To σόου του Giannis

Το ντέρμπι ανάμεσα σε Lakers και Bucks στο Los Angeles τα ξημερώματα της Τετάρτης δεν ήταν ακριβώς η μάχη που περιμέναμε μερικούς μήνες πριν, κυρίως γιατί οι Λιμνάνθρωποι (δε θα σταματήσει ποτέ να είναι αστείο) έχουν τσακωθεί με το λειτουργικό μπάσκετ μήνες τώρα και δεν είναι σε καμία περίπτωση το φαβορί που διαφαινόταν. Κάτι πάντως έγινε σωστά και από την απέναντι πλευρά και δη από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος έπιασε ένα χαλαρό statline: 44 πόντοι με 17/20 σουτ, 14 ριμπάουντ, 8 ασίστ και 2 μπλοκ σε 35 λεπτά. Η παράσταση συμπεριλάμβανε καρφώματα λες και το καλάθι είναι εχθρός του, μερικές midrange στροφές που τον τοποθετούν πλέον στη σφαίρα του αμαρκάριστου, καθώς και το κατάλληλο αμυντικό bullying:

Αυτόν που περνάνε κόσκινο τα αμυντικά πλοκάμια του Αντετοκούνμπο τον λένε Anthony Davis παρεμπιπτόντως, και είναι ένας από τους 10-15 καλύτερους παίκτες της λίγκας. Το πραγματικό ζήτημα είναι πως όλα τα παραπάνω, το σύνολο αυτής της dominant βραδιάς, είναι πλέον ‘’ακόμη μια φορά’’. Κάτι που μοιάζει λογικό ενώ είναι οριακά παράλογο. Ο Giannis περπατάει και σκοράρει 40αρες, έχει 29-11-6 με 54 fg% κατα μέσο όρο στη σεζόν και μοιάζει οριακά αναμενόμενο, βελτιώνει ασύλληπτα τους Bucks σε κάθε πλευρά του παρκέ εδώ και μία πενταετία (φέτος έχει +12,3 ανα 100 κατοχές και ένα από τα υψηλότερα AST% ανάμεσα σε forwards και bigs της λίγκας, πίσω από τα εξωφρενικά όργια του Nikola Jokic) και οι περισσότεροι από εμάς αντιμετωπίζουμε αυτή τη συνθήκη ως κάτι δεδομένο. 

Να σας πω και κάτι; Ίσως σ’ αυτό το σημείο να είναι δεδομένο. Ίσως ο Giannis να ανήκει σ’ αυτούς τους 10-20 τύπους που ιστορικά τέσταραν τα όρια της συνέπειας και πρόσθεσαν μία καινούργια πίστα κάθε φορά. Η νίκη απέναντι στους Lakers δε φέρνει κάποιο πρωτάθλημα, ούτε καν τους Bucks στην πρώτη θέση της Ανατολής, μόνο τους κρατά μέσα σ’ αυτό το τρενάκι της τρέλας, με 5-6 ομάδες να έχουν διαφορά μόλις 2-3 νίκες. Πάντα ένα σόου στο Los Angeles κάνει τη διαφορά ωστόσο και το συγκεκριμένο είναι ένα καλό ξυπνητήρι: O Giannis πέρυσι δεν πήρε το τρίτο σερί MVP, σε μία κουβέντα που τον άφησε εκτός ψιλο-επίτηδες, και το βραβείο πήγε στον Jokic, καθόλου άδικα. Ο Σέρβος συνεχίζει να είναι τρομακτικός και να κουβαλά τους -σχεδόν διαλυμένους από τραυματισμούς- Nuggets, το ίδιο και ο Embiid όταν οι Sixers δε του βάζουν αυτο-τρικλοποδιές. Όμως ο Αντετοκούνμπο έχει αρχίσει και ελαχιστοποιεί τα επιχειρήματα απέναντι στο MVP case του. Έχει τα νούμερα, έχει τη σταθερότητα, φέρνει ως ηγέτης το Milwaukee σε επαφή με την κορυφή, αν δεν την πατά ήδη. Ζούμε στη δική του μπασκετική εποχή και κάθε reminder προς αυτή την κατεύθυνση είναι καλοδεχούμενο. Όπως είπε και ο Γιώργος με μισή έκφραση σ’ ένα από τα τσατ του σάιτ, ‘’αφού αυτός είναι ο καλύτερος, τι να γίνει τώρα;’’. 

