Παρόλα αυτά, η πλέον παραδοσιακή, μα και πλέον προσοδοφόρα πλατφόρμα για τη Λίγκα, η τηλεόραση, καταγράφει μείωση στo ποσοστό των τηλεθεατών. Η μείωση αυτή έχει οδηγήσει τους διοικούντες του NBA να αναζητούν τρόπους για την επίλυση αυτού του σημαντικού –κυρίως οικονομικά- προβλήματος. Ωστόσο, οι πρώτες κινήσεις δείχνουν μάλλον περισσότερο πανικό και ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ αντικρουόμενων συμφερόντων, παρά ορθολογικές αποφάσεις για την επίλυση του προβλήματος κατά τον βέλτιστο τρόπο για τον «Μαγικό Κόσμο».
Adam Silver, ένας εξαιρετικός (;) διοικητικός παράγοντας
Ο Adam Silver ανέλαβε την 1η Φλεβάρη 2014 τον ρόλο του Commissioner του NBA. Από τα πρώτα χρόνια της διοίκησής του ως και πρόσφατα, έδειχνε πως είναι ένας διοικητικός παράγοντας που αφουγκράζεται, αντιλαμβάνεται, ακούει. Τα συνολικά αποτελέσματα των χειρισμών του και των αποφάσεών του μόνο ως θετικά μπορούσαν να χαρακτηριστούν: H Λίγκα διήγαγε τις καλύτερες ημέρες της από άποψη εσόδων, τηλεθέασης, και χορηγιών συνδυαστικά.
Προφανώς και ένας τεράστιος οργανισμός, οικονομικά και διοικητικά, όπως αυτός του ΝΒΑ, δεν έχει δυνατότητα να είναι ευέλικτος και να μπορεί να παίρνει ρηξικέλευθες αποφάσεις άμεσα, στην στιγμή. Και τούτο γιατί πρέπει να διαχειριστεί τα (δισ)εκατομμύρια και τα “εγώ” των 30 ιδιοκτητών, των media που δίνουν και αυτά με τη σειρά τους δισεκατομμύρια για την κάλυψη και προώθηση του προϊόντος, τους λοιπούς, εξίσου τεράστιους, χορηγούς, αλλά και τα “εγώ” των -επίσης πλούσιων- πρωταγωνιστών, των ίδιων παικτών.
Προς επικύρωση του ότι αφουγκράζεται τους προβληματισμούς του κόσμου της Λίγκας, παικτών, προπονητών, ιδιοκτητών, αλλά και των φιλάθλων, αξίζει να αναφέρουμε μία σειρά αποφάσεων που αφορούν το ίδιο το παιχνίδι, αλλά και κάθετι περιφερειακά αυτού, και έχουν ληφθεί υπό τη διοίκησή του. O περιορισμός των back-to-backs, αλλά και των τεσσάρων αγώνων σε πέντε βράδια, το “άπλωμα” της σεζόν κατά μία βδομάδα, από 170 σε 177 ημέρες, ο περιορισμός της preseason, οι προσπάθειες λύσης του άσχημου αισθητικά hack-a-Shaq, o περιορισμός των time-outs για να μην απλώνεται σε κουραστικό βαθμό χρονικά η διάρκεια ενός αγώνα, η ενίσχυση της G-League, με αύξηση των ομάδων και των μισθών των εκεί παιχτών, τα 2-way contracts, καταγράφονται μεταξύ άλλων στις θετικές αλλαγές των πρώτων χρόνων της διοίκησής του. Τέλος, στα μέτρα που έλαβε ήταν και ο επαναπροσδιορισμός του draft για τον περιορισμό του tanking, κανονισμός ωστόσο που μετρά μόλις έναν χρόνο εφαρμογής και ίσως χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να αποτιμηθεί.2
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στο κοινωνικό πρόσωπο της Λίγκας, το οποίο ο Silver φρόντισε να ενισχύσει σημαντικά. Ο τρόπος που άμεσα αντέδρασε στα ρατσιστικά σχόλια του πρώην ιδιοκτήτη των Clippers, Donald Sterling, αποκλείοντάς τον διά βίου από το ΝΒΑ, η αλλαγή της πόλης διεξαγωγής του All Star Game 2017, από τη Charlotte στη Νέα Ορλεάνη, λόγω του anti-LGBT νόμου HB2 που η πολιτεία της North Carolina ψήφισε, η συμμετοχή του ίδιου στο gay pride της Νέας Υόρκης το 2017, και ιδίως, η όχι απλά ανοχή, αλλά και ενίσχυση της πολιτικής στάσης των παικτών του ΝΒΑ, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες επαγγελματικές λίγκες των Η.Π.Α.
Ανοιχτά Ζητήματα της Λίγκας
Ωστόσο, μία σειρά από έτερα ζητήματα παραμένουν ανοιχτά και ζητούν διευθέτηση: Η είσοδος στα playoffs των 16 συνολικά καλύτερων ομάδων, και όχι οχτώ ανά περιφέρεια, λόγω της μεγάλης ανισορροπίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το expansion του ΝΒΑ και η επάνοδος των αγαπημένων Supersonics. Ακόμα-ακόμα, ο επανασχεδιασμός ή η κατάργηση των divisions με ορθολογικότερα γεωγραφικά κριτήρια. Η καταπολέμηση του ακραίου tampering. Όλα τα παραπάνω είναι απλώς μερικά από τα σημαντικότερα των ανοιχτών ζητημάτων της Λίγκας.
