Κυρίες και κύριοι, ο Julius Randle και οι Knicks

Αν κάποιος μας έλεγε στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου, λίγο πριν την έναρξη αυτής της περίεργης σεζόν, πως οι Knicks θα έφταναν να διεκδικούν μια απευθείας θέση στα playoffs, θα τον περνούσαμε για τρελό. Σύμφωνοι, η παρουσία του Thibodeau στον πάγκο της ομάδας αναμφίβολα θα διόρθωνε αρκετά αγωνιστικά ζητήματα, ωστόσο και πάλι αυτό από μόνο του δε θα μας φαινόταν αρκετό για να σκεφτούμε πως οι Knicks είναι ομάδα για την post-season. Στα τέλη Απριλίου πια, η ομάδα της Νέας Υόρκης όχι απλά έχει υπερβεί τις προσδοκίες ακόμα και των πιο υπεραισιόδοξων φίλων της με το 34-27 που έχει ως ρεκόρ, αλλά πρόκειται και για την τρίτη καλύτερη άμυνα της λίγκας, με το defensive rating να φτάνει στο 108. Επιπλέον, την ώρα που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, “τρέχει” ένα σερί εννιά νικών, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στο NBA αυτή την στιγμή και δεύτερο μεγαλύτερο του franchise τους τα τελευταία 25 χρόνια.

Προφανώς ο Thibodeau είναι ο αρχιτέκτονας αυτής της πορείας και μάλλον το όνομά του είναι δίπλα σε αυτά των Quin Snyder και Monty Williams για το βραβείο του προπονητή της χρονιάς, όμως η προσοχή όλων πέφτει σε έναν παίκτη: Τον Julius Randle. Έναν Randle που είναι σαφώς ο καλύτερος της ομάδας φέτος, ενώ μάλλον πρόκειται και για το ακλόνητο φαβορί για το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη της σεζόν. Όπως σωστά παρατηρεί ο Marc Stein από τη New York Times, αν οι Knicks και ο Thibs γνώριζαν πως ο Randle θα απέδιδε έτσι φέτος, μάλλον δεν θα επέλεγαν τον Obi Toppin τη βραδιά του draft. Φυσικά με τα “αν” δεν φτιάχνει κανείς ιστορία, αλλά με αυτά διακρίνει κανείς, καμιά φορά, τη σημασία του να σου πηγαίνει κάτι καλά, χωρίς να το έχεις υπολογίσει.

Και πιστέψτε μας, ουδείς στη Νέα Υόρκη δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη από την πλευρά του Randle. Μιλάμε για έναν παίκτη που γράφει κατά μέσο όρο 23,6 πόντους, 10,6 rebounds, 6,1 assists και 1,1 κλεψίματα. Αν οι πόντοι και τα rebounds δεν προκαλούν αίσθηση σε κανέναν, αν μη τι άλλο η επίδοσή του στο να μοιράζει τη μπάλα είναι κάτι που δεν το είχαμε δει σε τόσο έντονο βαθμό στο παρελθόν. Μέσα στην παραπάνω εικόνα, έρχεται και ακόμα ένα στατιστικό που απογειώνει ακόμα περισσότερο την εικόνα του παίκτη, αυτό του 40,1% από τη γραμμή του τριπόντου. Αυτού του είδους τα νούμερα, δηλαδή πόντους, rebounds και ποσοστό στο τρίποντο, τα βλέπουμε μόνο από τον Nikola Jokic φέτος, κάτι που ανεβάζει ακόμα περισσότερο την αξία της απόδοσης του Randle. Παράλληλα, το γεγονός πως σουτάρει με 40%+ από τα 7,25 περιέχει μια ιδιαίτερη ιστορία, σύμφωνα με τον διακεκριμένο στατιστικολόγο Justin Kubatko. Ο Randle αποτελεί τη μοναδική περίπτωση παίκτη που ξεκινά σεζόν με ποσοστό καριέρας κάτω από 30% στα τρίποντα και εξελίσσεται σε σουτέρ του 40%.

