Δευτέρα, 01 Μαρτίου 2021 15:40

We Got Game - 10: Άλλα προβλήματα οι Celtics, άλλα οι Lakers

Aπό :
We Got Game - 10: Άλλα προβλήματα οι Celtics, άλλα οι Lakers

Πριν τη βδομάδα του All Star break, οι Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού παρουσιάζουν τα πεπραγμένα της εβδομάδας που πέρασε στον “Μαγικό Κόσμο”, εξετάζουν τα προβλήματα των Lakers και των Celtics, παρουσιάζουν τον προπονητή που ανέλαβε την πιο δύσκολη μπασκετική δουλειά του κόσμου, ποντάρουν στις δύο επόμενες σχετικές αλλαγές σε πάγκους, αποθεώνουν τον εορτάζοντα Luka, τους Nets, τον Zion, τον LeBron, γκρινιάζουν -και πάλι- για εμφανίσεις και διαιτητές και καταγράφουν όλες εκείνες τις φάσεις, τις στιγμές και τα στατιστικά που αξίζουν της προσοχής σας.

 Οι Celtics πάσχουν από τραυματισμούς όσο και κυρίως από έλλειψη βάθους

Οι Celtics κατάφεραν να κερδίσουν τα δύο τελευταία τους παιχνίδια, απέναντι σε Indiana και Washington, φτάνοντας ξανά το ρεκόρ τους στο .500, ωστόσο ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως υπάρχει σαφές πρόβλημα, το οποίο ξεκινάει από το εξής: Οι τέσσερις καλύτεροι τους παίκτες, Tatum, Brown, Walker και Smart, έχουν αγωνιστεί μαζί μόλις για 28 λεπτά -και αυτά σε ένα παιχνίδι. Αυτό -όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό- δημιουργεί μια σειρά από επιπλέον προβλήματα. Η απουσία του Marcus Smart αφήνει “ξεκρέμαστους” τους Celtics στον τομέα της δημιουργίας. Ο 27χρονος guard είναι μακράν ο καλύτερος πασέρ στην ομάδα του Brad Stevens και αυτό έχει κοστίσει σε μεγάλο βαθμό στους “Κέλτες”. Ναι μεν οι Jayson Tatum και Jaylen Brown έχουν κάνει μεγάλα βήματα προόδου στο κομμάτι της δημιουργίας, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τους παίκτες που θα πάρουν πάνω τους, τόσο το σκοράρισμα όσο και τις assists -όχι ακόμα τουλάχιστον. Η φετινή καίρια απουσία του Smart λοιπόν, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το γεγονός πως οι Celtics είναι η τρίτη χειρότερη ομάδα της Λίγκας στις assists, με 22,1 κατά μέσο όρο. Επιπλέον, κάτι πολύ σημαντικό που ανέφερε ο Brian Scalabrine στο πρόσφατο podcast με τον Zach Lowe, είναι το γεγονός πως οι Celtics δεν δημιουργούν τις καταστάσεις για ελεύθερα σουτ, με τον αντίπαλο αμυντικό να βρίσκεται τουλάχιστον ενάμιση με δύο μέτρα μακριά. Πράγμα που μας επαναφέρει στο παραπάνω θέμα, το ότι το passing game της ομάδας δεν είναι καλό.

Το θετικό στην “μαύρη” εικόνα των λιγοστών ελεύθερων σουτ, είναι πως όποτε αυτά δημιουργούνται, οι Celtics είναι η τέταρτη πιο εύστοχη ομάδα του NBA στην εκτέλεση. Επιστρέφοντας στο γεγονός πως ο Stevens δεν έχει τους καλύτερους του παίκτες στη διάθεσή του, θα πρέπει να δώσουμε ένα μικρό ελαφρυντικό στους Tatum και Brown, με τους οποίους οι Celtics είναι στο +7 ανά 100 κατοχές, όποτε βρίσκονται μαζί στο παρκέ. Το γεγονός πως λείπουν οι Walker και Smart, περιορίζει αρκετά την επιθετική φαρέτρα του Stevens, με τον ίδιο να καταφεύγει σε high - lows με τους Theis και Thompson, ώστε να βρει σκορ. Για τον όποιο θεό, δεν έχουμε κάτι με αμφοτέρους, αλλά μια λειτουργική και απειλητική επίθεση δεν μπορεί να στηρίζεται σε συνεργασίες των προαναφερθέντων.  

Με τον Smart να επιστρέφει μετά το All-Star και με τον Walker να βρίσκεται τα μισά παιχνίδια εκτός δράσης, τα προβλήματα των Celtics αναμένεται -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- να συνεχιστούν, καθώς η επιστροφή του Τεξανού guard από μόνη της δεν μπορεί να τα λύσει. Ο Kemba δείχνει να έχει μπει στη σύνηθη απότομη πτώση των κοντών points μετά τα 30 τους, βάθος στα φτερά δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, ενώ οι ψηλοί της ομάδας δεν είναι τίποτα παραπάνω από αναλώσιμοι παίκτες.

Κοινώς, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας είναι η έλλειψη βάθους. Συγκεκριμένα, κάτι το γεγονός πως οι Rozier, Irving, Horford, Hayward έφυγαν με αντάλλαγμα όλο κι όλο ένα trade exception και αυτό αχρησιμοποίητο, κάτι το ότι από τα χέρια του Danny Ainge πέρασαν στα εφτά τελευταία drafts 20 συνολικά picks πρώτου γύρου (ναι, 20) από τα οποία μόνο οι Tatum και Brown ήταν κάτι το ξεχωριστό ως επιλογές, οι ευθύνες για την τρέχουσα κατάσταση της ομάδας έχουν και όνομα και επώνυμο και αυτό είναι του GM της ομάδας Danny Ainge. Το πως κατάφερε να απαξιώσει τα τόσα assets που είχε στη διάθεσή του το έχει γράψει από δυο χρόνια πίσω ο Νίκος εδώ στο Guru. Αλλά από την απαξίωση των assets μέχρι τη φετινή γύμνια, οι ευθύνες έχουν γίνει στο μεσοδιάστημα και περισσότερες και σημαντικότερες. 

