Σε άλλα νέα, η Παρτίζαν έκανε ένα βήμα πίσω και η Ζαλγκίρις ακόμη ένα μπροστά, διαλύοντας τη Μακάμπι στο πρώτο ημίχρονο με απόλυτα ομαδικό, όσο και πολύ έξυπνο μπάσκετ (ενότητα "τακτική"). Η Βιλερμπάν πάλεψε στο Παλάου για την έκπληξη, η Εφές έκανε ψώνια στο Μιλάνο και τα υπόλοιπα ματς ήταν ψιλοψόφια. Πάμε στις κατηγορίες μας, με διάφορα ενδιαφέροντα πραγματάκια.
Η πρώτη πεντάδα
1. Απολύτως θεαματικά, πειστικά και με μεγάλες άμυνες γύρω από τη στεφάνη προς το τέλος, η Παρί πήρε ακόμη μία μεγάλη νίκη, αυτή τη φορά επί της Μονακό εκτός έδρας (80-87). Εντός του συνόλου και χωρίς να ξεφεύγει ούτε δευτερόλεπτο, ο Τι Τζέι Σορτς κατέγραψε μία από τις πληρέστερες εμφανίσεις πόιντ-γκαρντ των πρόσφατων χρόνων: 28 πόντοι, 10/15 σουτ, 10 ασίστ, 4 ριμπάουντ σε κάτι λιγότερο από τριάντα λεπτά. Το εντυπωσιακό είναι πως σε κανένα σημείο δεν πήρε προσπάθειες τραβηγμένες από τα μαλλιά και ουδέποτε ξέχασε τους συμπαίκτες του. Η δε αίσθηση του ρυθμού που επέδειξε, μοιραία εξέθεσε το αντίπαλο δέος, Μάικ Τζέιμς, που αγωνίστηκε με χαμηλή ένταση και ακόμη χαμηλότερη αυτοσυγκέντρωση. Μέρα με τη νύχτα οι δυο "καθοδηγητές". Κάτι γίνεται με τον Μάικ εκεί πέρα, σαν να βαριέται.
2. Δεύτερος γκαρντ για την εβδομάδα, o (ξανά) εξαιρετικός Ελάιτζα Μπράιαντ, που με το all around παιχνίδι του στην τέταρτη περίοδο, κράτησε σε απόσταση ασφαλείας την Εφές από τη Μιλάνο. Οι Ιταλοί είχαν επιστρέψει στο ματς μετά από ολοκληρωτική συντριβή στα πρώτα 22-23 λεπτά, αλλά ο Μπράιαντ επέδειξε ψυχραιμία στην οργάνωση και μαζί τους Τόμπσον, Νουόρα, οδήγησαν τους Τούρκους σε μία άνετη - εν τέλει - νίκη. Ο τραυματισμός του Λάρκιν έφερε το δίδυμο Μπράιαντ - Τόμπσον για πολλά λεπτά μαζί στο παρκέ και απέναντι σε υποδεέστερο αντίπαλο το σχήμα λειτούργησε περίφημα. Πολύ καλή εμφάνιση επίσης και για τον Πουαριέ, με δύσκολα καλάθια και προσωπικές ενέργειες. Ανυπομονούμε ήδη για το Εφές-Μπαρτσελόνα την επόμενη εβδομάδα, που βάση της φόρμας των δύο ομάδων, αναμένεται συναρπαστικό.
3. Φουλ Clyburnball (Κλάιμπερνμπολ) από τη Μπολόνια στη Σταρκ Αρίνα, εκεί όπου οι Ιταλοί επιβλήθηκαν μάλλον αναπάντεχα της Παρτίζαν την Τετάρτη, με σκορ-θρίλερ 69-70. Οι παίκτες του Μπάνκι πέτυχαν 25 καλάθια, εκ των οποίων μόλις 12 προήλθαν από ασίστ, ελέω της ανεξέλεγκτης πρωτοβουλίας του πολύπειρου φόργουορντ. Ο Κλάιμπερν είχε 3/10 τρίποντα, παράλληλα όμως πέτυχε το σουτ της νίκης και άλλους 25 πόντους, χωρίς καν να επιχειρήσει βολή. Τώρα, είναι αυτό μπάσκετ να σε πάει μακριά; Με τίποτα. Παρόλα αυτά, η ταυτόχρονη εξαιρετική άμυνα στον άξονα, με μπροστάρη τον "τσιτωμένο" Ματ Μόργκαν, όπως και στο πλάι με "αρχηγό" τον Ντιούφ, έφτανε και περίσσευε στο συγκεκριμένο ματς. Το θέαμα δεν το λες και αξέχαστο βέβαια, παρά το γεγονός ότι έγινε ντέρμπι.