Στα αμυντικά του καθήκοντα, ποτέ δεν υπήρξε και η πιο αξιόπιστη πηγή ώστε να σταματάει τους αντιπάλους του, ωστόσο στο σύστημα του Thibs (ηχητικό “ICE” κάπου εδώ) δείχνει πως κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να αναδειχθεί ως ένας αξιοπρεπής αμυντικός. Με ακρογωνιαίο λίθο τον ίδιο και φυσικά τον Thibodeau να καθοδηγεί μαεστρικά την ομάδα του, οι Knicks είναι χάρμα ιδέσθαι φέτος. Ο μήνας του μέλιτος τελείωσε καλά και πλέον ο γάμος φαίνεται να είναι επιτυχημένος.        

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό...

Η άμυνα του Thybulle στον Booker στην αναμέτρηση των Suns με τους Sixers ήταν εξωπραγματική:

it has been like this the entire third quarter. one of the best defenders in the league vs. one of the best scorers going at it. Thybulle was out of this damn play completely, or so it seemed. pic.twitter.com/eQbFQvj37W

— Rob Perez (@WorldWideWob) April 22, 2021

Τα παραπάνω βέβαια, αποκλειστικά επειδή το σουτ του Embiid από το ανωτέρω παιχνίδι βρήκε “δοκάρι”:

HOLY HELL. what a finish pic.twitter.com/68PqUyaTAF

— Rob Perez (@WorldWideWob) April 22, 2021

... και από τα γέλια.

Σε έναν μήνα που ο Curry κάνει μαγικά (αναλυτικότερα ακολούθως), που οι Warriors δείχνουν να εξασφαλίζουν μια θέση στα playins του επόμενου μήνα, έχοντας κερδίσει αρκετά από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, τους Nuggets (δις), τους Sixers, τους Bucks, έχουν καταφέρει να χάσουν δύο φορές από -τους ιδιαίτερα καυτούς (επίσης αναλυτικότερα ακολούθως)- Wizards. Αν κάτι ξεχώρισε στη δεύτερη ήττα της προηγούμενης εβδομάδας, ωστόσο, ήταν η εμφάνιση του Mitchell Wiggins (σημείωση editor: αυτό μένει, δεν διορθώνεται) σε αυτή:

The Andrew Wiggins experience. pic.twitter.com/0VWx2z1ruM

— Rob Perez (@WorldWideWob) April 22, 2021

Η γωνιά του Geek

➢ Μία σειρά από τρομερές εμφανίσεις είχε η εβδομάδα που μας πέρασε, και καθώς αυτές ήταν αρκετά εντυπωσιακές, ας κάνουμε μια προσπάθεια να τις σταχυολογήσουμε.

