Παρόλα αυτά, η κόντρα δεν εξαντλείται στα παραπάνω. Οι Dubs εκπροσωπούν την κουλτούρα διαμοιρασμού, συνδυάζοντας την υπερφόρτωση αστεριών με έλλειψη μπασκετικής αλαζονείας. Οι δε Raptors, παρότι γοητευτικά ανερχόμενοι, τείνουν όλο και περισσότερο να προσομοιάζουν το "παλιό", καθώς ο απίθανος παιχταράς τους παίρνει επάνω του ολοένα και μεγαλύτερες ευθύνες. Δίπλα του, ο πολλά υποσχόμενος Siakam και ο απελευθερωμένος Lowry, καλούνται να μετατρέψουν τους "Καναδούς" σε πολυμέτωπη απειλή, με τις ενδείξεις της προηγούμενης σειράς να είναι αν μη τι άλλο θετικές. Αν συνεχιστεί η τάση, το ζευγάρι θα αποκτήσει ακόμη περισσότερη πολυπλοκότητα και ίσως οδηγηθούμε σε μία σειρά τελικών συναρπαστικότερη του αναμενομένου.
Αμέσως παρακάτω, Δημήτρης Χ. και Giorgos B. αναλύουν το ματσάρισμα, προσπαθώντας να βρουν τις διόδους διαφυγής για κάθε μία από τις ομάδες - στατιστική βοήθεια από τον επίσημο ιστότοπο του ΝΒΑ.
Toronto Raptors (γράφει ο Δημήτρης Χ.)
Τι έκαναν ως τώρα
Οι Raptors θα συμμετάσχουν στους τελικούς του ΝΒΑ για πρώτη φορά στην ιστορία τους και μέχρι τα ξημερώματα της Παρασκευής η σοσιαλμιντιακή κουβέντα θα περιστρέφεται γύρω από τον ποιον superfan τους προτιμάμε (τον λίγο κουραστικό Drake ή τον συμπαθέστατο Nav Bhatia) και πόσο πιο πετυχημένος είναι ο Kawhi σε μία σεζόν, από ό,τι ο DeRozan σε εννιά. Όχι εντάξει, υπάρχει και κουβέντα για μπάσκετ, υπάρχει μία αγωνία, μία ανυπομονησία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι είδαμε από τους Raptors στην πορεία τους στην post season μέχρι εδώ;
Κατ’ αρχάς ένα από τα πιο απρόβλεπτα σύνολα των φετινών playoffs. Πέραν του πρώτου γύρου που καθάρισαν εύκολα (αν και οι Magic τους πήραν το πρώτο παιχνίδι) έβγαλαν μία ασάφεια απέναντι στους Sixers και τους Bucks. Στις καλές τους βραδιές έμοιαζαν η πιο δυνατή ομάδα της post season, ενώ στις κακές ένα ασύνδετο σύνολο που δε διαλύεται λόγω της κλάσης του Leonard. Αν κρατάμε κάτι, είναι πως στα παιχνίδια που κρίνονταν όλα οι Raptors ήταν έτοιμοι και δεμένοι, λες και ‘’θυσίαζαν’’ τις πρώτες 3-4 αναμετρήσεις, ώστε να διαβάσουν όλες τις λεπτομέρειες που θα τους έδιναν τη νίκη στο έβδομο και έκτο παιχνίδι αντίστοιχα.
Ένα στοιχείο που μου άρεσε πολύ είναι το πόσο ‘’εύπλαστη’’ είναι η άμυνά τους, με ικανότητα να προσαρμόζεται στα δυνατά σημεία του αντιπάλου. Ασφαλώς σε αυτό συνέβαλλαν τα μέγιστα η ραγδαία άνοδος του Pascal Siakam και η προσθήκη του Marc Gasol, που πήραν και ένα μεγάλο φορτίο από τις πλάτες του Serge Ibaka. Απέναντι στους Sixers είδαμε μία προσπάθεια να φθείρουν τους σταρ Embiid-Butler (ο κακόμοιρος ο Jimmy μάλιστα έμπλεξε με τον Kawhi και στις δύο πλευρές του παρκέ) και να οδηγήσουν τη Philadelphia σε ένα ομαδικό παιχνίδι που ποτέ δεν πρόλαβε να εξελίξει, ή σε ηρωισμούς. Τα κατάφεραν, αν και για να τα λέμε όλα, χρειάστηκαν να φτάσουν στο όριο (game 7) και να εξαρτηθούν από τον έρωτα που έχει η μπάλα για τον Kawhi (4 αναπηδήσεις στο στεφάνι και μέσα, πολύ σκληρό). Τι έγινε όμως όταν απέναντί τους βρήκαν το πολύ δουλεμένο σύνολο του Budeholzer και τον ΜVP Γιάννη; Εφάρμοσαν το περίφημο ‘’αμυντικό τείχος’’, μία από-μέσα-προς-τα-έξω άμυνα με πίεση, αλλαγές όπου χρειάζονταν και γρήγορο κλείσιμο των σουτέρ1.