Τo U-turn
Ωστόσο, οι πρόσφατες ενέργειες – ή ενίοτε παραλείψεις- του διοικητικού ηγέτη του NBA δείχνουν να μεταστρέφουν την προς τα έξω εικόνα του. Ένα βασικό χτύπημα προήλθε από την χλιαρή αντίδρασή του στην σφοδρή αντίδραση της Κίνας στο tweet του Morey. Όμως οι κάθε άλλο παρά ιδανικές αποφάσεις του είχαν αρχίσει κάπως νωρίτερα. Η συγκεκριμένη αναφορά εδώ δεν έχει να κάνει τόσο με το μάλλον κουραστικό και ανούσιο coach’s challenge (που έχει οδηγήσει τους διαιτητές να κοιτάζουν για ένα τρίλεπτο φάσεις που φαίνονται από το πρώτο replay τι είναι), όσο από την προσπάθεια περιορισμού του tampering, με τα μέτρα κατά του οποίου που η Λίγκα έλαβε, να μπορούν να χαρακτηριστούν από αστεία ως εντελώς σαθρά, όπως αναλυτικά είχαμε παρουσιάσει σε σχετικό άρθρο με τίτλο «Γυαλίζοντας την βιτρίνα: H αυστηροποίηση των ποινών για το tampering».
Ωστόσο, ως πολύ πιο προβληματικές μπορούν να χαρακτηριστούν οι τελευταίες διαρροές από την πλευρά των διοικούντων της Λίγκας και του Adam Silver, αναφορικά με την αναδιάρθρωση του Πρωταθλήματος και την εκ νέου αυστηροποιήση των ποινών σε περιπτώσεις “load management”.
Συγκεκριμένα, το απόγευμα Σαββάτου της 23ης Νοεμβρίου 2019 «τα βαριά χαρτιά» του ESPN, οι Adrian Wojnarowski και Zach Lowe δημοσίευσαν την φήμη/είδηση πως η Λίγκα είναι σε συζητήσεις με την Ένωση των Παιχτών (NBPA – National Basketball Players Association) για την μείωση των αγώνων της σεζόν, μαζί με τη δημιουργία δύο τουρνουά σε φόρμα νοκ-αουτς. Στόχος, η χρονική επέκταση της συνολικής διάρκειας της ΝΒΑικής δράσης, και -φυσικά- τα επιπλέον έσοδα.
Συγκεκριμένα, η πρόταση που δημοσιεύτηκε και στόχο έχει να εφαρμοστεί από τη σεζόν 2020-21, στα 75α γενέθλια της Λίγκας, περιλαμβάνει:
- Ένα νέο τουρνουά στα πρότυπα των ποδοσφαιρικών κυπέλλων, που θα λαμβάνει χώρα ανάμεσα στο Τhanksgiving και τα Χριστούγεννα, περίοδο που δεν υπάρχει διοργάνωση με υψηλό ενδιαφέρον έτερης λίγκας (NFL, NBL, NCAA, κ.λπ.) στις ΗΠΑ. Σαν πρώτη φάση, επιλεγμένοι αγώνες της regular season του NBA μεταξύ ομάδων του ίδιου division θα επιλέγονται με ειδική ένδειξη ταυτόχρονα και ως αγώνες του κυπέλλου. Η ομάδα από το κάθε division με τις περισσότερες νίκες σε αυτούς τους ειδικούς εντός division αγώνες, μαζί και οι δύο καλύτερες δεύτερες, θα προκρίνονται στο Final-8 για την τελική φάση της διοργάνωσης. Σαν επιπλέον κίνητρο για τη διοργάνωση η Λίγκα σκέφτεται να δίνει ένα πρόσθετο pick στον νικητή της.
- Αλλαγή της τελικής κατάταξης των τεσσάρων ομάδων που θα φτάνουν στους τελικούς των δύο περιφερειών της Λίγκας, βάσει ρεκόρ στη regular, ώστε οι δύο καλύτερες ομάδες της σεζόν να μπορούν να συναντηθούν στον τελικό του NBA και όχι νωρίτερα. Πρακτικά αυτό σημαίνει κατάργηση των περιφερειών αποκλειστικά σε επίπεδο τετράδας, όπου σε εκείνο το σημείο, οι τέσσερις ομάδες θα κατατάσσονται από το #1 ως το #4 βάσει του ρεκόρ τους στη regular. Για να γίνει καλύτερα κατανοητό αυτό, ας πάρουμε ως παράδειγμα τους Τελικούς Περιφερειών του 2018, όπου είχαν φτάσει Rockets (65 νίκες στη σεζόν) κόντρα στους Warriors (58) στη Δύση και οι Celtics (55) με τους Cavs (50) στην Ανατολή. Αν αυτό το σενάριο λάμβανε χώρα τον Μάη του 2021, δεν θα είχαμε πια τελικούς περιφερειών, αλλά Final-4, όπου οι πρώτοι Rockets (65) θα αντιμετώπιζαν τους τέταρτους Cavs (50) και οι δεύτεροι Warriors (58) τους τρίτους Celtics (55). Εμφανής στόχος από την συγκεκριμένη πρόταση είναι ο ενδιάμεσος συμβιβασμός μεταξύ της μη ολικής κατάργησης των περιφερειών από τη μία, αλλά και την εν μέρει μερική εξισορρόπηση των τελικών του NBA, μιας και από την δεύτερη απόσυρση του Jordan, το 1998, ως και σήμερα, είναι συνηθέστατο το φαινόμενο οι δύο καλύτερες ομάδες της Λίγκας να κατοικοεδρεύουν στη Δύση. Με την πρόταση αυτή το ΝΒΑ επιθυμεί να έχει τις καλύτερες ομάδες κάθε σεζόν να έρχονται αντιμέτωπες στους τελικούς του Ιούνη και όχι των περιφερειών του Μάη.