• Καιρό είχαμε να δούμε τον Kendrick Nunn να κινείται στα όρια ενός monster παιχνιδιού. Το statline του 30/7/8 που πέτυχε κόντρα στους Rockets την περασμένη Δευτέρα, ωστόσο, ήταν εξαιρετικό και μπαίνει με το σπαθί του στην παρούσα στήλη. Τα 12/20 σουτ (60% ευστοχία) αποτέλεσαν το κερασάκι στην τούρτα.
• Την περασμένη Τρίτη στο παιχνίδι Timberwolves - Kings, ο Karl-Anthony Towns ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Ωστόσο, εμφανίσεις τύπου 26/18/5 με τέσσερα blocks και ποσοστό ευστοχία άνω του 50%, τις έχουμε συνηθίσει από τον KAT. Αυτά που δεν έχουμε συνηθίσει είναι οι αντίστοιχες του Anthony Edwards, ο οποίος τελείωσε το παιχνίδι με 28 πόντους, σουτάροντας 5/12 τρίποντα. Για “αλατοπίπερο” προσθέστε τέσσερα rebounds, τρεις assists και τρία κλεψίματα.
• Όπως γράψαμε και πιο πάνω, Randle λαμπρός οδηγεί τους Knicks και απέναντι στην Atlanta o 26χρονος power forward πραγματοποίησε ακόμα μία τρομακτική εμφάνιση. Το “τελικό κοντέρ” σταμάτησε στους 40 πόντους, οι οποίοι συνοδεύτηκαν από 11 rebounds και έξι assists. Παράλληλα η επίδοσή του από τη γραμμή του τριπόντου συνέχισε να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, καθώς από τις οχτώ προσπάθειες βρήκε στόχο στις έξι.
• Ο Derrick White δεν είναι από τις περιπτώσεις παικτών που “βγάζουν” μάτια κάθε βράδυ. Όταν όμως αποφασίζει να πάρει πάνω του κάποιο ματς, τότε το αποτέλεσμα είναι χάρμα ιδέσθαι. Κόντρα στους Pistons, ο guard των Spurs είχε 26 πόντους (8/17 σουτ), μαζί με επτά rebounds, οχτώ assists, ένα κλέψιμο και τρία blocks. Πάντα τέτοια, λέμε εμείς.
• Στη μάχη της Δύσης για τις θέσεις που οδηγούν στο play-in tournament, αυτή τη στιγμή το momentum μοιάζει να είναι με τους Grizzlies. Κατάφεραν να επικρατήσουν δύο φορές, μέσα στην ίδια βδομάδα, των Blazers με τον Ja Morant να είναι εξαιρετικός και στις δύο αναμετρήσεις. Ωστόσο, αυτή που ξεχώρισε κάπως παραπάνω από τις δύο ήταν εκείνη της 23ης Απριλίου, όταν και τελείωσε το ματς 33 πόντους, 13 assists και πέντε rebounds. Παράλληλα είχε ένα τρομακτικά καλό ποσοστό ευστοχίας, το οποίο κυμάνθηκε σχεδον στο 65% (11/17 σουτ).
• Το τέταρτο συνεχόμενο triple-double του (το σερί έσπασε χθες κόντρα στο Cleveland) κατάφερε να σημειώσει ο Russell Westbrook απέναντι στην πρώην ομάδα του, την Oklahoma, την περασμένη Παρασκευή. Ο Brodie τελείωσε το ματς με 37/11/11, σουτάροντας με πάνω από 60%. Το συγκεκριμένο ήταν και το 14ο triple-double του σε 16 παιχνίδια.
• Το βράδυ του Σαββάτου οι Nuggets αντιμετώπισαν τους Rockets και ο Michael Porter Jr. πήρε το όπλο του, σταματώντας στους 39 πόντους. Η επίδοσή του στην εκτέλεση ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική, καθώς σούταρε με 61,9% εντός πεδιάς (13/21), εκ των οποίων τα 8/12 ήταν τρίποντα!

➢ Στα υπόλοιπα σημαντικά της εβδομάδας, ο Chris Paul πέρασε τον Magic στην πέμπτη θέση των παικτών με τις περισσότερες assists στη λίγκα, υπολειπόμενος πια αποκλειστικά των Stockton, Kidd, Nash και Marc Jackson, με τους δύο τελευταίους να είναι “within reach” την επόμενη κιόλας σεζόν.

This Chris Paul assist is WILD pic.twitter.com/zCzSDN9yER

— Mike Vigil (@protectedpick) April 20, 2021

Ups and Downs

⬆ Steph Curry

Στα 33 τους, οι Reggie Miller και Ray Allen, οι έτεροι σουτέρ που αναφέρονται στην πρόταση “καλύτεροι όλων των εποχών” μαζί με τον Curry, είχαν μέσο όρο πόντων κάτω από 20. O Curry μόνο τον Απρίλη έχει μέσο όρο 38,1, έχοντας σκοράρει 85 τρίποντα, προφανώς και τα περισσότερα στην ιστορία της λίγκας για έναν μήνα (το οποίο σημαίνει 3,2 ανά ημέρα, ανεξαρτήτως αν είχε παιχνίδι την συγκεκριμένη ημέρα ή όχι). Για τη σεζόν δε, είναι πρώτος σκόρερ, με  31,2 πόντους. Στα 33 του. Και ναι, μπορεί το ρεκόρ των Warriors να είναι για τα playins, με 31-30, αλλά οι δικαιολογίες για αυτό είναι πολλές: οι τραυματισμοί των Klay και Wiseman, η προσπάθεια ένταξης του Wiseman στο rotation της ομαδας, η επιλογή του Kerr να μην κάνει προσαρμογές ανάλογα με το ρόστερ και το υλικό που διαθέτει, αλλά να επιμένει σε “Warriors basketball”. Όλα τα παραπάνω όμως, οδήγησαν στη νομοτέλεια του two men game του Draymond και του Curry. Τι κι αν δεν υπάρχουν πια σουτέρ επιπέδου Klay να ανοίγουν πρόσθετους χώρος, τι κι αν όλη η αντίπαλη ομάδα ξέρει πως αυτός θα σουταρει, ο Curry κατευθύνει σε κάθε περίπτωση το παιχνίδι όπως εκείνος θέλει. Αρκεί ακόμα και ένα τίναγμα του ώμου του σαν προσποίηση για να αποσυντονίσει τις αντίπαλες άμυνες. Η εικόνα του απελπισμένου Embiid στην αναμέτρηση κόντρα στους Sixers ήταν ενδεικτική. Κάπως έτσι, ακόμα και αν δεν θα είναι ο MVP της σεζόν (ο Jokic θα είναι, ως πρέπει), το ότι έχει καταφέρει να μπει δεδομένα στην κουβέντα αναφορικά, αλλά και να έχει δικαιωματικά τη μία από τις δύο θέσεις στην πρώτη All NBA Team, είναι το επιστέγασμα της επιστροφής στα καλύτερά του, του παίκτη που μαζί με τον LeBron καθόρισαν την πορεία του ΝΒΑ την τελευταία δεκαετία.