Κοντολογίς, από εκεί που η Ανατολή θα μπορούσε να κοιτάει την πλάτη των Celtics από απόσταση και με τρόμο, πλέον την κοιτάει για να της κάνει πλάκα:

Πρέπει να ανησυχούν οι πρωταθλητές;

Παράλληλα με τη συζήτηση αναφορικά με τα προβλήματα των Celtics, τη βδομάδα που μας πέρασε συζήτηση ξεκίνησε για το κατά πόσο οι Lakers εισέρχονται σε περίοδο κρίσης. Το 1-5 σερί τους, με ήττες από Nuggets (εύκολα), Heat (στο καλάθι), Nets (εύκολα), Thunder (στην παράταση και ενώ είχαν προηγηθεί με 15) και Jazz (τρομακτικά εύκολα) άνοιξαν το όλο θέμα.

Για να μην σας κρατάμε σε καμιά αγωνία, η θέση μας είναι πως “όχι”.

Οι Lakers έχουν να ανησυχήσουν αποκλειστικά για δύο πράγματα: τον αχίλλειο του τραυματία AD και το πόσο καλά αυτός θα θρέψει ωσότου επιστρέψει, αλλά και τα λεπτά του LeBron. O μεν πρώτος, ο Davis, έχει μια γενικότερη ευπάθεια, που σε κάθε παιχνίδι που παίζει νιώθεις πως βλέπεις ένα εξαιρετικής ομορφιάς και σπανιότητας βάζο την ώρα που τυλίγεται και μεταφέρεται στο κεφάλι ενός ζογκλέρ, που κάνει ποδήλατο χωρίς χέρια. Κάθε πτώση του στο παρκέ σου κόβει την ανάσα πως “αυτό ήταν, έσπασε”. Σε όλη του η καριέρα ως τώρα, σε κάθε παιχνίδι των περσινών τελικών, σε κάθε παιχνίδι της φετινής σεζόν, οι οπαδοί της (εκάστοτε) ομάδας του βιώνουν αυτήν την αγωνία. Άρα το να γιατρευτεί, να ξεκουραστεί και “να δέσει” όπως και όσο χρειάζεται ο AD είναι το μείζον. Και τούτο καθώς είναι σαφές πως όσο υπεράνθρωπος και αν είναι στα 36+ του ο LeBron, η τρέχουσα υπερδύναμή του είναι ο AD και πως με αυτόν αλληλοσυμπληρώνονται για το πιο ασταμάτητο δίδυμο της λίγκας.

Δεύτερο που πρέπει να λάβουν υπόψη και να προσέξουν οι Lakers είναι τα λεπτά του LeBron. Δεν έχει καμία λογική να έχει αγωνιστεί ως τώρα 45+ λεπτά σε αγώνες που πάνε σε παρατάσεις με τα Detroit και τις Oklahomες αυτού του κόσμου. Ο LeBron στα 36+ όπως ήδη αναφέραμε, και τέλη Φλεβάρη μιας υπερφορτωμένης και ιδιαίτερα πιεστικής σεζόν και έχει αγωνιστεί τα περισσότερα λεπτά στη λίγκα πίσω αποκλειστικά από τους Randle και VanVleet. Τον Φλεβάρη αγωνίστηκε κατά 38 λεπτά μέσο όρο σε κάθε αγώνα. Και αυτό ενώ η offseason του ήταν σκάρτοι δύο μήνες. Παράλογο. Εντελώς παράλογο.

Από εκεί και πέρα, κατ’εμέ δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Στις τέσσερις σερί ήττες δεν είχαν πέρα από τον AD, ούτε τον τρίτο καλύτερο φετινό τους παίκτη, τον Dennis Schroder. Με το που αυτός επέστρεψε, κέρδισαν εύκολα δύο ομάδες playoffs της Δύσης, τους Blazers και τους Warriors.

Τα λοιπά προβλήματα που τονίστηκαν μάλλον δείχνουν διαχειρίσιμα: η άμυνά τους, λόγω και του μεγάλου μέσου όρου ηλικίας τους, όταν κουραστεί δεν αποδίδει στο top (ΝΒΑ’s best) επίπεδό της, πράγμα λογικό, αλλά πάλι εδώ μπαίνει η παράμετρος “απουσία Davis”, ενώ τον Φλεβάρη ήταν όχι απλά κρύοι από μακριά, αλλά σε θερμοκρασία κατάψυξης. Συγκεκριμένα τέλειωσαν τον μήνα με 28% από το τρίποντο, με μόνο τον Gasol να έχει πάνω από 35% (38% για την ακρίβεια). Είναι αυτό πρόβλημα; Ναι είναι. Αλλά η απάντηση και εδώ βρίσκεται στην απουσία του Davis που επηρεάζει το spacing της επίθεσής τους, όσο και στο γεγονός πως ακριβώς το ίδιο άκουγαν και κατα τη διάρκεια όλης της περσινής σεζόν και στα playoffs δεν έχαναν τίποτα. Είναι μεν πρόβλημα πως ο Wes Matthews δεν έχει συνεισφέρει τίποτα το ουσιαστικό, ωστόσο με ανοιχτό roster spot όλο και κάποιον wing θα προσθέσουν στην ομάδα, για να βοηθήσουν στην επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος.

