Ας περάσουμε στην πεντάδα λοιπόν.

Η πρώτη πεντάδα 

1. Ο Τζέιμς Νάναλι είναι ξανά μέλος της πεντάδας του ριμπάουντ και μας κάνει να αναρωτιόμαστε που βρισκόταν αυτή η εικόνα τα τελευταία χρόνια. Σε σημείο που -προσωπικά- νόμιζα ότι είχε «αποσυρθεί». Στην καλή του βραδιά βοήθησε φυσικά και η αναιμική άμυνα του Παναθηναϊκού, ο οποίος για τρία δεκάλεπτα είχε κατέβει για τουρισμό στο Ισραήλ. Δεν υπήρξε αντίπαλος να τον αναχαιτίσει αποτελεσματικά και τελείωσε το ματς με 18 πόντους, 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 6 κερδισμένα φάουλ.

2. 8 - Τόσοι ήταν οι πόντοι που έβαλε η Ζενίτ στη δεύτερη περίοδο εναντίον της Μπαρτσελόνα. Η άμυνα των Καταλανών ήταν εξαιρετική σε αυτό το διάστημα και επί της ουσίας «κλείδωσε» τον αγώνα από το ημίχρονο. Οι παίχτες του Γιασικεβίτσιους ήταν πιεστικοί πάνω στη μπάλα σε Λόιντ και Πονίτκα, απενεργοποιώντας τους δύο πιο καλούς περιφερειακούς του Τσάβι Πασκουάλ -ελλείψει του τραυματία Ναπίερ- και δέχτηκαν μόλις δύο καλάθια σε αυτά τα δέκα λεπτά, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις πόντοι των Ρώσων ήταν από βολές. Η Μπάρτσα παραήταν σκληρή για τη Ζενίτ.

3. Ο Σιμόνε Φοντέκιο είναι απλά απολαυστικός παίχτης. Μακρύ κορμί, δυνατός, αθλητικός με πολύ καλή επαφή με το καλάθι και μετά το «ζύμωμα» από τον Ρενέσες ίσως έχει έρθει η ώρα να απογειωθεί στο πλαίσιο της Μπασκόνια και του Ιβάνοβιτς. 20 πόντοι με μόλις ένα χαμένο δίποντο, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 30 βαθμοί στο σύστημα αξιολόγησης. Οι Γάλλοι δεν είχαν κάποιο κορμί να τον σταματήσουν και ο 25χρονος από την Πεσκάρα έδειξε πως μπορεί να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους  φόργουορντ στην Ευρωλίγκα.

4. Ο καλύτερος παίχτης στην Ευρώπη, Γουίλ Κλάιμπερν. Ο Αμερικανός ball point of emphasis -πάντα θα χρησιμοποιώ αυτή τη φράση του κόουτς Ιτούδη όταν τον είχαμε ρωτήσει στη συνέντευξη τι θέση παίζει- ήταν φανταστικός στον αγώνα της Μόσχας. Ένα ματς δήλωση ‘’εγώ είμαι ο καλύτερος, κάντε στην άκρη’’. Πλήρης παίχτης, θα σκοράρει, θα κατευθύνει την επίθεση και θα έχει μία επιρροή στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ που συγχωρέστε με για τον παραλληλισμό, θύμισε μια «ευρωπαϊκή έκδοση» του Λεμπρόν Τζέιμς. Σούταρε μετά από ντρίμπλα, ασταμάτητος σαν ταύρος στο iso παιχνίδι, τελείωσε το ματς με 29 πόντους, 6/8 δίποντα, 3/8 τρίποντα, 8/8 βολές, 3 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 7 κερδισμένα φάουλ.

5. Ο Νικολό Μέλι είναι η σταθερά στη μέχρι τώρα αήττητη (5-0 ρεκόρ) αρχή της Αρμάνι και ο πιο κομβικός παίχτης, που θα σκοράρει, θα διεκδικήσει ριμπάουντ, θα παίξει άμυνες και θα προσφέρει και στις δύο θέσεις των ψηλών. Σε ένα ματς που έδειχνε να στραβώνει, με την εξαιρετική φέτος Βιλερμπάν, σκόραρε 14 πόντους με δύο τρίποντα, μάζεψε 6 ριμπάουντ ενώ στο τέλος  έβγαλε φοβερές άμυνες απέναντι στον δαιμόνιο Έλι Οκόμπο.