⬆ Wizards

Εκμεταλλευόμενοι ένα πολύ εύκολο πρόγραμμα το τελευταίο διάστημα, οι Washington Wizards έχουν οκτώ συνεχόμενες νίκες και 10 στα τελευταία 11 παιχνίδια, σε μια ύστατη προσπάθεια να σώσουν κάτι από μια σεζόν που ξεκίνησε με συγκρατημένες προσδοκίες οι οποίες γρήγορα προσέκρουσαν στο ντουβάρι που λέγεται πραγματικότητα. Πλέον βρίσκονται στην, ο θεός να την κάνει, προνομιούχο δέκατη θέση που οδηγεί στο play-in tournament, σε μια ακόμη χαρακτηριστική Wizards σεζόν. All-in για να πούμε ότι ήμασταν κι εμείς στα playoffs.

Η θλιβερή αυτή μάχη θα συνεχίσει να μαίνεται ανάμεσα σε Indiana, Washington, Chicago και Toronto, με τους Wizards αυτή τη στιγμή να έχουν μακράν τον πιο ζεστό παίκτη, που δεν είναι άλλος από τον Russell Westbrook. 14 triple doubles στα τελευταία 16 παιχνίδια, και σε ένα από τα άλλα δύο το εχασε για μια assist. Παράλληλα, ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που έχει πάνω από 25 triple-doubles σε τέσσερις διαφορετικές σεζόν, ενώ, χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι είναι με κάποιον τρόπο ο πιο αποτελεσματικός clutch σκόρερ στο NBA φέτο(ς). Ένας Westbrook που θυμίζει τον καλό του εαυτό και η επιστροφή του Beal πιθανότατα είναι αρκετά για αυτό το επίπεδο, αν και πιθανότατα όχι για κάτι παραπάνω.

Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί ότι παίρνουν καλά λεπτά και από τον Daniel Gafford, ο οποίος δεν βρήκε ποτέ σταθερό χρόνο συμμετοχής στο Chicago, μάλλον αδίκως.

⬇ Bulls

Η ανταλλαγή που έφερε τον Nikola Vucevic στους Chicago Bulls έμοιαζε με μια “win-now” κίνηση για ένα franchise που ήθελε κολασμένα να μπει στα playoffs. Η θεωρία ήταν πως στημένοι γύρω από δύο all-stars (για το επιθετικό τους παιχνίδι) θα προσπερνούσαν τους υπόλοιπους διεκδικητές της ουράς των playoffs. Αντίστοιχα, η ίδια θεωρία τράκαρε στο γεγονός πως υπάρχει σαφές όριο στην αμυντική ευελιξία με έναν παίκτη όπως ο Vucevic στη θέση του center, αλλά και στην επίθεση, με πρώτο βιολί τον LaVine, ο οποίος όσο εξαιρετικός σκόρερ και να είναι, ακόμα δυσκολεύεται να κεφαλαιοποιήσει την ατομική του δυναμική, ώστε να ηγηθεί μιας κορυφαίας επίθεσης. Έμοιαζε με ποντάρισμα χαμηλού ρίσκου, χαμηλής απόδοσης.