Ένας initiator για τους Cavs

Oι Cleveland Cavaliers είναι μία από τις όμορφες ιστορίες της σεζόν, ένα σύνολο που αρχικά δεν περίμενε κανείς μας να πλησιάσει την πρώτη δεκάδα, εκτός μάλλον από τους ίδιους. Σε αυτόν τον ιστότοπο έχουμε γράψει επανειλημμένα για το effect του ξεχωριστού rookie Evan Mobley σ’ αυτή την πορεία, όπως και για την άνοδο του (all-star πλέον) Darius Garland ως ηγέτης και βασικός χειριστής της επίθεσης του Cleveland, αλλά και τον οικονομικό ψηλό Jarrett Allen στο πλάι του Mobley. Το επόμενο βήμα ωστόσο απαιτεί έναν ακόμη initiator επιθέσεων και σκορ, που μπορεί να πάρει πάνω του την κατάσταση όταν απαιτείται, αυτό που έχασαν με τον τραυματισμό του Sexton (που έδωσε την ευκαιρία ωστόσο στον Garland να βγει μπροστά). Μέσα από μία ακόμη ατυχία, όπως ο τραυματισμός του Rubio που τους έσπρωξε στην ανταλλαγή του, οι Cavaliers βρήκαν ευκαιρία να αποκτήσουν ακριβώς αυτά τα στοιχεία στο πρόσωπο του Caris LeVert.

O 27χρονος με καταγωγή από το Ohio είναι ένας ιδιαίτερος παίκτης. Όχι ακριβώς playmaker, αλλά ούτε και υποστηρικτικό φτερό δίπλα από έναν high-usage guard, o LeVert λειτουργεί καλύτερα με την μπάλα στα χέρια του, δημιουργώντας εύκολο σκορ για τον εαυτό του αλλά και για τους γύρω του, έχοντας πάντα υψηλούς από τους υψηλότερους δείκτες δημιουργίας ανάμεσα στα combo και τα φτερά της λίγκας. Αυτό που θα ταίριαζε για παράδειγμα σ’ έναν σκόρερ από τον πάγκο, μόνο που ο συγκεκριμένος έχει ξεκάθαρα το ταλέντο παίκτη βασικού για 30+ λεπτά, αλλά και τη συνέπεια να παίζει σε υψηλό επίπεδο σ’ αυτόν τον χρόνο. Το σημείο που έρχεται στο Cleveland είναι ιδανικό, καθώς θα αναγκάσει τις αντίπαλες άμυνες να σέβονται έναν ακόμη χειριστή στο παρκέ και να μην έχουν την πλήρη προσοχή (και έναν δεύτερο παίκτη σε κλειστά παιχνίδια) πάνω στον Garland όπως συμβαίνει τελευταία, με την ‘’περίοδο χάριτος’’ να τελειώνει σιγά-σιγά για το νεανικό σύνολο του Bickerstaff. Η επίθεση των Cavs παραγωγικά είναι σχετικά χαμηλά (20οι σε OffRtg σύμφωνα με το Cleaning the Glass) και θα πάρει ένα σημαντικό boost από το προσωπικό παιχνίδι του LeVert, ενώ εκείνος αμυντικά μπορεί τουλάχιστον να ‘’προστατέψει’’ τον εαυτό του, σε ένα συνολικό αμυντικό πλάνο που ούτως ή άλλως διάφορες αμυντικές αδυναμίες καλύπτονται από το οχυρό που φτιάχνουν οι Allen και Mobley χαμηλά. Προσωπικά δεν πιστεύω πως οι Cavs μ’ αυτή την κίνηση γίνονται διεκδικητές, είναι άλλωστε κωμικά νωρίς, γίνονται όμως πραγματικά μία υπολογίσιμη δύναμη για την postseason, την πρώτη μετά από τις μεγάλες πορείες της ομάδας του LeBron. Το γεγονός πως όλο αυτό έχει σχηματιστεί σε λιγότερο από ένα μπασκετικό εξάμηνο είναι αρκετά σημαντική επιτυχία