X-factor

H Μπάγερν Μονάχου είχε ξεκινήσει τη χρονιά με αρνητικό ρεκόρ 0-4, κάτι που προμήνυε πως η αγωνιστική περίοδος ίσως δεν θα είναι συνέχεια της περσινής. Ο αγώνας στο Κάουνας έδειχνε πως το 0-5 θα ήταν κοντά μετά την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και το 39-27. Κακές επιλογές, κακά σουτ, άσχημα ποσοστά, όλα στραβά. Όμως, σαν να γύρισε ο διακόπτης και στο δεύτερο εικοσάλεπτο η Μπάγερν θύμισε κάτι από την περσινή ομάδα που αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη της Ευρωλίγκα που είχε το καθαρό μυαλό και το πλάνο να γυρίζει παιχνίδια. Κομβικός στη νίκη των Βαυαρών ήταν ο Αμερικανός πρώην φόργουορντ του Παναθηναϊκού, Ντεσόν Τόμας, ο οποίος αποδείχτηκε λίρα εκατό στο κλείσιμο του αγώνα. Στο τελευταίο λεπτό, ο κόουτς Τρινκιέρι τον εμπιστεύτηκε, πήρε μπάλες στο χαμηλό ποστ, σκόραρε σε δύο σερί κατοχές με το σκορ στο 70-70 και στο 71-72 χαρίζοντας μία πολύτιμη νίκη. 

To avatar

Η αλήθεια είναι πως με τις εμφανίσεις του στον Ερυθρό Αστέρα μας είχε καλομάθει το τελευταίο διάστημα ο Νίκολα Κάλινιτς και με το ρεκόρ των δύο νικών και ισάριθμων ηττών η ομάδα του Βελιγραδίου έδειχνε να βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο από περασμένα έτη. Το ματς εναντίον της Άλμπα ήταν μια καλή ευκαιρία να πετύχει μία νίκη απέναντι σε μία ομάδα που δεν έχει ιδιαίτερους στόχους στη διοργάνωση. Όχι πως ο Αστέρας είναι ομάδα που θα διεκδικήσει μία πρόκριση. Από τον πιο έμπειρο και ίσως τον πιο κομβικό παίχτη του ρόστερ θα περιμέναμε πάντως σαφώς μία καλύτερη εικόνα από τους μόλις πέντε πόντους, με 2/10 σουτ και τα πέντε λάθη με αρνητικό ράνκινγκ, στο μείον δύο. 

To βραβείο όμως, του avatar επειδή είμαστε γαλαντόμοι θα το μοιραστεί ο Κάλινιτς με τον Χένρι Πιέρρια της Φενέρ. Αυτό διότι στο τέλος του αγώνα στη Μαδρίτη με λίγα δευτερόλεπτα να μένουν για τη λήξη έκανε μία ακατανόητη επιλογή που αποδείχτηκε «καταστροφική» για τους Τούρκους. Η Φενέρ είχε την επίθεση, το προβάδισμα με έναν πόντο και αν εκδήλωνε την επίθεση στο τέλος του χρόνου θα έμεναν περίπου 6-7 δευτερόλεπτα για τη Ρεάλ. Αφού εν τέλει γλύτωσε το λάθος στην κακή πάσα που έκανε στον Βέσελι, σούταρε για τρεις με 13 περίπου να απομένουν για τη λήξη του αγώνα ενώ είχαν ακόμα σχεδόν τα μισά για την εκδήλωση μιας προσπάθειας. Και δεν ήταν τελείως ελεύθερος. Το σουτ ήταν άστοχο, ο Πουαριέ πήρε το 17ο ριμπάουντ του στο ματς και μαζί κέρδισε ένα ζευγάρι ελεύθερων βολών. Έτσι το +1 έγινε -1 και η Φενέρ ηττήθηκε.

ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ

Η κλατς στιγμή

Ο Ντέβον Χολ στο Μιλάνο ήταν ωσεί παρών. Τελείως αρνητικός για τους Ιταλούς, με καμία εύστοχη προσπάθεια σε πέντε σουτ, κανένα ριμπάουντ, καμία ασίστ, κανένα κερδισμένο φάουλ και μόλις ένα κλέψιμο να κοσμεί τη στατιστική του ως κάτι θετικό. Μέχρι που έκανε αυτό:

Devon Hall that is CLUTCH ?

