομα, ο -ποιος άλλος;!- LeBron, που με την 50η συμμετοχή του σε παιχνίδι τελικών έγινε μόλις ο έβδομος που το καταφέρνει, ενώ για μια assist έχασε το 11ο triple double του σε τελικούς (πρώτος με 10 εδω). Κατά τα λοιπά, ξέρετε, τα συνηθισμένα:
this seems good pic.twitter.com/dDhZmyNk1s
— #RingerNBA (@ringernba) October 1, 2020
Αυτή ήταν μόλις η δεύτερη νίκη σε Game-1 Τελικών για τον LeBron, στις 10 του συμμετοχές σε τέτοιους, ενώ στη μία παρέμειναν οι Ηeat, έχοντας χάσει τα υπόλοιπα πέντε εναρκτήρια παιχνίδια στις σε Τελικούς παρουσίες τους, έχοντας χάσει μάλιστα και τα τρια πρώτα στα αντίστοιχα πρωταθλήματά τους, αν αυτό μπορεί να μας πει κάτι.
Και υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε blowouts σε πρώτα παιχνίδια με την ομάδα που συντρίβεται να κερδίζει στη συνέχεια τη σειρά. Τόσο το 2016, όταν οι Spurs ισοπέδωσαν τους Thunder στο πρώτο παιχνίδι, όσο και έναν χρόνο αργότερα, όταν οι Rockets έκαναν το αντίστοιχο στους Spurs, κανείς δεν φανταζόταν τον αρχικά συντετριμμένο ως νικητή της αντίστοιχης σειράς, σε αμφότερες μάλιστα σε έξι παιχνίδια. Όμως, όσο εξαιρετική και αν ήταν η παρουσία των Heat ως τώρα στα Playoffs, όπως ο Zach Lowe εύστοχα σημείωσε “Oι Lakers τους καλωσόρισαν στη ζωή στη Δύση του NBA”. Μα κυρίως, με τον Dragic ήδη εκτός, και τους Butler και Adebayo μακριά από το 100% τους, θα μιλάμε για θαύμα αν οι Heat καταφέρουν να καταβάλουν την τρέχουσα θηριώδη και απόλυτα προσηλωμένη εκδοχή των Lakers πλέον.
Οι “Λιμνάνθρωποι” απέδειξαν σε ακόμα έναν αντίπαλο πως είναι φαρδυτεροι και ψηλότεροι από αυτόν, ενώ διαθέτουν και μία τρομερά δεμένη άμυνα υψηλότατου επιπέδου. Ο συνδυασμός των δύο τους δίνει τη δυνατότητα να “δέρνουν” προς ώρας όποιον έχει βρεθεί στο διάβα τους, κοιτώντας τον μάλιστα στη συνέχεια σαν bully από μισό με ένα κεφάλι ψηλότερα (54 - 36 τα rebounds btw). Ε, κάπου εκεί προστίθεται και ο καλύτερος και πιο ολοκληρωμένος ψηλός του σύγχρονου μπάσκετ και το ευφυέστατο τανκ και καλύτερος παίκτη (δεδομένα αυτής) της χιλιετίας, ε, και μετά δεν έχει πλάκα.
Και δεν είναι πως προς ώρας δεν έχει βρεθεί ομάδα να ματσάρει όλα τα παραπάνω που διαθέτουν οι Lakers στα ίσια1, πόσο δε να τα υπερκεράσει. Είναι πως δεν φαντάζει να υπάρχει παίκτης αυτή την στιγμή να μπορεί να ματσάρει ειδικά τον Anthony Davis και στις δύο πλευρές του παρκέ. Με όλα το ξημέρωμα μετά τον πρώτο αγώνα να δείχνουν πως στο επόμενο δεκαήμερο δύσκολα και θα υπάρξει.
Υ.Γ.: Έχει πολύ ενδιαφέρον το 41% (14/34) στα φετινά Playoffs του Rondo από το τρίποντο και πως αυτό επιτυγχάνεται. Σε πρόσφατο podcast του ο Brian Windhorst του ESPN είπε πως σε σημαντικό βαθμό ευθύνεται η συνύπαρξή του με τον Jason Kidd. Ο Kidd, high volume three point shooter, αλλά μέτρια αποτελεσματικότητας σε όλη του την καριέρα (κάτω από 35% καριέρα), κατάφερε στα τελειώματα αυτής να ανέβει ως και πάνω από το 40%, όταν σταμάτησε να κάνει άλμα για να σουτάρει. Αν παρατηρήσετε τον Rondo, πλέον σουτάρει και αυτός στατικά. Το βρήκα ενδιαφέρον και για αυτό το μοιράζομαι, έστω και ως υστερόγραφο.
Σημείωση
1. Πλάκα δεν έχει που θεωρητικά η μόνη ομάδα που διαθέτει τους παίκτες να δουν τόσο τον LeBron όσο και τον Davis στα μάτια είναι Sixers με τον Simmons και τον Embiid, αλλά είναι τόσο χαβαλέδες, τόσο οι δυο τους, όσο και ο οργανισμός συνολικότερα, για να ανέλθουν σαν ομάδα σε τέτοιο επίπεδο για να τους αντιμετωπίσει;!))
