Πρώτος -και καλύτερος- σχετικά, ο ίδιος ο Anthony Davis, ο αμυντικό ογκόλιθος των Lakers, που μετά το τέλος του παιχνιδιού δήλωσε «στις μέρες μου στη Νέα Ορλεάνη βάζαμε 130, έπαιζα εκπληκτικά επιθετικά και ποτέ δεν πέρασα τον δεύτερο γύρο».

Με κολώνα τον Davis λοιπόν, οι Lakers και ο Vogel απάντησαν στους Heat, που ερχόντουσαν από δύο εξαιρετικά επιθετικά παιχνίδια και μία εμφατική νίκη, κρατώντας τους κάτω από τους 100 πόντους, και μάλιστα άνετα.

Για να το πετύχουν αυτό η βασική προσαρμογή τους ήταν μάλλον απλή: O Davis (δεύτερος στη ψηφοφορία για καλύτερος αμυντικός φέτος) πάνω στον Βutler, κομμένες οι αλλαγές στα screens, για να μην βρίσκει καν πρώτο βήμα ο Jimmy, αντίθετα, βαθιά under από τον Davis, και διαρκή πρόκληση είτε να πάρει το τρίποντο, είτε να τον βρει ψηλά στο καλάθι. Ο Jimmy, που ξεκίνησε με 5/5 και 11 πόντους στην πρώτη περίοδο, έβαλε όλα κι όλα τρία καλάθια στο υπόλοιπο του παιχνιδιού, κανένα πάνω στον Davis, είχε 0/3 τρίποντα, ενώ την μόνη φορά που πήγε πάνω του στο καλάθι, ο Davis έκρινε το παιχνίδι οριστικά:

ANTHONY DAVIS NO TOCO! VAZA DAQUI JIMMY! pic.twitter.com/8ZtDReNkey

— Coast to Coast Brasil (@BrasilCoast) October 7, 2020

Game over.

Όμως επειδή δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε ανάλυση αγώνα με 2,5 παραγράφους, ας δούμε λίγο αναλυτικότερα το παιχνίδι συνολικά ή «ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή», όπως αρέσκεται να γράφει και ο Gus.

Αρχή λοιπόν, αποτέλεσαν οι ειδήσεις πως ο Adebayo θα αγωνιστεί στο παιχνίδι κανονικά, ενώ ο Dragic θα το παλέψει. Ο Σλοβένος δεν τα κατάφερε εν τέλει, αλλά η όλη του προσπάθεια μας χάρισε μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές των φετινών Playoffs:

Goran is a warrior. He’s clearly trying as much as he can to play. pic.twitter.com/HKezEM3k2K

— Will Manso (@WillManso) October 6, 2020

Ωστόσο, με τον Bam παρόντα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν πως οι Heat έχουν τη δυνατότητα να το φέρουν στα ίσα. Η εικόνα των τελευταίων δύο παιχνιδιών, συν την παρουσία του, έδινε κάθε σχετικό δικαίωμα.

Η έναρξη του αγώνα μάλιστα ευνόησε αυτό το σενάριο, με τους Heat να μπαίνουν ζεστοί και τους Lakers το ίδιο sloppy με το Game-3, με τον LeBron να έχει τέσσερα γρήγορα λάθη, την ώρα που Jimmy δεν έχανε σουτ. Το αμυντικό πλάνο των Heat παρέμενε εξαιρετικό, παίζοντας τον Davis από μπροστά, βάζοντας χέρια μπροστά στα πάντα, κλείνοντας κάθε διάδρομο προς το ζωγραφιστό. Η παρουσία του Howard για τους Lakers γέμιζε ακόμα περισσότερο τον χώρο κοντά στο καλάθι, κάτι που ο coach Vogel ανάγνωσε νωρίς, με τον DH να αγωνίζεται αποκλειστικά στα εφτά πρώτα λεπτά του αγώνα (και προσωπικά δεν θα πόνταρα πως θα τον ξαναδούμε, αν όχι καθόλου, σίγουρα όχι για πολύ στο υπόλοιπο της σειράς). Ο Morris άνοιγε περισσότερο και αποτελεσματικότερα χώρους, με τους Lakers να διαβάζουν σωστά την αχίλλειο πτέρνα του αμυντικού πλάνου των Heat: τα corner threes. Αυτά αναγκαστικά θυσίασαν οι Heat για να κλείσουν όσο πιο αποτελεσματικά μπορούσαν τόσο τον Davis, όσο και τον LeBron, με αποτέλεσμα να δεχτούν 4/5 από τις γωνίες στην πρώτη περίοδο και 9/14 συνολικά στο παιχνίδι.