Κοντολογίς, όσο η άμυνα είναι σφιχτή, κάτι που τα ματς κόντρα σε Blazers και Warriors που τους κράτησαν αμφότερους κάτω από τους 100 πόντους, δείχνει πως ισχύει, το μέλημα των Lakers είναι η υγεία του AD και η ανθεκτικότητα του LeBron στη δεδομένη ηλικία του. Αν αυτοί οι δύο παράγοντες είναι καλά, η παρουσία τους στον δεύτερο γύρο των playoffs είναι εξασφαλισμένη και από εκεί θα ξεκινήσουν τα ενδιαφέροντα κόντρα σε Clippers, Jazz και μάλλον Nets. Γιατί το αν θα τερματίσουν τέταρτοι (όπως είχαν πέσει για λίγο μες στη βδομάδα) ή δεύτεροι (θέση που επέστρεψαν βράδυ Κυριακής) μικρή σημασία έχει, κατά τα ψέματα.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό...

Πάει λίγος καιρός που το παιδί μας δήλωσε πως δεν χαιρόταν το μπάσκετ. Κάτι τέτοιο φαίνεται να ανήκει στο παρελθόν, αφού μοιάζει να επανήλθε το χαμόγελο στα χείλη του και μαζί με αυτόν να χαιρόμαστε και εμείς το μπάσκετ που παίζει. Είχε και τα γενέθλιά του χτες 28.02, οπότε απλά και όμορφα, στη φάση εντυπωσιασμού της εβδομάδας, η Αγνή Σλοβένικη Καύλα ταβλιάζει τους Celtics:

... και από τα γέλια.

Μπόλικο υλικό -καλά να είναι- μας έδωσε η Λίγκα για να γελάσουμε τη βδομάδα που μας πέρασε. Από τα χορευτικά των Γιούγκων στο Dallas, στην κραυγή του Campazzo, στο χυδαίο flopάρισμα του Embiid, ως τους συγκινητικά γραφικούς οπαδούς των Knicks να πανηγυρίζουν που η ομάδα τους είναι στο .500

Ωστόσο! Ρε παιδιά, μα τον όποιον, όποτε βλέπω το ρομπότ ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν μπορώ, λύνομαι από τα γέλια!

Bonus: “Why are you laughing at me?! Why are you laughing at me??? WHY THE FUCK ARE YOU LAUGHING AT ME?!?

H γωνιά του Geek

➢ Μιλώντας για τον 22χρονο πια Luka, να πούμε πως είναι ο δεύτερος παίκτης, μετά τον LeBron, που ως τα 22 του έχει στο NBA 4.000 πόντους και από 1.000 assists και rebounds. Πέραν αυτών βέβαια, ήδη από τα 22 του η Αγνή Σλοβένικη Καύλα έχει καταφέρει:

  • Τα περισσότερα triple-doubles ως αυτή την ηλικία στο NBA
  • Tα περισσότερα triple-doubles στην ιστορία των Mavericks
  • Να είναι ήδη τόσο δύο φορές All Star
  • Mία -και στον δρόμο για δεύτερη- παρουσία σε All-NBA Team
  • Rookie of the Year
  • Πρωταθλητής Ευρώπης με τη Σλοβενία
  • Πρωταθλητής EuroLeague
  • MVP της EuroLeague
  • Τρεις φορές Πρωταθλητής Ισπανίας
  • MVP της Ισπανικής Λίγκας

Ενδεχομένως ωστόσο το πιο εντυπωσιακό των ημερών, ήταν το πως ο Cedric Maxwell, ο για έξι χρόνια και για δύο πρωταθλήματα συμπαίκτης του Larry Legent, τον χαρακτήρισε ευθέως ως την μπασκετική μετενσάρκωση του Larry Bird. 

➢  Από όποια σκοπιά και αν το εξετάσει κανείς, το γεγονός πως οι Rockets που ήταν στο 11-10 πριν τον τραυματισμό του Wood είναι σε σερί 0-11 από τον τραυματισμό του center τους και ύστερα είναι ακραία εντυπωσιακό. Δηλαδή, με Wall, Oladipo, Gordon, Tucker, συν τους ρολίστες τους, δεν έχουν καταφέρει να σταυρώσουν νίκη! Νίκη όμως!

➢  Ένα εντυπωσιακό σερί 7-2 τρέχουν οι Wizards το τελευταίο 15μερο, έχοντας μάλιστα κερδίσει σε αυτό το διάστημα Celtics, Lakers, Blazers και Νuggets (δις) και έχοντας χάσει αποκλειστικά από τους Clippers. Καμία σύμπτωση πως στο ίδιο διάστημα ο Westbrook σταμάτησε να χτίζει νέα γήπεδα πίσω από τα 7,25. Σε αυτούς τους αγώνες έχει πάρει μόλις 20 τρίποντα (ευστοχώντας μόλις σε δύο από αυτά), με μόλις σε δύο αγώνα πάνω από δύο (στην ήττα από τους Celtics στον πόντο πήρε πέντε). Ωστόσο, αυτό είναι το σύνηθες pattern της καριέρας. Από το 2016-17 οι ομάδες του Westbrook έχουν ρεκόρ 82-28 (.745) όταν αυτός σουτάρει τρία τρίποντα ή λιγότερα και 100-106 (.485) όταν σουτάρει πάνω από τρία. Παράλληλα ωστόσο, με τα 10 triple doubles του, έχει ήδη γίνει ο παίκτης των Wizards με τα περισσότερα στην ιστορία τους!