The @OlimpiaMI1936 man took the three to win his side the game in spectacular fashion! #7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/vMbDzZXEV1

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) October 21, 2021

 Ένα εύστοχο σουτ σε όλο το ματς, το πιο σημαντικό, αυτό που έδωσε τη νίκη στην Αρμάνι που συνεχίζει αήττητη.

Η μπλούπερ στιγμή

Γιοκουμπάιτς, Μπάρον σε ορισμένες όχι και τόσο όμορφες μπασκετικές στιγμές. Eυτυχώς που μεσολαβεί ένα κάρφωμα του Κούρτιτς που γλυκαίνει το στιγμιότυπο.

O Παναθηναϊκός…

(γράφει ο Δημήτρης Βούρδας)

Ο Παναθηναϊκός παραμένει μια ομάδα με σκαμπανεβάσματα, σχεδόν έναν μήνα μετά την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεών του. Δυστυχώς, για μια ομάδα με αρκετό έλλειμμα ποιότητας, τα πάνω-κάτω στην απόδοση των παικτών της είναι απαγορευτικά για εκτός έδρας νίκες, ακόμη κι απέναντι σε ομάδες που δεν είναι σε καλό ρυθμό όπως η Μπασκόνια κι η Μακάμπι. Το κακό είναι ότι δεν φαίνεται κάποιος άμεσος τρόπος από το να σταματήσουν αυτές οι ανισορροπίες, καθώς οι παίκτες του είναι είτε πρωτάρηδες στην Ευρωλίγκα, όπως πχ. οι Πέρι και Γουάιτ, είτε μονάδες που δεν έχουν ακόμη προσαρμοστεί στην φετινή ομάδα, με χαρακτηριστικότερα τα παραδείγματα των Νέντοβιτς και Παπαγιάννη.

Στο ίδιο μοτίβο ακόμη και τα λίγα θετικά που υπάρχουν, όπως είναι η απόδοση του Μέικον ως βασικού χειριστή ή η συνέπεια του Παπαπέτρου σε κάθε τομέα του παιχνιδιού, αποτυπώνονται απλά σε πολύ διασκεδαστικά διαστήματα πιεστικής άμυνας κι ευστοχίας αλλά μέχρι τώρα χωρίς ιδιαίτερη ανταμοιβή. Επίσης, η αδυναμία σε clutch καταστάσεις, όπως τα χαμένα ριμπάουντ ή κάποια λανθασμένα φάουλ ενώ το παιχνίδι έχει, ας πούμε, γείρει, έχουν ήδη επαναληφθεί αρκετές φορές, ακόμη και στη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Φενέρ.

Το 1-4 δεν είναι ένας τόσο κακός απολογισμός, ιδιαίτερα με 4 θεωρητικά δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια, όμως οι ήττες στην Βιτόρια και το Τελ Αβίβ, ειδικά με τον τρόπο που ήρθαν τα επιμέρους αποτελέσματα και την ανάλογη εικόνα, ήταν μάλλον περισσότερο απογοητευτικά για τα μέλη της ομάδας. Μην μπορώντας να συνδυάσει σταθερά τα διαστήματα της καλής του άμυνας με σωστές επιλογές στην επίθεση ή/και το αντίθετο, το ταβάνι θα παραμένει χαμηλό, με τους παίκτες, ειδικά τους βασικούς χειριστές, να είναι ξεκάθαρα διστακτικοί κι αρκετές φορές εκτός κλίματος αγώνα.

Η παρουσία του νεοφερμένου Γιόγκι Φέρελ μπορεί να μην δίνει το μέγεθος που λείπει στην περιφερειακή άμυνα, όμως είναι σίγουρα καλύτερος οργανωτικά από τους ομοθεσίτες του και σε καμία περίπτωση δεν θα έχει την έλλειψη παραστάσεων που στοιχειώνει τον Πέρι και φυλακίζει στα πρώτα λεπτά της παρουσίας του σε κάθε αγώνα τον Μέικον.