Με αυτόν τον τρόπο οι Lakers κατέληξαν να βάλουν και περισσότερα τρίποντα από τους Heat και με καλύτερο ποσοστό ευστοχίας. Ένα στοιχείο που συνέβαλε σε αυτό ήταν εν τέλει και η παρουσία του Bam, στην επίθεση των Heat αυτή τη φορά. Ηταν μεν αποτελεσματικός συνολικά, ωστόσο επιθετικά στέρησε έναν σουτέρ από τους Heat και έδωσε στους Lakers τη δυνατότητα να κλείσουν καλύτερα το ζωγραφιστό και να έχουν έναν παίκτη λιγότερο να κυνηγάνε μακριά. Σε παιχνίδια με τόσο λεπτές διαφορές, η προσθήκη ενός καλύτερου παίκτη δεν σημαίνει πάντα καλύτερη απόδοση για το σύνολο. Όπως λέει και το ρητό «there are no solutions, only tradeoffs». Για να το πετύχουν αυτό οι Lakers, πάνω στον Bam ήταν ο εξίσου φαρδύς και μακρύς LeBron, παίζοντας λίμπερο και όντας διαθέσιμος για ενδεχόμενες αλλαγές ή βοήθειες, ιδίως στους σουτέρ, σε έναν ρόλο που εκτέλεσε εξαιρετικά.

Με τις δύο ομάδες να δαγκώνουν σίδερα στις άμυνες, σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες νίκες των Lakers που έμοιαζαν σε σημεία με αγώνες preseason, το Game-4 είχε σε όλη τη διάρκειά του την ένταση κανονικού παιχνιδιού τελικών. Η διαφορά ήταν διαρκώς μεταξύ του πόντου και των εφτά υπέρ των Lakers, με τους Heat να μην καταφέρνουν ποτέ να περάσουν μπροστά μετά τα μέσα του τρίτου, ενώ τελευταία ισοπαλία είχαμε στο 83-83, αν και σε πολλά σημεία έδειχναν να κρατιούνται κοντά στο σκορ με απίθανα σουτ-προσευχές στο τέλος των 24”.

Σε εκείνο το σημείο όμως, ακριβώς αντίστοιχα με το πώς οι Heat πάτησαν γκάζι για τη νίκη στο Game-3, το ίδιο έκαναν σε αυτό οι Lakers όταν ισοφαρίστηκαν. Αρχικά με έναν ισοπεδωτικό LeBron, που πήγε μεν στις βολές 12 φορές (για 10 εύστοχες παρακαλώ), αλλά σε όλον τον αγώνα έτρωγε τόσο ξύλο σε κάθε διείσδυσή του, ιδίως από τον Crowder, που άλλες τόσες να είχε πάρει δεν θα έκανε εντύπωση. Τα δε fouls του Jae πάνω του ήταν διαρκώς στο όριο του αντιαθλητικού.

Το «τανκ» ωστόσο, ήταν και πάλι Τανκ:

Unbelievable finish by LeBron. Splits two guys, Crowder did a good job to get over there in time, still finished right through him #NBACast https://t.co/eTmFJX64YW pic.twitter.com/qrCHNOwOPt

— Nate Duncan (@NateDuncanNBA) October 7, 2020

Στη συνέχεια βέβαια, το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο KCP, με πέντε πόντους μαχαιριές στην καρδιά της άμυνας των Heat, και ο Davis, με ένα τρίποντο πάνω στον Bam.