➢ Μένοντας λίγο ακόμα στους Wizards, και περνώντας στον έτερο star της ομάδας, τον Bradley Beal, να πούμε πως αυτός έχει ήδη 21 30άδες ως τώρα στη σεζόν, σε 30 παιχνίδια. Την τελευταία 20ετία οι μόνοι έτεροι παίκτες που έχουν καταφέρει τόσες 30άρες στα πρώτα 30 παιχνίδια της σεζόν είναι οι Allen Iverson, Carmelo Anthony και James Harden

➢ Μένοντας σε “σερί”, η σεζόν των Kings είναι ένα τρομακτικό roller coaster: ξεκίνησαν με 3-1 και προσδοκίες, συνέχισαν με 2-9. Το γύρισαν εντυπωσιακά με ένα νέο σερί 7-1 φτάνοντας πάνω από το .500 και το 12-11 και έκτοτε πάλι ελεύθερη πτώση με σερί εννιά ήττες. Κέρδισαν το Σάββατο τους Pistons και υποδεχόμενοι τους Hornets ξημερώματα Δευτέρας ήταν μπροστά οχτώ πόντους 1:13 για τη λήξη. Κατάφεραν και έχασαν. Με σερί 1-10 πλέον και συνολικό ρεκόρ 13-21 νομίζω ο Luke Walton είναι ο επόμενος προπονητής προς απόλυση, ιδίως με το All Star Break μπροστά μας.

Στα εντυπωσιακά των Kings επίσης, το γεγονός πως ο Buddy Hield έγινε ο παίκτης με τα 1.000 εύστοχα καριέρας ταχύτερα από κάθε άλλον, σε μόλις 350 παιχνίδια.

➢ Ωστόσο, αν κάπου η λογική παραδίνεται είναι στο σερί των Bucks! Η ομάδα του Giannis στα τελευταία 15 παιχνίδια της έχει πέντε σερί νίκες, στα καπάκια πέντε σερί ήττες και μετά πάλι πέντε σερί νίκες!

Στα τελευταία 10 από αυτά, ο Giannis έχει ξανακουμπώσει την MVP ταχύτητά του, τρέχοντας με 33,5 πόντους σε 55,2% ποσοστό ευστοχίας, 13,4 rebounds και 6,6 assists ανά αγώνα, με το εντυπωσιακότερο νούμερο να παραμένει αυτό της ευστοχίας του από τη γραμμή των βολών, που την έχει ανεβάσει στο αξιοπρεπέστατο 75%.

Bonus material: Στην χτεσινοβραδινή νίκη των Bucks επί των Clippers είχαμε τρεις εκπληκτικές φάσεις: το spin move και κάρφωμα του Kawhi, το τρομερό κόψιμο του Giannis στον Zubac και το εξαιρετικό ball movement των Bucks που κατέληξε σε κάρφωμα του Antetokounmpo (δείτε το χαμόγελο του Batum στο τέλος της φάσης. Ναι, τόσο όμορφη ήταν η φάση).

➢ Σύμφωνα με το StatMuse, με ελάχιστο τις δύο δύο προσπάθειες ανά παιχνίδι, οι τρεις πιο αποδοτικοί παίκτες στη Λίγκα στο isolation είναι ο KD (65,3% eFG), ο Kyrie (63,6% eFG) και ο Harden (61,7% eFG). Εύλογα έχουν 118,2 offensive rating στη σεζόν, το οποίο μετά το trade για τον Harden είναι ακόμα καλύτερα, στους 120,7 πόντους ανά 100 κατοχές, κάτι που εύκολα γίνεται κατανοητό πως είναι το καλύτερο όλων των εποχών αν διατηρηθεί. Παράλληλα, έτρεξαν ένα σερί οκτώ νικών, με τον Durant να έχει αγωνιστεί μόλις σε ένα από αυτά τα παιχνίδια, μέχρι να χάσουν με απόντα και τον Kyrie, το βράδυ του Σαββάτου από τους Mavericks. Το σερί αυτό ήταν το καλύτερό τους μετά τις 12 σερί νίκες επί ημερών Kidd, Carter και Jefferson το 2002.

Το εντυπωσιακότερο βέβαια με τους Nets είναι είναι η βελτίωση της άμυνάς τους, έχοντας φτάσει από τον πάτο του πρωταθλήματος να έχουν top-10 τον Φλεβάρη. Η συνεισφορά του Harden σε αυτή την εκτόξευση είναι δεδομένη, με τον “Μούσια” να έχει ήδη έξι triple doubles με την φανέλα του Brooklyn, έχοντας ξεπεράσει πια τους Kenny Anderson και Shawn Bradley, υπολειπόμενος πια μόνο του Jason Kidd που έχει 61 με τη φανέλα του franchise.

Επίσης, μιλώντας για τους Nets, να αφήσουμε και αυτό εδώ σε μια γωνίτσα, με την υπόσχεση πως επανέλθουμε εκτενώς πολύ-πολύ σύντομα.

➢ Από το StatMuse επίσης είδαμε το ότι ο Zion κατά τον Φλεβάρη είχε 27,3 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα, με 64,7% ποσοστό ευστοχίας. Με minimum τα 15 παιχνίδια, τέτοια απόδοση (25+ πόντους με 60%+ ευστοχία) είχε να δει η Λίγκα από τον Shaq και το 2005.

➢  Δύο ματσάρες μας χάρισαν (και) αυτή τη βδομάδα οι Jazz. H πρώτη ήταν το Jazz - Hornets, όπου στην έναρξη του τέταρτου 12λέπτου το σκορ ήταν στο 91-90 υπέρ της Utah. Τα 12 αγωνιστικά λεπτά που ακολούθησαν ωστόσο ήταν μια μυσταγωγία 41-20 στην περίοδο, 41-11 σερί στα πρώτα 8,5 λεπτά, 11/17 τρίποντα, για συνολικά 28 στο παιχνίδι (franchise record) εφτά (στα εφτά) ο Niang, εφτά (στα 11) ο Ingles και 5/10 από τον Clarkson (σε ρεκόρ τριπόντων για ομάδα NBA από τον πάγκο με 19). Jaw dropping.

