Η πρώτη πεντάδα
1.68,4% είναι το ποσοστό στα τρίποντα της Αρμάνι Μιλάνο, στην εντός έδρας νίκη επί της Εφές. Οι παίκτες του Ρέπεσα σούταραν σαν δαιμονισμένοι, παίζοντας σχεδόν αδιάκοπα ένα smallball με τους Σάντερς και Αμπάς να αλωνίζουν το γηπεδο. Ο Μάτσβαν δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου, ο Τζεντίλε πήγε πολύ καλά σε χρόνο κάτω από 20 λεπτά , και οι Μιλανέζοι έγιναν πυραυλοκίνητοι, βασιζόμενοι στους δύο combo πλάγιους που διαθέτουν. Ωραίο σχέδιο από τον Ρέπεσα, που δεν έχει πρόβλημα να τολμήσει και βγάζει το σύνολο του στο ανοιχτό γήπεδο ασταμάτητα. Σαν βεντάλια άνοιγαν το πλάτος στο transition οι Μιλανέζοι, που είδαν τον Τζεντίλε να σκοράρει από το κέντρο και τον Σίμον να εμφανίζεται επιτέλους σε αγώνα της ευρωλίγκα. Η σαστισμένη Εφές έμενε απλώς να κοιτάει από ένα σημείο και ύστερα.
2. Kιθ Λάνγκφορντ. Δεύτερη συνεχόμενη παρουσία σε μία πεντάδα μας δεν είχε πετύχει μεχρι τώρα κανείς. Πολύ σημαντικό αυτό για την καριέρα του Κιθ Λάνγκφορντ, ο οποίος για ένα ακόμη παιχνίδι ήταν μία ομάδα μόνος του, βάζοντας και το - ουσιαστικώς - νικητήριο τρίποντο. Η βοήθεια στον Κιθ ήρθε αυτή τη φορά από τον έτερο ψηλό της ομάδας , τον Λατάβιους Ουίλιαμς , ο οποίος κυριάρχησε στη ρακέτα με διαφορετικό τρόπο από ότι ο εξουδετερωμένος Παραχούσκι. 9 ριμπάουντ, 4 μπλοκ. Στην τελική ευθεία βέβαια, αυτός που καθάρισε ήταν ο συνήθης ύποπτος. Η συνειδητή επιλογή του Ράντονιτς να στείλει επάνω του τον Σιμόνοβιτς είχε ως αποτέλεσμα ένα μεγαλοπρεπές iso play, όπου ο γκαρντ των Ρώσων με ένα signature (σίγκνατσουρ) step back δημιούργησε τόσο πολύ χώρο, ώστε να σουτάρει πρακτικά ελεύθερος. Δεν τα κάνουν αυτά κόουτς.
3. Σίτο Αλόνσο. Αλλα κόλπα από τον προπονητή των Βάσκων. Παρουσιάζει μία πυραυλοκίνητη ομάδα, που κινείται γρήγορα σε όλο το γήπεδο και σε κάθε είδος παιχνιδιού, και δεν διστάζει να εκτελέσει στο παραμικρό κενό. Ο Ισπανός κόουτς, έχει εξελίξει το μοντέλο του Περάσοβιτς, και με τη βοήθεια των Λάρκιν - Μπαρνιάνι το έχει αναβαθμίσει στα plays στο μισό γήπεδο και τις συνεργασίες. Δεν φτάνει που πήρε διαφορά 17 πόντων από το ημίχρονο, η Μπασκόνια μπήκε στο τρίτο δεκάλεπτο με ένα ιδιοφυές σχήμα , στο οποίο συνυπήρχαν ο Ιταλός με τον Φόιγκτμαν, ως stretch 5 και 4 αντίστοιχα. Αυτό αδρανοποίησε πλήρως το μεγαλύτερο όπλο του Ζοτς, δηλαδή το αμυντικό τείχος των Βέσελι - Ούντο μέσα στη ρακέτα. Οι δυο ψηλοί της Φενέρ τραβήχτηκαν έξω, και η ομάδα τους απλά αποτελειώθηκε από τη βάσκικη μηχανή. Θα μπορέσει άραγε η Μπασκόνια να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς ή θα αποδειχθεί λιγότερο σκληρή από πέρυσι; Ο,τι και να γίνει, είναι η πιο συναρπαστική ομάδα της διοργάνωσης.
4. Σε ένα μαγικό δεύτερο δεκάλεπτο, ο Γάλλος καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης αποδιοργάνωσε πλήρως μια Ρεάλ που μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια. Ωρες ωρες νομίζει κανέις πως ο Ντε Κολό κάνει πλακίτσα. Βάζει σουτ υπό τρομερή πίεση, επιταχύνει όταν φαινομενικά οι ρυθμοί του είναι ράθυμοι και κινείται μακριά από τη μπάλα σαν χέλι. Μη μου πείτε πως δεν έχετε δει χέλια να κινούνται μακριά από τη μπάλα και δεν σας θύμισαν τον Ντε Κολό. Ποιον θα ήθελα στην ομάδα μου, αυτόν ή τον Λάνγκφορντ; Αστεία ερώτηση.