Το κακό είναι ότι τα πρώτα δείγματα φανερώνουν αρνητική απόδοση. Το ρεκόρ τους από το trade και έπειτα είναι 6-11, με ορισμένες πολύ κακές ήττες, από ομάδες όπως οι Timberwolves, οι Magic και οι Cavs, που ξεσκέπασαν τις αμυντικές αδυναμίες που οξύνθηκαν με το νέο ρόστερ, καθώς όλοι τους σκόραραν πάνω από 120 πόντους. Ίσως το πιο ανησυχητικό κομμάτι βέβαια να βρίσκεται στον πάγκο. Ο Billy Donovan είχε ως παράσημο ορισμένες εξαιρετικές regular seasons, πάντοτε όμως με έναν παίκτη-ορχήστρα στο τιμόνι, είτε αυτός ήταν ο καλός Westbrook, είτε ο Chris Paul. Η έλλειψη ενός τέτοιου παίκτη στο Chicago μοιάζει να αποκαλύπτει μια σχετική στειρότητα ιδεών, καθώς - τουλάχιστον σε εμένα - δεν είναι σαφής η αγωνιστική ταυτότητα των Chicago Bulls, και ο Zach LaVine είναι ένας εξαιρετικός σκόρερ, αλλά δεν είναι ο παίκτης ο οποίος θα προσδώσει αυτή την απαιτούμενη σταθερά που εν πολλοίς θα απλοποιήσει το playbook ή την εκτέλεσή του.

⬇ Pelicans

Οι Pelicans, με την επιφύλαξη ενός μικρού θαύματος, δεν θα είναι στα playoffs. Κι αυτό δεν είναι το τέλος του κόσμου. Το ρεκόρ είναι απογοητευτικό σε σχέση με αυτό που θα περιμέναμε, και σίγουρα μοιάζει ασύμβατο με την εξωπραγματική σεζόν που κάνει ο Zion Williamson. Όπως σημείωσε και ο Ziller σε ένα εκ των newsletters του την προηγούμενη εβδομάδα,  οι Pelicans σε κάποια φάση θα είχαν ρεκόρ 34-23 αν τα παιχνίδια τους έληγαν 3’ πριν το τέλος, ενώ το πραγματικό τους ρεκόρ ήταν 25-32.

Όλα αυτά δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Ο Stan Van Gundy ξεκίνησε τη σεζόν με ένα ρόστερ το οποίο χωρίς να έχει κακές μονάδες, δεν έβγαζε πολύ νόημα, ιδίως όταν ο κεντρικός άξονάς του είναι ο Zion Williamson. Παρόλ’ αυτα, ο τελευταίος κάνει μια από τις εντυπωσιακότερες σεζόν της ιστορίας, λίγους μόνο μήνες μετά την προβληματική του εικόνα στο bubble.

Ο Stan Van Gundy λοιπόν ακούμπησε και στήριξε το πείραμα point-Zion. Το ταλέντο του Zion τον βοήθησε να μεγιστοποιήσει την προσωπική απόδοση αυτού του στοιχήματος. Ταυτόχρονα όμως, κάνει το σύνολο να αποδίδει σε χαμηλότερο επίπεδο από το άθροισμα των μονάδων του, κάνοντας τους guards της ομάδας θεατές και σουτέρ - κάτι που βέβαια ίσως βοηθά των Lonzo σε έναν καινούργιο ρόλο. Παράλληλα δεν παίρνει το 100% ούτε από τον Brandon Ingram. Όμως η εξέλιξη δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη και δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από τον Zion να έχει Lebronικό impact ακόμα. Το άγγιγμα των ορίων του στην προσωπική επίθεση είναι ένα πρώτο βήμα, το να γίνει αυτό μέρος μιας λειτουργικής επίθεσης που εκμεταλλεύεται όλα τα κομμάτια της απαιτεί επαναλήψεις και αναπροσαρμογές, σε τακτική και έμψυχο δυναμικό.