(Περισσότερο διάβασμα για τον LeVert και τους Cavaliers στο κείμενο του The Ringer από τον Dan Devine, aka τον άνθρωπο που μπορεί να γεννήσει 4-5 χιλιάδες για οτιδήποτε μπασκετικό απλά με ένα φτέρνισμα)

Οι φάσεις

Ο ενθουσιασμός…

Τόπο στα νιάτα, δόξα στον Ayo, ο οποίος πρώτα κάρφωσε πάνω σ’ ολόκληρη τη γειτονική πολιτεία της Indiana και δύο μέρες αργότερα έδωσε και ένα semi-poster κάρφωμα σ’ αιφνιδιασμό πάνω στον βαρύ Andre Drummond. Απλά, λιτά και απέρριτα, οι Βulls έχουν βρει έναν θησαυρό στο #38 του φετινού draft, με τον Dosunmu να μπορεί να κολλήσει σε κάθε περιφερειακό σχήμα δίχως κόπο.  

Τα νεύρα…

Επιστολή προς Marcus Morris: Το επίσημο fan club Grizzlies και Morant που έχει στηθεί σ’ αυτά τα γραφεία, ετοιμάζει ταξίδι για Los Angeles για εξηγήσεις από κοντά. Πέραν της πλάκας, το αυξημένο physicality είναι σε γενικές γραμμές αποδεκτό, όμως το παραπάνω συμβάν είναι πλήρως επικίνδυνο και ο συγκεκριμένος αθλητής έχει δώσει παρόμοια δείγματα και στο παρελθόν. 

…και τα γέλια

‘’Κάποιος να φτιάξει το στεφάνι που στράβωσε, φέρτε μία σκάλα’’. Ή απλά φωνάξτε τον Boban:

Έξτρα πόντοι για τον Doncic ο οποίος πρώτα το κολλάει και μετά επισημαίνει το πρόβλημα, τύπου ‘’εγώ θα το έβαζα ούτως ή άλλως, απλά για τους υπόλοιπους το λέω’’.

Η γωνιά του Geek

➢ ''Μπορούμε να μιλήσουμε περισσότερο γι' αυτό;'', αναρωτιέται ο J.J. Redick αναφορικά με την επίδοση των Phoenix Suns σε clutch καταστάσεις, και ποιοι είμαστε εμείς να του πούμε όχι; 22-3 ρεκόρ λοιπόν για τους πρωτοπόρους της Δύσης σε παιχνίδια που έχουν πάει στο όριο, με τον Chris Paul να σουτάρει με ποσοστό 57,1% και τον Devin Booker να πιάνει το εξωφρενικό 67,7%, σαν γνήσιος killer όταν η μπάλα καίει. Η απόδοση των δύο σταρ στα τελευταία λεπτά είναι σημαντικό κέρδος για τα κλειστά παιχνίδια που θα κληθούν να κερδίσουν στα playoffs, σε μία ακόμη πορεία προς τη διεκδίκηση του τίτλου. 

➢  Οι αριθμοί συνεχίζουν να φανερώνουν την εξαιρετική -αλλά και εξαιρετικά μοναχική- σεζόν του Nikola Jokic, καθώς με εκείνον στο παρκέ οι Nuggets βρίσκονται στους +10,4 πόντους από τους αντιπάλους τους ανα 100 κατοχές, όταν όμως εκείνος περνά στον πάγκο πέφτουν στο -11,4. Μέσες άκρες, contenders όσο παίζει, pretenders όσο ξεκουράζεται. Δεν περνά ο καιρός να γυρίσει κι ο Jamal Murray.