4. Κομπάρσος ή ρολίστας πολυτελείας για πολλά χρόνια, ο Ντέβιν Μπούκερ είναι αλλος παίκτης φέτος (ο ίδιος είναι, καταλαβαίνετε) εντός του γρήγορου μπάσκετ της Μπάγερν και του Χέρμπερτ. Αγωνίζεται κατά μέσο όρο 26 λεπτά και σκοράρει πάνω από 15(!) πόντους, με 65,8% στα δίποντα - ποσοστό που αντιστοιχεί συνήθως σε rim runners και πάντως όχι σε παίκτες της κοπής του. Τελευταίο "θύμα" του δυστυχώς ο Ολυμπιακός - ή ευτυχώς για όσες/όσους είστε hardcore βάζελοι, όπως το πάρει κανείς. Τέλος πάντων, απέναντι κυρίως στον Μόουζες Ράιτ, ο Μπούκερ σκρίναρε, έκοβε και εκτελούσε από διάφορες αποστάσεις, τις περισσότερες φορές ανενόχλητος, φτάνοντας τους 20 πόντους, με 2/3 τρίποντα. Απασχολήθηκε κυρίως στη θέση του σέντερ, προσαρμογή φετινή, που του ταιριάζει απόλυτα. Έμεινε δε στο παρκέ για περίπου 30 λεπτά, καθώς η Μπάγερν θέλει να πιάσει όλες τις ευκαιρίες από τα μαλλιά, τώρα που διάφορα φαβορί δεν έχουν πλήρως βρει ρυθμό.
5. 14 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ, ένα καλάθι-θησαυρός προς το τέλος του ... ντέρμπι με τη Βιλερμπάν για τον Γιαν Βέσελι, σε μία βραδιά ρουτίνας για την τεράστια καριέρα του. Στο τέλος μάλιστα, ο Τσέχος αποποιήθηκε των επαίνων και τους απέδωσε στον συμπαίκτη του, Ντέιμ Σαρ, δηλαδή στον 18χρονο φόργουορντ από την Ιταλία, που αναπτύχθηκε στο πρόγραμμα της Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια. Ο Σαρ έκανε ως επί το πλείστον βλακείες, αλλά τις έκανε με τέτοια ένταση, που ξεσήκωσε συμπαίκτες και κοινό, όταν η Μπαρτσελόνα βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο στο τέλος της τρίτης περιόδου. Βγήκε συνοπτικά και μετά ανέλαβαν οι έμπεροι Πάντερ και Βέσελι, με τον τελευταίο να κυριαρχεί τελικά στις ρακέτες. Ακόμη μία σπέσιαλ εμφάνιση από τη Βιλερμπάν πάντως, που με τον Μαλεντόν έχει φέτος παραπάνω ποιότητα και τρομερό πνεύμα συνεργασίας μεταξύ του κόουτς Πουπέ και των παικτών. Αξίζει να δείτε την επικοινωνία τους στα τάιμ άουτ, είναι λες και πρόκειται για κολεκτίβα.
Χ factor
Καθώς ο Ματίας Λεσόρ φορτώθηκε με τρία φάουλ, ο Ομέρ Γιουρτσέβεν πήρε πολλά λεπτά στο παρκέ, τα περισσότερα για φέτος, δικαιώνοντας απολύτως τον προπονητή του. Πέτυχε 12 πόντους, έκανε κινήσεις χωρίς φόβο επάνω στα σώματα των Μαριάνοβιτς και Μπιρτς και σκρίναρε εξαιρετικά για τους γκαρντ, αφήνοντας μέτρα πίσω του τους αντίπαλους ψηλούς. Έτσι ο Παναθηναϊκός παρέμεινε "πλήρης" κατά τη διάρκεια της απουσίας του πιο σημαντικού παίκτη του, πολυτέλεια που ελάχιστα απολάμβανε πέρισυ. Αν ο Γιουρτσέβεν συνεχίσει να επιτελεί αυτά τα απλά καθήκοντα, τότε η συνολική φετινή καταπόνηση του Λεσόρ θα είναι σαφώς λιγότερη, μειώνοντας μεταξύ άλλων και το ρίσκο του τραυματισμού.