Όσον αφορά την επίθεση, το πλάνο ήταν λίγο-πολύ προφανές. Leonard κύριος πόλος (ειδικά με την ικανότητά του να επιτίθεται σε όλα τα σημεία του παρκέ, με πλήθος επιλογών), νορμάλ ρυθμός, αρκετό περιφερειακό σουτ, δημιουργία από τον Marc Gasol και ενθάρρυνση στους Lowry-Siakam να αποφασίζουν πλάι στον Kawhi, να κρίνουν. Ο Kyle έκανε ένα σημαντικό step up στα φετινά playoffs, ο Siakam κάπου βρήκε τοίχο, όχι παράλογο ωστόσο, αν ήταν σε όλα τέλειος από φέτος θα υπήρχε θέμα. To έξτρα στοιχείο που βρήκαν στη σειρά με το Milwaukee ήταν ο Fred Van Vleet και το θάρρος του στο περιφερειακό σουτ, ειδικά μετά από drives του Leonard (το να σουτάρεις στη σειρά με 61,7% στο τρίποντο βοηθά αρκετά την ομάδα σου νομίζω), αυτό που περιέργως στερήθηκαν ήταν η αποτελεσματικότητα του Danny Green (15,3% στο τρίποντο στους τελικούς περιφέρειας). Θα τα βάλει ρε διάολε, δεν μπορεί.
Τι θα βρουν απέναντι τους
Aπέναντί τους πλέον έχουν τους Warriors, στην πιο δύσκολη πίστα που πρέπει να τερματίσουν. Η ομάδα του Golden State έχει τα πάντα στο οπλοστάσιό της, όπως κάθε videogame κακός που σέβεται τον εαυτό του. Παιχνίδι σε υψηλή ένταση και ρυθμό, γρήγορες εκτελέσεις, σταθερότατο Klay Thompson, Iguodala και Draymond Green σε εκπληκτική κατάσταση (είτε μιλάμε για τη δημιουργία τους είτε για την άμυνά τους), αμυντικά σχήματα ακόμη πιο ευέλικτα από αυτά των Raptors και φυσικά τον μάγο, τον Steph. Ο Curry σκοράρει πολύ και αποτελεσματικά (42,5% από την περιφέρεια απέναντι στους Blazers), ενώ η ικανότητά του να παίζει εξίσου καλά με την μπάλα και μακριά από αυτή, παρασέρνοντας την άμυνα πάνω του και ξεκλειδώνοντας χώρους για τους συμπαίκτες του μπορεί να σε διαλύσει. Ρωτήστε και τους άμοιρους τους Blazers, που στο πρώτο παιχνίδι τον έβλεπαν να σουτάρει ανενόχλητος από την περιφέρεια μετά από screens και στη συνέχεια προσαρμόστηκαν πάνω του, μόνο και μόνο για να τους καταστρέφει off-ball, εκμεταλλευόμενος και την ευφυία του Draymond.
Σε όλα αυτά προσθέστε και την επιστροφή του Kevin Durant στη διάρκεια της σειράς. Ίσως και του DeMarcus Cousins. Πρόβλημα.