Αντίστοιχα βέβαια jaw dropping ήταν και η άμυνα που τους έπαιξαν τέσσερις μέρες μετά οι Heat, με μια τρομερή παλέτα του μάγου Spoelstra που περιλάμβανε τα πάντα (hedges, blitz, ζώνες). 

➢ Να μείνουμε λίγο ακόμα στη Utah και να πούμε πως ο Jordan Clarkson έγινε μόλις ο έβδομος παίκτης από τη σεζόν 1983-84 που γράφει πάνω από μία 40άρα ερχόμενος από τον πάγκο της ομάδας του. Προφανώς και ο Lou Will των Clippers είναι στην κορυφή της σχετικής λίστας, με πέντε, ενώ τον ακολουθούν οι J.R. Smith με τρεις και ο Clarkson μόνος από τους εν ενεργεία παίκτες με δύο. Έτεροι με δύο μαζί με αυτόν, οι Ben Gordon, Al Harrington, Nate Robinson και Nick Young.

➢  Ανακοινώθηκε μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε και το πρόγραμμα της Λίγκας για το υπόλοιπο της σεζόν, βάσει του οποίου, με τους Jazz, Heat και Nets, να έχουν τόσο κατά το Tankathon, όσο και κατά το ESPN, το ευκολότερο πρόγραμμα εφεξής. Φαντάζομαι αυτό από μόνο του μας λέει αρκετά πια για το τι να περιμένουμε στην κορυφή της Δύσης και της Ανατολής αντίστοιχα. 

Ωστόσο, με 31 παιχνίδια αναβεβλημένα ως τώρα, η προσωπική μας άποψη είναι πως δύσκολα θα έχουμε από 72 παιχνίδια για όλες τις ομάδες στη σεζόν.

➢  Επίσης μες στη βδομάδα ανακοινώθηκαν και οι αναπληρωματικοί για τις All Star ομάδας της επόμενης Κυριακής, με τη Δύση να έχει στον πάγκο της τους Lillard, George, Zion, Chris Paul, Mitchell, Gobert και Booker στη θέση του τραυματία Davis. Αντίστοιχα η Ανατολή θα έχει Harden,Tatum, Brown, Simmons, LaVine, Vucevic, Randle, και Sabonis στη θέση του τραυματία Durant.

Στα ενδιαφέροντα των rosters το γεγονός πως οκτώ από τους περσινούς All Stars δεν έχουν την ίδια τιμή και φέτος (Westbrook, Ingram, Kemba, Trae Young, Butler, Siakam, Adebayo, Middleton, Lowry), γεγονός που δείχνει σαφώς πια το βάθος του ταλέντου της Λίγκας. Αντίστοιχο βάθος έχει πλέον και το διεθνές pool παικτών, μιας και έξι All Stars προέρχονται από την Ευρώπη, για πρώτη φορά στα χρονικά. Τέλος, αξίζει αναφοράς το γεγονός πως ο Chris Paul γίνεται All Star με τέταρτη διαφορετική ομάδα, κάτι που μόνο ο Shaq (Magic, LAL, Heat και Suns) και Moses Malone (Rockets, Sixers, Bullets και Hawks) έχουν καταφέρει στο παρελθόν.

Στα παράδοξα των All Star επιλογών, το γεγονός πως ο σε δαιμονιώδη κατάσταση Jimmy Butler (19,1 / 7,6 / 7,6)  δεν έλαβε καν θέση αναπληρωματικού, ενδεχομένως επειδή έχει χάσει 12 παιχνίδια από τα 31 ως την ανακοίνωση των All Stars της ομάδας του. Ωστόσο, βασικός για την Ανατολή θα ήταν ο Durant (που έχει χάσει 13 από τα 32), μα και ο Kyrie που έχει χάσει 10 από τα 32 του Brooklyn.

➢ Ίσως ο free agent με τη μεγαλύτερη αξία την επόμενη offseason να είναι ο Jrue Holliday. Ωστόσο, αυτός είναι πλέον σε θέση να διαπραγματευτεί και να υπογράψει επέκταση του συμβολαίου του με τους Bucks από την Παρασκευή 26 Φλεβάρη. Το συμβόλαιο που μπορεί να υπογράψει είναι αξίας ως και $134,9 εκατ. και διάρκειας τεσσάρων χρόνων. Σε περίπτωση υπογραφής αυτής της επέκτασης, μάλλον θα αφήσει να φανεί ενδεχόμενη σχετική προσυνεννόηση μεταξύ παίκτη και ομάδας, κατάσταση που θα δικαιολογούσε κάπως παραπάνω τα τόσα πολλά ανταλλάγματα που οι Bucks έδωσαν για αυτόν. Σε περίπτωση μη συμφωνίας ωστόσο, και σε συνδυασμό με το φιάσκο στην υπόθεση Bogdanovic, φοβάμαι πως το front office των Bucks θα είναι τόσο εκτεθειμένο, που η επέκταση του συμβολαίου του Giannis περισσότερο θα μοιάζει με βόμβα που θα μετράει ανάποδα ως να σκάσει, παρά ως το σημείο αναφοράς ηρεμίας του οργανισμού.

Ups and Downs

⬆ Με μεγάλη χαρά είδαμε τον Justise Winslow να πατάει ξανά παρκέ. Παρά την αστοχία του στα πρώτα παιχνίδια, πράγμα εύλογο αν αναλογιστεί κανείς πως πέρσι έπαιξε 11 παιχνίδια όλα κι όλα, το γεγονός πως “he out-Kawhied, Kawhi” Look who’s back!

⬆ Eίναι παιχταράς ο Zlatan; Aν με ρωτάτε λιγότερο από όσο του δίνεται credit, αλλά, ας συμφωνήσουμε προς ώρας πως είναι.  Είναι παικταράς ο LeBron; Aν με ρωτάτε πολύ περισσότερο από όσο του δίνεται credit, ας συμφωνήσουμε προς ώρας στο απλό πως όντως είναι παικταράς.