Το play
Την προηγούμενη εβδομάδα, στην ενότητα "τακτική", σταθήκαμε στην αφοσίωση της Παρί να επιτίθεται αμέσως μετά από καλάθι που έχει δεχτεί η ίδια. Παρακάτω ακολουθεί ένα play από τον θρίαμβο της στο Πριγκηπάτο, που δείχνει πόσο δουλεμένη είναι η συγκεκριμένη προσέγγιση. Προσέξτε την αρχική θέση του τελικού σκόρερ, Κόλιν Μάλκολμ. Έχει ακροβολιστεί άμεσα μετά το τρίποντο του Οκόμπο. Η μεταφορά της μπάλας στο πλάτος και η πάσα του Σι εκτελούνται χωρίς δεύτερη σκέψη, το ίδιο και το σουτ, μαζί το slip του Γουόρντ. Δεν φτάνεις σε αυτοματισμούς τέτοιου επιπέδου έτσι απλά, χρειάζεται κόπος.
H τακτική
12-0, 32-7 και η θαυμάσια Ζαλγκίρις Κάουνας καθάρισε τη Μακάμπι γρήγορα, σαν αυγό ή αβγό. Ο Τρινκιέρι βασίζεται στο δόγμα "αυτούς έχουμε, αυτά κάνουν, άρα αυτά θα κάνουμε", χωρίς να προσπαθεί να γίνει ούτε περίπλοκος, ούτε fancy. Άμυνα χωρίς πολλές αλλαγές, σχετικά κλειστή και πάνω στα στοιχεία του Ντάνστον, του Μπιρούτις, του Ουλάνοβας και του Μπραζντέικις, που συγκροτούν μία τετράδα εγγύησης για pack line άμυνες - δηλαδή προσεκτικές, χωρίς πολλή έμφαση στο μαρκάρισμα του τριπόντου.
Στην επίθεση, η μπάλα πρέπει απαραιτήτως να περνάει από χαμηλά, πριν βγει προς έξω, διότι οι Ουλάνοβας και Μπραζντέικις αυτό ξέρουν - να επιτίθενται σε κοντύτερους. Επισκέφτηκα ξανά το condensed game του Euroleague ΤV και παρατήρησα πως μέχρι το 32-7, οι οκτώ από τις 10 επιθέσεις των Λιθουανών πάτησαν στην ρακέτα και οι πέντε εξ αυτών ξεκίνησαν από post ups. Βοήθησε κάπως και η Μακάμπι με τις απερίσκεπτες αλλαγές, παρόλα αυτά πρόκειται για σαφή τρόπο παιχνιδιού, που θα συνεχιστεί όλη τη σεζόν, διότι όπως είπαμε δεν γίνεται αλλιώς. By the way, δεν υπάρχει πουθενά σούτινγκ γκαρντ με το όνομα Μπραζντέικις, κάτι που ο Τρινκιέρι το έχει καταλάβει πριν από εμένα.
To avatar***
Δεν πέρασε που δεν πέρασε, δεν ακούμπησε που δεν ακούμπησε, έκανε και όλα τα κρίσιμα λάθη στο τέλος ο Φρανκ Ντιλικινά για την Παρτίζαν. Μία σκέτη απογοήτευση ο Γάλλος, έδωσε απρόσεκτη πάσα στο 69-68 25'' πριν τη λήξη και αμέσως μετά έχασε τελείως την άμυνα στον Γουίλ Κλάιμπερν, που μπήκε στη ρακέτα σχεδόν ανενόχλητος για το νικητήριο καλάθι. Δύο φάσεις πριν δε, ο Ντιλικινά ελέγχεται και για το επιθετικό ριμπάουντ του Μόργκαν (σκορ 68-66 για την Παρτίζαν), που απέφερε την ισοφάριση της Μπολόνια. Μιλάμε για σκέτη τραγωδία, όχι αστεία. 21 λεπτά, 0/3 σουτ, 2 λάθη, για τον παίκτη που υποτίθεται πως θα αποτελεί το "γαλλικό κλειδί" (για να πω και μία μαλακία) του Ζοτς στις πλάγιες θέσεις. Ιδού το δράμα, σε ένα βίντεο για την περίσταση.