Τι μπορούν να κάνουν για το ξεπεράσουν
Όλα μαύρα για τους Raptors λοιπόν; Όχι, κάθε άλλο. Προσωπικά είμαι αρκετά αισιόδοξος, μέχρι οι Warriors να με διαψεύσουν πανηγυρικά τουλάχιστον. Δεν πρόκειται ούτε να κατεβάσουν αισθητά τον ρυθμό του Golden State ούτε να τους ‘’εξαφανίσουν’’ από το γήπεδο, μπορούν ωστόσο να τους ματσάρουν. Τι θα χρειαστεί; Δεν ξέρω ακριβώς, δεν χρειάζεται κιόλας (ευτυχώς), ο Nick Nurse θα ψάξει να βρει τις απαντήσεις (Thanks Nick!). Aν επιχειρούσα πάντως μία πρόβλεψη/μαντεψιά θα έλεγα πως οι Raptors θα θυσιάσουν 3-4 κορμιά (Lowry, Powell, Green, Van Vleet) σε ανελέητο κυνήγι των Splash Brothers, σπάζοντας τα screens όπου αυτό είναι εφικτό και ‘’ξεβολεύοντας’’ λίγο τον Steph με διάφορα double teams (ναι, αυτούς, περίμενε για να ξεβολευτεί ο Curry, αλλά τέλος πάντων, οφείλεις να προσπαθήσεις). Oι ψηλοί Gasol-Ibaka λογικά θα πηγαίνουν εναλλάξ και όχι πολύ ώρα μαζί στο παρκέ, με τον Siakam να παίρνει πολύ frontcourt χρόνο, σε μία προσπάθεια να γίνει ενοχλητική βδέλλα πάνω στον Draymond Green και τις δημιουργίες του. O Μarc ευτυχώς είναι πολύ πιο ικανός αμυντικός στο χώρο από τους διάφορους Kanter-Leonard-Collins-Aminu, που συνάντησαν οι Warriors απέναντι στο Portland.
Όσο για τον Kawhi; Προσωπικά βλέπω μίνι-προστασία, εκμετάλλεση της ικανότητάς του να αμύνεται στο χώρο και να μαζεύει την μπάλα σαν μαγνήτης και ματσάρισμα με τον Iguodala (τον οποίον με μία default άμυνα μπορεί να περιορίσει. Default για τον Leonard, όχι για τους υπόλοιπους ανθρώπους), τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει στο παρκέ ο Durant. Υπάρχει και μία επίθεση άλλωστε και αυτή θα συνεχίσει να κινείται γύρω από τον Kawhi, οπότε πρέπει να είναι όσο πιο φρέσκος γίνεται. Το δικό τους επιθετικό τέμπο θα μένει σε κανονικά επίπεδα, θα σταυρώσουν τον Van Vleet να συνεχίσει τις κανονιές από το τρίποντο, θα κάνουν ό,τι ευχέλαιο χρειάζεται για τον Danny Green και θα μαζευτούν όλοι γύρω από τον ηγέτη με το #2 για ένα από τα πιο αναπάντεχα ταξίδια προς τον τίτλο του πρωταθλητή. Και όπου τους βγάλει. Ήδη η χρονιά τους είναι σούπερ επιτυχημένη, αν και οι ίδιοι φαίνονται πολύ ψημένοι για το έξτρα βήμα. Άντε και καλά μας ξενύχτια.
Προβλεψη: Warriors 4-2, αν και πιο fun θα ήταν Raptors 4-3.
Golden State Warriors (γράφει ο Giorgos B.)
Τι έκαναν ως τώρα
Βασικά, τα αναμενόμενα, αν και όχι με αναμενόμενο τρόπο, υπό την έννοια οτι ο KD τραυματίστηκε και έλλειψε από τα τελευταία πέντε παιχνίδια. Παρόλα αυτά οι Warriors εξακολούθησαν να είναι κυριαρχικοί, θυμίζοντας την ομάδα της διετίας 2014-16, όχι τόσο από άποψη αγωνιστικού στυλ, όσο από την επανεφαρμογή του μοτό "strength in numbers". Αρχής γενομένης από το έκτο παιχνίδι απέναντι στους Rockets, ο Kerr αναβάθμισε τοσο τους πρωταγωνιστές (βασικά, οκ, αναβαθμίστηκαν μόνοι τους), όσο και τους κομπάρσους (κυρίως αυτούς). Στο νικηφόρο 5,5-0, οι Dubs δεν άρχισαν ούτε να πασάρουν περισσότερο (318 πάσες έναντι 305 πριν, ίδιο ast%), ούτε να τρέχουν παραπάνω - το αντίθετο. Απλώς ο Curry από υπερπαίχτης έγινε εξωγήινος και ο Green από πολυεργαλείο έγινε υπερπαίχτης, με τους Klay και Iguodala να διατηρούν στα επίπεδα προηγούμενων χρόνων την απόδοση τους στη φάση των playoffs και τους υπόλοιπους να σιγοντάρουν.
