Οι αιώνιοι ετοιμάζονται για την πρωτοχρονιά

Ο Ολυμπιακός αρχικά, έχασε σωστά από τον Αστέρα, παρόλου που είχε 18 παραπάνω κατοχές από επιθετικά ριμπάουντ και λάθη. Το σημαίνει αυτό; Ότι βασικά οι παίκτες του Μπαρτζώκα σούταραν στα Τζουμέρκα και πράγματι... ούτε το 33% στα τρίποντα, ούτε το 54% στα δίποντα είναι ικανοποητικά, για ομάδα πρώτης τετράδας που θέλει να πάρει ορμή από την έδρα της. Οι αφιονισμένοι ρολίστες του Ιβάνοβιτς, μαζί με τον επίμονο Βιλντόζα και τον εξαιρετικό help defender, που ακούει στο όνομα Φίλιπ Πετρούσεφ, έκαναν το βίο αβίωτο στα ερυθρόλευκα σουτ, θυσιάζοντας την ανανέωση των κατοχών και κάποιες ενέργειες απελπισίας του Μπλακ. Αμύνεται φανταστικά ο Αστέρας και δεν είναι τυχαίο πως για πρώτη φορά μετά από καιρό, ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν non-factor στο επιθετικό σχέδιο.

Κυρίως όμως, για μία ακόμη κακή βραδιά, η άμυνα του Ολυμπιακού στο β' μέρος κάθε άλλο παρά στάθηκε στο ύψος της περίστασης. Όσο πλησιάζαμε προς την τέταρτη περίοδο και όσο ο υπολειπόμενος χρόνος μειωνόταν, τόσο ευκολότερα έμπαινε η μπάλα στο καλάθι από τους Σέρβους, με αποκορύφωμα φυσικά το τελευταίο σπριντ, στο οποίο αναπάντεχος εκτελεστής αναδείχτηκε ο Ντόμπριτς. Ο Μπαρτζώκας εμπιστεύτηκε στο συγκεκριμένο ματς κάπως περισσότερο το rotation του (ο Βεζένκοφ έγινε αλλαγή στο β' μέρος) και πάλι όμως το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Τρίποντα από τις γωνίες, διάδρομοι ανοιχτοί στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης του αντιπάλου (β. Μίτροβιτς) και επίθεση απολύτως εξαρτώμενη από τις πάσες και τις εμπνεύσεις του Σλούκα. Ο Ολυμπιακός, μία ομάδα που βασίζεται πολύ στις off ball δράσεις και το passing game, έχει ολοφάνερο πρόβλημα να εφαρμόσει το σχέδιο του απέναντι σε άμυνες που αλλάζουν επιτυχημένα στα σκριν, όπως και σε περιστάσεις που οι αποφάσεις βαραίνουν γενικώς περισσότερο. Άντε τώρα να αρχίσεις τα handoffs και τα weaves, όταν η μπάλα καίει. Συνήθως, σε ανάλογες συνθήκες οι ομάδες καταφεύγουν στους scoring guards τους, οι οποίοι λείπουν από το πειραιώτικο ρόστερ.

Κατά τη γνώμη μου, βέβαια, αυτή δεν θα ήταν καμία τρομερή έλλειψη, αν η τριάδα των Κανααν, Πίτερς και Μπολομπόι είχε βρει τρόπους να γίνει πιο επιδραστική. Αν συνέβαινε, ούτε διαφορές θα έχανε εύκολα ο Ολυμπιακός, ούτε περιορισμένα όπλα θα είχε. Θα μπορούσε π.χ. να βγει ένα κουλό σουτ (Κανααν), ένα απλό πικ εν ρολ πάνω από τη στεφάνη (Μπολομπόι) ή να δημιουργηθούν έξτρα χώροι για τον Σλούκα (Πίτερς-Βεζένκοφ είναι σχήμα που απλώνει αεροδιάδρομο). Μέχρι να τα δούμε, η εικόνα της ομάδας θα εξακολουθήσει να είναι υπέροχη όταν βρίσκει τους αυτοματισμούς της και ασχημούτσικη, όταν αρχίζουν να παίζουν καλά και οι άλλοι.