➢ Στη νίκη απέναντι στους Charlotte Hornets τέσσερις παίκτες των Toronto Raptors είχαν 20+ πόντους, και συγκεκριμένα οι Siakam (24), Trent Jr (24), VanVleet (20) και Anunoby (20). Αυτή ήταν η τέταρτη φορά που πετυχαίνουν κάτι ανάλογο μέσα στην τρέχουσα σεζόν, κάτι που δεν είχε συμβεί περισσότερες από δύο φορές στις χρονιές που προηγήθηκαν. Οι Raptors ρολάρουν ξανά γύρω από το all-star παιχνίδι του VanVleet και την επιστροφή του Siakam σε πλήρως υγιή μονοπάτια, έχουν σχετικά εύκολο πρόγραμμα τον επόμενο καιρό και βλέπουν την πρώτη εξάδα με θέρμη. Α, πλησιάζει και το trade deadline και έχουν στα χέρια τους -πέραν όλων των υπολοίπων- και το συμβόλαιο του Dragic. O Masai Ujiri γελάει σατανικά.

➢ Οι LeBron James, Anthony Davis και Russell Westbrook έχουν αγωνιστεί μαζί 18 φορές, με ένα μέτριο -για big three- 10-8 ρεκόρ σ’ αυτά τα παιχνίδια. Τουλάχιστον έχουν βρεθεί παρέα στο παρκέ περισσότερο απ’ ότι οι Kevin Durant, James Harden και Kyrie Irving, οι οποίοι από τον Ιανουάριο του 2021 (όταν και σχηματίστηκε η συγκεκριμένη τριάδα) έχουν παίξει μαζί μόλις 16 παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στα playoffs της περασμένης σεζόν, με το ρεκόρ τους ωστόσο να είναι εξαιρετικό (13-3). Pick your own poison η φάση, με τον Αντετοκούνμπο να τους κοιτάζει ήρεμος παρέα με τους Middleton, Holiday και ένα δαχτυλίδι στο χέρι.  

➢ Βέβαια, έχει μπει πια Γενάρης, ο μήνας που πέρσι και πρόπερσι ο Westbrook έβαζε για τα καλά μπροστά τις μηχανές και έπαιρνε τις ομάδες του από το χεράκι. Φέτος όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, με τον Russ να έχει μες στο 2022 35/119 jump shots (29.4%), με το eFG% του σε αυτά (35,7%) να είναι το χειρότερο μεταξύ των 110 παικτών που έχουν επιχειρήσει τουλάχιστον 100 τέτοια σουτ..

➢ Μένουμε λίγο ακόμη όμως και στο Brooklyn, καθώς οι Nets χωρίς τον Kevin Durant έχουν εννιά συνεχόμενες ήττες που τους έχουν φέρει εκτός της πρώτης εξάδας. Μόλις τέσσερις ομάδες στην ιστορία της λίγκας έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον τίτλο με παραπλήσιο αρνητικό σερί (έξι ήττες) μέσα στη σεζόν: Οι Rochester Royals το 1951, οι Seattle Supersonics το ‘79, οι Detroit Pistons το 2004 και οι Dallas Mavericks το ‘11. 

➢ 31 παιχνίδια έχει χάσει τον τελευταίο χρόνο (και) λόγω τραυματισμών ο James Harden, ο οποίος είχε χάσει μόλις 39 συνολικά την περίοδο 2009-2020, γεγονός που λογικά δε θα αποτρέψει τον Daryl Morey από το να προσπαθήσει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο να τον φέρει στη Philadelphia, ανανεώνοντας τους όρκους αγάπης που προφανώς έδωσαν κάποτε.