Η επόμενη εβδομάδα φέρνει στο ΟΑΚΑ δύο πολύ δύσκολους αντιπάλους, την Εφές που δεν έχει ξεκινήσει καλά και θέλει να ανακάμψει και την Βιλερμπάν που έχει ξεκινήσει καλύτερα από αυτό που φαίνεται από το ρεκόρ της. Ένα πιθανό 2/2 θα είναι σίγουρα ευεργετικό. Ίσως δύσκολο, αλλά η ανάγκη για αποτέλεσμα φαίνεται να έχει διαφοροποιηθεί φέτος, με την παρουσία του κόσμου στα γήπεδα. Η έστω έτσι φαίνεται, για την ώρα.

…και ο Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να διεκδικήσει μέχρι τέλους τη νίκη παρά τη διαφορά των έξι πόντων που έδειξε το τελικό αποτέλεσμα εξαιτίας δύο παραγόντων. Του καταστροφικού δεύτερου δεκαλέπτου και του Γουίλ Κλάιμπερν, παρ’ ότι το ξεκίνημα στον αγώνα ήταν ιδανικό, με τον Τάιλερ Ντόρσεϊ να πραγματοποιεί μία εκ των κορυφαίων ατομικών εμφανίσεων παίχτη του οργανισμού στην Ευρωλίγκα - εδώ θα επανέλθουμε παρακάτω. 

Η στόχευση από την αρχή του αγώνα ήταν συγκεκριμένη. Με τα προβλήματα που ταλανίζουν τη Ρωσική ομάδα στη γραμμή των ψηλών να είναι σημαντικά, με τον Κένεθ Φαρίντ να παίρνει σιγά σιγά χρόνο στο ροτέισον, θα ήταν απίθανο να μην προσπαθήσει ο Ολυμπιακός να πάει τη μπάλα χαμηλά και να πάρει πόντους κοντά στο καλάθι ή να δημιουργήσει από μέσα προς τα έξω. Κάτι που έκανε σε ικανοποιητικό βαθμό ο Φαλ/Φολ, η παρουσία του οποίου προσδίδει μία οντότητα στη ρακέτα που δεν μπορεί να μην κάνει την αντίπαλη άμυνα να ανησυχήσει. Σε συνδυασμό με τον «καυτό» Ντόρσεϊ των 4/4 τριπόντων στην πρώτη περίοδο οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν μπροστά στο σκορ με πέντε πόντους.  Tα πέντε λάθη δε βοήθησαν την ομάδα να αποκτήσει διαφορά ενώ αμυντικά, ορισμένες βαθιές βοήθειες που έδιναν οι παίχτες της αδύνατης πλευράς έδιναν τη δυνατότητα στον Νικίτα Κουρμπάνοφ να σουτάρει ανενόχλητος από τις 45 μοίρες εξ ου και η μικρή διαφορά με την οποία έκλεισε το πρώτο δεκάλεπτο.

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν το καταστροφικό για τους Πειραιώτες και αυτό που έθεσε τα θεμέλια της νίκης για την ΤΣΣΚΑ. 28-13 το επιμέρους σκορ και το +5 έγινε -10 με τη λήξη του ημιχρόνου. Ο Ιτούδης χαμήλωσε το σχήμα, με τον Μπολομπόι στη θέση του σέντερ και τον Κλάιμπερν ως πάουερ φόργουορντ, πρακτικά αυτή τη θέση είχε καθώς στην άμυνα αυτόν μάρκαρε ο Γιώργος Πρίντεζης. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν ο initiator των επιθέσεων, ο άνθρωπος από τα χέρια του οποίου περνούσαν όλες οι αποφάσεις. Παρότι και εδώ ο Ολυμπιακός ακούμπησε χαμηλά τη μπάλα, οι Ρώσοι πήγαιναν συχνά σε παγίδες στους δύο ψηλούς των ερυθρολεύκων για να φύγει η μπάλα από τα χέρια τους. 

Η άμυνα με αλλαγές από την άλλη δε βοήθησε ιδιαίτερα, ειδικά με αυτόν τον αντίπαλο που έχει παίχτες που μπορούν να διαβάσουν καλά τέτοιες καταστάσεις, ενώ έχει κορμιά που δύσκολα αντιμετωπίζονται. Πόσο δε μάλλον όταν ο αντίπαλος είναι ο Κλάιμπερν, σε αυτή την οργιώδη-απολαυστική βραδιά που σε ορισμένες φάσεις δεν περίμενε κάποιο σκριν για να επιτεθεί και πήγαινε να χτυπήσει στα πόδια τον αμυνόμενο, το πρόβλημα γινόταν ορατό. Η ΤΣΣΚΑ έβαλε μεγάλη πίεση στη μπάλα στον Κώστα Σλούκα, για να φύγει η μπάλα από τα χέρια του, αφού σε μία πεντάδα στην οποία ήταν ο μόνος αξιόπιστος σουτέρ μπορούσαν «εύκολα» να ρισκάρουν το σουτ από κάποιον άλλον ερυθρόλευκο. 