Λέγαμε πάντως την προηγούμενη εβδομάδα, πως η Παρτίζαν έχει φέτος καλύψει τα κενά στον κάθετο άξονα. Ναι, ισχύει, όταν ο Καρλίκ Τζόουνς βρίσκεται σε καλή μέρα και δεν κάνει τον ήρωα ο Λούντμπεργκ. Από τους πλάγιους, παρόλα αυτά, οι "απρόμαυροι" δεν πήραν το παραμικρό, κάνοντας ένα βήμα πίσω στην πορεία τους ως τώρα.
***Προσοχή προσοχή! Η κατηγορία "avatar" είναι πιθανό σύντομα να μετονομαστεί τιμής ένεκεν σε "Avatar-Τζον Ντι Μπαρτολομέο". Οι εμφανίσες-κομοδίνο του γκαρντ της Μακάμπι τείνουν να εξελιχτούν στο μεγάλο φετινό φετίχ της Ευρωλίγκα, καθώς το κοντέρ ήδη γράφει ... κρατηθείτε... 2,8 πόντους, 0% στα δίποντα (ναι!), 18% στα τρίποντα σε ... 19,2 (!) λεπτά συμμετοχής. Α, και 0,6 ασίστ. Ας μου πει κάποιος/κάποια τι κάνει ο Τζον στα γήπεδα αυτό τον καιρό, πέραν του να κόβει βόλτες.
Ο Ολυμπιακός
Μία από τα ίδια για τον Ολυμπιακό σε εκτός έδρας παιχνίδι, χωρίς την παραμικρή πρόοδο. Όπως και στην Πόλη με την Εφές, έτσι και χθες στο Μόναχο, οι ερυθρόλευκοι έλεγχαν το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο, απλώς για να καταρρεύσουν αμυντικά στη συνέχεια. Η Μπάγερν, μία φύσει επιθετική ομάδα φέτος, σκόραρε 52 πόντους στο δεύτερο μέρος, περνώντας στη ρακέτα πανεύκολα μετά το πρώτο πικ. Οι Βαυαροί δεν χρειάστηκε να κάνουν τίποτε παραπάνω από το να δίνουν απανωτά ball screens στην κορυφή για τους χειριστές τους και να παίζουν απλές pick n roll δράσεις, οι οποίες σχεδόν μονίμως κατέληγαν στο καλάθι. Είναι χαρακτηριστικό πως ο κοντός Κάρσεν Έντουαρντς πέτυχε 14 πόντους μέσα στη ρακέτα, χώρος που τα προηγούμενα χρόνια ισοδυναμούσε περίπου με άβατο στην αμυντική στρατηγική του Ολυμπιακού.
Κακά τα ψέματα, το νέο σύνολο αυτή τη στιγμή αιωρείται κάπου μεταξύ των κομματιών που το απαρτίζουν, χωρίς σταθερές σε rotation και φιλοσοφία. Σε αυτό το ματς, για παράδειγμα, ο Μόουζες Ράιτ έμεινε στο παρκέ για δέκα συνεχόμενα λεπτά στο β' μέρος, παρότι η αμυντική του παρουσία ήταν το λιγότερο αναιμική. Ο Φουρνιέ δεν εμφανίστηκε στην crunch time και ο Παπανικολάου, παρότι σαφώς διεκριθέντας, δεν έπαιξε παρά 17 λεπτά όλα κι όλα. Σε έναν αγώνα κλειστό, που φαινόταν ότι θα γίνει ντέρμπι, ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε με απλωμένο rotation 10 παικτών, που όλοι τους πήραν από 12 λεπτά και πάνω. Αν συγκρίνετε τους χρόνους με εκείνους της Μπάγερν, θα διαπιστώσετε τη διαφορά.
Είναι προφανώς δύσκολο το φετινό εγχείρημα. Δεν θυμάμαι ομάδα, πλην της Ρεάλ του Λάσο, που να πέτυχε απόλυτα στο να μοιράσει χρόνο, ρόλο και αρμοδιότητες ισόποσα σε 10-12 καλούς παίκτες. Νομοτελειακά θα χρειαστεί τρομερή υπομονή, προκειμένου να δημιουργηθούν συμπαγή σχήματα, αν δημιουργηθούν κιόλας. Από την άλλη, αν ο Μπαρτζώκας επιμείνει και τα καταφέρει, τότε τον Απρίλιο θα έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα, με τους πάντες ξεκούραστους, μονιασμένους και προσηλωμένους στους στόχους της εποχής. Για να μην το παίζω και τόσο cool βέβαια, να πω εδώ πως ο Ολυμπιακός πρέπει άμεσα να χτίσει αμυντική κουλτούρα. Αν δεν το κάνει τώρα, θα είναι πολύ δύσκολο να το κάνει στη συνέχεια. Οι αντίπαλοι διαρκώς επικρατούν στο hustle και τις μονομαχίες, μία συνθήκη για την οποία δεν ευθύνονται ούτε τα συστήματα, ούτε τα rotation. Για να δούμε πού θα βρισκόμαστε την επόμενη εβδομάδα, μετά από τρία ματς φωτιά στο ΣΕΦ.