Ups & Downs

⬆ Από το πάρτι του 2016 για τη συμμετοχή του στο draft του NBA, που τελικά ντύθηκε με ένα εκκωφαντικό ''Undrafted'', στο ''Bet on yourself'' μότο της τελευταίας εξαετίας και τη φετινή εξαιρετική σεζόν με 21,5 πόντους, 7,1 ασίστ και 4,7 ριμπάουντ κατα μέσο όρο, o Fred VanVleet έχει κάνει τη δική του διαδρομή και πλέον είναι, απόλυτα δίκαια, all-star για πρώτη φορά στην καριέρα του. Κυρίως είναι μία υπέροχη παιχτάρα που φτιάχνει αρκετές βραδιές (μας) και προσφέρει μία από τις ποιοτικότερες backcourt λύσεις στους Raptors, με σημαντικό ball handling, 1v1 σκοράρισμα, δημιουργία, αλλά και συνέπεια στην άμυνα. Με το καλό να σαρώσει και στο all-star game.

⬆ Σε παρόμοιο μοτίβο, χαρά και για την ανάδειξη του Dejounte Murray ως all-star στη Δύση, έστω και αν τρύπωσε στη λίστα από το παράθυρο της αντικατάστασης τραυματία. Ο Murray έχει αφήσει τελείως πίσω του τα δικά του προβλήματα τραυματισμών και στα 25 πλέον ηγείται του νεανικού συνόλου των Spurs με 19,6 πόντους, 9,2 ασίστ και 8,4 ριμπάουντ κατα μέσο όρο, γεννώντας το ένα triple-double μετά το άλλο και με σημαντικές clutch στιγμές που φέρνουν νίκες στους Spurs, όλες ένα έξτρα βήμα προς την ανάδειξη του Gregg Popovich ως πολυνίκη προπονητή στην ιστορία των regular season του ΝΒΑ (είναι ήδη πρώτος αν συμπεριλάβουμε τα playoffs, ενώ με τη νίκη επί των Rockets το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής, έγινε και ο πρώτος που πιάνει τις 1.500 νίκες).

⬆ Έξι σερί νίκες για τους Boston Celtics και 8-2 ρεκόρ στα τελευταία δέκα παιχνίδια, κάτι που τους φέρνει πολύ κοντά στην εξάδα που οδηγεί απευθείας στην postseason. Το συνολό της Βοστώνης παίζει επιτέλους πολύ κοντά στα αναμενόμενα στάνταρ και κυρίως οι πρωταγωνιστές Jayson Tatum και Jaylen Brown, που ηγούνται επιθετικά μιας ομάδας που δουλεύει σωστά στους υπόλοιπους τομείς του παιχνιδιού, με το καλύτερο net rating και το κορυφαίο defensive rating από τα Χριστούγεννα και έπειτα. Να δούμε και τις κινήσεις τους στην deadline, καθώς ήδη ακούγεται πως ψάχνονται για ανταλλαγή του Schroder, με μέρους του χειρισμού να περνά -επιτέλους- στον Josh Richardson.

⬇ ‘’Kings Gonna Kings’’ λέει ένα περίφημο ρητό και εκείνοι του Sacramento δεν έχασαν καθόλου χρόνο ως προς την επιβεβαίωσή του, λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει η περίοδος ανταλλαγών. Τι και αν ο Tyrese Haliburton κάνει μία δυναμική sophomore σεζόν και οι Kings θα μπορούσαν να πατήσουν πάνω σ’ αυτόν (και τον Davion Mitchell) για ένα καλό rebuild με όλα τα ανταλλάγματα που θα έπαιρναν από πιθανό trade του De’Aaron Fox; Προφανώς και έδωσαν τον Haliburton στην Indiana και έφεραν στο Sacramento τον Domantas Sabonis, για ένα δίδυμο ψηλού-κοντού (συν τον Harrison Barnes) που δε θα τους οδηγήσει στην postseason, γιατί απλούστατα εξακολουθουν να υπάρχουν πολλές ομάδες σε καλύτερη μοίρα. Για να μην παρεξηγηθώ, δε θεωρώ πως ο Haliburton είναι καλύτερος του Fox, ίσα ίσα είμαι τεράστιος φαν του τελευταίου, όμως ο χρόνος του στο Sacramento έδειχνε να τελειώνει και υπήρχαν όλα τα λογικά εχέγγυα για μία νορμάλ μετάβαση στην επόμενη μέρα, καλύτερη πιθανότατα για όλους. Αλλά ποιος τσακώθηκε με τη λογική για να τη βρει το συγκεκριμένο franchise. 