Οι αριθμοί λένε ότι έπαιξαν και αποτελεσματικότερη άμυνα, όμως για την εγκυρότητα ενός τέτοιου συμπεράσματος επιτρέψτε μου να αμφιβάλω. Οι Blazers δεν αποτελούν ακριβώς την επιτομή της επιθετικής κυριαρχίας, οι λύσεις τους στα πλάγια είναι περιορισμένες, συνεπώς ήταν σχετικά απλό να αναχαιτιστούν. Επίσης, η συμπεριφορά τους στην pick n roll άμυνα βοήθησε τα μέγιστα, ώστε οι Warriors να ανεβάσουν την αποτελεσματικότητα τους στο συγκεκριμένο play, σε 1,12 πόντους ανά κατοχή για τον χειριστή, αριθμός μακράν κορυφαιος στο NBΑ και πολύ καλύτερος από εκείνον που είχαν στην κανονική περίοδο. Συνεπώς, και καθώς ο τελευταίος αντίπαλος έβαλε κι αυτός το χεράκι του για την στατιστική αναβάθμιση, στέκομαι κυρίως στην πολυκοσμία και τους δύο φανταστικούς. Το (περίπου) 13 - 10 - 8 του Green ειδικά, αν συνεχιστεί σε βάθος της σειράς των τελικών, θα έχουμε δράματα. Για τους άλλους.
Τι θα βρουν απέναντι τους
Μία ομάδα με έντονη την προπονητική επιρροή. Ακούγεται ίσως κάπως παράταιρο να ξεκινάω από τον Nurse, όταν ο Leonard έβαλε το buzzer beater με την Phily και ανέλαβε τον Γιάννη, όμως πιστεύω πως για την φετινή μεταμόρφωση των Raptors στα playoffs ευθύνεται εξίσου (μην πω περισσότερο) ο προπονητής. Δεν είναι μόνο η τακτική επιλογή της άμυνας απέναντι στους Bucks, όσο το ότι ρίσκαρε το ξόδεμα του καλύτερου του παίκτη και έβγαλε τους άσους Van Vleet και Powell από το μανίκι, όταν η απόδοση τους δεν κυμαινόταν ακριβώς και στα καλύτερα επίπεδα.
Γενικά, ο Nurse παρουσίασε μία πιο σφιχτή και "γεροδεμένη" εκδοχή των Raptors, η οποία μέχρι στιγμής έχει διαπρέψει στο πάγωμα του ρυθμού και στο έξυπνο - όχι θεαματικό - επιθετικό παιχνίδι. Xαρακτηριστικό είναι πως στη σειρά με τους Bucks, το Toronto κατάφερε να κατεβάσει τις κατοχές των αντιπάλων κατά περίπου επτά σε σχέση με τον μέσο όρο τους στην κανονική περίοδο (96+ έναντι 103+), αριθμός αν μη τι άλλο σημαντικός. Βάλτε και τις ασύλληπτες επιδόσεις του Leonard στην postseason και έχετε μέσες άκρες την εικόνα: Άμυνα, ένας superstar, συνεισφορά από τον πάγκο, λίγα λάθη και ηρεμία.
Oι Raptors παρουσίασαν απέναντι στους Bucks μία άμυνα που πολλοί ονoμάζουν "swarming defense". Δεν ήταν τίποτε άλλο από την απαγόρευση της τρίπλας του Γιάννη προς το καλάθι, είτε από το ένα χέρι, είτε από το άλλο, αφήνοντας μόνο την επιλογή της κατά μέτωπο επίθεσης από τον κεντρικό διάδρομο. Για να το πετύχουν, επιστράτευσαν - πλην Leonard - διάφορα μεγάλα σώματα, πήγαν σε βοήθειες στο χαμηλό ποστ με τον εξαιρετικό Gasol και ρίσκαραν το τρίποντο, ποντάροντας στη μέτρια εκτελεστική ικανότητα του Bledsoe από απόσταση και στους μέτριους πασέρ των Bucks. Ο Γιάννης αποκλείστηκε από την ρακέτα, η μπάλα δεν γύρισε γρήγορα, τα τούβλα διαδέχτηκαν το ένα το άλλο. Το βίντεο στην σημείωση παρουσιάζει την άμυνα αυτή υπεροχα.
