Το προηγούμενο τετραήμερο ήταν η σειρά των Παναθηναϊκού, Μιλάνο και Μακάμπι. Η καθε μία από αυτές τις ομάδες, στα μέτωπα που προανέφερα, έφτασαν ακόμη πιο κοντά στο στόχο τους. Πολύτιμη κρίνεται και η νίκη της Βαλένθια επί της Μπάγερν, η οποία έχασε έδαφος. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη για Μονακό, Παρτίζαν και Μπασκόνια, την ώρα που η Ρεάλ έχει την πολυτέλεια να κάνει συντήρηση. H Zαλγκίρις, παρά το 2/2, δεν ξέρω αν προλαβαίνει. Α, έχουμε και την Εφές, αυτή τη μοναδική περίπτωση, που παίζει μία πάνω και μία κάτω από τις δυνατότητες της και πάντως ποτέ σύμφωνα με αυτές. Πάμε να δούμε τα σημαντικότερα της διπλής αγωνιστικής παρακάτω.

Η πρώτη πεντάδα

1. Ενσωματώνοντας απόλυτα τον όρο rollercoaster για όλη τη σεζόν, η Εφές μία διαλύει δύσκολους αντιπάλους και μία κινδυνεύει ή χάνει από χειρότερους. Κέρδισε εύκολα τον Ολυμπιακό και επικράτησε με έναν (one, ein, uno) πόντο εντός έδρας της Άλμπα, με 85-84. Χ factor στο πρώτο ματς και κορυφαίος στο δεύτερο, ο Ελάιτζα Μπράιαντ από τέταρτος στην ιεραρχία των γκαρντ, ανήλθε σε πρώτος. 10 πόντοι και ένα κρίσιμο γκολ-φάουλ απέναντι στον Ολυμπιακό, που επανέφερε το μομέντουμ στην πλευρά της Εφές και 24 με τους Γερμανούς, με μόλις δύο χαμένα σουτ, 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ. Ο Μπράιαντ, πλάκα πλάκα, έχει φέτος σχεδόν 40% στα τρίποντα, αφού όλη η προσοχή στρέφεται στην τριάδα Λάρκιν-Τόμπσον-Μπομπουά.

2. Ακρως παραγωγικό, εώς εντυπωσιακό διήμερο για τον Μάριο Χεζόνια, με 22 πόντους απέναντι στην Άλμπα και άλλους 25 επί της Παρτίζαν, με 5/6 τρίποντα παρακαλώ. Οκ το παιχνίδι στο Βερολίνο ήταν κάπως εύκολο, αλλά εκείνο στο Βελιγράδι είχε 17 αλλαγές στο σκορ, μέχρι το 27'. Η 18η ήταν και η τελευταία, καθώς από εκεί και έπειτα η Ρεάλ ξεδίπλωσε όλη τη βεντάλια του ταλέντου της, παίρνοντας διαφορά 12 πόντων μέσα στα επόμενα τρία λεπτά. Η καθίζηση των Σέρβων ήταν αξιοσημείωτη. Φανταστείτε πως ο Καμίνσκι, πρώτος σκόρερ της ομάδας του Ομπράντοβιτς με 19 πόντους και αλλεπάληλα pick n pop, σταμάτησε να σκοράρει περίπου 15 λεπτά πριν το τέλος. Δύο στα δύο για τους Μαδριλένους, που μπορεί να ξαναβρούν την Παρτίζαν αντίπαλο, αν βγει από το play in. Δεν το βλέπω, εκτός αν τη πληρώσει ο Ολυμπιακός και ακόμη δύο...

3. Αναπάντεχο, όσο και πολύτιμο, 2/2 για τη Μιλάνο, με τρομερή εμφάνιση μέσα στο πριγκηπάτο την Τετάρτη (80-98) και οριακή εντός έδρας νίκη επί της φορμαρισμένης Φενέρ (77-76). Στα δύο παιχνίδια ο Νίκολα Μίροτιτς υπήρξε από καθοριστικός  εώς απόλυτος πρωταγωνιστής. Απέναντι στη Μονακό είχε 21 πόντους, εκ των οποίων οι πέντε ακριβώς στο σημείο που οι Μονεγάσκοι πλησίασαν, στις αρχές της τέταρτης περιόδου. Απέναντι στη Φενέρ έμεινε πιο χαμηλά, στους 13, όμως πέτυχε το μεγάλο τρίποντο της ισοφάρισης για το 73-73, περίπου 1.20'' πριν το τέλος. Θα επιστρέψουμε στην ομάδα του και τον προπονητή της παρακάτω, κρατήστε πάντως πως ο Μάικ Τζέιμς είχε απέναντι τους 0/6 τρίποντα, έχοντας να αντιμετωπίσει μία σκυταλοδρομία αμυντικών, από τον Ντέβον Χολ, μέχρι τον Στέφανο Τόνουτ και τον Σαβόν Σιλντς.