⬇ Στραβό το κλίμα για τους Knicks, οι οποίοι έχουν να διαχειριστούν τέσσερις σερί ήττες (10 από τα 12 τελευταία παιχνίδια χαμένα και τα playoffs που χαιρετάνε, τον πιθανό τραυματισμό του RJ Barrett στην τέταρτη περίοδο του αγώνα με τους Nuggets (παρ’ ότι ήταν 17 πόντους πίσω και ο Barrett μέχρι εκείνο το σημείο είχε παίξει 93’ σε δύο παιχνίδια!) και φυσικά τον σταρ Julius Randle να τσακώνεται

⬇ Το τέλος του bromance ανάμεσα σε Damian Lillard και CJ McCollum, τουλάχιστον σε μπασκετικό επίπεδο συμπαικτών, με τον δεύτερο να αγωνίζεται πλέον στους New Orleans Pelicans. Το συγκεκριμένο δίδυμο είχε ένα υπέροχο, σχεδον τζαζ βάιμπ με τους ρόλους να εναλλάσσονται ακόμη εντός του ίδιου αγώνα, στα καλά τους οι Blazers (μ’ αυτούς τους δύο να τρέχουν την επίθεση) ήταν από τις πιο fun-to-watch ομάδες και φυσικά θα υπάρχει πάντα η πορεία του 2019 μέχρι τους τελικούς περιφέρειας της Δύσης. Το πρόβλημα ήταν πως μ’ αυτό το backcourt οι Βlazers τράκαραν συνεχώς στο ίδιο σημείο απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους, περιορίζοντας στο τέλος της ημέρας τις δυνατότητες, αλλά και το legacy αμφότερων. Άργησαν χαρακτηριστικά να πάρουν την απόφαση να προχωρήσουν και πλέον δεν ξέρουν καν τι θα κάνουν με τον Dame το καλοκαίρι. ‘’Ο τέλειος γάμος’’ που περιέγραφε το κείμενο του Michael Weinreb στο The Ringer μία διετία νωρίτερα ίσως δεν υπήρξε ποτέ. Είχε όμως τις στιγμές του, όπως όλοι.

Προσεχώς

Εντάξει, ας πούμε την αλήθεια στους εαυτούς μας τουλάχιστον. Όλοι περιμένουμε το σημερινό trade deadline και τον χαμό που προβλέπεται να πραγματοποιηθεί, στο πιο άμεσο και ιντριγκαδόρικο ‘’προσεχώς’’ αυτού του Φεβρουαρίου. Εξοπλιστείτε με υπομονή, διάθεση, φαγητό και ανοίξτε τις ειδοποιήσεις σε Wojnarowski και Charania. Θα ακολουθήσει αναλυτικότατο κείμενο -όπως πάντα- του Νίκου την Παρασκευή για την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών, να καθίσουν λίγο καλύτερα τα αναδιαμορφωμένα ρόστερ και ύστερα επιστροφή στην αγωνιστική δράση.

Μας άρεσαν και σας προτείνουμε

• "I know I can do this", O assistant coach των Nets David Vanterpool μιλά στο The Undefeated και τον Marc J Spears για το κυνήγι της θέσης του head coach και πολλά ακόμη
• "How pandemic supply chain issues have impacted NBA stars’ sneaker releases", του Nick DePaula στο The Undefeated
• "Which NBA GM Is the Biggest In-Season Wheeler and Dealer?", από τον Zach Kram στο The Ringer
• "The Legacy of Linsanity, 10 Years Later", από τον Daniel Chin στο The Ringer
• "How to make your NBA trades suck less": O Steph Noh με έναν εξαιρετικό οδηγό για το πώς να βελτιώσουμε το μόνιμο trade machine που κρύβουμε μέσα μας