Είναι ο Zlatan μαλάκας; Συμφωνήσουμε, δεν συμφωνήσουμε, είναι. Είναι ακόμα μεγαλύτερος μαλάκας που πάει και κουνάει το δάκτυλο στον “LeBron” με τη νεοδεξία μαλακία “stick to your sport”. Προφανέστατα και είναι. Είναι εξαιρετική η απάντηση του LeBron σχετικά; Επίσης προφανέστατα και είναι:

⬆ Ο Ben Simmons έχει αρχίσει και γίνεται τρομακτικά underrated. Δεν είναι μόνο ότι έχει αρχίσει και εξελίσσει το παιχνίδι του επιθετικά (και ας μην παίρνει τρίποντα), είναι κυρίως το γεγονός πως μιλάμε για τον μοναδικό παίκτη της Λίγκας που στα 2,11 μπορεί να μαρκάρει όλες τις θέσεις. Από το “1” ως το “5”. Σε μια εκπληκτική παράσταση προ ημερών κλείδωσε σε βαθμό ασφυξίας τον Lillard, ενώ το ίδιο έκανε τη βδομάδα που μας πέρασε και με τον Luka.

⬇ Μάλλον πρέπει να το βγάλουμε από τα Up/Downs και να το έχουμε σαν μόνιμη στήλη “η εβδομαδιαία μαλακία της Nike και της Λίγκας με τις εμφανίσεις”. Μάλιστα αυτή τη βδομάδα είχαμε δύο μεγαλομαλακίες σχετικά.

Πρώτη, η νέα Pacers εμφάνιση των Heat:

Αλλά επειδή αυτό δεν ήταν αρκετό, έπρεπε για πέντε λεπτά στον αγώνα Thunder - Hawks να ψάχνουμε τις ρυθμίσεις της οθόνης μας και να αναρωτιόμαστε αν κάτι έχει χαλάσει:

⬇ Κάτι φαίνεται πως είχε χαλάσει στα μυαλά διάφορων παικτών τη βδομάδα που μας πέρασε και στα τελειώματα κλειστών αγώνων βλέπαμε επικά collapses. Πέρα των Kings δηλαδή κόντρα στους Hornets που αναφέραμε παραπάνω, αντίστοιχα, ο Trae Young, με τις γνωστές αμυντικές αδυναμίες του, έστρωσε κόκκινο χαλί σε έναν τεράστιο διάδρομο προς το καλάθι των Hawks στον undrafted rookie των Cavs Lamar Stevens για να καρφώσει και να χαρίσει τη νίκη στην ομάδα του.

Eπίσης είχαμε και δύο επιθετικά collapses, ένα από τους Pelicans κόντρα στους Bucks, με την ομάδα της Νέας Ορλεάνης να είναι τρεις πόντους πίσω με 14 δευτερόλεπτα στο ρολόι και να καταφέρνει να γυρνάει άσκοπα την μπάλα χωρίς να κάνει καν σουτ, μα το επικότερο όλων ήταν το brain fart των Nuggets κόντρα στους Wizards το βράδυ της Πέμπτης. Συγκεκριμένα, όντας δύο πόντους πίσω, οι Nuggets κλέβουν την μπάλα με τον Murray και τρέχουν σε αιφνιδιασμό 3-1 (4-1 αν βάλεις κάποιος τραβηγμένα και τον Monte Morris στη φάση), με τους Murray, Campazzo και Porter Jr. εναντίον του Beal.

Ο Μurray αδικαιολόγητα σταματάει την τρίπλα έξω από το τρίποντο, οι Campazzo και Porter Jr. ακροβολίζονται, αλλά κανείς τους δεν κόβει στον απέραντο ελεύθερο χώρο μέσα από τα 7,25 της άμυνας των Wizards, ο Murray την πετάει αργοπορημένα στον Αργεντίνο, που αστοχεί στο τρίποντο. Γιατί; Αλήθεια όμως, γιατί;!

Αν κάτι δε έκανε την συγκεκριμένη φάση ακόμα χειρότερη, ήταν η επίθεση του προπονητή των Nuggets, Mike Malone, στον Porter Jr. για την συγκεκριμένη φάση, επειδή αυτός δεν έκοψε προς το καλάθι. Πρώτον, το λάθος σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει δημόσια να το παίρνει πάνω του ο προπονητής. Δεύτερον, ακόμα και αν για όποιους λάθος λόγους δεν θέλει να το πάρει, δεν γίνεται να είναι χειριστής της μπάλας ένας max guy, το σουτ να το χάνει ένας πολύπειρος σε Ευρώπη και διεθνή τουρνουά παίκτης, και την κατσάδα να την ακούει “ο μικρός”. Προς τιμήν του ο Murray είπε πως δικό του είναι το λάθος, ωστόσο το γεγονός παραμένει πως αν ο Walton είναι ο επόμενος προς απόλυση, ο Malone, των περσινών φιναλίστ στους τελικούς της Δύσης Nuggets, όχι μόνο έχει φέτος την ομάδα στο 18-15 με το 20ο defensive rating της Λίγκας, μα δείχνει και να χαραμίζει μία MVP σεζόν του Jokic.

⬇ Αντίστοιχα με το VAR στο ποδόσφαιρο, το video assistance και στο NBA δείχνει προς ώρας να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στο παιχνίδι. Την ώρα της κορύφωσης της αγωνίας, σε αγώνες που πάνε στο τέλος κλειστά στο σκορ, καταλήγουμε να βλέπουμε περισσότερο τρεις τύπους να κοιτάνε ένα μόνιτορ παρά αγωνιστική δράση. Το γεγονός δε πως κάποια plays χρήζουν review και κάποια όχι, έχει μετατρέψει σε ακόμα μεγαλύτερη φαρσοκωμωδία την όλη κατάσταση.