4. Το πειστικό, όσο και πολύ παραγωγικό, 2/2 των Λιθουανών έχει ονοματεπώνυμο: Κεβάριους Χέιζ. Συνήθως αθόρυβος επιθετικά, αλλά πάντα ουσιαστικός, αυτή τη φορά ο Χέιζ παρήγαγε πολύ σκορ για τα δεδομένα του, διατηρώντας τη συνεισφορά του στους υπόλοιπους τομείς. 13 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 2 κλεψίματα απέναντι στη Μπολόνια (που διαλύθηκε στο β΄ημίχρονο και διαλύεται γενικά) και 17 πόντοι, 7 ριμπάουντ απέναντι στη Μπασκόνια, την οποία η Ζαλγκίρις κατάπιε από το ημίχρονο κιόλας. Αν ο Τρινκιέρι υπήρχε από την αρχή, όλα θα ήταν διαφορετικά. Τέλος πάντων, πρώτη φορά που ο Χέιζ είχε φέτος back to back διψήφια παιχνίδια. Κοροϊδεύουμε, αλλά μιλάμε πιθανώς για τον πιο στιβαρό screener που κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Βάλτον εκεί στο high post να σκουντουφλάνε όλοι πάνω του.

5. Ακόμη μία ηρωική εβδομάδα για τον Ματίας Λεσόρ, που πλέον θα πρέπει να θεωρείται το φαβορί για το βραβείο του MVP της σεζόν. Όχι, δεν υπερβάλλω καθόλου φίλες και φίλοι Ολυμπιακοί. Ο Γάλλος για δύο σερί ματς ουσιαστικά δεν έκατσε στον πάγκο ποτέ, παρά τις "απειλές" του Αταμάν προς τους αναπληρωματικούς του, πως όντως θα τους βάλει να παίξουν. Τέλος πάντων, ο Λεσόρ έμοιαζε να τα έχει ήδη φτύσει στο πρώτο ημίχρονο χθες στο ΟΑΚΑ, τρώγωντας απανωτά καλάθια στις περιστροφές του και στο transition (μαζί με όλους φυσικά), όμως στο δεύτερο μέρος ξαναβρήκε τις δυνάμεις του, επιτρέποντας στο σύνολο να αγωνιστεί όπως ξέρει και να φτάσει στην πολυτιμότερη νίκη της σεζόν. Κι όμως, αντέχει ακόμη το θηρίο, που λογικά τις επόμενες ημέρες θα τις αφιερώσει στον ύπνο, με την άδεια του προπονητή εννοείται.

X factors

Οι δυο star guards της Μακάμπι ήταν μέτριοι στο μεγαλύτερο μέρος του πολύτιμου διπλού των Ισραηλινών στο Μόναχο (74-89). Όμως όταν η Μπάγερν κάλυψε τη διαφορά των 15 πόντων στο τέλος της τρίτης περιόδου και πέρασε μπροστά, ο Μπράουν και ο Μπάλντγουιν αποφάσισαν (;) να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Με μία σκυταλοδρομία καλαθιών και προσωπικών ενεργειών στις αρχές της τέταρτης περιόδου έβαλαν την ομάδα τους μπροστά, την βοήθησαν να ξεμακρύνει και μετά την άραξαν εκ νέου αναπαυτικά, να παρακολυθήσουν τα υπόλοιπα δρώμενα. 5/10 ο ένας, 5/12 ο άλλος, όμως στην οικονομία του ματς καθοριστικοί. Ακόμη δεν έχω καταλάβει τι μπάσκετ παίζει η Μακάμπι πάντως, κι ας την έχω δει κάμποσες φορές. Νομίζω λέγεται αλλιώς και "μπάσκετ που κερδίζεις όλους, μα όλους όμως, όσους είναι κάτω από σένα στη βαθμολογία". Αν το έκανε αυτό ο Ολυμπιακός π.χ., τότε θα ήταν ήδη δεύτερος και δεν θα εμπλεκόταν σε σενάρια, που πλέον έχουν πάψει να τον ευνοούν. Το έβγαλα από μέσα μου, συνεχίζουμε...