Ίσως μια διαφορετική προσέγγιση να έβαζε τους Pelicans στα playoffs, κανονικά ή από το παράθυρο, αλλά η προτεραιότητα της ομάδας είναι να δει ακριβώς που φτάνουν οι δυνατότητες του Zion όσο το δυνατόν νωρίτερα, καθώς το κορμί του ίσως είναι μια ωρολογιακή βόμβα, και σίγουρα τα απίστευτα αθλητικά του προσόντα δεν θα κρατήσουν για όλη του την καριέρα. Ψιλοχάλι λοιπόν, αλλά τι να κάνουμε.

O θάνατος του Terrence Clarke

Η ταύτιση των ανερχόμενων prospects στις Η.Π.Α. από το εκάστοτε κοινό γίνεται από αρκετά μικρή ηλικία, με την καταγωγή και το κολέγιο του κάθε παίκτη να παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο. Το ίδιο έγινε και στην περίπτωση της Βοστώνης με τον νεαρό Terrence Clarke, ο οποίος έχασε τη ζωή του το πρωί της περασμένης Παρασκευής μετά από τροχαίο στην πόλη του Los Angeles, λίγους μήνες προτού κλείσει τα 20 του χρόνια.

O Clarke φοιτούσε στο κολλέγιο του Kentucky, υπό τις οδηγίες του John Calipari κι αναμενόταν να βρεθεί στο επερχόμενο draft, με τους Celtics να είναι μια από τις ομάδες που αναμενόταν να τον επιλέξουν στη μέση του δεύτερου γύρου. Αυτή η ταύτιση κι αυτή η συνθήκη με την ενδεχόμενη κι αρκετά πιθανή επιλογή του προέκυψε από την παθολογική αγάπη του παίκτη για την ομάδα της πόλης του, η οποία τον είχε φέρει αρκετές φορές να προπονείται με πολλούς από τους παίκτες των “Κελτών”. Ο πρόωρος χαμός του φάνηκε να συνταράσσει πολλά, αν όχι όλα τα μέλη της ομάδας, που απέτισαν με τη σειρά τους φόρο τιμής σε έναν ακόμη χαμένο νέο που έχασε τη ζωή του στην άσφαλτο.

Προσεχώς

Πάμε να δούμε τα τρία παιχνίδια που ξεχωρίσαμε για αυτή την εβδομάδα, ελπίζοντας ότι ο covid θα μας επιτρέψει α) να τα δούμε, β) να τα δούμε χωρίς σημαντικές απουσίες, και, γ) να δούμε καλό θέαμα:

1. SAS @ WAS, 27/04, 02:00: Η εβδομάδα ξεκινάει με μια μάχη που έχει ως φόντο το play-in tournament και για τις δύο ομάδες. Οι μεν Wizards τρέχουν ένα καταπληκτικό σερί οκτώ νικών, έχοντας χάσει μόλις ένα παιχνίδι από τα τελευταία 11. Σε αυτό φυσικά μεγάλο μερίδιο έχει ο Westbrook, ο οποίος πηγαίνει με “σπασμένα φρένα” και πηδώντας από το ένα triple - double στο άλλο. Οι Wizards βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη 10η θέση της Ανατολής και είναι εντός εικόνας του play-in, αλλά τα περιθώρια για στραβοπατήματα έχουν στενέψει, με τους Bulls να καραδοκούν. Από την άλλη, οι Spurs φαίνεται να είναι αρκετά ασφαλείς, καθώς βρίσκονται στην ένατη θέση της Δύσης, αλλά έχοντας χτίσει ένα καλό momentum το τελευταίο διάστημα είναι σίγουρο πως ο Gregg Popovich θέλει να δει την ομάδα του να συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό. Οι Dejounte Murray και Derrick White φημίζονται για την ικανότητά τους να σταματούν τους αντίπαλους guards, οπότε όλα τα φώτα πέφτουν πάνω τους για το πως θα καταφέρουν να ανακόψουν τη φόρα του Westbrook.