Η ανάληψη της δυσκολότερης θέσης στη λίγκα

To βράδυ της προηγούμενης Κυριακής είχαμε την απόλυση του ως τότε προπονητή των Minnesota Timberwolves, Ryan Saunders, και την αντικατάσταση αυτού από τον ως τότε βοηθό του Nick Nurse, Chris Finch. Από την προηγούμενη στήλη του WGG κάναμε αναφορά στις πρώτες αντιδράσεις της συγκεκριμένης κίνησης, ωστόσο, αυτές, οι αντιδράσεις, τη βδομάδα που μας πέρασε πολλαπλασιάστηκαν και χρήζουν ειδικής, αναλυτικότερης, αναφοράς.

Συγκεκριμένα, οι ενστάσεις ξεκινούν από το φυλετικό. Στους Wolves υπήρχε ως πρώτος βοηθός προπονητή ο μαύρος David Vanterpool. Ο Vanterpool ακούγεται ως “έτοιμος για πρώτος προπονητής” εδώ και χρόνια. Το γεγονός πως δεν ανέλαβε αυτός τη θέση, αλλά ένας λευκός και δη, κατά παρέκκλιση της συνηθισμένης τακτικής, να αναλαμβάνει έστω υπηρεσιακός ο βοηθός του απολυμένου έστω για ένα διάστημα έκανε μεγάλη αρνητική εντύπωση. Το γεγονός πως δεν δόθηκε ευκαιρία μέσω καν συνέντευξης σε οποιονδήποτε προπονητή που προέρχεται από μειονότητα (μη λευκός δηλαδή) στηλιτεύτηκε ακόμα και από την Ένωση Προπονητών NBA. Mάλιστα, κριτική για τον χειρισμό της όλης διαδικασίας έκανε ακόμα και ο superstar της ομάδας Karl-Antony Towns, ο οποίος δήλωσε:

 “I want to take the time to recognize the amazing work these assistant coaches have done, especially David Vanterpool. Men of color deserve to have a chance to get their opportunity to be a head coach in this league and I’d be remiss if I didn’t mention the amazing work he’s done and what he’s meant to this organization since he stepped here.”

Ο αντίλογος σε όλο αυτό είναι πως ο GM της ομάδας, Gersson Rosas, είχε περάσει συνέντευξη τόσο τον Finch, τον οποίον επέλεξε, όσο και τον Vanterpool, το καλοκαίρι του 2019, όταν είχε αναλάβει τη διοίκηση του franchise, επιλέγοντας τότε να συνεχίσει με τον Ryan Saunders αντί αυτών. Με την ομάδα να βρίσκεται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, με το pick τους να ανήκει στους Warriors, και έχοντας επιλέξει τον Edwards με το #1 του περσινού draft, ο Rosas είχε αρχίσει να αισθάνεται την πίεση του να δείξει άμεσα αποτελέσματα και επέλεξε να πάει με προπονητή καθαρά δικής του επιλογής. Ο φόβος πως αν αναλάμβανε ο Vanterpool, έστω ως υπηρεσιακός ως το καλοκαίρι, που χαίρει εν τω μεταξύ της εκτίμησης των παικτών, θα καθιστούσε δύσκολη την τότε αντικατάστασή του, τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, του “αυτόν θέλω, με αυτόν θα πάω, δεν υπάρχουν τώρα διαδικασίες και παραδόσεις, καιγόμαστε”. Οπότε από αυτό το πρίσμα, δεν θα υπήρχε άλλος τρόπος για να πάει με τον Finch από τον τρόπο που ακολούθησε, ανεξαρτήτως του πόσο άγαρμπος αυτός ήταν.

Από την άλλη ωστόσο, ο 51χρονος Chris Finch, δεν ήταν απλά βοηθός του Nick Nurse, μα αντίστοιχα γυρολόγος με τον head coach των Raptors. Έχει προπονήσει σε Ευρώπη (Αγγλία και Γερμανία), G-League (τους Vipers του Houston, εξ ου και η γνωριμία με τον Rosas που ως πρόπερσι ήταν δεξί χέρι του Morey στο Houston), προτού διατελέσει assistant coach σε μια σειρά από ομάδες της Λίγκας, με σειρά Rockets, Nuggets, Pelicans και Raptors. Σε αυτόν πιστώνεται τόσο μέρος της εξέλιξης του παιχνιδιού του Jokic, όσο και της αρμονικότατης και εντυπωσιακά παραγωγικής συνύπαρξης των Cousins και Davis στους Pelicans, πριν κληθεί τώρα να εξελίξει τώρα το παιχνίδι ενός έτερου κορυφαίου ψηλού, του Towns. Με τα παραπάνω ως δεδομένα, δεν θα μπορούσε στην ηλικία του να κλείσει την συγκεκριμένη πόρτα/ευκαιρία. Οι θέσεις πρώτου προπονητή στο NBA είναι μετρημένες 30, οι υποψήφιοι για αυτές μόνιμα πολλοί περισσότεροι, άρα οι ευκαιρίες περιορισμένες.