- Τουρνουά για την κατάταξη της 7ης και 8ης θέσης κάθε περιφέρειας μεταξύ των ομάδων στις θέσεις #7, #8, #9 και #10. Συγκεκριμένα ο 7ος θα αντιμετωπίζει τον 8ο και ο νικητής θα λαμβάνει τη θέση #7. Ο χαμένος θα παίζει με τον νικητή του αγώνα ανάμεσα στον ένατο και τον δέκατο για την τελευταία όγδοη θέση. Έτσι δεν ακυρώνεται από τη μία όλη η σεζόν, καθώς οι ομάδες στις θέσεις #7 και #8 έχουν δύο παιχνίδια όπου χρειάζονται απλά μία νίκη για να επιβεβαιώσουν την παρουσία τους στην post season, ωστόσο δίνεται η δυνατότητα και σε τέσσερις ακόμα ομάδες να διεκδικήσουν μέσω δύο αγώνων (που απαιτούνται δύο νίκες) την παρουσία τους σε αυτή. Στόχος ο περιορισμός του tanking, με περισσότερες ομάδες να διατηρούν το ενδιαφέρον τους ως πιο βαθιά στη σεζόν.
Μα σαν η παραπάνω πρόταση να μην ήταν αρκετή (ή αρκετά μπερδεμένη) για μία Λίγκα που έχει συνηθίσει να κινείται σε σταθερές, με ελάχιστες αλλαγές, λίγες μόνο μέρες αργότερα, στις 26 Νοεμβρίου, πάλι ο Zach Lowe, δημοσίευε «τις σκέψεις» της Λίγκας για περιορισμό του load management. Συγκεκριμένα, ο President of League Operations του NBA, Byron Spruell, δήλωσε πως από τις 11 Νοεμβρίου 2019 έχει σταλεί ειδοποίηση στις ομάδες ότι αν ένας υγιής παίχτης είναι να μην αγωνιστεί σε κάποιο παιχνίδι, η ομάδα του οφείλει να το γνωστοποιήσει στη Λίγκα τουλάχιστον δύο μέρες νωρίτερα του αγώνα που δεν θα αγωνιστεί. Μάλιστα, σε περίπτωση δήλωσης τραυματισμού, ο John DiFiori, Director of Sports Medicine της Λίγκας, θα μπορεί να ζητάει τα ιατρικά στοιχεία του παίχτη από την ομάδα του προς επιβεβαίωση της κατάστασής του. Σε περίπτωση μη εφαρμογής των ανωτέρω, η ομάδα θα τιμωρείται, πληρώνοντας το πρόστιμο των $100 χιλ. για κάθε παιχνίδι που ξεκούρασε τους -συνηθέστερα- superstars της, με μεγαλύτερη αυστηρότητα αν αυτό συμβεί σε εκτός έδρας παιχνίδια, ή παιχνίδια παναμερικάνικης εμβέλειας, σε συνέχεια της απόφασης που έχει ληφθεί από το Board of Governors του NBA από τις αρχές της σεζόν 2017-18.
“Follow the Money”
Σε αυτό το σημείο ενδιαφέρον έχει να ακολουθήσουμε τη χρονολογική σειρά των γεγονότων. Οι δύο διαρροές σκέψεων της Λίγκας στο ESPN έγιναν στις 23 και 26 Νοεμβρίου. Και γίνονται πολύ πιο κατανοητές αν λάβουμε υπόψιν τι ακριβώς είχε προηγηθεί στις 22 Νοεμβρίου.
Τη μέρα εκείνη ήταν που δημοσιεύθηκαν τα ποσοστά τηλεθέασης για την τρέχουσα σεζόν του ΝΒΑ και συγκεκριμένα για τον πρώτο μήνα αυτής. Είναι αρκετά σαφές ήδη φαντάζομαι, πως αυτά κάθε άλλο παρά ικανοποιητικά υπήρξαν. Συγκεκριμένα, καταγράφηκε πτώση της τάξης του 18% στην τηλεθέαση των μέσων κάλυψης της Λίγκας, ESPN και ΤΝΤ, από τους 1,75 εκατ. τηλεθεατές ανά παιχνίδι την αντίστοιχη περίοδο της σεζόν 2018-19, στους 1,45 εκατ. ανά παιχνίδι την τρέχουσα. Μάλιστα από τους 26 δείκτες σύγκρισης του ESPN μεταξύ των δύο σεζόν, οι 18 κατέγραφαν πτώση, με τους 14 από αυτούς να αφορούν την πρώτη βδομάδα του Πρωταθλήματος. Αντίστοιχα άσχημα ήταν και τα νούμερα για το TNT, με 10 από τους 12 δείκτες σύγκρισης να έχουν διψήφια πτώση σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν.
Τα παραπάνω κρίνονται –εύλογα ως ένα βαθμό- ανησυχητικά από τη Λίγκα, καθώς τα έσοδα από τα προαναφερθέντα τηλεοπτικά δίκτυα αντιστοιχούν κοντά στο 40% των συνολικών εσόδων του NBA. Συγκεκριμένα, το ΝΒΑ έχει υπογράψει τηλεοπτικό συμβόλαιο με τις εταιρείες ESPN και Turner για τις σεζόν 2016-17 ως και 2024-25 έναντι $2,6 δισ. ετησίως, συνολικής αξίας κοντά $24 δισ. για εννέα χρόνια. Με τα συνολικά έσοδα της σεζόν 2019-20 να έχουν προβλεφθεί στα $6,7 δισ.3 καθίσταται σαφέστατη η σημαντικότητα των συγκεκριμένων τηλεοπτικών εσόδων για το NBA.
Μεγαλύτερο engagement, μικρότερα ratings
Ωστόσο, η αντίδραση φαντάζει αρκετά σπασμωδική. Όλοι οι δείκτες δείχνουν πως το engagement των NBA fans γύρω από τα τεκταινόμενα της Λίγκας είναι υψηλότερα από ποτέ. Αυτό καταγράφει η θέαση μέσω league pass, το engagement στο twitter, η επισκεψιμότητα των αμερικάνικων nbaικών sites, τα άπειρα podcasts για το NBA, η επισκεψιμότητα των nbaικών youtube channels. Άλλωστε, μόλις τον Μάρτη του 2019 ο ίδιος ο Adam Silver παραδεχόταν κατά τη διάρκεια του Qualtrics X4 Summit που έγινε στο Salt Lake City, στην επί σκηνής συνέντευξη που του πήρε η reporter Holly Rowe του ESPN πως λιγότερο από το 1% όσων παρακολουθούν NBA θα πάνε ποτέ να δουν έναν αγώνα από κοντά (κυρίως λόγω της παγκοσμιοποίησης του παιχνιδιού και του αριθμού των εκτός ΗΠΑ φιλάθλων) και πως ο μέσος θεατής θα δει το πολύ 48 λεπτά από τις 2,5 ώρες που διαρκεί ο αγώνας.