Ο Παναθηναϊκός
Σε αιχμηρή αντίθεση με τον Ολυμπιακό, οι πράσινοι χρησιμοποίησαν 8 παίκτες και στηρίχτηκαν στους υπερταλαντούχους γκαρντ τους, ώστε να φτάσουν σε μία νίκη άκρως απαραίτητη για την οικονομία της σεζόν. Ο έλεγχος του παιχνιδιού χάθηκε προσωρινά στις αρχές της τέταρτης περιόδου, όταν ανεξήγητα η άμυνα του Παναθηναϊκού στράφηκε σε double teams στην περίμετρο, αλλά ανακτήθηκε εμφατικά λίγο αργότερα, χάρη στο δίδυμο Σλούκα και Λεσόρ, που έδειξαν την κλάση τους στην crunch time. Το ματς ήταν κανονικά για εύκολο +10, αλλά κατέληξε ντέρμπι λόγω της αμυντικής παραξενιάς που αναφέραμε και η οποία θύμισε τις επιδόσεις της προηγούμενης εβδομάδας. Πάνε αυτά πλέον... Ο Παναθηναϊκός με αυτή τη νίκη μπήκε πρακτικά στον ίσιο δρόμο, έχοντας κερδίσει ένα δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι και χωρίς την μεγάλη γκέλα (διότι η Παρί κάνει και άλλες κηδείες όπως είδαμε).
Απαλλαγμένος από διαφόρων ειδών υποχρεώσεις απόδειξης της δουλειάς του, ο Αταμάν δίνει απενεχοποιημένα όλη την πρωτοβουλία του κόσμου στους παίκτες κλάσης που διαθέτει, προσπαθώντας να εξασφαλίσει για εκείνους μία σταθερή αμυντική απόδοση από τους συμπαίκτες τους. Οσμάν, Λεσόρ, Χουάντσο και Γκραντ συνυπάρχουν για διάφορα λεπτά στο παρκέ σε τριάδες, με σκοπό να διατηρούν διαρκώς την αποτελεσματικότητα στα μετόπισθεν, χωρίς παράλληλα να αποτελούν μαύρη τρύπα στην επίθεση. Έτσι, ο Παναθηναϊκός έχει ισορροπία, χωρίς παράλληλα ο προπονητής του να πολυσκάει για το ποιος θα αγωνιστεί και για πόσο. Το μεγάλο κενό της περσινής σεζόν, άλλωστε, δείχνει να καλύπτεται επαρκώς από τον Γιουρτσέβεν, που χθες βράδυ πήρε έφερε τους "παλαίμαχους" Μπιρτς και Μαριάνοβιτς ένα βήμα πιο κοντά στη σύνταξη. Τι έμπνευση είχε άραγε ο Σάρας το καλοκαίρι, για να στελεχώσει έτσι τη front line; Επίσης, εκεί στη Φενέρ, είδαν πέρυσι τον Ντέβον Χολ στη Μιλάνο και είπαν "αυτόν θέλουμε"; Μπράβο, τι να πω...
Για το τέλος, θα ήθελα να δούμε ένα θαυμάσιο play, το οποίο ξεκόλλησε τον Παναθηναϊκό στο πιο κρίσιμο σημείο και δείχνει τι μπορεί να πετύχει όποιος διαθέτει τρεις γκαρντ ανάλογης κλάσης. Το όλο κόλπο είναι φυσικά ο Ναν ως δεύτερος σκρίνερ, κάτι που δημιουργεί ένα ξέφωτο στη ρακέτα.
Φτάσαμε στο τέλος, να έχετε ένα υπέροχο τριήμερο εύχομαι, χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες και τις Δημητρούλες, να είστε καλά.