2. LAC @ PHO, 29/4, 05:00: Μάχη για τις πρώτες θέσεις της Δύσης θα δοθεί τα ξημερώματα της Πέμπτης στην έρημο της Arizona, με τους Suns να φιλοξενούν τους Clippers. Στην πλευρά του Phoenix ήδη γιορτάζουν για την επιστροφή της ομάδας στα playoffs και μάλιστα με ηχηρό τρόπο. Ωστόσο, τέτοιου είδους ματς απέναντι στους Clippers δοκιμάζουν τον χαρακτήρα της ομάδας του Monty Williams, η οποία θέλει να διατηρηθεί στη δεύτερη θέση της Δύσης. Η τριπλέτα Paul-Booker-Ayton πραγματοποιεί εξαιρετικού επιπέδου εμφανίσεις φέτος και μένει να δούμε αν θα μπορέσει να σταματήσει την πορεία των εξαιρετικών, το τελευταίο διάστημα, Clippers του επιμέρους σερί 11-1. Στο στρατόπεδο του L.A., όλη η προσοχή είναι στραμμένη, φυσιολογικά, στον Paul George, ο οποίος εδώ και μερικές εβδομάδες θυμίζει τον υποψήφιο MVP για τον οποίο μας μιλούσαν τα προηγούμενα χρόνια. Το ματς αυτό έχει ξεκάθαρα χαρακτήρα playoffs και μάλλον είναι ένας καλός λόγος να ξυπνήσουμε λίγο νωρίτερα τη Μ. Πέμπτη.

3. POR @ BRK, 01/05, 03:00: Οι Blazers διανύουν μία από τις χειρότερες περιόδους της αγωνιστικής ιστορίας τους. Η παρέα του Damian Lillard έχει πέσει πλέον στις θέσεις του play-in tournament και άπαντες θέτουν πλέον δύο ερωτήματα: 1) Θα καταφέρει το Portland να μπει στα playoffs και πάλι μέσω του play-in (δεύτερο τουρνουά μέσα σε εννιά μήνες σχεδόν) και 2) μήπως έχει κλείσει ο κύκλος του Terry Stotts; Φυσικά το δεύτερο ερώτημα θα απαντηθεί στην επερχόμενη off-season, καθώς τη στιγμή αυτή δεν θα είχε κανένα νόημα ενδεχόμενη απομάκρυνσή του. Το ζήτημα είναι πως οι Blazers έχουν χάσει τα εννιά από τα τελευταία 11 παιχνίδια τους και μετρούν πέντε συνεχόμενες ήττες. Η άμυνα της ομάδας επιδίδεται στο χειρότερο defensive rating της ιστορίας της και δεύτερο χειρότερο της Λίγκας, καθώς το εν λόγω νούμερο φτάνει το 116,7, όντας πίσω μόνο από τους Sacramento Kings. Μέχρι το παιχνίδι με τους Nets, θα μεσολαβήσουν εκείνα με Pacers και (πάλι) Grizzlies, ωστόσο αυτό κόντρα στην παρέα του Durant είναι εκείνο που πρέπει να δείξουν την περισσότερη προσήλωση στην άμυνα. Irving και Durant θα είναι λογικά διαθέσιμοι και το έργο της άμυνας των Blazers θα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οι Nets, από την άλλη, μοιάζουν να πηγαίνουν στον αυτόματο, παρά τις απουσίες των μεγάλων αστεριών τους. Διατηρούνται σταθερά στην πρώτη θέση της Ανατολής και με δεδομένες τις επιστροφές των δύο προαναφερθέντων, μάλλον είναι δύσκολο να την χάσουν.

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Το άρθρο του Dan Devine στο The Ringer για το αδύνατο έργο του να μαρκάρει κανείς τον Joel Embiid: “Has Joel Embiid Been Dominant Enough for Long Enough to Win MVP?”

Toν Michael Lee στην Washington Post για τις πολύμηνες επιπλοκές που αντιμετωπίζουν αθλητές από τον covid: “Slowed and sidelined, some athletes struggle to return from long-haul covid”

Tον Chris Herring στο SI να αναλυει γιατί η φετινή σεζόν έχει τόσους πολλούς αγώνες με τεράστια τελική διαφορά: “Blowouts Are Leading to Boring Basketball”

Τέλος, μια εξαιρετική στατιστική παρουσίαση από τον Owen Phillips στο The F5 αναφορικά με το γιατί ο De’Anthony Melton είναι ο καλύτερος παίκτης της σεζόν που οι μη hardcore fans δεν ξέρουν: “The best player you haven't heard of