Αντίθετα, όλο και μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των φιλάθλων που θα παρακολουθήσουν μέσω εναλλακτικών πλατφόρμων, ή ακόμα και αποκλειστικά μέσω clips των καλύτερων φάσεων στο twitter. Η πρόταση αυτή είναι μια έμμεση παραδοχή της νέας πραγματικότητας: Το 2019 η σταθερή τηλεόραση δεν είναι παρά η εφημερίδα της προηγούμενης δεκαετίας: ένα μέσο που αργοπεθαίνει. Όταν πλέον όλα μπορούν να γίνουν on demand και από τις κινητές συσκευές, το να πρέπει να είναι κανείς στο σαλόνι του για να δει ένα πρόγραμμα συγκεκριμένης ώρας έναρξης δεν θα αργήσει να πεθάνει, καθώς ήδη ακούγεται δεσμευτικό και παρωχημένο. Και η Λίγκα θα έπρεπε να δουλεύει προς την κατεύθυνση του πώς θα μπορέσει να αλλάξει αυτά τα $2,6 τηλεοπτικά δισ. σε μείγμα εσόδων από την τηλεόραση και από τις πλατφόρμες και τα application μεγαλύτερης ευελιξίας και διάδρασης.
Δομικά Προβλήματα
Τα προβλήματα της πεσμένης τηλεθέασης, ωστόσο, δεν περιορίζονται αποκλειστικά στην τεχνολογική εξέλιξη και στη διαφοροποίηση του τρόπου παρακολούθησης των κάθε λογής θεαμάτων των νέων καταναλωτών. Το NBA αντιμετωπίζει και μία σειρά από δομικά προβλήματα που είναι, άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο εύκολο να γίνουν αντιληπτά. Ένα πρώτο είναι η υπερσυγκέντρωση superstars στη δυτική ακτή. Οι τέσσερις από τους δέκα καλύτερους παίχτες του NBA κατοικοεδρεύουν πλέον στο Los Angeles, με τα παιχνίδια της δυτικής περιφέρειας να ξεκινάνε 22:30 ώρα ανατολικής ακτής, μιας ανατολικής ακτής που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των ΗΠΑ.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η εμμονή δημοσιογράφων και φιλάθλων στα επόμενα storylines. Ένα σαφές παράδειγμα σχετικά, είναι πως από τα μέσα της σεζόν 2018-19 συζητιέται έντονα και επίμονα το σε ποια ομάδα θα αγωνίζεται ο Antetokounmpo τη σεζόν 2020-21 και το αν πρέπει οι Bucks να τον ανταλλάξουν το καλοκαίρι του 2020, σε περίπτωση που δεν υπογράψει μαζί τους την επέκταση του συμβολαίου του τότε. Προς επίρρωση του ανωτέρω, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το μεγαλύτερο engagement όσων παρακολουθούν το NBA λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των Τελικών και την πρώτη μέρα της free agency, την 1η Ιούλη κάθε έτους. Γιατί το κοινό «εκπαιδεύεται» συστηματικά ακριβώς σε αυτό το κυνήγι του «μετά», του «επόμενου», πολύ καιρό τώρα. Και όλο αυτό προφανώς και γίνεται σε βάρος των παιχνιδιών, και ειδικά αυτών της regular.
Έτσι φτάνουμε και στο πρώτο και κύριο πρόβλημα της Λίγκας: τη σεζόν των 82 αγωνιστικών. Ένα πρωτάθλημα 1.230 αγώνων δεν μπορεί παρά να κουράζει φιλάθλους και αθλητές. Όπως εύστοχα τόνισε και ο Luis Scola των 10 χρόνων εμπειρίας στο NBΑ στη συνέντευξή του εδώ στο Basketball Guru, κάθε αγώνας regular έχει μόλις 1/82ο επίπεδο σημαντικότητας ανεξαρτήτως του αντιπάλου. Μία Λίγκα με λιγότερα παιχνίδια θα είχε σαφώς πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια, μιας και κάθε ενα θα ήταν μεγαλύτερης βαρύτητας. Το πως αυτό, όχι απλά είναι λογικό, μα και πραγματικό, δεν χρειάζεται να το αναζητήσει το NBA μαρκύτερα από το NFL: μία Λίγκα 32 ομάδων αλλά μόλις 16 αγωνιστικών ως τα Playoffs. Που τυγχάνει να είναι –έστω ακόμα- η δημοφιλέστερη Λίγκα στις ΗΠΑ.
Αποδομώντας τα Nέα Μέτρα
Με όλα τα παραπάνω ως δεδομένα δεν είναι καθόλου δύσκολο για τον οποιονδήποτε να αποδομήσει το σύνολο των μέτρων που η Λίγκα άφησε να διαρρεύσουν ως σκέψεις την τελευταία βδομάδα του Νοέμβρη.
Α. Αρχικά, σε ο,τι αφορά τη mid-season διοργάνωση. «Αγώνες της regular season μεταξύ ομάδων του ίδιου division θα γίνονται flag ως ειδικής βαρύτητας και θα υπολογίζονται για την κατάρτιση της βαθμολογίας του πρώτου γύρου του κυπέλου, και στη συνέχεια θα περνάνε στο top-8 οι νικητές των divisions βάσει αυτής της ειδικής, ξεχωριστής εσωτερικής για κάθε division, βαθμολογίας, και οι δύο καλύτεροι δεύτεροι». Και κάπου εδώ είναι που πρέπει να γίνει επίκληση στην βασική αρχή “Keep it simple”. Ή κάνε κύπελλο, ή μην κάνεις. Πέρνα “bye” τον πρώτο γύρο τους δύο πρώτους των Conferences, κλήρωσε τις άλλες 28 μεταξύ τους, και έχεις Final-16, όπου μπορείς να το κάνεις ανθρώπινα.