Επί της ουσίας, το ματς από κει και πέρα δεν έφυγε ποτέ από τα χέρια των παιχτών του κόουτς Ιτούδη αφού έφτασε έως τους 17 πόντους στην τρίτη περίοδο, παρότι στην τελευταία περίοδο ο Ολυμπιακό μείωσε το ματς στο τρίποντο οι Ρώσοι είχαν τις όλες τις απαντήσεις. Εδώ να προσθέσω πως η «επιστροφή» στο ματς έγινε με την παρουσία του Λιβιό Ζαν-Σαρλ στις θέσεις των ψηλών, σχήμα που έδειξε να λειτουργεί σαφώς καλύτερα από το αντίστοιχο στη δεύτερη περίοδο.

Τι θα γινόταν αν….

…ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν «πάρκαρε» τον Τάιλερ Ντόρσεϊ στο δεύτερο δεκάλεπτο και εμπιστευόταν στο ίδιο χρονικό διάστημα τον Ζαν-Σαρλ; Η αλήθεια είναι πως βλέποντας τη «second unit» να τα κάνει όλα λάθος θα περιμέναμε μία επιστροφή του Ελληνοαμερικανού γκαρντ στην πεντάδα για να δώσει σκορ και να συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει. Ένας παίχτης που ήταν σε τρομερή κατάσταση, αλλά έμεινε άπραγος για 25 λεπτά (συνυπολογίζοντας και το 15λεπτο του ημιχρόνου). Ευτυχώς για την ομάδα του, αυτό το «κρύωμα» δεν τον έβγαλε από τη ζώνη του λυκόφωτος που βρισκόταν και συνέχισε το τρομερό επιθετικό του κρεσέντο πετυχαίνοντας ρεκόρ καριέρας με τους 32 του πόντους. Ίσως θα μπορούσε να σπάσει διαφορετικά ο χρόνος του, καθώς αγωνίστηκε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Για τον Γάλλο tweener, η παρουσία του όση ώρα αγωνίστηκε έδειξε πως ήταν λάθος η μη χρησιμοποίησή του, ειδικά στο δεύτερο δεκάλεπτο, κατά το οποίο ο Κλάιμπερν ως «4» έβρισκε απέναντί του είτε τον Γιώργο Πρίντεζη είτε κάποιον κοντύτερο μετά τις αλλαγές στην άμυνα. Όχι πως θα μπορούσε να τον κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα, αλλά σίγουρα θα έκανε καλύτερη δουλειά αμυντικά από τον αρχηγό, ο οποίος δεν έχει πια και την απαιτούμενη ταχύτητα για να προσπαθήσει να περιορίσει έναν εκρηκτικό αντίπαλο. Πόσο δε μάλλον όταν αυτός ξεκινούσε τις επιθέσεις ως ο βασικός χειριστής της μπάλας. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να διεκδικήσει τη νίκη ο Ολυμπιακός αν γινόταν διαφορετική διαχείριση στον αγώνα αλλά σίγουρα θα είχε άλλη εικόνα στη δεύτερη περίοδο. Μέχρι στιγμής πάντως αυτό που δείχνει ως μοτίβο ο Γιώργος Μπαρτζώκας στη διαχείριση των παιχτών , είναι πως για το πρώτο -τουλάχιστον- ημίχρονο επιλέγει δύο διαφορετικές πεντάδες.

Για το ζήτημα πάντως ρωτήθηκε μετά το τέλος του αγώνα στη Μόσχα, με τον ίδιο να απαντά ‘’Για τον Ντόρσεϊ, νομίζετε ότι μπορεί να παίξει 40 λεπτά σε αυτό το επίπεδο; Έπαιξε 30. Ήταν απόφαση του προπονητή. Έχουμε επίσης καλούς παίκτες, πρέπει να τους εμπιστευθώ, δεν μιλάμε για μία περίοδο αλλά για μια ολόκληρη σεζόν.’’