Στον Παναθηναϊκό τώρα, υπάρχει προφανώς λιγότερο γκρι. Η Εφές, που την προηγούμενη εβδομάδα έκανε 0/2, δεν είχε όρεξη για τραβήγματα και δεν τον άφησε να πάρει ανάσα. Ουδόλως προβληματίστηκε (όπως και προηγούμενες αντίπαλοι) από τις 18 προσπάθειες του Μπέικον και απλά πέρασε την μπάλα στο πλάι, εκεί που η πράσινη άμυνα έχει τις περισσότερες τρύπες της. Τρίποντα ο Κλάιμπερν, τρίποντα ο Μπομπουά, τρίποντα και ο Μ'Μπάι, με τους παίκτες του Ράντονιτς να κοιτούν σχετικά άπραγοι. Αν αποφύγεις τους Λι, Γουόλτερς και τους δύο ψηλούς απέναντι στον Παναθηναϊκό, το έργο σου γίνεται σαφώς ευκολότερο και φυσικά η Εφές έχει τα όπλα για κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή που έβαλε 88 πόντους, η πλάστιγγα δεδομένα θα έγερνε προς το μέρος της, διότι ως γνωστόν δεν αποτελεί φόρτε του τριφυλλιού το punch to punch. Η επίθεση του είναι στατική και μονόπαντη.

Το ματς δεν αντέχει σε άλλο σχολιασμό, καθώς μεταξύ άλλων, η απουσία του Γκουντάιτιτς έχρισε σκόρερ μέχρι και τον Ντάντσον, που επωφελήθηκε φανερά από τα συνεχόμενα λεπτά του Παπαγιάννη και την σχεδόν αδιάλειπτη (χωρίς ανάσα) παρουσία του Γουίλιαμς στο παρκέ. Τώρα, το ζήτημα είναι η αρτιότερη προετοιμασία ενόψει του ντέρμπι, μπας και σωθεί το κυνήγι της οκτάδας. Στο απέναντι στρατόπεδο, το διακύβευμα αφορά μεν τα υψηλότερα πατώματα, αλλά η αμφιβολία σκιάζει εξίσου τον περίγυρο. Τρίγωνα ο ένας, κάλαντα ο άλλος, με τις υγείες μας. Εγώ πάντως, που είμαι Ολυμπιακός, θέλω να κερδίσει ο Ολυμπιακός.

------------------------------------------------------

Πάμε παρακάτω...

Της ανατροπής έγινε σε Βερολίνο και Μιλάνο, όπου Μακάμπι και Αρμάνι αντίστοιχα κράτησαν τις Άλμπα και Μονακό σε μονοψήφιο σκορ στην τέταρτη περίοδο, για να πάρουν παιχνίδια-ανάσες για τη συνέχεια της πορείας τους. Κατά τα λοιπά, η αγωνιστική ήταν σχετικά νερόβραστη, μέχρι να φτάσουμε στο γκραν γκινιόλ της Βαλένθια χθες βράδυ. Κερδισμένη σίγουρα η Ρεάλ στην κορυφή, μετά τα στραβοπατήματα Ολυμπιακού, Μονακό και Μπαρτσελόνα, ανερχόμενες δυνάμεις οι Αστέρας και Μπασκόνια.

Η πρωτη πεντάδα

1. Σαν να τον κυρίευσε ο Βελζεβούλ, ο Κίναν Έβανς μπήκε με φωτιές στα χέρια στο πρώτο μέρος του Ζαλγκίρις - Μπάγερν, σκοράροντας 21 πόντους με 8/10 σουτ, απέναντι στους εμβρόντητους παίκτες της Μπάγερν. Να πω την αλήθεια, δεν του το είχα, υπό την έννοια πως πάντα ήταν συνεπής, αλλά σχεδόν ποτέ δεν είχε βραδιές "θα-σας-διαλύσω-μόνος-μου". Είναι μάλιστα η δεύτερη φορά φέτος που κάνει κάτι τέτοιο, είχε προηγηθεί το κρεσέντο τεσσάρων διαδοχικών τριπόντων στην τέταρτη περίοδο απέναντι στην άλλη γερμανική ομάδα, την Άλμπα. Vielleicht κάτι έχει ο Έβανς με τους Γερμανούς, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Χθες βράδυ, πάντως, τελείωσε με 32 πόντους, μοίρασε 4 ασίστ, πήρε 4 ριμπάουντ και έκανε δύο κλεψίματα, στην άνετη επικράτηση των Λθουανών.

2.  Στη νίκη του Αστέρα επί του Ολυμπιακού, ξεχώρισαν βασικά δύο παίκτες. Ο Φιλίπ Πετρούσεφ, για την άμυνα στον Βεζένκοφ, τις καίριες τοποθετήσεις του γύρω από τη στεφάνη και τα κρίσιμα corner threes και ο Λούκα Βιλντόζα, που έκανε γενικώς το παιχνίδι άνω-κάτω. Ο Αργεντίνος κερδίζει τον τίτλο του κορυφαίου, διότι δημιούργησε ένα σωρό δυνατότητες για όλους του συμπαίκτες του. Μοίρασε 8 ασίστ και κέρδισε 11 βολές από οκτώ φάουλ, παράγοντας αληθινά σημαντικός, ώστε ο ρυθμός του Ολυμπιακού να πέσει και να πάρουν τις απαραίτητες ανάσες οι Σέρβοι. Χώρια τα κρίσιμα σουτ, χώρια η συνέπεια του στην άμυνα. Για να δούμε πώς θα μπει ο Καμπάτσο στο rotation. Eπτά στο οκτώ για τον Αστέρα και ο Ιβάνοβιτς κυριαρχεί.

3. Aς αποκωδικοποιήσουμε το 13-9 της εικόνας. Το πρώτο νούμερο αντιπροσωπεύει τις ασίστ του Πιέρια Χένρι, στην εύκολη και όμορφη νίκη της Μπασκόνια επί της Μπολόνια. Το δεύτερο αφορά τις ασίστ του συμπαίκτη του (και επίσης point guard), Ντάριους Τόμπσον. To δίδυμο-όνειρο βρίσκει τους εξαιρετικούς πλάγιους σουτέρ (Χάουαρντ, Γκεντράιτις, Μαρίνκοβιτς) ασταμάτητα, κοιτάζει κλεφτά τους Κοστέλο-Κότσαρ και δίνει φρενήρη ρυθμό στην μηχανή της πιο καλοσχεδιασμένης εκδοχής της βάσκικης ομάδας εδώ και χρόνια. Ο Πεναρόγια προτιμά να τους εναλλάσσει στην πεντάδα και εκείνοι τον δικαιώνουν για την επιλογή του, επιδιδόμενοι σε ένα διαρκές φεστιβάλ αλτρουισμού. Τα κοινά τους λεπτά έρχονται μόνο στην ανάγκη, όταν και ο Τόμπσον περνά στη θέση 2. Βέβαια, άντε να ξεχωρίσεις τι και πώς, όταν συμβαίνει αυτό. Αξίζει ένα χωριστό κείμενο για ό,τι βλέπουμε φέτος στη Βιτόρια, με τον νέο χρόνο οπωσδήποτε.

4. Ίσως η Μακάμπι να μην έχει εκμεταλλευτεί απόλυτα τις δυνατότητες του ψηλού (2,08) stretch forward Τζαρέλ Μάρτιν, που κέρδισε κατά κράτος τον έμπειρο Λουκ Σίκμα στη σημαντική εκτός έδρας επικράτηση της ομάδας του επί της Άλμπα. Ο Μάρτιν περιόρισε απόλυτα τη δράση του προσωπικού αντιπάλου του, εμποδίζοντας τον πολλές φορές να πάρει τη μπάλα και να δημιουργήσει, ενώ παράλληλα τον τράβηξε στην περίμετρο και πέτυχε απέναντι του, σχεδόν στα ίσια, 4/7 τρίποντα. Καθοριστικότερος παράγοντας του αποτελέσματος ήταν η άμυνα της Μακάμπι ως σύνολο στην τέταρτη περίοδο (7-22 το επιμέρους σκορ), όμως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η πληρέστατη εμφάνιση του Αμερικάνου, που προφανώς ακόμη προσαρμόζεται στην πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη (ήρθε από τους Σίντνεϊ Κινγκς). 21 πόντοι, 5 επιθετικά ριμπάουντ.