Θες μεγαλύτερο ενδιαφέρον; Συνδύασέ το με τα preseason games και τα global games. Φτιάξε ομίλους, στο Vegas, στην Ισπανία, στην Κίνα, στο Μεξικό, και όπου αλλού θες να προωθήσεις τη Λίγκα και οι έξι νικητές συν τους δύο καλύτερους να περνάνε αυτοί στο Final-8. Λύσεις υπάρχουν. Αυτή η πρόταση που διέρρευσε, ωστόσο, δεν μπορεί να θεωρηθεί λογική ή ελκυστική. Ούτε για τους παίχτες, ούτε για τους φιλάθλους, που ξαφνικά θα βλέπουν αγώνες που θα μετράνε σε δύο διοργανώσεις. Θες κίνητρα για τoυς παίχτες; Δώσε extra πλεονέκτημα στον νικητή ως προς τα Playoffs και σημαντικό χρηματικό bonus. Το extra pick για τον νικητή αφορά αποκλειστικά τα front offices των ομάδων και καθόλου τους παίχτες.
Β. Δεύτερο μέτρο η κατάργηση των Περιφερειών στο Final-4 της Λίγκας. Μία ακόμα σκέψη που αντιμετωπίζει μόνο μερικώς το πρόβλημα. Καθώς από τη μία η Λίγκα παραδέχεται πως δεν πάνε στον Τελικό οι καλύτερες ομάδες, αφού αυτές μπορεί να είναι στην ίδια περιφέρεια, από την άλλη δεν λύνει τη βάση του προβλήματος, που είναι πως οι ομάδες της Ανατολής «στήνουν» το συνολικό ρεκόρ τους παίζοντας τέσσερις φορές κόντρα σε ομάδες, όπως για παράδειγμα, οι Knicks, την ώρα που οι αντίστοιχες δυτικές παίζοντας τέσσερις φορές -αντίστοιχο παράδειγμα- κόντρα στους Blazers. Άρα το συνολικό ρεκόρ των δύο ομάδων της Δύσης και των δύο της Ανατολής που θα φτάνουν στο Final-4 δεν μπορεί να θεωρηθεί συγκρίσιμο για να καθορίζει την εκεί κατάταξη. Κάποιες ομάδες θα έχουν φτάσει στο ρεκόρ τους με πολύ μεγαλύτερης δυσκολίας αγώνες. Πάλι, δηλαδή, το NBA κάνει σωστή διάγνωση του προβλήματος (ανισορροπία Δύσης – Ανατολής), αλλά δεν τολμάει να λύσει από τη ρίζα του το πρόβλημα (κατάργηση περιφερειών), παρά μόνο να προσπαθεί να σχηματίσει καλύτερα τα ψηλότερα κλαδιά αυτού (τελικοί περιφερειών).
Γ. Η τρίτη πρόταση, όπως προείπαμε, αφορά τους αγώνες κατάταξης για τις δύο τελευταίες θέσεις των Playoffs της κάθε περιφέρειας, όπου οι ομάδες στις θέσεις #7 ως #10 θα τις διεκδικούν σε δύο παιχνίδια. Ειδικά αυτή η πρόταση μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Και τούτο γιατί με αυτήν η Λίγκα ακυρώνει μόνη της στην πράξη τους 82 αγώνες που θα έχουν προηγηθεί, χαρακτηρίζοντάς τους ουσιαστικά περιορισμένης σημασίας. Αν με δύο αγώνες θα κρίνεται το ποιος θα περάσει στην post season, ποιο το νόημα των προηγούμενων 82 με απλά λόγια;
Προφανώς για να φτάσει μία ομάδα έστω στην 10η θέση ως τότε. Παράλληλα, αν είναι κοντά σε αυτήν, να μην παρατάει το πρωτάθλημα και να μπαίνει σε tank mode από νωρίς. Δεκτά όλα αυτά. Αλλά και πάλι ως βασικό πρόβλημα εμφανίζονται οι 82 αγώνες. Αν ήταν λιγότεροι δεν θα χρειαζόταν να λυθεί το πρόβλημα του tanking για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενίοτε και από τα τέλη Γενάρη, ήτοι για 2,5 μήνες. Με την κριτική εδώ να εστιάζεται σε ένα ενδεχόμενο: Αν ο καλύτερος παίχτης της ομάδας που θα έχει καταταχθεί έβδομη, πάθει έναν μικροτραυματισμό και χρειαστεί να μείνει εκτός δράσης για μία βδομάδα, τότε δεν έχει ακυρωθεί όλη η σεζόν που έχει κάνει αυτός και η ομάδα του;
Δ. Το πιο εξωφρενικό από όλα για εμένα, πάντως, είναι η τελευταία είδηση, η στην πράξη απαγόρευση του load management. Μόλις μερικούς μήνες μετά την απόλυτη δικαίωση αυτής της στρατηγικής, μέσω της εφαρμογής της από τους Raptors στον Kawhi, που τους οδήγησε στην κατάκτηση του πρώτου τους Πρωταθλήματος, η Λίγκα όχι απλά θέλει να την περιορίσει, μα με το σκεπτικό της εναντιώνεται για πρώτη φορά εδώ και 15 χρόνια στις επιστημονικές εξελίξεις των καιρών μας. Εν προκειμένω στην προληπτική ιατρική. Δεν γίνεται να επιβάλλει ποινή σε μία ομάδα η οποία προσπαθεί να διαφυλάξει τους καλύτερούς της παίχτες από ενδεχόμενο τραυματισμό.