Ο KCP ήταν καταλυτικός στο σκοράρισμα, όντως το τρίτος σκόρερ της ομάδας του με 15 πόντους, όμως εύφημο μνεία δικαιούται και ο Rondo, που έκανε σωστά όλα τα μικρά: επιθετικά rebounds, άμυνες και κλεψίματα (αν και ρίσκαρε ένα-δυο τέτοια), σωστό διάβασμα της άμυνας των Heat και μπούκες μέχρι μέσα, όταν έβλεπε πως του κλείνουν αποκλειστικά την πάσα. Γενικά, η παρουσία του λειτουργεί εξισορροπητικά για τους Lakers και στις δύο πλευρές του παρκέ. Οι δυο τους, σε συνδυασμό με τους Caruso και Morris, κέρδισαν και πάλι τους Heat εκεί που θεωρητικά αυτοί έχουν πλεονέκτημα, ήτοι στους ραλίστες και το βάθος. Ο Herro ξεχώρισε για τους Heat με 21 πόντους και 3/7 πίσω από τα 7,25, ο Robinson βοήθησε επίσης με 17 και 3/6, όμως οι Nunn και Olynyk όχι μόνο δεν προσέφεραν, αλλά μάλλον τραγικούς θα τους χαρακτηρίζαμε ως προς την παρουσία τους στον συγκεκριμένο αγώνα.

Ε, πολλά παραπάνω δεν έχουμε να πούμε. Οι ρολίστες των LAL ήταν καλύτεροι, η άμυνά τους έσπαγε κόκκαλα, on top of that είχαν και τους δύο καλύτερους παίχτες του παρκέ, που στο δεύτερο ο μεν LeBron είχε 18 πόντους, τέσσερις assists, μόλις ένα λάθος και 8/9 από τις βολές και ο δε Davis 14/3 με τρεις τάπες, καθήμενοι στον πάγκο για μόλις ένα και 2,5 λεπτά αντίστοιχα.

Στα ξεκινήματα της τέταρτης περιόδου η καρτέλα της μετάδοσης έγραψε «Οι Lakers είναι 55-0 όποτε έχουν μπει προηγούμενοι στην τελευταία περίοδο». Ε, αυτό έγινε 56-0, η σειρά πήγε στο 3-1 και η συζήτηση ξαναγύρισε στο ποιος πρέπει να πάρει το MVP για τους Lakers.

O μεν Davis είχε ένα non show στο Game-3, όμως η άμυνά του πάνω στον Butler κλειδώνει τη σειρά υπέρ των Lakers και επιθετικά, ενώ μεν οι Heat δεν τον αφήνουν να πάρει καν την μπάλα σε σημεία που θα ήθελε, αναγκάζοντάς τον να σουτάρει κυρίως μακριά από το ζωγραφιστό, το shot chart του είναι αδιανόητο:

Anthony Davis' shot chart in the Finals is obscene pic.twitter.com/RzjgIjNTov

— Justin Phan (@jphanned) October 7, 2020

Ο δε LeBron είναι στο 27,8/11,0/8,5, όταν κάποιος κάνει κάτι παραπάνω από αυτόν, όπως ο Butler στο Game-3, γίνεται είδηση μεγατόνων, παίζει επίσης αμυνάρες για την ηλικία του και για το τι μας είχε συνηθίσει τέσσερα-πέντε χρόνια τώρα, και βασικά, χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε Davis σε αυτούς τους τελικούς.

Η στενή εικόνα των τελικών λέει με απλά λόγια Davis, η μεγάλη εικόνα, του ότι οι Lakers είναι ένα παιχνίδι μακριά από τον 17^ο Τίτλο τους μετά από έξι σεζόν εκτός playoffs, λέει LeBron, με τη λογική ωστόσο να λέει πως κανένας χωρίς τον άλλον δεν θα έφταναν ως εδώ. Δεν μπορώ να θυμηθώ κοινώς πιο ισορροπημένη κατάσταση που αν δοθεί και στους δύο, δεν θα έχει κανένας την παραμικρή αντίρρηση.

Ωστόσο, για να κλείσουμε όπως ακριβώς ξεκινήσαμε, αν κάτι δίνει τον φετινό τίτλο στους Lakers αυτός είναι ο Frank Vogel, οι αμυντικοί σχεδιασμοί του, και η τέλεια αμυντική ενορχήστρωση που όχι μόνο σχεδιάζει, μα και έχει πείσει τους παίκτες  του -παίκτες βετεράνοι και «βαριοί» θεωρητικά- να εκτελούν στην εντέλεια.