5. Τρομερή εμφάνιση από τον σέντερ των πρασίνων σε επίθεση και ριμπάουντ, κυρίως από τη θέση του σέντερ. Ο Σίγκλετον έκανε ρεκόρ καριέρας, αλλά το κυριότερο ήταν πως τιμώρησε την τακτική ντουμπλαρίσματος στον Καλάθη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ανοίγοντας τις αποστάσεις και σκοράροντας τρια πολύτιμα τρίποντα. Κέρδισε 9 φάουλ, έτρεξε το γήπεδο και απέδειξε πως ειναι υπερπολύτιμη προσθήκη για τους πράσινους. Οχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά κάποια στιγμή στο ξεκίνημα μέχρι και αυτλη η πολύ καλή επιλογή αμφισβητήθηκε. Οι παίκτες που έφερε ο Αρτζι προσφέρουν και σίγουρα δείχνουν πολλή ορεξη . Όχι σαν κάτι αλλους... Δεν είμαι για να συγκρατηθώ ίσως.
Το ματς της αγωνιστικής
Η Γαλατασαράι επανήλθε σε ένα παιχνίδι που το άρχισε χάνοντας με 6 - 20, στηριζόμενη στην πολύ καλή άμυνα, η οποία είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της την αντιμετώπιση του πικ εν ρολ του Ολυμπιακού με δύο παίκτες και χωρίς βοηθειες. Αυτό δεν εμπόδισε τους ερυθρόλευκους να σκοράρουν πολύ στο σύνολο, αλλά βραχυκύκλωσε τελειώς την λειτουργία της δευτερης πεντάδας τους. Οι Χάκετ-Λοτζέσκι-Γκριν και Αγραβάνης τα έχασαν, έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο, και ξαφνικά προέκυψε ένα ντέρμπι που κρίθηκε στο τελευταίο σουτ, και που κατέληξε στην ομάδα που το άξιζε.
Ηταν ένα ματς χορταστικό, με πολλά τρίποντα και μεγάλα σερί εκατέρωθεν, καθώς οι δυο προπονητές δοκίμαζαν διάφορες συνθέσεις , ανάλογα τις κινήσεις του αντίπαλου πάγκου. Πιο καθοριστική από όλες αποδείχθηκε η ανάθεση της τούρκικης δημιουργίας στον παίκτη - έμβλημα Σινάν Γκιουλερ, ο οποίος οργάνωσε με περίσσια μαεστρία την επίθεση της ομάδας του στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Σπανούλης ήθελε να πει την τελευταία λέξη ή και να μην ήθελε, αυτό ηθελε ο Λοτζέσκι. Με μόλις 6'' να απομένουν, αντί ο "Βέλγος" να τρέξει τα γήπεδο, σπατάλησε τα δύο από αυτά για να εναποθέσει τη μπάλα στα ασφαλή χέρια του αρχηγού. Ήταν κρίμα, όχι όμως και άδικο.
H φάση
Ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα ταπεινώνει τον Μπράιαντ Ντάνστον σε ένα στιγμιότυπο βγαλμένο από εικόνες sci fi movie. Τον έχει στο κέντρο, τον περνάει στα πόδια με τρίπλα, και ίπταται σαν φτερωτός Ερμής για να καρφώσει με μανία στο καλάθι των ασεβών. Πάρτε την γατάκια! Το βάζουμε εδώ γιατί μπορεί να μην το ξαναδούμε, κι ας έχει ο συμπαθέστατος Μίρο σημαντικό ρόλο στη φετινή Μιλάνο.
Και κάτι ακόμα
Κάτι δεν πάει καλά εκεί στην Αναντολού Εφές. Ή μάλλον όχι κάτι αόριστο, αλλά η άμυνα. Ο Περάσοβιτς έχει στη θεωρία παίκτες που μπορούν να αλλάξουν σε σκριν, να βαλουν το σώμα στη φωτιά, να ακολουθήσουν στα πόδια και να πηδήξουν σε ένα σωρό διεκδικήσεις. Οσμάν, Ντάνστον, Γκρέιντζερ, Μπράουν, Τόμας και Χάνικατ είναι αληθινά αξιόλογο αμυντικό υλικό, όχι αστεία. Δεν γίνεται όλους αυτούς να τους χαλάει ένας Ερτέλ, όσο Ερτέλ και να είναι. Κι όμως, η Αναντολού δέχεται περίπου 90 πόντους ανά παιχνίδι, επίδοση που έρχεται τρίτη από το τέλος, ενώ αφήνει τους αντιπάλους της να σκοράρουν με 42,86% πίσω από τη γραμμή των 6,75. Μόνο η ουραγός Γαλατά τα πάει χειρότερα σε αυτό το τελευταίο.
Δυο τινά συμβαίνουν. Ή οι παίκτες δεν έχουν αφομοιώσει τις κινήσεις που πρέπει να κάνουν στην τακτική του Περάσοβιτς να προστατεύει τον κεντρικό διάδρομο και να γεμίζει εκείνο το χώρο με αμυντικούς ή ... βαριούνται και δεν έχουν καμμιά όρεξη. Τουλάχιστον το μισό ρόστερ ήταν εξάλλου μαζί από πέρυσι, και έφαγε ολόκληρο Ίβκοβιτς. Στον Κροάτη θα κολλήσουμε τώρα; Ναι, ας το δούμε απλά, διότι μάλλον έτσι συμβαίνει. Στη Εφές οι παίκτες το ρίχνουν πού και πού στην τρελή, και παίζουν κάτω από τις δυνατότητες τους. Σοβαρά.
Την απόμενη εβδομάδα θα γίνει ο κακός χαμός. Οι αιώνιοι δεν πρέπει να δώσουν στο μεταξύ τους ντέρμπι παραπάνω από την σημασία που του αρμόζει. Να δούμε πώς θα έχουν φτάσει ως εκεί βέβαια...