Το avatar

"Λατρεμένος" της κατηγορίας και της στήλης, ο Νίκολα Κάλινιτς επιστρέφει δικαιωματικά στη θέση που του αξίζει, παρότι ο ανταγωνισμός από τον Παπαγιάνη ήταν γερός. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο πρόσφατα, που στην τελική δεν συνιστούν και μεγάλη ντροπή. Απέναντι στον ΠΑΟ, ο Σέρβος σφίχτης αγωνίστηκε για 25 λεπτά και έβαλε 4 πόντους, αποτελώντας (μαζί με τον Ρούμπιο) το ασφαλές ορμητήριο της άμυνας των πράσινων, όταν ήθελαν να δώσουν βοήθειας στον κάθετο άξονα.

Πάει κι έρχεται πες, πήρε άλλωστε και τρία ριμπάουντ, έβγαλε και δύο ασίστ. Δύο βράδια πριν όμως, έγραψε ένα αριστούργημα. 5-2-1 σε 17 λεπτά, δύο λάθη, τέσσερα φάουλ και ... το απόλυτα αρνητικό momentum shift της διαβολοβδόμαδας. Τι εννοώ; Φαντάσου τώρα να λέγεσαι Μπάρσα, να τρως 25 πόντους στο κεφάλι από τη δαιμονισμένη Φενέρ, να κάνεις τιτάνια προσπάθεια να γυρίσεις το ματς με τον Μπριθουέλα, να τα καταφέρνεις, να φτάνεις στο καλάθι και στην κρίσιμη καμπή ο Κάλινιτς να κάνει ... αυτό.

Nikola Kalinic'in, Wilbekin'e hareketi. pic.twitter.com/MSAIi7Fa40

— Tek Yol FENER (@TekYolFener) March 20, 2024

Πιο προβλέψιμος και από την Εύη Δρούτσα, όταν μπλόφαρε πως θα κάνει μήνυση στη Μαρίνα Σάττι για το "τα-τα-τα", ο Κάλινιτς έκανε τον ανήξερο. Εγώ; Τι έκανα εγώ; Τίποτα. Όμως οι διαιτητές πήγαν στο ριπλέι και είδαν πως κράτησε το πόδι του Γουίλμπεκιν ύπουλα, καταλογίζοντας φυσικά αντιαθλητικό. 2/2 βολές, ένα τρίποντο από τον Γουίλμπεκιν για σαντιγί και από εκεί και πέρα ξανά κατηφόρα, μέχρι τέλους. Το μπάσκετ είναι άθλημα που σέβεται το εκτόπισμα της κάθε στιγμής, φίλες και φίλοι.

H τακτική

Ο Μεσίνα δεν έχει ξεχάσει το μπάσκετ, απλά έχει τα κολλήματα του. Όταν όμως σκέφτεται καθαρά, μπορεί να βάλει στους αντιπάλους προπονητές πολύ μεγάλα ζόρια. Λίγο πριν το τέλος του συναρπαστικού ματς Μιλάνο-Φενέρ (77-76), η κάμερα και τα μικρόφωνα επισκέφτηκαν ένα τάιμ άουτ του Σάρας, στο οποίο καλούσε τους παίκτες του να επιτεθούν απο το low post με τον Μότλεϊ, που θα έπρεπε στο μεταξύ να κλειδώσει τους αντιπάλους του μετά τις περιστροφές. Ε, λοιπόν, ο Μεσίνα ήταν λες και είχε κατάσκοπο στον πάγκο, λες και το περίμενε. Οι επόμενες άμυνες της Μιλάνο ήταν εξαρχής απολύτως προσαρμοσμένες στον ψηλό της Φενέρ, παίζοντας τον deny ή με double teams και προκαλώντας τον Γουίλμπεκιν να συνεχίσει να πυροβολεί ασύστολα, σε μία βραδιά κακή για τον ίδιο (5/16 τρίποντα, δύο χαμένα στο τελευταίο δίλεπτο). Πάμε να δούμε το σχέδιο. Παρατηρήστε πώς, μετά το switch, ο Χολ περιστρέφεται χαμηλά και ο Μότλεϊ βρίσκεται κλεισμένος από ένα double team, στο οποίο και οι δύο παίκτες είναι μπροστά του.