Στην τρέχουσα δομή του NBA οι παίχτες καλούνται να αγωνιστούν σε 82 παιχνίδια σε 177 ημέρες, ήτοι έναν αγώνα κάθε 2,15 μέρες, όπου κατά μέσο όρο θα καλύψουν τέσσερα χιλιόμετρα σε αυτούς, συν τα ταξίδια που απαιτούνται. Η ξεκούραση από αυτή την ένταση είναι θέμα πρόληψης. Και αν η Λίγκα ενδιαφέρεται να έχει υγιείς στους Τελικούς, που είναι και το end product της, τους Durant, Klay, Curry, Kawhi, Davis, George, τότε δεν μπορεί να συνεχίσει να αγνοεί τις επιστήμες που καθορίζουν πότε πρέπει να προφυλαχθεί ένας παίχτης από πρόσθετη επιβάρυνση, πού θα αυξήσει την πιθανότητα τραυματισμού του, και να κοιτάει μόνο το αποτέλεσμα («Α, τελικά οι Durant και Klay θα χάσουν όλη την επόμενη σεζόν, κρίμα»).
Όλο αυτό απλά αναδεικνύει ακόμα παραπάνω το κύριο πρόβλημα, τα παιχνίδια της regular. Αυτά έχουν αξία 1/82, ενώ των playoffs από 1/4 ως 1/7 ανά γύρο, ως 1/16 προς 1/28 συνολικά4. Πού θα δώσει βαρύτητα κάθε παίχτης, ειδικά όταν το όλο narrative του NBA έχει γίνει το ακραία ντετερμινιστικό “ring or bust”; Ακόμα και με τους τρέχοντες όρους προβληματισμού των διοικούντων της Λίγκας: Δεν έχουν αναρωτηθεί γιατί 32 αγώνες που κρίνουν ένα Πρωτάθλημα έχουν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα και τηλεθέαση από 82 παιχνίδια που κρίνουν απλά μια κατάταξη; Τόσο δύσκολο είναι να γίνει αντιληπτό πως τα 1.230 παιχνίδια ως πρόγευμα για τα -κατά μέσο όρο- 90 των Playoffs που θα κρίνουν τη σεζόν είναι υπερβολικά πολλά;
H μη αλλαγή αυτής της δομής, δεν βοηθά στο να αλλάξει και το πού ρίχνουν οι παίχτες το βάρος. Και το βάρος θα παραμένει εύλογα εκεί που όλα θα κριθούν, ήτοι στα Playoffs. Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν με τα νέα μέτρα απαγόρευσης ουσιαστικά του load management αρχίσουμε να βλέπουμε τις ομάδες να δηλώνουν ψεύτικους, δύσκολα ανιχνεύσιμους τραυματισμούς ή ασθένειες, όπως προβλήματα μέσης ή πλάτης σε νεύρα, και τροφικές δηλητηριάσεις, προκειμένου να ξεκουράσουν τους παίχτες που θέλουν στα παιχνίδια που θέλουν, χωρίς να αντιμετωπίσουν κάποια ποινή.
Μα για να πάμε το όλο ζήτημα ένα βήμα παραπέρα, ποια θα είναι η αντιμετώπιση της Λίγκας αν κάποια ομάδα τους καλέσει και τους δηλώσει πως ‘ο παίκτης μας έπαθε Fultz’, ήτοι είναι καλά βάσει όλων των μετρήσεων, αλλά κάτι τον εμποδίζει να σουτάρει σωστά αυτό το διάστημα; Ή, για να θίξω τις ευαίσθητες σχετικές χορδές της Λίγκας, ποια θα είναι η αντίδραση του John DiFiori, του Director of Sports Medicine της Λίγκας, που οι ομάδες πρέπει να καλούν για να ανακοινώνουν τους τραυματισμούς των παιχτών τους, αν κάποια ομάδα επικαλεστεί θέματα ψυχικής υγείας;
Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο θεμελιακότερο ερώτημα: Τι έγινε με τον εναγκαλισμό του ΝΒΑ με τις επιστήμες και την πρόοδο; Είναι δυνατό μπροστά στην πτώση της τηλεθέασης να καταπατάται κάθε αρχή της ιατρικής επιστήμης και η ίδια η λογική; Αυτά αποτιμώνται λιγότερο από $2,6 δισ.;
Μία Συνολική Αντιπρόταση
Στο σύνολο του αμερικάνικου NBAικού mediακού χώρου, γραπτού και podcasts, έχουν παρουσιαστεί μία σειρά από εναλλακτικές προτάσεις για την επόμενη μέρα της Λίγκας. Θεωρώ άσκοπο να περάσω σε μία καταγραφή ή ανάλυση αυτών. Και τούτο καθώς έχω μία (θαρρώ ολοκληρωμένη) αντιπρόταση. Χωρίς να κουράσω λοιπόν άλλο με πρόσθετες εισαγωγές, η πρότασή μου περιλαμβάνει τα κάτωθι: Αύξηση του αριθμού των ομάδων από 30 σε 32, κατάργηση τόσο των divisions, όσο και των περιφερειών, για μία αγωνιστική περίοδο 62 αγώνων, που όλες οι ομάδες θα παίζουν απλά έναν εντός και έναν εκτός αγώνα με κάθε αντίπαλο, και παράλληλα, θεσμοθέτηση μίας διοργάνωσης κυπέλλου με νοκ-αουτ αγώνες, όποτε η Λίγκα θεωρεί πως βολεύει, σε όποια ή όποιες τοποθεσίας επί γης κρίνει πως είναι πιο προσοδοφόρες.
Στη σημερινή δομή του το NBA έχει 1.230 αγώνες regular season. Στη μορφή που προτείνω θα έχει 300 λιγότερους, 930. Κάθε ομάδα, άρα και κάθε παίχτης, θα αγωνίζεται 20 παιχνίδια λιγότερα στη regular, περιορίζοντας καταπόνηση από αγώνες και ταξίδια, και έτσι θα αυξάνονται παράλληλα οι πιθανότητες για να είναι υγιείς όλοι οι stars στα σημαντικά, δηλαδή τα Playoffs και τους Τελικούς.