Το σχέδιο φυσικά δεν θα αρκούσε, αν οι Raptors δεν απέκοπταν παράλληλα τους αιφνιδιασμούς, από τους οποίους οι Bucks τρέφονται. Πέραν της άμυνας (και του βίντεο), ο ακόμη καλύτερος τρόπος να το καταφέρει αυτό μία ομάδα, είναι να ευστοχήσει. Και οι Raptors, παρά τις γενικά πεσμένες επιδόσεις τους στα playoff (τα παιχνίδια είναι πιο δύσκολα), το κατάφεραν, χτίζοντας σχεδόν τα πάντα γύρω από τις δυνατότητες του Kawhi. Σκεπτόμενος μάλιστα την δυσκολία εφαρμογής της παραπάνω αμυντικής τακτικής απέναντι στους Warriors, οι οποίοι πασάρουν γρήγορα και έχουν τον Green, φτάνω στο συμπέρασμα ότι το βασικότερο εμπόδιο που θα βρουν μπροστά τους οι Dubs είναι τελικά αυτό: Ο Leonard. Έχει ξανασυμβεί άλλωστε, να δυσκολευτούν από έναν και μόνο παίκτη, ου μην και να χάσουν.
Τι μπορούν να κάνουν για να το ξεπεράσουν
Σε ο,τι αφορά τον Leonard, πιθανώς και τίποτα. Θεωρώ σχεδόν σίγουρη την ανάθεση του στον Iggy, καθότι ο Green δεν είναι για να περιορίζεται, όμως και πάλι εκείνος (μαζί με τις όποιες βοήθειες) μπορεί να φτάσει μέχρι ενός σημείου. Επίσης, είναι δεδομένο πως ο Nurse με κάποια τρικ θα προσπαθήσει να φέρει επάνω στον Kawhi τον Curry, κάτι που θα σημάνει και τακτικά διλήμματα από πλευράς Kerr. Ο τρόπος με τον οποίο οι Raptors κέρδισαν το game 6 της προηγούμενης σειράς πάντως, δείχνει πως οι "Καναδοί" είναι πανέτοιμοι για το ενδεχόμενο βαθιών περιστροφών. Ο Μarc θα ευστοχήσει και γενικά μάλλον το θηρίο δεν σταματιέται.
Συνεπώς, επίθεση. Παρότι οι Warriors αισθάνονται γενικά πολύ άνετα στους ρυθμούς στους οποίους οι Bucks μπλόκαραν, η αμυντική συμπεριφορά των Raptors ως τώρα απαιτεί κάτι έξτρα απο το καλό passing game και την κλασική στόχευση στα πόδια του πιο αργού ψηλού (Gasol). Οι Dubs θα πρέπει να κερδίσουν την σειρά σκοράροντας περισσότερο από τους αντιπάλους και με όσες περισσότερες κατοχές γίνεται, κάτι που αν μη τι άλλο ξέρουν να κάνουν καλά. Το έξτρα θετικό για εκείνους (και παράλληλα πονοκέφαλος για τους Raps) είναι πως για να το καταφέρουν, δεν χρειάζονται απαραίτητα την άμυνα, όπως οι Bucks. Μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις μέσα από το transition παιχνίδι, ανεξάρτητα από το αν έχουν δεχτεί καλάθι ή όχι. Χωρίς λόγια, εννοώ το παρακάτω απλούστατο πράγμα.
Θα είναι σίγουρα πιο δύσκολο, χωρίς τον Durant, ο οποίος ίσως δεν ταξιδέψει καν στο Toronto. Παρόλα αυτά, είναι πολύ προτιμότερο να πετύχεις τον Siakam on the run που λένε, από το να αντιμετωπίσεις μια άμυνα όπου εκείνος, ο Marc (η ο Ibaka) και οι άλλοι θα βοηθάνε τον Leonard. Οι Raptors έχουν αποδείξει ότι στις περιστροφές και στις αλληλοκαλύψεις είναι οξυδερκείς. Επίσης, βασικό είναι ο Iggy να συνεχίσει να είναι εύστοχος από την περίμετρο, καθώς θα αποτελέσει σχεδόν σίγουρα την θυσία, προκειμένου να μικρύνουν οι χώροι του Curry ή να ντουμπλαριστεί ο Thompson. Δώστε βάση όμως: Σουτάρει φέτος με 37% από το τρίποντο και μέχρι στιγμής κάνει ρεκόρ καριέρας (ω ναι) σε effective field goal percentage στα playoffs με 61%! Στα 35. Οκ, αφήστε τον να σουτάρει.
Πρόβλεψη: Warriors 4-3, καθώς η απουσία του KD δυσκολεύει τα πράγματα.
Σημείωση
1. Δείτε την άμυνα των Raptors αναλυτικά εδώ