Ήταν ο κολοφώνας του τρομερού διημέρου για τους Μιλανέζους, που πετυχαν να σκαρφαλώσουν στη 10η θέση, όπου είναι πιθανό να παραμείνουν μέχρι το τέλος.

Η φάση

Επτά σουτ έκοψε η Εφές απέναντι στην Άλμπα, δεν τα λες και λίγα. Τρία από τα κοψίματα ανήκαν στον Ταϊρίκ Τζόουνς και ένα από αυτά ίσως αποδειχθεί ένα εκ των δύο-τριών καθοριστικότερων στιγμιοτύπων όλης της σεζόν. Πρόκειται φυσικά για το αμυντικό buzzer beater που βλέπετε παρακάτω, σε καταπληκτική περιγραφή από τον σπίκερ (καθίστε με τη NOVA εσείς, να δω τι καταλαβαίνετε).

Tyrique Jones with the INCREDIBLE game-wnning block ?#MotorolaMagicMoment l @Moto pic.twitter.com/1JTTLiFBMV

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) March 21, 2024

Αν ο Χέρμανσον ευστοχούσε στο μακρινό λέι απ, η Εφές θα είχε τεθεί οριστικά νοκ άουτ από τη διεκδίκηση των play in. Τώρα βρίσκεται απολύτως μέσα και αν καταφέρει να προκριθεί, πολύ λογικά θα γυρνάμε και θα ξαναγυρνάμε σε αυτή τη φάση. Ίσως όχι εμείς, οκ. Εμείς θα θέλουμε να πάνε καλά οι ομάδες μας. Τώρα, τι άλλο να σας πω, ότι η Αλμπα έβαλε εκεί μέσα 84 πόντους με το πιο απλό μπάσκετ του κόσμου και ο Ολυμπιακός σχεδόν συνετρίβη με weaves και ποικιλίες; Οκ, ήρθε η ώρα.

Ο Ολυμπιακός

Τι δουλειά είχαν αλήθεια οι ερυθρόλευκοι να χάσουν από την Εφές, σε ένα παιχνίδι "στριμωγμένο" ανάμεσα στην ήττα της από τη Βιλερμπάν και στην οριακή επικράτησή της επί της Άλμπα; Και άντε, δέχομαι πως το χαλαρό ξεκίνημα δεν ήταν ακριβώς χαλαρό, αλλά προήλθε από μία (λογική) προπονητική επιλογή - να προστατευτεί η ρακέτα. Όταν όμως ο Ολυμπιακός πήρε όλη την ορμή με το μέρος του και πλησίασε σε 62-61, τι χιονοστιβάδα λαθών και κακών επιλογών ήταν αυτή;

Οι δηλώσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα μέσα στην εβδομάδα έδειξαν το πρόβλημα. Με τους δύο point guard διαρκώς στο μπες-βγες μέσα στη σεζόν, η ομάδα στερείται σωματική ρώμης και πνευματική διαύγεια σε διάφορα σημεία των αγώνων, ψάχνοντας να καλύψει το έλειμμα με νέες συνταγές, όπως το ευέλικτο σχήμα με Πετρούσεφ και Ράιτ. Έχει πάει καταπληκτικά αυτό (βέβαια ο Σέρβος θα χάσει δυο τρία ματς τώρα), όμως να που υπάρχουν και παιχνίδια που χρειάζεται οι καθοδηγητές της επίθεσης να βγουν μπροστά. Δεν συνέβη στην Πόλη, απεναντίας ο ρυθμός ξέφυγε, τα σουτ ήταν λάθος και βιαστικά στο πιο κρίσιμο σημείο, δηλαδή στις αρχές της τέταρτης περιόδου. Δύο βράδια αργότερα, ο Ολυμπιακός πάλι παρουσιάστηκε χωρίς καθαρό μυαλό και με μπλοκαρισμένη την επίθεση του, αλλά καθώς ο αντίπαλος άκουγε στο όνομα "Βιλερμπάν", αρκούσε ένα δίλεπτο καλού μπάσκετ για να καθαρίσει, έστω και στο αμήν.