Κάπως έτσι, η αποδοχή της πρότασης ήταν μονόδρομος. Ακόμα και αν τα δεδομένα καθιστούν την συγκεκριμένη θέση τη χειρότερη της Λίγκας. Η ομάδα έχει ένα διαρκές πωλητήριο στην είσοδο των κεντρικών γραφείων της, με τον owner/governor Glen Taylor εδώ και δύο χρόνια να υπαναχωρεί από κάθε συμφωνία. Ενδεχόμενη αλλαγή ιδιοκτησίας ωστόσο, καθιστά άμεσα αναλώσιμη τόσο τη θέση του Rosas, όσο και του Finch. Τα κακά αποτελέσματα της ομάδας πιέζουν τον Rosas που αντάλλαξε Wiggins και δύο picks για τον Russell, ο οποίος πιέζει με τη σειρά του τον προπονητή. Ο οποίος προπονητής δεν έφερε κανέναν βοηθό της επιλογής του, αλλά πρέπει να δουλέψει με όλο το επιτελείο του αποπεμφθέντα Saunders, και επικεφαλής αυτού τον άνθρωπο που όλος ο κόσμος (και ο ίδιος ενδεχομένως) θεωρούσε πως πρέπει να πάρει τη θέση, τον David Vanterpool. Το δε roster είναι ακραία νεανικό (μόνη εξαίρεση οι Rubio), γεγονός που καθιστά ακόμα πιο δύσκολη τη συνολική ωρίμανσή του και τα άμεσα αποτελέσματα. Σε όλα αυτά προσθέστε και την τρομερά πιεσμένη αγωνιστικά σεζόν που δεν αφήνει καθόλου χρόνο για προπονήσεις, όσο και τη σωρεία αντιδράσεων που δημιούργησε η πρόσληψή του σε παίκτες, προπονητές και Τύπο,  και καταλαβαίνετε γιατί ο Finch βρίσκεται από το καλημέρα στην πιο καυτή και πιο δύσκολη θέση της Λίγκας. 

Προσεχώς

Πάμε να δούμε τα τρία παιχνίδια που ξεχωρίσαμε για αυτή την εβδομάδα, ελπίζοντας ότι ο covid θα μας επιτρέψει α) να τα δούμε, β) να τα δούμε χωρίς σημαντικές απουσίες, και, γ) να δούμε καλό θέαμα:

  1. LAC @ BOS, 3/3, 02:30: Οι Clippers θα αντιμετωπίσουν τους πληγωμένους - και από εγωισμό αλλά και από πιθανές απουσίες - Celtics, στο τέταρτο από τα πέντε σερί παιχνίδια εκτός έδρας. Μέχρι στιγμής ο απολογισμός είναι στο 1-2, έχοντας χάσει το ένα από τα δύο συνεχόμενα παιχνίδια που έπαιξαν με τους Grizzlies, αλλά και εκείνο με τους Bucks. Κόντρα στους Celtics η ομάδα του Lue θα προσπαθήσει να ανακτήσει λίγη από την καλή απόδοση που βλέπαμε στα προηγούμενα παιχνίδια της. Το θετικό για τους Clippers είναι πως ενώ δεν αποδίδουν καλό μπάσκετ, συνεχίζουν και βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της Δύσης. Από την άλλη οι Celtics, για τους οποίους τα είπαμε στην αρχή τους παρόντος άρθρου, προσπαθούν να βρουν μία signature win που θα τους κάνει να ανέβουν ψυχολογικά. Οι νίκες κόντρα σε Pacers και Wizards, έχουν στρώσει ένα καλό μονοπάτι γι’αυτούς.
  2. GSW @ POR, 4/3, 05:00: Curry εναντίον Lillard, σε ένα ματς που επί της ουσίας δεν χρειάζεται άλλο επιχείρημα για να το παρακολουθήσεις. Αμφότερες οι ομάδες βρίσκονται σε παρόμοιο ρεκόρ, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και το μεταξύ τους παιχνίδι θα είναι από εκείνα που θα κρίνουν ποιος θα μπει στα play offs, είτε απευθείας είτε μέσω του play in tournament. Κατά μ.ο. οι δύο ομάδες παίρνουν περί τις 80 προσπάθειες από το τρίποντο, συνολικά, και στην μεταξύ τους κόντρα δεν αναμένεται να δούμε κάτι διαφορετικό. Μη μείνετε με το στόμα ανοιχτό αν Curry και Dame τελειώσουν το παιχνίδι από 50 πόντους έκαστος.
  3. Team LeBron @ Team Durant, 8/3, 03:00: “Κλέβουμε” λίγο, αλλά προφανώς θα συμπεριλαμβάναμε το συγκεκριμένο ματς σε αυτά που θα δούμε. Ακόμα και έτσι, με μειωμένη την όρεξη, με τους παίκτες να έχουν τεθεί κατά της οργάνωσης ενός All-Star, δεν παύει το συγκεκριμένο event να αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα για όλους. Συνεπώς, ας το χαρούμε όλοι.   

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Στο The Ringer ο Zach Kram αναλύει το κατά πόσο ο Mike Conley είναι ο καλύτερος ever All Star Snub. Spoiler Alert: Η απάντηση είναι “όχι”.

Μία πάρα πολύ ωραία ανάλυση των φετινών rotation των καλύτερων ομάδων της Λίγκας κάνει στο FiveThirtyEight ο Jared Dubin.

Επίσης πολύ ωραία είναι η γραφιστική ανάλυση του Owen Phillips στο The F5 αναφορικά με τους πιο Overrated και Underrated παίκτες της Λίγκας φέτος, με γνώμονα από τη μία τις ψήφους των φιλάθλων για το All Star και από την άλλη το estimated plus/minus τους.

Πρώτη φορά στα χρονικά η Λίγκα έχει 19 παίκτες με πάνω από 24 πόντους ανά αγώνα μέσο όρο και o Curtis M. Harris κάνει μια σχετική παρουσίαση στο ProHoopsHistory.

Μία πολύ ωραία ανάλυση του φετινού post up παιχνιδιού του Joel Embiid κάνει ο Mike Prada μέσα από το blog του Prada’s Pictures.

 

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We got Game - 11: Atypical We Got Game - 9: Οι αναλώσιμοι »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely