Η Ρεάλ παρότι ακόμα μετράει τεχνικές ποινές, στα κρίσιμα σημεία ήταν ψύχραιμη και επικράτησε της Μπάγερν. Η Ζαλγκίρις δε λέει να κερδίσει, διεκδικώντας το βραβείο της «Χίμκι της χρονιάς», αφού έχασε και από την Άλμπα. Τέλος, εκ διαμέτρου αντίθετες εμφανίσεις για τις δύο ελληνικές ομάδες. Εύκολη νίκη για τον Ολυμπιακό στο ματς εναντίον της Μονακό, που θα είχε αρκετό εξωαγωνιστικό ενδιαφέρον, αν μετέβαινε τελικά στο γήπεδο ο Τάσος Δούσης Έλληνας πρωθυπουργός και ωραία εκδρομή στο όμορφο Βελιγράδι για τον Παναθηναϊκό, που σίγουρα απόλαυσε την πόλη γιατί αν κρίνουμε από τον αγώνα,, μάλλον δεν κατέβηκε να παίξει. Ας περάσουμε στην πεντάδα λοιπόν.
Η πρώτη πεντάδα
1. Κρις Τζόουνς. Αυτή τη φορά ο έτερος περιφερειακός της Βιλερμπάν ήταν εξαιρετικός απέναντι στην Ούνικς, κλέβοντας για λίγο τα φώτα της δημοσιότητας από τον Οκόμπο. Ο Τζόουνς, μετά την κακή περσινή παρένθεση της Μακάμπι, δείχνει ότι είναι πραγματικά παίχτης Eυρωλίγκα. Τουλάχιστον στα πρώτα ματς έως τώρα, δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλά καλύτερα backcourts από της ASVEL. 25 πόντοι, με 8/10 δίποντα, ¼ τρίποντα, 4/4 βολές μαζί με τρία ριμπάουντ και τρεις ασίστ ο απολογισμός του. Αν συνεχίσουν να παίζουν έτσι, δεν ξέρω πως θα χάσουν την οχτάδα οι Γαλάτες.
2. Κίναν Έβανς. Ο Αμερικανός rookie της Ευρωλίγκα ήταν εξαιρετικός απέναντι στη Μπασκόνια, στη σημαντική νίκη της ομάδας του, που την σταθεροποιεί σε τροχιά οχτάδας. Στο ματς που το «βαρύ πυροβολικό», Σκοτ Ουίλμπεκιν, ήταν ωσεί παρόντας και έπαιξε μόλις 13 λεπτά, ο Έβανς έπαιξε και για αυτόν. 14 πόντοι, με 5/10 σουτ, πέντε ριμπάουντ, οχτώ ασίστ για τον γκαρντ της ομάδας του λαού και μόλις ένα λάθος. Πήρε σωστές αποφάσεις σε αρκετές πικ εν ρολ κατοχές, είτε σκοράροντας με διείσδυση, είτε πασάροντας σε συμπαίχτη του και έδειξε πως είναι μία ασφαλής λύση στη θέση του point guard, που μπορεί να αποφορτίσει και τον Ουίλμπεκιν για να έχει περισσότερο εκτελεστικό ρόλο.
3. Γκέρσον Γιαμπουσελε. Ο Γάλλος φόργουορντ ήταν ο καταλύτης για τη Ρεάλ στη δύσκολη επικράτηση επί της Μπάγερν. Είτε ως φόργουορντ, είτε ως σέντερ στο smallball σχήμα που επέλεξε -αναγκαστικά ίσως- ο κόουτς Λάσο στο τέλος του αγώνα, ήταν ο πιο επικίνδυνος των μερένχες και μόνιμο κινητό miss match. 21 πόντοι, με 5/6 δίποντα, 3/4 τρίποντα και ορισμένα κρίσιμα καλάθια, όταν το ματς έδειχνε να γέρνει υπέρ των Γερμανών και σε σημεία που οι Ισπανοί έπαιρναν τη μία τεχνική μετά την άλλη.
4. Tζίτζι Ντατόμε. Ο Ιταλός φόργουορντ μπορεί πια να μην είναι ο βασικός παίχτης της ομάδας ή αυτός που θα πάρει πολλές μπάλες στην επίθεση, παραμένει όμως επιδραστικός με το παιχνίδι του και την ικανότητά του να σουτάρει καλά (45,5% φέτος στο τρίποντο αλλά σε σκάρτες τρεις προσπάθειες στο ματς). Εξακολουθεί να είναι εκ των ικανότερων παιχτών στην Ευρώπη σε close out καταστάσεις. Στο ντέρμπι του Μεδιολάνου εναντίον της Μπαρτσελόνα έκανε το καλύτερό του παιχνίδι έως τώρα. 17 πόντοι με 2/5 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 7/8 βολές και ορισμένες εξαιρετικές άμυνες στο τέλος, εκεί όπου το ματς ήταν αίμα και άμμος. Grande Gigi.
5. Βεσελι-Μπούκερ. Για την επιλογή του κόουτς Τζόρτζεβιτς να αγωνίζεται με δύο σέντερ στη βασική πεντάδα έχουμε αναφερθεί και σε παλαιότερα μακρινά ριμπάουντ, με την αντίστοιχη κριτική που συνοδεύει μία τέτοια κίνηση και πώς με αυτόν τον τρόπο ακυρώνει εν μέρει ορισμένα στοιχεία των παιχτών. Αυτή τη φορά θα το πάμε αλλιώς. Το δίδυμο των σέντερ της Φενέρ ήταν καταλύτες στην πολύ σημαντική νίκη επί της ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα. Με τους Ρώσους να «πονάνε» στο ζωγραφιστό, παρά την επιστροφή του εμφανώς επηρεασμένου από τον τραυματισμό Τόρνικε Σενγκέλια, ήταν αναμενόμενο και σε αυτό το παιχνίδι να μεταφερθεί αρκετά η μπάλα στους Μπούκερ-Βέσελι. Το σημαντικό όμως, πέρα από τους 30 πόντους που πέτυχαν μαζί, ήταν πως βοήθησαν εξαιρετικά στην κυκλοφορία της μπάλας, λειτουργώντας ως δημιουργοί, είτε από το high post, είτε από μέσα προς τα έξω και με πάσες για ελεύθερα τρίποντα των συμπαιχτών. Αν για τον Βέσελι το περιμέναμε, καθώς είναι πια στοιχείο του παιχνιδιού του, για τον Μπούκερ ήταν κάτι μη αναμενόμενο. Οχτώ από τις 22 ασίστ και οι δύο μαζί, με τον Αμερικανό να είναι επιπρόσθετα ο πρώτος πασέρ της Φενέρ με πέντε.
Χ factor
Δύσκολα περίμενα ότι θα έχω σε αυτή τη θέση τον Μιντάουγκας Κουζμίνσκας. Ίσως φταίει η μαλθακότητα που τον χαρακτηρίζει ως παίχτη, ίσως είμαι λίγο προκατειλημμένος απέναντί του ή πολύ απλά ίσως είναι πια ένας ρολίστας για αυτό το επίπεδο. Αξίζει όμως το βραβείο του x-factor της αγωνιστικής, καθώς στην εύκολη εν τέλει νίκη της Ζενίτ επί της Εφές στην Κωνσταντινούπολη ήταν εξαιρετικός στο δεύτερο δεκάλεπτο, χρονικό διάστημα στο οποίο μπήκαν τα θεμέλια για την επικράτηση των Ρώσων. 10 πόντοι σε αυτό το διάστημα, με δύο τρίποντα που άνοιξαν γρήγορα τη διαφορά σε διψήφια επίπεδα και έκτοτε το ματς πήρε τον δρόμο του. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως την κάκιστη αμυντική λειτουργία των Τούρκων, τις κακές περιστροφές τους και την ακατανόητη επιλογή να κλείνουν αρκετά στη ρακέτα, αφήνοντάς τον χαρακτηριστικά ελεύθερο, όπως θα δείτε στα παρακάτω στιγμιότυπα. Τελείωσε το ματς με 15 πόντους, 3/6 τρίποντα και ήταν μάλιστα το πρώτο παιχνίδι που ξεπερνάει πέντε πόντους.
Το avatar
Το ματς στο Μόναχο ήταν ντέρμπι ως το τέλος. Δυστυχώς, όμως για την ομάδα του Αντρέα Τρινκιέρι, το ροζ φύλλο δεν κατέληξε στα δικά τους χέρια, αφού ο σταρ τους, Βλάντιμιρ Λούτσιτς, έκανε λάθος σε δύο κρίσιμες κατοχές. Δύο λάθος πάσες, η πρώτη εκ των οποίων οδήγησε σε εύκολο λέι απ του Κοζέρ. H δεύτερη ήταν στην τελευταία επίθεση της Μπάγερν, όπου και άλλαξε απόφαση, ενώ σηκωνόταν για σουτ και πέταξε την μπάλα…άουτ επί της ουσίας. Ενδιάμεσα έκανε και φάουλ στον Γιαμπουσέλε, που έδωσε το δικαίωμα στον Γάλλο να σκοράρει τους δύο τελευταίους πόντους του αγώνα από βολές.
Γενικότερα, ο Λούτσιτς για δεύτερο συνεχόμενο ματς δεν ήταν καλός, μένοντας ξανά σε μονοψήφιο αριθμό πόντων. Ίσως τελικά ένα ποτήρι Μπαρόλο θα ήταν ιδανικό για τον Ιταλό προπονητή, μετά τα δύο αυτά λάθη του παίχτη του, τα οποία αφαίρεσαν ενδεχομένως τη δυνατότητα να κερδίσουν το ματς απέναντι στη Ρεάλ.
Η τακτική
Θα μείνουμε λίγο παραπάνω στο παιχνίδι του Μονάχου, στο οποίο στην τελευταία και κρίσιμη περίοδο είδαμε διάφορες τακτικές επιλογές από τον Ισπανό προπονητή της Ρεάλ, ιδιαίτερα στη γραμμή των ψηλών, με σκοπό να αντιμετωπίσει το πολύ καλό παιχνίδι της frontcourt των Βαυαρών. Οι Ρούμπιτ, Τόμας (οι οποίοι είχαν 20 και 11 πόντους αντίστοιχα) έχουν την ικανότητα να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ και να επιτίθονται κάθετα απέναντι σε πιο ψηλούς σέντερ και παράλληλα διαθέτουν το stretch στοιχείο, που θα «ανοίξει» και θα «απλώσει» το γήπεδο. Ο Πάμπλο Λάσο δοκίμασε σχήμα με Πουαριέ-Ταβάρες για να ελέγξει τον ρυθμό και να κλείσει τους διαδρόμους και το οπτικό πεδίο των αντιπάλων, με τον Αντρέα Τρινκιέρι να μην αλλάζει τη συνταγή με τους δύο «undersized» Αμερικανούς στο «4» και στο «5». Τα πέμπτα φάουλ των δύο «δεινόσαυρων» έδειχναν πως το σχέδιο πήγαινε πρίμα για τον Ιταλό προπονητή. Ο Ισπανός τεχνικός απάντησε με δίδυμο Βούκσεβιτς-Γιαμπουσέλε, που εγκαταλείφθηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα να κλείσει το παιχνίδι με smallball και τον Γάλλο ως τον μοναδικό ψηλό. H άμυνα με αλλαγές για τους Γερμανούς μπορεί να μην έφερνε miss match αμυντικά, ορισμένα όμως λάθη και ένα σημαντικό τρίποντο του Γιαμπουσέλε έγειραν την πλάστιγγα οριστικά προς τους μερέχνες.
Η φάση
Με δύο τρίποντες βόμβες στο τελευταίο 1μιση λεπτό και με το σκορ στο 78-81, ο Νάντο Ντε Κολό υπέγραψε τη νίκη της Φενέρμπαχτσε μέσα στην ΤΣΣΚΑ, ομάδα με την οποία κατέκτησε δύο φορές την Ευρωλίγκα, σε μία όμορφη στροφή του χρόνου.Παράλληλα, όπως επεσήμανε στο Τουίτερ ο Γιάννης Ψαράκης, έγινε ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία των Ευρωπαϊκών κυπέλλων, ξεπερνώντας τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα και πίσω μόνο από τους Νίκο Γκάλη και Βασίλη Σπανούλη. Την τρίτη θέση στη λίστα σκόρερ κατέχει και στην Ευρωλίγκα ξεχωριστά, πίσω από τους Σπανούλη και Ναβάρο, τους οποίους αναμένεται να ξεπεράσει αργά ή γρήγορα, αν οι τραυματισμοί (και το ροτέισον του Τζόρτζεβιτς, όσο εκείνος κοουτσάρει τη Φενέρ) το επιτρέψουν.
Ιδού τα μεγάλα σουτ του υπέροχου αυτού μπασκετμπολίστα.
Ο Παναθηναϊκός
Η πρωτεύουσα της Σερβίας είναι από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης και ένας ωραίος, κοντινός και οικονομικά προσιτός προορισμός. Το Βελιγράδι βρίσκεται στη συμβολή δύο ποταμών, του Σάβου και του Δούναβη. Η Λευκή Πόλη, όπως σημαίνει το όνομα Μπέογκραντ, είναι χτισμένη από τους Κέλτες τον τρίτο αιώνα π.Χ., όταν και είχε την «Αστεριξ-ίστικη» ονομασία Σιγγιδουνούμ. Μία πόλη που βρίθει ζωής, ομορφιάς και ιστορία. Ορισμένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα που πρέπει να επισκεφτεί κάποιος, που αξίζει μάλλον, είναι το φρούριο Καλεμεγκντάν, που θεωρείται εκ των ομορφότερων σημείων, με υπέροχη θέα, το μουσείο Τέσλα προς τιμήν του επιστήμονα που όρισε τον 20ο αιώνα, καθώς και τον πιο πολυσύχναστο δρόμο, τη Κνεζα Μιχαϊλοβα. Ένας πεζόδρομος γεμάτος όμορφα κτίρια, μαγαζιά, καφέ, στη διαδρομή του οποίου θα συναντήσει κάποιος μουσικούς «του δρόμου» να κάνουν φασαρία και να παίζουν κάποιο γνωστό τραγούδι του Γκόραν Μπρέγκοβιτς.
Ο Ολυμπιακός (γράφει ο Ερωτόκριτος-Αλέξανδρος Σεϊζης)
Ο Ολυμπιακός έδειξε δύο πρόσωπα, με ευτυχώς το κακό να εμφανίζεται μόνο για 10'. Η πεντάδα που ξεκινάει τα παιχνίδια μπήκε πνευματικά ανέτοιμη να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα και τις early επιθέσεις των Μονεγασκων, οι οποίοι χτύπησαν στο transition, ως η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης στο κομμάτι αυτό. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος ούτε στην άμυνα, δεν υπήρχε καλή επικοινωνία των παιχτών και η Μονακό βρήκε έδαφος να προηγηθεί.
Όλα αυτά μέχρι το τέλος του δεκαλεπτου. Εκεί ο διακόπτης γύρισε απότομα. Πιθανόν να είδαμε μια από τις καλύτερες αμυντικές επιδόσεις της φετινής διοργάνωσης, όχι μόνο από πλευρά συγκομιδής, αλλά πιο πολύ παρουσίας. Στα επόμενα 30' ο Ολυμπιακός έδωσε μια φανταστική παράσταση στην άμυνα. Χέρια παντού, οι αποστάσεις έκλεισαν, διάθεση, ένταση και επικοινωνία. Οι περιστροφές λειτουργούσαν άψογα, οι αλλαγές στα screen το ίδιο, Φαλ και Ζαν Σαρλ στην εμπρός γραμμή έβγαζαν την μια άμυνα μετά την άλλη στους περιφερειακούς της Μονακό. Παπανικολάου, Γουοκαπ απενεργοποίησαν τον Τζέιμς από την δημιουργία. Παρά τις 8 ασίστ, έμοιαζε και ήταν εκτός αγώνα. Ο Ολυμπιακός έκλεισε ιδανικά τους διαδρόμους και η Μονακό αδυνατούσε να βρει εύκολο καλάθι.
Μέσα από την άμυνα οι παίχτες του Μπαρτζώκα βρήκαν ρυθμο και στην επίθεση. Αρχικά με τα κλεψίματα και αιφνιδιασμούς και στην συνέχεια με την καλή κυκλοφορία. Με την Μονακό να χρησιμοποιεί επιθετικές άμυνες, ο Ολυμπιακός έψαξε πολύ την skip πάσα στην αδύνατη πλευρά. Η close out επίθεση και ταυτόχρονα τα πολλά ελεύθερα σουτ που βρήκαν οι ερυθρόλευκοι λειτούργησαν και η ψαλίδα άνοιξε στην τρίτη περίοδο. Όπως θα αναλύσουμε στο blog του Ολυμπιακού μες στην εβδομάδα, υπάρχει φανερή διάθεση στην ομάδα να τρέξει, να ψάξει την αδύνατη πλευρά επιθετικά και να εκμεταλλευτεί την διαρκή κίνηση των παιχτών μέσα από weave επιθέσεις, step up pick and roll και διαδοχικά hand off και pitch back στα pick and roll, με σκοπό να μπερδέψει τα tag των αμυντικών που εμπλέκονται στην ομαδική άμυνα των αντιπάλων. Σπουδαία εμφάνιση από τους παίχτες του Μπαρτζώκα, που παίζουν στα κόκκινα προσφέροντας ουσία και θέαμα.
Το play (Giorgos B.)
Πριν κλείσουμε. O Ντατόμε σε god mode για 25 δευτερόλεπτα. Αρχικά, στην άμυνα. Μαρκάρει τον Χέιζ, αφήνοντας του το αριστερό πίβοτ στο χαμηλό ποστ και αναγνωρίζοντας τέλεια ότι ο αντίπαλος του δεν υπάρχει περίπτωση να στρίψει. Η μπάλα μεταφέρεται έξω και κατόπιν ο Ιταλός μυρίζεται πως η Μπαρτσελόνα θα επιχειρήσει να γεμίσει εκ νέου τη ρακέτα, μιας και αυτό κάνει μονίμως. Κλέψιμο. Στην άλλη άκρη του παρκέ; Η Μιλάνο παίζει στην εντέλεια το δευτερεύον transition με ένα flare στην κορυφή, ο Ντατόμε κινεί την επίθεση με secondary assist, τρίποντο. Το παιχνίδι γυρίζει και ο Μεσίνα πανηγυρίζει, καθώς η ομάδα του επιδίδεται σε μία αλληλουχία, βγαλμένη από μύχια προπονητική ονείρωξη. Καλό Σαββατοκύριακο.