Τώρα, δεν ξέρω πόσο πρέπει να μας προβληματίζει το φανερό ντεφορμάρισμα του Κάνααν. Νομίζω όχι πολύ. Στα τελευταία δέκα παιχνίδια εμφανίζει μοτίβο "μία-μία", όπου οι κακές εμφανίσεις βγάζουν μάτι περισσότερο από τις καλές. Ακόμη και με την Εφές, όπου είχε 3/5 τρίποντα, ένιωθες πως ακροβατούσε μεταξύ του σκορ και του λάθους. Κανονικά, θα τον περιμέναμε πιο συνεπή και λιγότερο streaky και ελπίζω αυτό να διορθωθεί στη συνέχεια. Μιλώντας για μοτίβα, πάντως, νομίζω μπορείτε κι εσείς να διακρίνετε πως τα πρώτα ημίχρονα του Ράιτ είναι πολύ διαφορετικά από τα δεύτερα. Η απόδοση του κυμαίνεται φυσικά πάνω από τις προσδοκίες, παρόλα αυτά η απειρία του φαίνεται στο πώς μπαίνει στα ματς και σε διάφορες χαμένες περιστροφές στην άμυνα. Το timing των αλμάτων και των βοηθειών του δεν είναι πάντα σωστό, η διάρκεια της συγκέντρωσης του συζητήσιμη.

Τώρα τον Ολυμπιακό περιμένει η Παρτίζαν, που έχει κίνητρο στα ύψη, έδρα κόλαση και άμυνα σουρωτήρι. Να ένα καλό σημείο να μπουν τα τρίποντα φίλε Αϊζέια. Σας αφήνω τώρα, πάω για τένις. Ολοκληρώνει ο Άλεξ με τον Παναθηναϊκό (σας).

Ο Παναθηναϊκός (by Alex Mitsiou)

Οι ήττες των Μπαρτσελόνα κι Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη, σε συνδυασμό με το πέρασμα του Παναθηναϊκού από το Βελιγράδι, μετέτρεψαν αυτόματα το χθεσινό ματς στο ΟΑΚΑ στον αγώνα της χρονιάς για τους Πράσινους. Με νίκη επί της Μπάρσα θα βρίσκονταν μπροστά από τον Ολυμπιακό και θα έπιαναν τους Καταλανούς, με μόνο ερωτηματικό την ισοβαθμία. Και ήταν όντως το ματς της χρονιάς, από όπου κι αν το πιάσεις.

Ο Γκριμάου έδωσε από πολύ νωρίς ψηλό ρυθμό στο παιχνίδι, ήταν εμφανής η διάθεση να τρέξει σε κάθε ευκαιρία τους εξουθενωμένους παίκτες του Αταμάν (15 πόντους στον αιφνιδιασμό στο πρώτο ημίχρονο). Παράλληλα, ξεκίνησε με δυναμικά hedge out στον εκάστοτε χειριστή (Γκραντ/Ναν), μέχρι που ο Βέσελι έφτανε σχεδόν στο κέντρο του γηπέδου. Το πλάνο φάνηκε να δουλεύει, η πράσινη επίθεση καθυστερούσε. Ο Γκραντ έκοβε την ντρίπλα ψάχνοντας το roll, αλλά με πολύ κακό οπτικό πεδίο. Ο Ναν έβλεπε τους αμυντικούς της weak side σχεδόν να αδιαφορούν για τους παίκτες τους και να κλείνουν το χώρο γύρω του, αναγκάζοντας τον σε dribble out.

Έτσι, κι ενώ καλά καλά δεν είχαν ολοκληρωθεί τρία λεπτά στο ματς, ο Αταμάν άλλαξε τον Γκραντ για τον Σλούκα, ακριβώς για να αναγκάσει τον Γκριμάου να ξεσφίξει λίγο τη θηλιά. Όντως, ο Παναθηναϊκός άρχισε να βάζει τη μπάλα στο καλάθι ακολουθώντας το pace της Μπαρτσελόνα, αλλά αναπόφευκτα ξέμεινε από δυνάμεις στα μέσα της δεύτερης περιόδου. Ο φωτεινός πίνακας έγραφε -15 και το ματς βρωμούσε κακή ήττα.

Τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς. Το τρίτο φάουλ του Ναν στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου ήταν δώρο. Ο Αμερικανός δεν έβρισκε σουτ από την περιφέρεια, καθυστερούσε την επίθεση και έχανε μονομαχίες από τον Γιοκουμπάιτις. Η έλευση του Γκραντ, που στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε τρίλεπτα, ξεκλείδωσε την εξέδρα και τους συμπαίκτες του, που βρήκαν κρυμμένα αποθέματα ενέργειας. Ο Αμερικανός έπιασε τον Λαπροβίτολα από τον γιακά στην άμυνα κι ο Σλούκας τον έβαλε να αμυνθεί σε απανωτά screen n roll επί έξι αγωνιστικά λεπτά, ροκανίζοντας την απόσταση. Ακόμα κι έτσι όμως, με τη διαφορά στο καλάθι πλέον, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν closer στην τέταρτη περίοδο και τον βρήκε στον ... εμ... Κέντρικ Ναν. Με καθαρό μυαλό και πολύ μετρημένες επιλογές πάσας, ο Ναν εκμεταλλεύτηκε όλα τα κενά στο midrange της Μπάρσα, που επικεντρώθηκε στο να κόψει μπάλες από τον Σλούκα και ολοκλήρωσε έναν ανέλπιστο τελικά θρίαμβο.

Για να γυρίσει αυτό το ματς, συντέλεσαν πολλοί παράγοντες. Πρώτον, είτε ο Αταμάν κατάλαβε ότι θα κυνηγάει από νωρίς και “έκρυψε” τον Γκραντ, για να έχει έναν game changer αργότερα, είτε απλώς του βγήκε λόγω των φάουλ του Ναν. Σε κάθε περίπτωση δούλεψε. Μάλιστα η πεντάδα των Γκραντ, Σλούκα, Γκριγκόνις, Μήτογλου, Λεσόρ, που έκανε την ανατροπή, είναι με διαφορά η αποδοτικότερη του Παναθηναϊκού (Net Rating +35 σύμφωνα με το Hackastat). Δεύτερον, η εμμονή του Γκριμάου να κρατήσει στο παρκέ Ρούμπιο και Λαπροβίτολα, ενώ ήταν εμφανές ότι δεν δούλευε σε κανένα επίπεδο. Τρίτον, το γεγονός ότι ο Κώστας Σλούκας δείχνει να είναι ξανά το σημείο αναφοράς της ομάδας, το Α και το Ω. Ο τρόπος με τον οποίο διαβάζει την άμυνα και βάζει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι είναι κάτι που δεν αντικαθίσταται από κανέναν σκόρερ και κανένα iso game. Για να μπορεί ο Ναν να βρεθεί στα σημεία που θέλει, πρέπει ο floor general του Παναθηναϊκού να έχει δουλέψει για αυτές τις συνθήκες.

Ουφ! Τρομερό κι ιστορικό βράδυ για τον οργανισμό, από αυτά που σε ανεβάζουν επίπεδο και θα θυμάται μετά από χρόνια ο κόσμος. Γερή ψυχολογική ντόπα επίσης, γιατί κακά τα ψέματα, μετά το ματς με τον αιώνιο αντίπαλο μια απογοήτευση υπήρχε. Όμως αν πούμε ότι η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη ήταν το ένα άκρο κι αυτή στο ΣΕΦ το άλλο, τότε κόντρα στη Μπαρτσελόνα συνολικά βρέθηκε πιο ψηλά από τη μέση. Γιατί ο Παναθηναϊκός σίγουρα δεν είναι μόνο το έκτρωμα που είδαμε στο ΣΕΦ. Ισα ίσα που ο Ολυμπιακός μοιάζει να είναι μακράν το χειρότερο ματσάρισμα των Πρασίνων φέτος, και κυρίως του Αταμάν. Τα περισσότερα βράδια όμως, είναι πιο κοντά στο καλύτερο του, παρά την εξάντληση που την βλέπουν κι οι τυφλοί.

Για το ροτέισον δεν έχει νόημα να πούμε κάτι, με αυτούς θα ζήσει και θα πεθάνει ο Αταμάν. Μάρτιο μήνα να ανεβάσεις παίκτες από τον πάγκο δύσκολο, ειδικά όταν κόντρα σε Ερυθρούς και Βιλερμπάν τιμωρητικά τους πετάς στον πάγκο για την κάθε μαλακία τους.

Με αυτά και με αυτά ο Παναθηναϊκός έχει πλέον την τύχη στα χέρια του, και μπορεί να τερματίσει ακόμα και δεύτερος. Έχει τις ισοβαθμίες με Μονακό και Μπάρσα, η Φενέρ κι ο Ολυμπιακός σκόνταψαν, επομένως με 3/3 κόντρα σε Μπολόνια Μπάγερν και Άλμπα. Εφικτό αλλά όχι εύκολο, οι παγομπανιέρες θα πάρουν φωτιά.