Για την κατάργηση των Περιφερειών και των Divisions δεν χρειάζεται να γραφτούν πολλά, αρκεί μια ματιά στον τρέχοντα χάρτη του NBA.
H Oklahoma, το Memphis και η Minnesota είναι στο ίδιο conference με το Portland και πρέπει να ταξιδέψουν σε αυτό μέχρι και δύο φορές, έναντι της μίας στην Atlanta ή το Milwaukee αντίστοιχα, που πάνε και οδικώς. Eπίσης, η Northwest αποτελείται από τους Wolves, Blazers, Jazz, Thunder και Nuggets. Aν κάποιος/α έχει μια λογική εξήγηση για αυτό, με περιέργεια θα χαρώ να την ακούσω.
Ένα ακόμα επιχείρημα για την κατάργηση των περιφερειών είναι η ανισορροπία αυτών. Ειδικά στην μετα-Jordan εποχή, με αποκορύφωμα την τελευταία δεκαετία, αυτή ακριβώς η ανισορροπία στη δυναμική, με την Ανατολή να βάζει σχεδόν κάθε χρόνο στα Playoffs ομάδες με αρνητικό ρεκόρ, την στιγμή που συχνότατα στη Δύση ακόμα και 45 νίκες δεν αρκούσαν, είναι κάτι που χρίζει άμεσης διόρθωσης. Με αλλαγή της regular σε πρωτάθλημα 62 αγώνων, όπου κάθε ομάδα θα αντιμετωπίζει όλες τις υπόλοιπες από δύο φορές, η τελική κατάταξη θα είναι πολύ πιο ενδεικτική της δυναμικής, με τις 16 πράγματι καλύτερες ομάδες να περνάνε εν τέλει στα Playoffs. Προφανώς για μία τέτοια αλλαγή θα υπάρξει η αντίδραση από τους ιδιοκτήτες των ομάδων της ανατολικής περιφέρειας, που μπροστά στο κοντόφθαλμο όφελος της συμμετοχής τους στα Playoffs με μετριότατες ομάδες και ρεκόρ, εναντιώνονται στον εξορθολογισμό και τη βελτίωση της Λίγκας σαν σύνολο. Τα οικονομικά και αγωνιστικά οφέλη από ενδεχόμενη αναδιάρθρωση προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να είναι σε θέση να τους μεταπείσουν.
Επιπρόσθετα, ο περιορισμός των αγώνων θα βοηθήσει τα logistics των μετακινήσεων. Οι παίχτες θα έχουν περισσότερο χρόνο ξεκούρασης και δεν θα χρειάζονται απαγορεύσεις του load management, ενώ το «κύπελλο» θα προσθέσει άλλους 31 αγώνες. Το πού αυτό θα διεξάγεται είναι δευτερογενές. Η δική μου πρόταση, όπως παρουσιάστηκε και παραπάνω, είναι ένας συνδυασμός της preseason με τα global games: οι δύο πρώτοι γύροι να διεξάγονται όπου ανά τη γη πριν την έναρξη της σεζόν και το Final-8 είτε στο Vegas, είτε επίσης σε κάποια global τοποθεσία, για παράδειγμα αντί του παιχνιδιού στο Λονδίνο ή το Παρίσι αρχές Γενάρη5 .
Κανείς δεν φαίνεται να αποτιμά το Κόστος Ευκαιρίας
Το ΝΒΑ βρίσκεται πράγματι σε ένα σταυροδρόμι. Η ένταξη των επιστημών και των νέων τεχνολογιών στο παιχνίδι, από την πλήρη και αναλυτική καταγραφή των βιομετρικών στοιχείων κάθε παίχτη, ως τα analytics και τα tracking data, έχουν βοηθήσει στην εξέλιξη του ταλέντου του παιχτών, και κατά συνέπεια του ίδιου του παιχνιδιού, στα υψηλότερα επίπεδα που ποτέ το είχαμε απολαύσει. Ωστόσο, ακριβώς λόγω της συνεχούς αύξησης της ποιότητας και της έντασης των αγώνων, έχουν αυξηθεί και οι απαιτήσεις από τους ίδιους τους αθλητές. Αυτό συνεπάγεται πολύ μεγαλύτερη καταπόνηση. Σύμφωνα με τα tracking data του ίδιου του nba.com ο Klay Thompson, χωρίς να υπολογίζουμε την απόσταση που διένυε σε προπονήσεις και προθερμάνσεις αγώνων ή άλλες διοργανώσεις (All Star Games, αγώνες με την US Team), ακριβώς πριν τον τραυματισμό του είχε ολοκληρώσει σαν απόσταση εντός παρκέ ΝΒΑ τον 46ο του Μαραθώνιο σε πέντε χρόνια και κοντά τον δέκατο για τη σεζόν 2018-19. Αυτά είναι δεδομένα που η Λίγκα δεν μπορεί πλέον να αγνοεί ή να παραβλέπει μπροστά στις όποιες πεσμένες τηλεθεάσεις. Η προληπτική ιατρική, μέρος της οποίας είναι και η ξεκούραση του οργανισμού, πόσο δε αθλητών τέτοιας έντασης, δεν μπορεί να παραμερίζεται στο βωμό των όποιων εσόδων. Η αντιμετώπιση των παιχτών ως ένα ακόμα νούμερο στο τσίρκο βλάπτει τα ίδια τα συμφέροντα της Λίγκας. Αυτοί είναι που πρέπει να είναι υγιείς για να υπάρχει μεγάλο τηλεοπτικό συμβόλαιο και ροή εσόδων.