5. Παλιότερα "απροσδόκητος ήρωας", πλέον μία κανονική Πρασκευή για τον Χασιέλ Ριβέρο, προσωπικό αντίπαλο του πιο άστοχου Νίκολα Μίροτιτς της σεζόν (1/8 τρίποντα). Ο Κουβανός έχει ταιριάξει καταπληκτικά με τον Ντούμπλιεβιτς στα σχήματα της Βαλένθια. Παρότι φόργουορντ, παίζει α λα Πρίντεζης, εκτελώντας γύρω από τη ρακέτα σχεδόν αποκλειστικά, αφήνοντας στον Μαυροβούνιο stretch center το άνοιγμα της άμυνας (βλ. παρακάτω). Χθες έβαλε 16 πόντους χωρίς πολύ κόπο, αλλά το στοιχείο που έκανε τη διαφορά ήταν η επικράτηση του στο ματς απ με τον Μίροτιτς.

Χ factor

Σχεδόν άφαντος για όλο το ματς, ο Ζακ Λεντέι θυμήθηκε ότι είχε απέναντι του τον μετριότατο Ντέβιν Μπούκερ και πέτυχε arguably τα κρισιμότερα καλάθια της Παρτίζαν, στην σημαντική εκτός έδρας νίκη επί της χαωμένης (sic) Φενέρ. Ο Ζακ έκανε αυτό που συνήθως κάνει και μπορεί να βγάλει κάθε λογικό άνθρωπο από τα ρούχα του: Εβαλε το κεφάλι κάτω, ξέχασε πως υπάρχουν συμπαίκτες και το έριξε στα ντου, υπό την πολυτελή συνθήκη να έχει για προσωπικό αντίπαλο ένα κομοδίνο. Ίσως αναπάντεχος ήρωας να αποδείχτηκε λίγο αργότερα ο Αλέξα Αβράμοβιτς (με κάτι ουρανοκατέβατες βολές τέλος πάντων), αλλά ήταν ο Λεντέι που έριξε αληθινά το ηθικό των Τούρκων, στο κρισιμότερο σημείο, φέρνοντας την ομάδα του από το 70-66, στο 70-70.

Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, οκ, δεν γίνεται να μην αποδώσουμε και τα του Αλέξα τω Αλέξα, ειδικά από τη στιγμή που διέσωσε, κερδίζοντας φάουλ, την πιο κρίντζ (cringe) φάση της σεζόν. Ας μην σχολιάσω άλλο, ας μιλήσει η εικόνα.

Ο μοιραίος

Ανταγωνιστικά ματς δεν πολυείχαμε, ας μείνουμε στο brickfest της Κωνσταντινούπολης και ας δούμε τον Νικ Καλάθη να επιλέγει τον ... Ντέβιν Μπούκερ (έλεος!!!) για την επίθεση 3,5 δευτερολέπτων της Φενέρ, ακριβώς πριν το τελευταίο σφύριγμα. Μία εναλλακτική ματιά στη φάση, δείχνει σε πόσο πλεονεκτικότερη θέση ήταν ο Γουίλμπεκιν μετά το σκριν, παρόλα αυτά ο Νικ κόλλησε.

Και την έδωσε στον Μπούκερ ρε μαλάκα, δεν το πιστεύω...

Ο απροσδόκητος ήρωας

Ναι, ο Μπίλι Μπάρον (6/10 τρίποντα) έκανε τρομερά πράγματα στην ανατροπή της σεζόν για τη Μιλάνο επί της Μονακό. Όμως ήταν η "ολιστική" εμφάνιση του Τζιαμπάολο Ρίτσι που άναψε τη σπίθα και διατήρησε τη φωτιά στην αμυντική ένταση των Μιλανέζων. Η τακτική τον έφερνε συχνά σε hedge out στον Τζέιμς ή ακόμη και σε αλλαγές και εκείνος τα πήγε περίφημα, χωρίς να κωλώσει από την προτίμηση που έδειξε ο point guard των Μονεγάσκων στο πρόσωπό του. Α, πήρε και 6 επιθετικά ριμπάουντ, έβαλε και 11 πόντους με ένα καίριο τρίποντο από την γωνία και συνολικά έδεσε την λειτουργία του πρώην συνονθυλέματος του Μεσίνα, που ανέτρεψε διαφορά 12 πόντων σε τέσσερα λεπτά και τελικά κέρδισε με οκτώ!

Την προηγούμενη εβδομάδα, είχαμε κλείσει το "ριμπάουντ" με το παράδοξο γεγονός του να βρίσκεται στην τελευταία θέση η καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης. Ίσως έφτασε η στιγμή να κεφαλοποιήσουν οι Ιταλοί μία τόσο σημαντική αγωνιστική περιουσία και ίσως σωστά πληρώνει η Μονακό το κάκιστο πσοστό της στα τρίποντα - κάτω από 33% στη σεζόν. Λείπει ο Μπέικον, ε;

Η τακτική

Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο μεταξύ Βαλένθια και Μπαρτσελόνα, ζήτημα να έστησαν οι "πορτοκαλι" πάνω από τρία πικ απέναντι στο εκάστοτε πεντάρι των Καταλανών. Στόχευσαν σχεδόν αποκλειστικά στον Νίκολα Μίροτιτς, τον οποίον οι γκαρντ τους (και κυρίως ο Χάρπερ) περνούσαν σαν σταματημένο. Ο Μίροτιτς έμοιαζε χαμένος σε κάθε σκριν στην περιφέρεια, παραχωρώντας εύκολα σουτ και διαδρόμους. Ο Μούμπρου το διέγνωσε έγκαιρα και του δωσε και κατάλαβε, προσφέροντας έτσι κατεύθυνση σε όλο του το σύνολο. Ο αστέρας της Μπάρσα έφτασε νωρίς στα τέσσερα φάουλ στην τέταρτη περίοδο και η ομάδα έφτασε εξίσου γρήγορα στο όριο των πέντε, στην προσπάθεια να αναχαιτίσει τους γκαρντ της Βαλένθια, κάτι που στην οικονομία του συγκεκριμένου παιχνιδιού αποδείχτηκε καθοριστικό. Παραλίγο να γίνει της αναττροπής στο τέλος, βέβαια, όμως για αυτό δεν ευθύνεται τόσο η Μπαρτσελόνα, όσο τα άστοχα, ελεύθερα σουτ των γηπεδούχων.

Μιας και είμαστε εδώ, έχει όπως πάντα ενδιαφέρον να παρακολουθούμε τους τρόπους με τους οποίους ένας προπονητής μπορεί να εκμεταλλευτεί τα χαρίσματα του Ντούμπλιεβιτς. Ιδού ένα υπόδειγμα early offense (ή δευτερεύοντος αιφνιδιασμού), με ακούμπημα της μπάλας στο ποστ στα γρήγορα και αξιοποίηση του τρέιλερ. Να δώσουμε και το credit που αναλογεί στον εξαιρετικό (και χθες) Χασιέλ Ριβέρο, αλλά οκ, τα είπαμε για αυτόν.

Το avatar

Τα "σπιτικά μελομακάρονα". Αποφύγετέ τα μέρες που είναι, πάρτε από ζαχαροπλαστείο. "Σου έφερα μελομακάρονα που τα έχω φτιάξει εγώ" σου λέει ο άλλος και καμαρώνει. Ορκίζομαι, δεν έχω φάει ούτε ένα νόστιμο σπιτικό μελομακάρονο. Έχουν ελάχιστο μέλι ή σιρόπι, τα τρως και θρυμματίζονται σαν αφρολέξ, κολλάνε στα δόντια για ένα δίωρο το λιγότερο, πέφτουν πάνω σου τα ψίχουλα στο αμάξι, ένα χάλι μαύρο. Αν θέλαμε κουραμπιέ, θα τρώγαμε κουραμπιέ φίλες και φίλοι. Σκέφτομαι ότι σε λίγο θα βγάλω τις κορούλες μου για κάλαντα και με πιάνει τρόμος.

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές. Θα επιστρέψουμε στις 3 Ιανουαρίου, με μόνη εξαίρεση το πρωτοχρονιάτικο "ριμπάουντ", που ως συνήθως θα έχει κάτι διαφορετικό. Φιλιά πολλά και αγκαλιές.