Άλλωστε, τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης δεν έρχονται από την ποσότητα των παιχνιδιών. Σε κανέναν δεν θα λείψουν τα δύο από τα τέσσερα Wizards – Hornets που θα χαθούν. Όμως σε όλους/ες λείπουν φέτος οι Durant και Thompson. Θαρρώ, λοιπόν, πως η Λίγκα, στις όποιες αποτιμήσεις κάνει για ενδεχόμενη απώλεια εσόδω,ν αγνοεί έναν σημαντικό οικονομικό παράγοντα: το κόστος ευκαιρίας. Υπολογίζει δηλαδή μεν την απώλεια εσόδων, τηλεοπτικών και εισιτηρίων, αλλά φαίνεται πως δεν υπολογίζει τα επιπλέον έσοδα, πάλι από τηλεοπτικά και εισιτήρια αγώνων, από το να έχει υγιέστερους, άρα και πιο αποδοτικούς τους παίχτες του Πρωταθλήματος, και με αυτούς να αγωνίζονται σε λιγότερα μεν, αλλά μεγαλύτερης βαρύτητας παιχνίδια.
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Shaquille O’Neal. Ο πλέον ισοπεδωτικός παίχτης των προηγούμενων δεκαετιών είχε καταγραφεί πως είναι κατά εφτά πόντους σκοραρίσματος αποδοτικότερος όταν είχε δύο μέρες ξεκούρασης μεταξύ των αγώνων. Τι θα ήταν λοιπόν πιο προσοδοφόρο για τη Λίγκα; Ένας Shaq που περίμενε να τελειώσει η regular κάνοντας αγγαρεία λόγω του μήκους αυτής ή ένας Shaq προσηλωμένος και ξεκούραστος σε λιγότερα παιχνίδια της regular; Μου είναι τρομακτικά δύσκολο να καταλάβω πως ακόμα και σήμερα η Λίγκα απαντάει «το πρώτο».
Κλείνοντας, δυστυχώς, για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Adam Silver, εκπροσωπώντας βέβαια τα συμφέροντα των ιδιοκτήτων, δείχνει να θολώνει μπροστά στο ενδεχόμενο απώλειας εσόδων. Όπως ακριβώς μπροστά στο $1 δισ. των εσόδων από την Κίνα προ διμήνου, έτσι και τώρα μπροστά στην γκρίνια των αξίας $2,6 δισ. τηλεοπτικών χορηγών του. Ναι, τα νούμερα είναι και στις δύο περιπτώσεις τεράστια. Μα και στις δύο περιπτώσεις υποτιμούν το ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές που πρέπει να είναι υγιείς και αποδοτικοί για να τα παράγουν. Συνολικότερα, με τις ενέργειες που φαίνεται πως προωθούνται, δίνεται η εικόνα πως, τόσο ο ίδιος ο Silver, όσο και η πλευρά των ιδιοκτητών συνολικότερα, δυσκολεύονται να αντιληφθούν πως η μεγαλύτερη πηγή κερδών τους είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Ποιότητα που κρύβεται στην υγεία των superstars της Λίγκας, στη βαρύτητα των αγώνων της regular και της post season, και στο ποιοτικό engagement των fans, κυρίως πλέον μέσω των σύγχρονων δικτύων και δευτερευόντως μέσω της τηλεόρασης. Στις ακριβώς αντίθετες πλευρές κοντολογίς από όπου οι αποφάσεις των τελευταίων ημερών δείχνουν να κοιτάζουν.
Σημειώσεις
1. Το salary cap αποτελεί ένα μέρος, μεσοσταθμικά το 50% διαχρονικά, των συνολικών εσόδων της Λίγκας, διά του αριθμού των ομάδων. Συνεπώς, κάθε αύξηση των συνολικών εσόδων αποτυπώνεται ως αύξηση και του salary cap, και το αντίστροφο.
2. Με τα αποτελέσματα να δείχνουν ανάμεικτα προς ώρας, καθώς ναι μεν το draft έγινε πιο ανοιχτό για όλες τις ομάδες, αλλά η αύξηση των πιθανοτήτων για καλό πλασσάρισμα σε αυτό έδειξε στην πρώτη χρονιά εφαρμογής του πως έκλεινε το μάτι ακόμα και στις μέτριες ομάδες της Λίγκας να μην κυνηγήσουν παιχνίδια, κάτι, που για παράδειγμα, στους Lakers της σεζόν 2018-19, βγήκε σαν στρατηγική με το #4 του draft που δόθηκε στο πακέτο για Davis.
3. Υπολογίζονται ως $109,14 εκατ. το salary cap, επί 30 ομάδες, διά 49%, το ποσοστό του BRI (Basketball Related Income) που πηγαίνει σε μισθούς παιχτών, μας κάνει $6,7 δισ. Και είναι πρόβλεψη γιατί στο July Memorandum γίνεται ο έλεγχος από Ορκωτούς Ελεγκτές για το πραγματικό ύψος αυτού για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε.
4. Έστω ότι κάθε σειρά πάει στα εφτά παιχνίδια.
5. Αναλυτικά τα οικονομικά δεδομένα της παραπάνω πρότασης εδώ.
Επισήμανση
Εκτός των linkαρισμένων εντός του άρθρου εξωτερικών συνδέσμων, στο παρόν άρθρο έχουν χρησιμοποιηθεί σκέψεις ή και ακριβή χωρία που έχω παρουσιάσει κατά καιρούς στο παρελθόν σε προηγούμενα κείμενά μου.
Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν τέτοια:
Από την επί πενταετίας αρθρογραφία μου στο Ball Hog και την εκεί στήλη μου Moneyball:
- Εισαγωγή στις Βασικές Έννοιες του Salary Cap
- NBA Max Contracts, New NBA TV Deal & Επιπτώσεις
- MoneyBall: Σκέψεις επί των Ενδεχόμενων Επιπτώσεων της 2017 CBA
- Οι Αλλαγές στο ΝΒΑ από τη Σεζόν 2017-18
- To ΝΒΑ Δεν Είναι Μία “Open Market” Λίγκα (και Αυτό Είναι Καλό)
Από την αρθρογραφία μου στο Basketball Guru τους τελευταίους μήνες:
